- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Ethnic Nationalism and Income Distr
Ethnic Nationalism and Income Distribution
in Malaysia
SHANTI P. CHAKRAVARTY and
ABDUL-HAKIM ROSLAN
The need for the social inclusion of all ethnic groups is highlighted in
discussions on development. That is an important point, but this paper
urges caution about placing an exclusive focus on ethnicity in the
formulation of policy. This argument is illustrated by way of an
examination of the income distribution policies promulgated in
Malaysia to improve the economic conditions of the Malay community
after a series of race riots in 1969.
INTRODUCTION
Economic exclusion by identifiable ethnic or religious groups is not conducive to the
social cohesion needed for the development of a civil society. It is recognized in the
literature on development that a necessary condition for social cohesion is that no
group should feel excluded in the distribution of income and wealth. However, it is
important to keep a clear focus on the secular problems of income distribution even
in the formulation of policy to reduce income differences between ethnic groups.
Policies aimed at correcting imbalances that are perceived purely in terms of group
identity may detract from the wider economic objective of reducing the disparity in
the distribution of income within the whole of society. We examine the origin of the
New Economic Policy of 1971 in Malaysia to illustrate the above point.
Malaysia is a classic example of the problems that are highlighted in a recent
book by Chua [2003]. She argues that the imposition of a market economy in a
feudal society where ethnic identity is strong can result in racial hatred. Markets
are often introduced in feudal economies by ‘market-dominant minorities’, and
Chua cites numerous examples: the Chinese in Malaysia and Indonesia, the
British in Zimbabwe, and the Indians in East Africa and Fiji.1 The prediction of
racial tension that is implicit in Chua’s thesis is borne out by our evidence from
Malaysia. Similar evidence can also be found in earlier literature, for example
The European Journal of Development Research, Vol.17, No.2, June 2005, pp.270–288
ISSN 0957-8811 print/ISSN 1743-9728 online
DOI: 10.1080/09578810500130906 q 2005 Taylor & Francis Group Ltd
S.P. Chakravarty is a Professor at the School of Business, University of Wales, Bangor, Gwynedd
LL57 2DG, UK; Email: abs024@bangor.ac.uk. A.H. Roslan is an Associate Professor at the Faculty
of Economics, Universiti Utara Malaysia, 06010 UUM Sintok, Kedah Darul Aman, Malaysia. We
are grateful to Yener Altunbas, Alvaro Angeriz, David Hojman, R. Ross Mackay, M. Mustafa, the
editors of this journal and an anonymous referee for helpful comments. Support from the British
Council (Grant ARC 1184) to one of the authors (SPC) is also gratefully acknowledged.
on Burma after World War I, leading up to the time of independence in 1948.2
The novelty and the strength of the case made by Chua lie in the fact that she
provides evidence in support of her thesis from many countries and from different
time periods. She demonstrates that laissez-faire economies where visibly
identifiable minorities control a disproportionate share of visible wealth are also
economies that are characterized by racial tension. She argues that the
introduction of democracy, implementation of ‘immediate elections with
universal franchise’ [Chua, 2003:14] in combination with free markets can only
exacerbate ‘ethnic hatred and global instability’, a phrase which is also the
subtitle of her book.
The wide ranging coverage of evidence in support of her argument provides a
unique strength to the case against implanting a market economy dominated by
minorities on a feudal landscape. Paradoxically, this sweeping tour through
countries and time periods is also a weakness of the policy conclusions that might
be drawn from Chua. There are different circumstances in different countries that
cannot be ignored.3 The fact that inter-group inequality amongst visibly
identifiable groups may be prominently visible does not preclude the presence of
considerable intra-group inequality fuelling discontent. Chua is right to draw
attention to inter-group inequality, but a better understanding of the discontent in
societies that she describes entails a sharper focus also on intra-group inequality.
That is the underlying argument in our paper.
The causes of poverty for a particular group may not entirely or even
necessarily lie in the prosperity enjoyed by another group. The picture of the
distribution of income that is sometimes drawn from inter-ethnic differences is
rarely complete and sometimes misleading as a basis for the formulation of
distributional policy.4 The problem of poverty and inequality may be rooted in
aspects of economic policy that affect all ethnic groups. We shine the spotlight on
a particular country at a particular period of time to illustrate our argument.
A major economic problem at hand in Malaysia at the time of independence
was the prevalence of poverty, especially in the rural areas, and economic
inequality. There were special circumstances in Malaysia. These circumstances
ensured that the frustrations of the poor were not articulated in terms of a demand
for a larger share of the national output. Instead, there was demand for the
increase in the share of the output accruing to the ethnic Malay community,
the bulk of whom also happened to be poor. The Malays were called the
Bumipeteras,5 ‘sons of the soil’, in the rhetoric against those who were perceived
as having arrived in the wake of colonial rule, especially the descendants of those
who came from western China in the nineteenth century.6
Many amongst the rich were of Chinese origin and the bulk of the poor were
from the Malay community. Both the apologists and the critics of British rule
continued to analyze social relations in Malaysia in the period leading up to
independence in terms of ethnic stereotypes. Those who admired and also those
INCOME DISTRIBUTION IN MALAYSIA 271
who denigrated the British Empire often described the Empire only within a racist
framework. Richard Allen’s sympathetic account of British rule appears to
converge in one respect with the critical analysis of the colonial legacy by
Dr Mahathir Mohammed, who would become the prime minister representing the
aspirations of the Malay nationalists. Both maintain that the economic success of
the Chinese community was a problem in that the Chinese were a superior race.
Allen summarizes Dr Mahathir Mohammed’s view, a remarkably insulting view
about the Malays, that the latter are an inferior race [Allen, 1968: 253]:
Britain should have foreseen the obvious danger to the easy-going Malays
of introducing into their midst a specially gifted and industrious race which
had to succeed to survive.
Foreign economic advisers such as Just Faaland from the Harvard Development
Advisory Service encouraged the Malay nationalist politicians after independence
to continue to analyze the plight of the Malay community largely in ethnic
terms.7 However, economic policy in the period immediately following
independence continued undisturbed along the laissez-faire route, as it had
before independence. There was little attempt at re-distributing income and
wealth towards the economically dispossessed. The race riots that occurred in
May 1969 ignited a debate about the failure of economic policy since
independence to ameliorate the conditions of the poor and to arrest the widening
dispersion in the distribution of income. The political rhetoric informing
government policy, the New Economic Policy of 1971 (NEP), designed to redress
the above concerns focused entirely on ethnic differences in income.
We make two points here. The premise on which the New Economic Policy
was based missed out a subtle but important development – the rise in intraethnic
inequality (see, e.g. the Gini coefficients reported in Table 2) that also
needed to be addressed. For example, the Shorrocks index of inequality barely
declined for the Malay households between 1976/77 and 1988/89, while the
index registered substantial decline for the Chinese and Indian households (see
Table 6). Likewise, in recent years, the mean income for the middle 40 per cent of
the households in comparison with the top 20 per cent has risen faster for the
Chinese than for the Malays.8
The second point concerns the interpretation of the income distribution figures
in formulating a political response to the 1969 race riots. It is understandable that
the trends in income distribution after independence in 1957 (see Inequality and
Poverty: 1957 – 70) might have drawn attention to inter-ethnic differences. What
is not excusable is the failure of policymakers after the riots to take a closer look
at the considerable intra-ethnic differences that had emerged.
The paper is organized as follows. The Idea of Malaysia section which follows
contains a discussion of the historical background of the ethnic divisions in
Malaysia. Inequality and Poverty: 1957–70 outlines the trends in poverty and
272 THE EUROPEAN JOURNAL OF DEVELOPMENT RESEARCH
inequality in Malaysia after independence in 1957 until 1970. The idea is to explain
why income distribution might have been viewed in ethnic terms at the time of the
promulgation of the New Economic Policy. This section also suggests an alternative
interpretation that did not place exclusive focus on ethnicity of this data. Aspects of
the New Economic Policy of 1971 outlines the salient features of the NEP and its
outcome. Using the Malaysian Family Life Survey data, the next section examines
the evolution of inequality and poverty between the two survey periods, 1976/77 and
1988/89. The final section concludes.
THE IDEA OF MALAYSIA
Malaysian politics has been dominated by the question of the priority of claims to
the output of the economy since before independence from British rule in 1957.
The constitution bequeathed by the departing rulers accepted the Malay
nationalist proposition
in Malaysia
SHANTI P. CHAKRAVARTY and
ABDUL-HAKIM ROSLAN
The need for the social inclusion of all ethnic groups is highlighted in
discussions on development. That is an important point, but this paper
urges caution about placing an exclusive focus on ethnicity in the
formulation of policy. This argument is illustrated by way of an
examination of the income distribution policies promulgated in
Malaysia to improve the economic conditions of the Malay community
after a series of race riots in 1969.
INTRODUCTION
Economic exclusion by identifiable ethnic or religious groups is not conducive to the
social cohesion needed for the development of a civil society. It is recognized in the
literature on development that a necessary condition for social cohesion is that no
group should feel excluded in the distribution of income and wealth. However, it is
important to keep a clear focus on the secular problems of income distribution even
in the formulation of policy to reduce income differences between ethnic groups.
Policies aimed at correcting imbalances that are perceived purely in terms of group
identity may detract from the wider economic objective of reducing the disparity in
the distribution of income within the whole of society. We examine the origin of the
New Economic Policy of 1971 in Malaysia to illustrate the above point.
Malaysia is a classic example of the problems that are highlighted in a recent
book by Chua [2003]. She argues that the imposition of a market economy in a
feudal society where ethnic identity is strong can result in racial hatred. Markets
are often introduced in feudal economies by ‘market-dominant minorities’, and
Chua cites numerous examples: the Chinese in Malaysia and Indonesia, the
British in Zimbabwe, and the Indians in East Africa and Fiji.1 The prediction of
racial tension that is implicit in Chua’s thesis is borne out by our evidence from
Malaysia. Similar evidence can also be found in earlier literature, for example
The European Journal of Development Research, Vol.17, No.2, June 2005, pp.270–288
ISSN 0957-8811 print/ISSN 1743-9728 online
DOI: 10.1080/09578810500130906 q 2005 Taylor & Francis Group Ltd
S.P. Chakravarty is a Professor at the School of Business, University of Wales, Bangor, Gwynedd
LL57 2DG, UK; Email: abs024@bangor.ac.uk. A.H. Roslan is an Associate Professor at the Faculty
of Economics, Universiti Utara Malaysia, 06010 UUM Sintok, Kedah Darul Aman, Malaysia. We
are grateful to Yener Altunbas, Alvaro Angeriz, David Hojman, R. Ross Mackay, M. Mustafa, the
editors of this journal and an anonymous referee for helpful comments. Support from the British
Council (Grant ARC 1184) to one of the authors (SPC) is also gratefully acknowledged.
on Burma after World War I, leading up to the time of independence in 1948.2
The novelty and the strength of the case made by Chua lie in the fact that she
provides evidence in support of her thesis from many countries and from different
time periods. She demonstrates that laissez-faire economies where visibly
identifiable minorities control a disproportionate share of visible wealth are also
economies that are characterized by racial tension. She argues that the
introduction of democracy, implementation of ‘immediate elections with
universal franchise’ [Chua, 2003:14] in combination with free markets can only
exacerbate ‘ethnic hatred and global instability’, a phrase which is also the
subtitle of her book.
The wide ranging coverage of evidence in support of her argument provides a
unique strength to the case against implanting a market economy dominated by
minorities on a feudal landscape. Paradoxically, this sweeping tour through
countries and time periods is also a weakness of the policy conclusions that might
be drawn from Chua. There are different circumstances in different countries that
cannot be ignored.3 The fact that inter-group inequality amongst visibly
identifiable groups may be prominently visible does not preclude the presence of
considerable intra-group inequality fuelling discontent. Chua is right to draw
attention to inter-group inequality, but a better understanding of the discontent in
societies that she describes entails a sharper focus also on intra-group inequality.
That is the underlying argument in our paper.
The causes of poverty for a particular group may not entirely or even
necessarily lie in the prosperity enjoyed by another group. The picture of the
distribution of income that is sometimes drawn from inter-ethnic differences is
rarely complete and sometimes misleading as a basis for the formulation of
distributional policy.4 The problem of poverty and inequality may be rooted in
aspects of economic policy that affect all ethnic groups. We shine the spotlight on
a particular country at a particular period of time to illustrate our argument.
A major economic problem at hand in Malaysia at the time of independence
was the prevalence of poverty, especially in the rural areas, and economic
inequality. There were special circumstances in Malaysia. These circumstances
ensured that the frustrations of the poor were not articulated in terms of a demand
for a larger share of the national output. Instead, there was demand for the
increase in the share of the output accruing to the ethnic Malay community,
the bulk of whom also happened to be poor. The Malays were called the
Bumipeteras,5 ‘sons of the soil’, in the rhetoric against those who were perceived
as having arrived in the wake of colonial rule, especially the descendants of those
who came from western China in the nineteenth century.6
Many amongst the rich were of Chinese origin and the bulk of the poor were
from the Malay community. Both the apologists and the critics of British rule
continued to analyze social relations in Malaysia in the period leading up to
independence in terms of ethnic stereotypes. Those who admired and also those
INCOME DISTRIBUTION IN MALAYSIA 271
who denigrated the British Empire often described the Empire only within a racist
framework. Richard Allen’s sympathetic account of British rule appears to
converge in one respect with the critical analysis of the colonial legacy by
Dr Mahathir Mohammed, who would become the prime minister representing the
aspirations of the Malay nationalists. Both maintain that the economic success of
the Chinese community was a problem in that the Chinese were a superior race.
Allen summarizes Dr Mahathir Mohammed’s view, a remarkably insulting view
about the Malays, that the latter are an inferior race [Allen, 1968: 253]:
Britain should have foreseen the obvious danger to the easy-going Malays
of introducing into their midst a specially gifted and industrious race which
had to succeed to survive.
Foreign economic advisers such as Just Faaland from the Harvard Development
Advisory Service encouraged the Malay nationalist politicians after independence
to continue to analyze the plight of the Malay community largely in ethnic
terms.7 However, economic policy in the period immediately following
independence continued undisturbed along the laissez-faire route, as it had
before independence. There was little attempt at re-distributing income and
wealth towards the economically dispossessed. The race riots that occurred in
May 1969 ignited a debate about the failure of economic policy since
independence to ameliorate the conditions of the poor and to arrest the widening
dispersion in the distribution of income. The political rhetoric informing
government policy, the New Economic Policy of 1971 (NEP), designed to redress
the above concerns focused entirely on ethnic differences in income.
We make two points here. The premise on which the New Economic Policy
was based missed out a subtle but important development – the rise in intraethnic
inequality (see, e.g. the Gini coefficients reported in Table 2) that also
needed to be addressed. For example, the Shorrocks index of inequality barely
declined for the Malay households between 1976/77 and 1988/89, while the
index registered substantial decline for the Chinese and Indian households (see
Table 6). Likewise, in recent years, the mean income for the middle 40 per cent of
the households in comparison with the top 20 per cent has risen faster for the
Chinese than for the Malays.8
The second point concerns the interpretation of the income distribution figures
in formulating a political response to the 1969 race riots. It is understandable that
the trends in income distribution after independence in 1957 (see Inequality and
Poverty: 1957 – 70) might have drawn attention to inter-ethnic differences. What
is not excusable is the failure of policymakers after the riots to take a closer look
at the considerable intra-ethnic differences that had emerged.
The paper is organized as follows. The Idea of Malaysia section which follows
contains a discussion of the historical background of the ethnic divisions in
Malaysia. Inequality and Poverty: 1957–70 outlines the trends in poverty and
272 THE EUROPEAN JOURNAL OF DEVELOPMENT RESEARCH
inequality in Malaysia after independence in 1957 until 1970. The idea is to explain
why income distribution might have been viewed in ethnic terms at the time of the
promulgation of the New Economic Policy. This section also suggests an alternative
interpretation that did not place exclusive focus on ethnicity of this data. Aspects of
the New Economic Policy of 1971 outlines the salient features of the NEP and its
outcome. Using the Malaysian Family Life Survey data, the next section examines
the evolution of inequality and poverty between the two survey periods, 1976/77 and
1988/89. The final section concludes.
THE IDEA OF MALAYSIA
Malaysian politics has been dominated by the question of the priority of claims to
the output of the economy since before independence from British rule in 1957.
The constitution bequeathed by the departing rulers accepted the Malay
nationalist proposition
0/5000
Ethnic Nationalism and Income Distributionin MalaysiaSHANTI P. CHAKRAVARTY andABDUL-HAKIM ROSLANThe need for the social inclusion of all ethnic groups is highlighted indiscussions on development. That is an important point, but this paperurges caution about placing an exclusive focus on ethnicity in theformulation of policy. This argument is illustrated by way of anexamination of the income distribution policies promulgated inMalaysia to improve the economic conditions of the Malay communityafter a series of race riots in 1969.INTRODUCTIONEconomic exclusion by identifiable ethnic or religious groups is not conducive to thesocial cohesion needed for the development of a civil society. It is recognized in theliterature on development that a necessary condition for social cohesion is that nogroup should feel excluded in the distribution of income and wealth. However, it isimportant to keep a clear focus on the secular problems of income distribution evenin the formulation of policy to reduce income differences between ethnic groups.Policies aimed at correcting imbalances that are perceived purely in terms of groupidentity may detract from the wider economic objective of reducing the disparity inthe distribution of income within the whole of society. We examine the origin of theNew Economic Policy of 1971 in Malaysia to illustrate the above point.Malaysia is a classic example of the problems that are highlighted in a recentbook by Chua [2003]. She argues that the imposition of a market economy in afeudal society where ethnic identity is strong can result in racial hatred. Marketsare often introduced in feudal economies by ‘market-dominant minorities’, andChua cites numerous examples: the Chinese in Malaysia and Indonesia, theBritish in Zimbabwe, and the Indians in East Africa and Fiji.1 The prediction ofracial tension that is implicit in Chua’s thesis is borne out by our evidence fromMalaysia. Similar evidence can also be found in earlier literature, for exampleThe European Journal of Development Research, Vol.17, No.2, June 2005, pp.270–288ISSN 0957-8811 print/ISSN 1743-9728 onlineDOI: 10.1080/09578810500130906 q 2005 Taylor & Francis Group LtdS.P. Chakravarty is a Professor at the School of Business, University of Wales, Bangor, GwyneddLL57 2DG, UK; Email: abs024@bangor.ac.uk. A.H. Roslan is an Associate Professor at the Facultyof Economics, Universiti Utara Malaysia, 06010 UUM Sintok, Kedah Darul Aman, Malaysia. Weare grateful to Yener Altunbas, Alvaro Angeriz, David Hojman, R. Ross Mackay, M. Mustafa, theeditors of this journal and an anonymous referee for helpful comments. Support from the BritishCouncil (Grant ARC 1184) to one of the authors (SPC) is also gratefully acknowledged.on Burma after World War I, leading up to the time of independence in 1948.2The novelty and the strength of the case made by Chua lie in the fact that sheprovides evidence in support of her thesis from many countries and from differenttime periods. She demonstrates that laissez-faire economies where visiblyidentifiable minorities control a disproportionate share of visible wealth are alsoeconomies that are characterized by racial tension. She argues that theintroduction of democracy, implementation of ‘immediate elections withuniversal franchise’ [Chua, 2003:14] in combination with free markets can onlyexacerbate ‘ethnic hatred and global instability’, a phrase which is also thesubtitle of her book.The wide ranging coverage of evidence in support of her argument provides aunique strength to the case against implanting a market economy dominated byminorities on a feudal landscape. Paradoxically, this sweeping tour throughcountries and time periods is also a weakness of the policy conclusions that mightbe drawn from Chua. There are different circumstances in different countries thatcannot be ignored.3 The fact that inter-group inequality amongst visiblyidentifiable groups may be prominently visible does not preclude the presence ofconsiderable intra-group inequality fuelling discontent. Chua is right to drawattention to inter-group inequality, but a better understanding of the discontent insocieties that she describes entails a sharper focus also on intra-group inequality.That is the underlying argument in our paper.The causes of poverty for a particular group may not entirely or evennecessarily lie in the prosperity enjoyed by another group. The picture of thedistribution of income that is sometimes drawn from inter-ethnic differences israrely complete and sometimes misleading as a basis for the formulation ofdistributional policy.4 The problem of poverty and inequality may be rooted inaspects of economic policy that affect all ethnic groups. We shine the spotlight ona particular country at a particular period of time to illustrate our argument.A major economic problem at hand in Malaysia at the time of independencewas the prevalence of poverty, especially in the rural areas, and economicinequality. There were special circumstances in Malaysia. These circumstancesensured that the frustrations of the poor were not articulated in terms of a demandfor a larger share of the national output. Instead, there was demand for theincrease in the share of the output accruing to the ethnic Malay community,the bulk of whom also happened to be poor. The Malays were called theBumipeteras,5 ‘sons of the soil’, in the rhetoric against those who were perceivedas having arrived in the wake of colonial rule, especially the descendants of thosewho came from western China in the nineteenth century.6Many amongst the rich were of Chinese origin and the bulk of the poor werefrom the Malay community. Both the apologists and the critics of British rulecontinued to analyze social relations in Malaysia in the period leading up toindependence in terms of ethnic stereotypes. Those who admired and also thoseINCOME DISTRIBUTION IN MALAYSIA 271who denigrated the British Empire often described the Empire only within a racistframework. Richard Allen’s sympathetic account of British rule appears toconverge in one respect with the critical analysis of the colonial legacy byDr Mahathir Mohammed, who would become the prime minister representing theaspirations of the Malay nationalists. Both maintain that the economic success ofthe Chinese community was a problem in that the Chinese were a superior race.Allen summarizes Dr Mahathir Mohammed’s view, a remarkably insulting viewabout the Malays, that the latter are an inferior race [Allen, 1968: 253]:Britain should have foreseen the obvious danger to the easy-going Malaysof introducing into their midst a specially gifted and industrious race whichhad to succeed to survive.Foreign economic advisers such as Just Faaland from the Harvard DevelopmentAdvisory Service encouraged the Malay nationalist politicians after independenceto continue to analyze the plight of the Malay community largely in ethnicterms.7 However, economic policy in the period immediately followingindependence continued undisturbed along the laissez-faire route, as it hadbefore independence. There was little attempt at re-distributing income andwealth towards the economically dispossessed. The race riots that occurred inMay 1969 ignited a debate about the failure of economic policy since
independence to ameliorate the conditions of the poor and to arrest the widening
dispersion in the distribution of income. The political rhetoric informing
government policy, the New Economic Policy of 1971 (NEP), designed to redress
the above concerns focused entirely on ethnic differences in income.
We make two points here. The premise on which the New Economic Policy
was based missed out a subtle but important development – the rise in intraethnic
inequality (see, e.g. the Gini coefficients reported in Table 2) that also
needed to be addressed. For example, the Shorrocks index of inequality barely
declined for the Malay households between 1976/77 and 1988/89, while the
index registered substantial decline for the Chinese and Indian households (see
Table 6). Likewise, in recent years, the mean income for the middle 40 per cent of
the households in comparison with the top 20 per cent has risen faster for the
Chinese than for the Malays.8
The second point concerns the interpretation of the income distribution figures
in formulating a political response to the 1969 race riots. It is understandable that
the trends in income distribution after independence in 1957 (see Inequality and
Poverty: 1957 – 70) might have drawn attention to inter-ethnic differences. What
is not excusable is the failure of policymakers after the riots to take a closer look
at the considerable intra-ethnic differences that had emerged.
The paper is organized as follows. The Idea of Malaysia section which follows
contains a discussion of the historical background of the ethnic divisions in
Malaysia. Inequality and Poverty: 1957–70 outlines the trends in poverty and
272 THE EUROPEAN JOURNAL OF DEVELOPMENT RESEARCH
inequality in Malaysia after independence in 1957 until 1970. The idea is to explain
why income distribution might have been viewed in ethnic terms at the time of the
promulgation of the New Economic Policy. This section also suggests an alternative
interpretation that did not place exclusive focus on ethnicity of this data. Aspects of
the New Economic Policy of 1971 outlines the salient features of the NEP and its
outcome. Using the Malaysian Family Life Survey data, the next section examines
the evolution of inequality and poverty between the two survey periods, 1976/77 and
1988/89. The final section concludes.
THE IDEA OF MALAYSIA
Malaysian politics has been dominated by the question of the priority of claims to
the output of the economy since before independence from British rule in 1957.
The constitution bequeathed by the departing rulers accepted the Malay
nationalist proposition
independence to ameliorate the conditions of the poor and to arrest the widening
dispersion in the distribution of income. The political rhetoric informing
government policy, the New Economic Policy of 1971 (NEP), designed to redress
the above concerns focused entirely on ethnic differences in income.
We make two points here. The premise on which the New Economic Policy
was based missed out a subtle but important development – the rise in intraethnic
inequality (see, e.g. the Gini coefficients reported in Table 2) that also
needed to be addressed. For example, the Shorrocks index of inequality barely
declined for the Malay households between 1976/77 and 1988/89, while the
index registered substantial decline for the Chinese and Indian households (see
Table 6). Likewise, in recent years, the mean income for the middle 40 per cent of
the households in comparison with the top 20 per cent has risen faster for the
Chinese than for the Malays.8
The second point concerns the interpretation of the income distribution figures
in formulating a political response to the 1969 race riots. It is understandable that
the trends in income distribution after independence in 1957 (see Inequality and
Poverty: 1957 – 70) might have drawn attention to inter-ethnic differences. What
is not excusable is the failure of policymakers after the riots to take a closer look
at the considerable intra-ethnic differences that had emerged.
The paper is organized as follows. The Idea of Malaysia section which follows
contains a discussion of the historical background of the ethnic divisions in
Malaysia. Inequality and Poverty: 1957–70 outlines the trends in poverty and
272 THE EUROPEAN JOURNAL OF DEVELOPMENT RESEARCH
inequality in Malaysia after independence in 1957 until 1970. The idea is to explain
why income distribution might have been viewed in ethnic terms at the time of the
promulgation of the New Economic Policy. This section also suggests an alternative
interpretation that did not place exclusive focus on ethnicity of this data. Aspects of
the New Economic Policy of 1971 outlines the salient features of the NEP and its
outcome. Using the Malaysian Family Life Survey data, the next section examines
the evolution of inequality and poverty between the two survey periods, 1976/77 and
1988/89. The final section concludes.
THE IDEA OF MALAYSIA
Malaysian politics has been dominated by the question of the priority of claims to
the output of the economy since before independence from British rule in 1957.
The constitution bequeathed by the departing rulers accepted the Malay
nationalist proposition
การแปล กรุณารอสักครู่..
ชาติพันธุ์ชาตินิยมและการกระจายรายได้ในประเทศมาเลเซีย
Shanti พี Chakravarty
และอับดุลHAKIM Roslan ความจำเป็นในการรวมทางสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์เป็นไฮไลต์ในการอภิปรายเกี่ยวกับการพัฒนา นั่นคือจุดสำคัญ แต่บทความนี้ขอเรียกร้องให้ระมัดระวังเกี่ยวกับการวางมุ่งเน้นเฉพาะในชาติพันธุ์ในการกำหนดนโยบาย เรื่องนี้เป็นตัวอย่างโดยวิธีการตรวจสอบของนโยบายการกระจายรายได้ประกาศใช้ในประเทศมาเลเซียในการปรับปรุงสภาพเศรษฐกิจของชุมชนมาเลย์หลังจากที่ชุดของการจลาจลการแข่งขันในปี1969 บทนำยกเว้นเศรษฐกิจโดยกลุ่มชาติพันธุ์หรือศาสนาที่สามารถระบุตัวไม่เอื้อต่อสังคมการทำงานร่วมกันที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของภาคประชาสังคม เป็นที่ยอมรับในหนังสือที่เกี่ยวกับการพัฒนาที่เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการทำงานร่วมกันทางสังคมคือว่าไม่มีกลุ่มควรจะรู้สึกได้รับการยกเว้นในการกระจายรายได้และความมั่งคั่ง แต่ก็เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้โฟกัสที่ชัดเจนเกี่ยวกับปัญหาโลกของการกระจายรายได้แม้กระทั่งในการกำหนดนโยบายเพื่อลดความแตกต่างของรายได้ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์. นโยบายการมุ่งเป้าไปที่การแก้ไขความไม่สมดุลที่มีการรับรู้อย่างหมดจดในแง่ของกลุ่มตัวตนอาจจะเอาออกจากที่กว้างขึ้นวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจของการลดความเหลื่อมล้ำในการกระจายรายได้ที่อยู่ในสังคมโดยรวมทั้งหมด เราตรวจสอบแหล่งที่มาของนโยบายเศรษฐกิจใหม่ 1971 ในประเทศมาเลเซียที่จะแสดงให้เห็นถึงจุดดังกล่าวข้างต้น. มาเลเซียเป็นตัวอย่างคลาสสิกของปัญหาที่เป็นไฮไลต์ในที่ผ่านมาหนังสือโดย Chua [2003] เธอระบุว่าการจัดเก็บภาษีของเศรษฐกิจตลาดในสังคมศักดินาที่อัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ที่มีความแข็งแรงสามารถส่งผลให้เกิดความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตลาดนำมาใช้มักจะอยู่ในระบบศักดินาเศรษฐกิจโดยชนกลุ่มน้อยในตลาดที่โดดเด่น 'และ Chua อ้างอิงตัวอย่างมากมาย: ชาวจีนในมาเลเซียและอินโดนีเซียที่อังกฤษในซิมบับเวและอินเดียในแอฟริกาตะวันออกและFiji.1 ทำนายของความตึงเครียดทางเชื้อชาติที่เป็นนัยในวิทยานิพนธ์ฉั่วเป็นลมออกจากหลักฐานของเราจากประเทศมาเลเซีย หลักฐานที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังสามารถพบได้ในวรรณคดีก่อนหน้านี้เช่นวารสารยุโรปเพื่อการพัฒนา, Vol.17, ฉบับที่ 2 มิถุนายน 2005 pp.270-288 ISSN 0957-8811 พิมพ์ / ISSN 1743-9728 ออนไลน์DOI: 10.1080 / 09578810500130906 คิว 2005 เทย์เลอร์และฟรานซิสกรุ๊ป จำกัดSP Chakravarty เป็นศาสตราจารย์ที่โรงเรียนธุรกิจมหาวิทยาลัยเวลส์บังกอร์, กวินเนดLL57 2DG, สหราชอาณาจักร อีเมล์: abs024@bangor.ac.uk AH Roslan เป็นศาสตราจารย์ที่คณะเศรษฐศาสตร์Universiti Utara Malaysia, 06010 UUM Sintok, Kedah Darul Aman มาเลเซีย เราขอบคุณที่ Yener Altunbas, อัลบาโร Angeriz เดวิด Hojman, รอสส์แม็คเคย์อาร์เอ็มมุสตาฟาที่บรรณาธิการของวารสารนี้และผู้ตัดสินที่ไม่ระบุชื่อสำหรับความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ การสนับสนุนจากอังกฤษสภา (แกรนท์ ARC 1184) ให้เป็นหนึ่งในผู้เขียน (SPC) นอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับสุดซึ้ง. ในพม่าหลังจากสงครามโลกครั้งที่นำไปสู่ช่วงเวลาของความเป็นอิสระใน 1,948.2 ความแปลกใหม่และความแข็งแรงของกรณีที่ทำโดย Chua อยู่ในความจริงที่ว่าเธอมีหลักฐานในการสนับสนุนของวิทยานิพนธ์ของเธอจากหลายประเทศที่แตกต่างกันและจากช่วงเวลา เธอแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจไม่รู้ไม่ชี้ที่เห็นได้ชัดของชนกลุ่มน้อยที่สามารถระบุตัวควบคุมส่วนแบ่งสัดส่วนของความมั่งคั่งที่มองเห็นได้นอกจากนี้ยังมีเศรษฐกิจที่โดดเด่นด้วยความตึงเครียดทางเชื้อชาติ เธอระบุว่าการเปิดตัวของการปกครองระบอบประชาธิปไตยการดำเนินงานของ'การเลือกตั้งทันทีที่มีแฟรนไชส์สากล' [ฉั่ว, 2003: 14] ร่วมกับตลาดเสรีเท่านั้นที่สามารถทำให้รุนแรง'ความเกลียดชังเชื้อชาติและความไม่แน่นอนทั่วโลกวลีซึ่งยังเป็นคำบรรยายของหนังสือของเธอ . ความคุ้มครองที่หลากหลายของหลักฐานในการสนับสนุนของการโต้แย้งของเธอมีความแข็งแรงที่ไม่ซ้ำกับคดีการปลูกฝังเศรษฐกิจตลาดที่โดดเด่นด้วยชนกลุ่มน้อยในภูมิทัศน์ที่เกี่ยวกับระบบศักดินา ขัดแย้งทัวร์กวาดผ่านประเทศและช่วงเวลาที่ยังเป็นจุดอ่อนของข้อสรุปนโยบายที่อาจจะมาจากฉั่ว มีสถานการณ์ที่แตกต่างในประเทศที่แตกต่างกันที่ไม่สามารถ ignored.3 ความจริงที่ว่าความไม่เท่าเทียมกันระหว่างกลุ่มที่เห็นได้ชัดในหมู่กลุ่มที่สามารถระบุตัวอาจจะมองเห็นอย่างเด่นชัดไม่ได้ดักคอการปรากฏตัวของความไม่เท่าเทียมกันระหว่างกลุ่มเติมน้ำมันไม่พอใจมาก ฉั่วเป็นสิทธิที่จะดึงความสนใจไปที่ความไม่เท่าเทียมกันระหว่างกลุ่มแต่ความเข้าใจที่ดีของความไม่พอใจในสังคมที่เธออธิบายรายละเอียดการมุ่งเน้นที่คมชัดยิ่งขึ้นนอกจากนี้ยังมีความไม่เท่าเทียมกันระหว่างกลุ่ม. นั่นคือเหตุผลพื้นฐานในกระดาษของเรา. สาเหตุของความยากจนสำหรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มที่อาจจะไม่ได้ทั้งหมดหรือแม้กระทั่งจำเป็นต้องอยู่ในความเจริญรุ่งเรืองความสุขโดยอีกกลุ่มหนึ่ง ภาพของการกระจายรายได้ที่จะถูกดึงมาจากความแตกต่างบางครั้งระหว่างเชื้อชาติคือไม่ค่อยสมบูรณ์และบางครั้งทำให้เข้าใจผิดเป็นพื้นฐานสำหรับการกำหนดที่policy.4 กระจายปัญหาความยากจนและความไม่เท่าเทียมอาจจะหยั่งรากลึกในด้านของนโยบายทางเศรษฐกิจที่ส่งผลกระทบทั้งหมดกลุ่มชาติพันธุ์. ส่องแสงสปอตไลเราในประเทศใดประเทศหนึ่งในช่วงเวลาหนึ่งของเวลาที่จะแสดงให้เห็นถึงข้อโต้แย้งของเรา. ปัญหาทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่อยู่ในมือในประเทศมาเลเซียในช่วงเวลาของความเป็นอิสระเป็นความชุกของความยากจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบทและเศรษฐกิจที่ไม่เท่าเทียมกัน มีกรณีพิเศษในประเทศมาเลเซีย สถานการณ์เหล่านี้ทำให้มั่นใจได้ว่าความผิดหวังของคนยากจนที่ไม่ได้พูดชัดในแง่ของความต้องการสำหรับหุ้นขนาดใหญ่ของผลผลิตแห่งชาติ แต่มีความต้องการสำหรับการเพิ่มขึ้นในส่วนแบ่งของการส่งออกมีการเก็บเพื่อชุมชนชาติพันธุ์มลายูที่เป็นกลุ่มของผู้ที่ยังเกิดขึ้นจะเป็นที่น่าสงสาร ชาวมาเลย์ถูกเรียกว่าBumipeteras, 5 'บุตรชายของดิน' ในสำนวนกับผู้ที่ได้รับการรับรู้ว่ามีการเข้ามาในการปลุกของการปกครองอาณานิคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกหลานของผู้ที่มาจากภาคตะวันตกของจีนในศตวรรษที่สิบเก้าcentury.6 หลาย หมู่ที่อุดมไปด้วยเป็นของจีนและเป็นกลุ่มของคนยากจนเป็นคนจากชุมชนชาวมาเลย์ ทั้ง apologists และนักวิจารณ์ของการปกครองของอังกฤษอย่างต่อเนื่องในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ทางสังคมในประเทศมาเลเซียในช่วงเวลาที่นำไปสู่ความเป็นอิสระในแง่ของแบบแผนชาติพันธุ์ บรรดาผู้ที่ได้รับการยกย่องและยังมีผู้กระจายรายได้ในประเทศมาเลเซีย 271 ที่ denigrated จักรวรรดิอังกฤษมักจะอธิบายจักรวรรดิเฉพาะภายในชนชั้นกรอบ บัญชีขี้สงสารริชาร์ดอัลเลนของการปกครองของอังกฤษดูเหมือนจะมาบรรจบกันในแง่หนึ่งที่มีการวิเคราะห์ที่สำคัญของมรดกอาณานิคมโดยดรมหาโมฮัมเหม็ที่จะกลายเป็นนายกรัฐมนตรีที่เป็นตัวแทนของแรงบันดาลใจของโดนัลมาเลย์ ทั้งสองยืนยันว่าประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจของชุมชนชาวจีนเป็นปัญหาในการที่จีนมีการแข่งขันที่เหนือกว่า. อัลเลนสรุปมุมมองดรมหาโมฮัมเหม็ของมุมมองดูถูกอย่างน่าทึ่งเกี่ยวกับมาเลย์ที่ว่าหลังมีการแข่งขันที่ด้อยกว่า [อัลเลน, 1968: 253 ]: สหราชอาณาจักรควรจะเล็งเห็นถึงอันตรายที่ชัดเจนที่จะมาเลเซียง่ายไปของการแนะนำเข้ามาในท่ามกลางการแข่งขันที่มีพรสวรรค์พิเศษและขยันที่. ต้องประสบความสำเร็จในการอยู่รอดที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจต่างประเทศเช่นเดียวกับ Faaland จากการพัฒนาฮาร์วาร์ที่ปรึกษาการบริการสนับสนุนชาตินิยมมลายูนักการเมืองหลังจากเป็นอิสระที่จะดำเนินการในการวิเคราะห์สภาพของชุมชนชาวมาเลย์ส่วนใหญ่อยู่ในชาติพันธุ์terms.7 อย่างไรก็ตามนโยบายเศรษฐกิจในช่วงเวลาต่อไปนี้ทันทีอิสระยังคงสงบไปตามเส้นทางที่ไม่รู้ไม่ชี้ในขณะที่มันมีก่อนที่จะเป็นอิสระ มีความพยายามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นรายได้อีกครั้งการกระจายและความมั่งคั่งที่มีต่อเศรษฐกิจยึดทรัพย์ การจลาจลการแข่งขันที่เกิดขึ้นในเดือนพฤษภาคมปี 1969 จุดประกายการอภิปรายเกี่ยวกับความล้มเหลวของนโยบายเศรษฐกิจตั้งแต่ที่เป็นอิสระเพื่อเยียวยาเงื่อนไขของคนยากจนและการจับกุมขยับขยายกระจายตัวในการกระจายของรายได้ สำนวนทางการเมืองแจ้งนโยบายของรัฐบาลนโยบายเศรษฐกิจใหม่ 1971 (NEP) ที่ออกแบบมาเพื่อแก้ไขความกังวลดังกล่าวข้างต้นที่เน้นทั้งความแตกต่างทางชาติพันธุ์ในรายได้. เราจะให้สองจุดที่นี่ สถานที่นโยบายเศรษฐกิจใหม่ที่มีพื้นฐานพลาดการพัฒนาบอบบาง แต่ที่สำคัญ - การเพิ่มขึ้นใน intraethnic ความไม่เท่าเทียมกัน (ดูเช่นค่าสัมประสิทธิ์ Gini รายงานในตารางที่ 2) ที่ยังจำเป็นต้องได้รับการแก้ไข ยกตัวอย่างเช่นดัชนีความไม่เท่าเทียมกันของ Shorrocks แทบจะไม่ลดลงสำหรับผู้ประกอบการชาวมาเลย์ระหว่าง1976-1977 และ 1988-1989 ในขณะที่ดัชนีปรับตัวลดลงอย่างมีนัยสำคัญการลงทะเบียนสำหรับครัวเรือนจีนและอินเดีย(ดูตารางที่ 6) ในทำนองเดียวกันในปีที่ผ่านมารายได้เฉลี่ยสำหรับกลางร้อยละ 40 ของผู้ประกอบการในการเปรียบเทียบกับด้านบนร้อยละ20 ได้เพิ่มขึ้นได้เร็วขึ้นสำหรับจีนกว่าสำหรับMalays.8 จุดที่สองเกี่ยวข้องกับการแปลความหมายของตัวเลขที่กระจายรายได้ในกำหนดการตอบสนองทางการเมือง 1969 จลาจล เป็นที่เข้าใจว่าแนวโน้มในการกระจายรายได้หลังจากเป็นอิสระในปี 1957 (ดูความไม่เท่าเทียมกันและความยากจน: 1957-1970) อาจจะได้รับความสนใจจากความแตกต่างระหว่างเชื้อชาติ สิ่งที่ไม่สมควรจะให้อภัยคือความล้มเหลวของผู้กำหนดนโยบายหลังจากการจลาจลที่จะใช้เวลามองใกล้ที่แตกต่างกันภายในกลุ่มชาติพันธุ์มากที่โผล่ออกมา. กระดาษที่ถูกจัดขึ้นดังต่อไปนี้ ความคิดของส่วนมาเลเซียซึ่งต่อไปนี้จะมีการอภิปรายของภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ของฝ่ายชนกลุ่มน้อยในประเทศมาเลเซีย ความไม่เท่าเทียมกันและความยากจน: 1957-1970 แสดงแนวโน้มในความยากจนและ272 วารสารยุโรปของการพัฒนางานวิจัยความไม่เท่าเทียมกันในประเทศมาเลเซียหลังจากเป็นอิสระในปี1957 จนถึงปี 1970 มีแนวคิดที่จะอธิบายว่าทำไมการกระจายรายได้อาจจะถูกมองในแง่ชาติพันธุ์ในเวลาของประกาศใช้นโยบายเศรษฐกิจใหม่ ส่วนนี้ยังแสดงให้เห็นทางเลือกการตีความที่ไม่ได้วางมุ่งเน้นเฉพาะในเชื้อชาติของข้อมูลนี้ ลักษณะของนโยบายเศรษฐกิจใหม่ 1971 สรุปคุณสมบัติเด่นของเอ็นอีพีและของผล โดยใช้ข้อมูลการสำรวจชีวิตครอบครัวมาเลเซียส่วนถัดไปตรวจสอบวิวัฒนาการของความไม่เท่าเทียมกันและความยากจนระหว่างสองช่วงเวลาการสำรวจ, 1976-1977 และ 1988-1989 ส่วนสุดท้ายสรุป. ความคิดของมาเลเซียการเมืองมาเลเซียได้รับการครอบงำโดยคำถามของความสำคัญของการเรียกร้องไปยังการส่งออกของเศรษฐกิจตั้งแต่ก่อนที่จะเป็นอิสระจากการปกครองของอังกฤษในปี1957 รัฐธรรมนูญพินัยกรรมโดยผู้ปกครองที่เดินทางออกมาเลย์ได้รับการยอมรับเรื่องชาตินิยม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ชาติพันธุ์ชาตินิยมและการกระจายรายได้ในมาเลเซีย
chakravarty ชานติหน้าและ abdul-hakim roslan
ต้องการรวมทางสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมดจะเน้น
การอภิปรายเกี่ยวกับการพัฒนา นั่นเป็นจุดที่สำคัญ แต่เรียกร้องให้ระมัดระวังเกี่ยวกับการวาง
กระดาษนี้มีเอกสิทธิ์เฉพาะบุคคลเน้นชาติพันธุ์ใน
การกำหนดนโยบาย อาร์กิวเมนต์นี้จะแสดงโดยวิธีการของ
การตรวจสอบของการกระจายรายได้ นโยบายประกาศใช้ใน
มาเลเซียเพื่อปรับปรุงสภาพทางเศรษฐกิจของชุมชนชาวมลายู
หลังจากที่ชุดของการแข่งขันการจลาจลใน 1969 .
เศรษฐศาสตร์เบื้องต้นการยกเว้นโดยระบุชาติพันธุ์หรือศาสนากลุ่มจะไม่เอื้อต่อการทำงานร่วมกัน
ทางสังคมที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของภาคประชาสังคม . มันเป็นที่รู้จักใน
วรรณกรรมในการพัฒนาที่เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการทำงานร่วมกันทางสังคมที่ไม่ควรรู้สึก
กลุ่ม ไม่รวมอยู่ในการกระจายรายได้และความมั่งคั่ง อย่างไรก็ตาม , มันเป็น
สำคัญเพื่อให้โฟกัสที่ชัดเจนเกี่ยวกับปัญหาทางโลกของการกระจายรายได้ แม้
ในการพัฒนานโยบายการลดความแตกต่างของรายได้ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์
นโยบายที่มุ่งแก้ไขความไม่สมดุลที่รับรู้เพียงอย่างเดียวในแง่ของอัตลักษณ์กลุ่ม
อาจ detract จากทางเศรษฐกิจมากขึ้นวัตถุประสงค์ของการลดความแตกต่างใน
การกระจายรายได้ภายในทั้งหมดของสังคม เราตรวจสอบที่มาของ
นโยบายเศรษฐกิจใหม่ของ 1971 ในประเทศมาเลเซีย เพื่อแสดงจุดข้างต้น
chakravarty ชานติหน้าและ abdul-hakim roslan
ต้องการรวมทางสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมดจะเน้น
การอภิปรายเกี่ยวกับการพัฒนา นั่นเป็นจุดที่สำคัญ แต่เรียกร้องให้ระมัดระวังเกี่ยวกับการวาง
กระดาษนี้มีเอกสิทธิ์เฉพาะบุคคลเน้นชาติพันธุ์ใน
การกำหนดนโยบาย อาร์กิวเมนต์นี้จะแสดงโดยวิธีการของ
การตรวจสอบของการกระจายรายได้ นโยบายประกาศใช้ใน
มาเลเซียเพื่อปรับปรุงสภาพทางเศรษฐกิจของชุมชนชาวมลายู
หลังจากที่ชุดของการแข่งขันการจลาจลใน 1969 .
เศรษฐศาสตร์เบื้องต้นการยกเว้นโดยระบุชาติพันธุ์หรือศาสนากลุ่มจะไม่เอื้อต่อการทำงานร่วมกัน
ทางสังคมที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของภาคประชาสังคม . มันเป็นที่รู้จักใน
วรรณกรรมในการพัฒนาที่เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการทำงานร่วมกันทางสังคมที่ไม่ควรรู้สึก
กลุ่ม ไม่รวมอยู่ในการกระจายรายได้และความมั่งคั่ง อย่างไรก็ตาม , มันเป็น
สำคัญเพื่อให้โฟกัสที่ชัดเจนเกี่ยวกับปัญหาทางโลกของการกระจายรายได้ แม้
ในการพัฒนานโยบายการลดความแตกต่างของรายได้ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์
นโยบายที่มุ่งแก้ไขความไม่สมดุลที่รับรู้เพียงอย่างเดียวในแง่ของอัตลักษณ์กลุ่ม
อาจ detract จากทางเศรษฐกิจมากขึ้นวัตถุประสงค์ของการลดความแตกต่างใน
การกระจายรายได้ภายในทั้งหมดของสังคม เราตรวจสอบที่มาของ
นโยบายเศรษฐกิจใหม่ของ 1971 ในประเทศมาเลเซีย เพื่อแสดงจุดข้างต้น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- หมู่
- โรคตับแข็ง
- ิbiliard
- If emotional eating is, as we suggest, l
- จำเป็นที่จะต้องใช้ถังชั่งแบบดับเบิ้ล
- คนขับรถ
- สิ่งใดไม่ดีให้ปล่อยไป
- สรุปงาน
- 装设栏杆
- หมู่
- ฉันได้ใช่เวลาว่างอยู่กับเพื่อนของฉัน ฉัน
- ปรวัติ
- Similarly to using a stand-up desk, subs
- นี่คือ ออเดอร์ ทั้งหมด ของ lovring รบกวน
- สิ่งใดไม่ดีให้ปล่อยไป
- นี่คือ ออเดอร์ ทั้งหมด ของ lovring รบกวน
- HAM
- offline
- คุณเท่านั้นที่ฉันต้องการ
- Assessment for Readiness for Spontaneous
- สามารถป้องกันการเข้าใช้งานกล้องด้วยรหัสผ
- anditory
- Please let me know about borrowing equip
- เพลินวานเป็นตลาดตกแต่งด้วยของโบราณ ให้บร
