Day of the Dead (Spanish: Día de Mu

Day of the Dead (Spanish: Día de Muertos) is a Mexican holiday celebrated throughout Mexico, in particular the Central and South regions, and by people of Mexican ancestry living in other places, especially the United States. It is acknowledged internationally in many other cultures. The multi-day holiday focuses on gatherings of family and friends to pray for and remember friends and family members who have died, and help support their spiritual journey. In 2008 the tradition was inscribed in the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity by UNESCO.[1]

The holiday is sometimes called Día de los Muertos[2][3] in Anglophone countries, a back-translation of its original name, Día de Muertos. It is particularly celebrated in Mexico where the day is a public holiday. Prior to Spanish colonization in the 16th century, the celebration took place at the beginning of summer. Gradually it was associated with October 31, November 1 and November 2 to coincide with the Western Christian triduum of Allhallowtide: All Saints' Eve, All Saints' Day, and All Souls' Day.[4][5] Traditions connected with the holiday include building private altars called ofrendas, honoring the deceased using sugar skulls, marigolds, and the favorite foods and beverages of the departed, and visiting graves with these as gifts. Visitors also leave possessions of the deceased at the graves.

Scholars trace the origins of the modern Mexican holiday to indigenous observances dating back hundreds of years and to an Aztec festival dedicated to the goddess Mictecacihuatl. The holiday has spread throughout the world, being absorbed within other deep traditions for honoring the dead. It has become a national symbol and as such is taught (for educational purposes) in the nation's schools. Many families celebrate a traditional "All Saints' Day" associated with the Catholic Church.

Originally, the Day of the Dead as such was not celebrated in northern Mexico, where it was unknown until the 20th century because its indigenous people had different traditions. The people and the church rejected it as a day related to syncretizing pagan elements with Catholic Christianity. They held the traditional 'All Saints' Day' in the same way as other Christians in the world. There was limited Mesoamerican influence in this region, and relatively few indigenous inhabitants from the regions of Southern Mexico, where the holiday was celebrated. In the early 21st century in northern Mexico, Día de Muertos is observed because the Mexican government made it a national holiday based on educational policies from the 1960s; it has introduced this holiday as a unifying national tradition based on indigenous traditions.[6][7][8]

The Mexican Day of the Dead celebration is similar to other culture's observances of a time to honor the dead. The Spanish tradition included festivals and parades, as well as gatherings of families at cemeteries to pray for their deceased loved ones at the end of the day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันของคนตาย (สเปน: Día de Muertos) มีวันหยุดเม็กซิโกการเฉลิมฉลองทั่วประเทศเม็กซิโก เฉพาะใจกลางและภาคใต้ และคนของวงศ์เม็กซิกันที่อาศัยอยู่ในสถานอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกา มันจะยอมรับในระดับสากลในวัฒนธรรมอื่น ๆ วันหยุดหลายวันเน้นการสังสรรค์ของครอบครัว และเพื่อนสวดมนต์สำหรับ และจำเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวที่มีตาย และช่วยสนับสนุนการเดินทางทางจิตวิญญาณ ในปี 2551 ประเพณีถูกจารึกในรายการตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมไม่มีตัวตนของมนุษย์ชาติ โดยองค์การยูเนสโก [1]วันหยุดบางครั้งเรียกว่า Día de los Muertos [2] [3] ในประเทศ Anglophone แปลด้านหลังของชื่อเดิม Día de Muertos มันโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการเฉลิมฉลองในเม็กซิโกซึ่งวันที่เป็นวันหยุดราชการ การเฉลิมฉลองเอาสถานที่จุดเริ่มต้นของฤดูร้อนก่อนอาณานิคมสเปนในศตวรรษ 16 ค่อย ๆ ก็เกี่ยวข้องกับ 31 ตุลาคม 1 พฤศจิกายนและวันที่ 2 พฤศจิกายนเพื่อสอดคล้องกับ triduum คริสเตียนตะวันตกของ Allhallowtide: นักบุญทุกวัน วันของนักบุญทั้งหมด และวิญญาณทั้งหมด [4] [5] ที่เชื่อมโยงกับวันหยุดประเพณีรวมอาคารบูชาส่วนตัวที่เรียกว่า ofrendas, honoring ชีวิตใช้น้ำตาลทิ้งอยู่ระเกะระกะ marigolds และชื่นชอบอาหาร และเครื่องดื่มของภารกิจโหด และเยี่ยมสุสานเหล่านี้เป็นของขวัญด้วย ผู้เข้าชมออกจากทรัพย์สินของผู้ตายที่สุสานยังนักวิชาการติดตามต้นกำเนิดของวันหยุดเม็กซิโกสมัย observances ชนราวร้อยปี และเทศกาล Aztec ที่ทุ่มเทให้กับเทพธิดา Mictecacihuatl วันหยุดมีแพร่กระจายทั่วโลก การดูดซึมภายในอื่น ๆ ประเพณีลึกสำหรับ honoring ตาย มันได้กลายเป็น สัญลักษณ์แห่งชาติ และเป็นมีสอน (เพื่อการศึกษา) ในโรงเรียนของประเทศ หลายครอบครัวฉลองแบบดั้งเดิม "ทั้งนักบุญวัน" เกี่ยวข้องกับคริสตจักรคาทอลิกตอนแรก วันตายเช่นถูกไม่เฉลิมฉลองในเม็กซิโกเหนือ ซึ่งก็ไม่ทราบจนกระทั่งศตวรรษ 20 เพราะคนพื้นเมืองมีประเพณีแตกต่างกัน คนและคริสตจักรถูกปฏิเสธเป็นวันที่เกี่ยวข้องกับ syncretizing องค์ประกอบป่าเถื่อนกับศาสนาคริสต์คาทอลิก พวกเขาจัดแบบ 'ทั้งหมด Saints 'วัน' ในลักษณะเดียวกับคริสเตียนอื่น ๆ ในโลก มีอิทธิพลในอเมริกากลางจำกัดในภูมิภาคนี้ และคนค่อนข้างไม่กี่พื้นเมืองจากภูมิภาคของประเทศเม็กซิโก ที่มีการเฉลิมฉลองวันหยุด ในช่วงต้นศตวรรษในเม็กซิโกตอนเหนือ Día de Muertos จะสังเกตได้เนื่องจากรัฐบาลเม็กซิโกกลายเป็นวันหยุดแห่งชาติตามการศึกษานโยบายจากปี 1960 จะได้นำเสนอวันหยุดนี้เป็นประเพณีแห่งชาติรวมกันตามประเพณีพื้นเมือง [6] [7] [8]วันตายของเม็กซิโกจะคล้ายกับ observances ของวัฒนธรรมอื่น ๆ ของเวลาจะตาย ประเพณีภาษาสเปนรวมเทศกาล และขบวนพาเหรด ตลอดจนพบปะของครอบครัวที่ cemeteries อ้อนรักของพวกเขาผู้ที่สิ้นสุดของวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันแห่งความตาย (สเปน: Día de Muertos) เป็นวันหยุดเม็กซิกันโด่งดังไปทั่วเม็กซิโกโดยเฉพาะในภาคกลางและภาคใต้ของภูมิภาคและโดยคนเชื้อสายเม็กซิกันที่อาศัยอยู่ในสถานที่อื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกา เป็นที่ยอมรับในระดับนานาชาติในวัฒนธรรมอื่น ๆ อีกมากมาย วันหยุดหลายวันในการชุมนุมเน้นของครอบครัวและเพื่อนที่จะอธิษฐานและจำเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวที่มีผู้เสียชีวิตและช่วยสนับสนุนการเดินทางทางจิตวิญญาณของพวกเขา ในปี 2008 ประเพณีที่ถูกจารึกไว้ในรายการตัวแทนของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมนุษยชาติโดยยูเนสโก. [1] วันหยุดบางครั้งเรียกว่าDíaเดอลอ Muertos [2] [3] ในประเทศที่โฟนกลับแปลชื่อเดิม , Día de Muertos มันมีการเฉลิมฉลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเม็กซิโกวันที่เป็นวันหยุดราชการ ก่อนที่จะมีการล่าอาณานิคมของสเปนในศตวรรษที่ 16, การเฉลิมฉลองที่เกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของฤดูร้อน ค่อยๆมีความสัมพันธ์กับวันที่ 31 ตุลาคม 1 พฤศจิกายนและเดือนพฤศจิกายน 2 ตรงกับเวสเทิร์คริสเตียน triduum ของ Allhallowtide:. อีฟนักบุญเซนต์สทุกวันและทุกวันวิญญาณ '[4] [5] ประเพณีที่เกี่ยวข้องกับวันหยุด รวมถึงการสร้างแท่นบูชาส่วนตัวที่เรียกว่า ofrendas เคารพผู้ตายโดยใช้กะโหลกน้ำตาลดอกดาวเรืองและอาหารที่ชื่นชอบและเครื่องดื่มของออกและเยี่ยมชมหลุมฝังศพเหล่านี้เป็นของขวัญ ผู้เข้าชมยังปล่อยให้ทรัพย์สินของผู้ตายที่หลุมฝังศพ. นักวิชาการร่องรอยของวันหยุดเม็กซิกันที่ทันสมัยเพื่อวัตรพื้นเมืองย้อนหลังไปหลายร้อยปีและเทศกาลแอซเท็กที่ทุ่มเทให้กับเทพธิดา Mictecacihuatl วันหยุดที่มีการแพร่กระจายไปทั่วโลกถูกดูดซึมลึกภายในประเพณีอื่น ๆ สำหรับการเคารพความตาย มันได้กลายเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติและเป็นเช่นนี้การเรียนการสอน (เพื่อการศึกษา) ในโรงเรียนของประเทศ หลายครอบครัวเฉลิมฉลองประเพณี "เซนต์สทุกวัน" ที่เกี่ยวข้องกับคริสตจักรคาทอลิก. ต้นวันแห่งความตายดังกล่าวไม่ได้มีการเฉลิมฉลองในภาคเหนือของเม็กซิโกที่มันเป็นที่รู้จักจนกระทั่งศตวรรษที่ 20 เพราะคนพื้นเมืองมีที่แตกต่างกันประเพณี คนที่คริสตจักรและปฏิเสธมันเป็นวันที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ syncretizing ศาสนากับศาสนาคริสต์คาทอลิก พวกเขาจัดขึ้นแบบดั้งเดิม 'เซนต์สทุกวันในลักษณะเดียวกับที่คริสตชนอื่น ๆ ในโลก มีถูก จำกัด Mesoamerican อิทธิพลในภูมิภาคนี้และชาวพื้นเมืองที่ค่อนข้างน้อยจากภูมิภาคของภาคใต้ของเม็กซิโกที่วันหยุดที่กำลังโด่งดัง ในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 ในภาคเหนือของเม็กซิโกDía de Muertos เป็นที่สังเกตเพราะรัฐบาลเม็กซิกันทำให้มันเป็นวันหยุดประจำชาติขึ้นอยู่กับนโยบายการศึกษาจากปี 1960; จะได้นำมาใช้วันหยุดนี้เป็นประเพณีของชาติรวมกันขึ้นอยู่กับประเพณีพื้นเมือง. [6] [7] [8] วันเม็กซิกันของการเฉลิมฉลองตายคล้ายกับวัตรวัฒนธรรมอื่น ๆ ของเวลาที่จะให้เกียรติคนตาย ประเพณีสเปนรวมถึงเทศกาลและขบวนพาเหรดเช่นเดียวกับการชุมนุมของครอบครัวที่สุสานที่จะอธิษฐานสำหรับคนที่รักเสียชีวิตของพวกเขาในตอนท้ายของวัน