Subjective stress appraisalThere wa

Subjective stress appraisal
There was a significant effect of time on State Anxiety Inventory
score, F(1, 106) = 14.81, p < 0.001, partial 2 = 0.12,
showing that across group, participants reported reduced
anxiety post-intervention (M = 1.57, SEM ± 0.05) compared
to baseline (M = 1.69, SEM ± 0.04). However, there was no
significant effect of group, with all reporting similarly
reduced anxiety. There were no significant baseline differences
in State Anxiety Inventory score among the groups.
There were no significant group differences in PSM-
9 score at any of the 10 measurement points, including
baseline (see Table 1). However, as with other measures,
participants rated their subjective stress levels as being
significantly lower following the second stressor (posttreatment)
than they did the first (pre-treatment), F(1,
48) = 49.27, p < 0.001, partial 2 = 0.51, with all groups
demonstrating reduced subjective stress (see Fig. 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินความเครียดส่วนตัวมีผลสำคัญเวลาคงสถานะความวิตกกังวลคะแนน F (1, 106) = 14.81, p < 0.001, 2 บางส่วน = 0.12แสดงการที่กลุ่ม ผู้รายงานลดลงแทรกแซงหลังความวิตกกังวล (M = 1.57, SEM ± 0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับพื้นฐาน (M = 1.69, SEM ± 0.04) อย่างไรก็ตาม มีไม่มีลักษณะสำคัญของกลุ่ม รายงานทั้งหมดในทำนองเดียวกันความวิตกกังวลลดลง มีความแตกต่างหลักสำคัญไม่คะแนนสถานะสินค้าคงคลังของความวิตกกังวลระหว่างกลุ่มมีความแตกต่างไม่มีกลุ่มสำคัญใน PSM-คะแนน 9 ของจุดวัด 10 รวมทั้งพื้นฐาน (ดูตารางที่ 1) อย่างไรก็ตาม กับ มาตรการอื่น ๆผู้ได้รับคะแนนของระดับความเครียดเรื่องการลดไปสอง stressor (posttreatment)กว่าที่พวกเขาครั้งแรก (ก่อนบำบัด), F (148) = 49.27, p < 0.001 บางส่วน 2 = 0.51 กับกลุ่มทั้งหมดเห็นลดความเครียดส่วนตัว (ดูรูปที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินความเครียดอัตนัย
มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของเวลาในรัฐวิตกกังวลสินค้าคงคลังเป็น
คะแนน, F (1, 106) = 14.81, p <0.001 บางส่วน 2 = 0.12,
แสดงให้เห็นว่าทั่วทั้งกลุ่มผู้เข้าร่วมรายงานลด
ความวิตกกังวลหลังการแทรกแซง (M = 1.57 , SEM ± 0.05) เมื่อเปรียบเทียบ
การพื้นฐาน (M = 1.69, 0.04 ± SEM) แต่ไม่มี
ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของกลุ่มที่มีทั้งหมดรายงานในทำนองเดียวกัน
ความวิตกกังวลลดลง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญพื้นฐานอยู่
ในรัฐคะแนนความวิตกกังวลในหมู่สินค้าคงคลังกลุ่ม.
ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม PSM- มี
9 คะแนนที่ใด ๆ ของ 10 จุดตรวจวัดรวมทั้ง
พื้นฐาน (ดูตารางที่ 1) อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับมาตรการอื่น ๆ
เข้าร่วมการจัดอันดับระดับความเครียดอัตนัยของพวกเขาในฐานะที่เป็น
นัยสำคัญต่ำต่อไปแรงกดดันสอง (posttreatment)
กว่าที่พวกเขาเป็นครั้งแรก (การรักษาก่อน) F (1,
48) = 49.27, p <0.001 บางส่วน 2 = 0.51 กับทุกกลุ่ม
แสดงให้เห็นถึงลดความเครียดอัตนัย (ดูรูปที่. 3)