HomesicknessThe majority of first-y

Homesickness
The majority of first-year university students will experience some level of homesickness. Most settle down within a few weeks, but a small number do not, and may need considerable support over the first month or two. Of these, a few will decide to leave due to inability to cope with the symptoms.

Some factors increase the likelihood of experiencing homesickness: for example, never having been away from home before; arriving unexpectedly at university, perhaps through Clearing; low self esteem; exceptionally close emotional ties with family or a partner at home. International students will face the additional challenge of adapting to an unfamiliar culture.

Symptoms can include:Close up of student studying plants

Missing home
Feeling lonely, depressed and anxious
Inability to stop telephoning home
Feeling lost
Constant ruminations about the past
Being absent-minded
Inability to concentrate
Feeling ill
Constantly crying.
Symptoms can occur at different times including:

When something is happening at home which students cannot get involved in or feel excluded from
It can be a big shock after Freshers' Week when reality starts to sink in
When feeling unwell, as it becomes difficult to get day to day things done
If everyone else in a shared house or group of friends goes home
When budgeting difficulties arise or students are coping with things that parents would normally have dealt with.
Homesickness does not just occur in the first year; it can be caused by a change of circumstance.

It can be difficult if parents change their circumstance whilst students are away – parents moving house or separating can lead to stress and homesickness.
How can Tutors support students who are homesick?

The student is faced with the dilemma that going home would 'solve' the problem of homesickness, but at the expense of personal/parental ambitions of a successful university career, potential condemnation by others for leaving over a 'trivial' problem, and the fear that he or she may be unable to make a success of future opportunities as the homesickness may recur. An important function of the Tutor is therefore to 'give permission' to the student to be homesick, to accept it as normal, and to discuss it with them. This will help to reduce anxiety and reassure the student.

Tutors can also suggest practical steps the student can take. The student could be encouraged to plan activities for the morning (for example arranging for others to collect them for breakfast, physical activities etc.), to pre-empt the build up of feelings of homesickness. For most students, having a 'good' relationship (someone to take an interest in them, to talk to and do things with) with transitional figures is important for the first few weeks. Tutors may be able to facilitate a 'buddy' pairing or grouping among tutees for this purpose. Few such pairings or groups will last, but are nevertheless very valuable in the transition period. Most important of all is to encourage the student to commit fully to involvement in university life, for example through their Hall or by joining clubs and societies: in making new friends and identifying with the University their sense of belonging will grow and their homesickness diminish.

In a few cases, symptoms will be so severe (constant crying, inability to think about anything else) as to make ordinary life virtually impossible. Such cases should be referred to Counselling and Wellbeing as soon as possible to encourage the student to be proactive and help them manage their difficulties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Homesicknessส่วนใหญ่นักศึกษาปีแรกมหาวิทยาลัยจะพบบางระดับของ homesickness ส่วนใหญ่ปักภายในกี่สัปดาห์ แต่การทำหมายเลขขนาดเล็กไม่ และต้องการมากในเดือนแรกหรือสอง เหล่านี้ กี่จะตัดสินใจไปเนื่องจากไม่สามารถรับมือกับอาการปัจจัยโอกาสพบ homesickness: ตัวอย่าง ไม่เคยได้พักก่อน โดยไม่คาดคิดมหาวิทยาลัย ทีผ่านการหักบัญชี ต่ำสุดที่ตนเองเคารพ พิเศษปิดความสัมพันธ์ทางอารมณ์กับครอบครัวหรือคู่ที่บ้าน นักเรียนต่างชาติจะเผชิญความท้าทายเพิ่มเติมของการดัดแปลงวัฒนธรรมไม่คุ้นเคยอาการอาจรวมถึง: ปิดค่าของนักเรียนศึกษาพืชบ้านหายไปความรู้สึกโดดเดี่ยว ซึมเศร้า และวิตก ไม่สามารถหยุดโทรหน้าแรกรู้สึกหายไปRuminations คงที่เกี่ยวกับอดีตกำลังเคลิ้ม ๆไม่จดจ่อรู้สึกป่วยร้องไห้ตลอดเวลา อาการอาจเกิดขึ้นในเวลาต่าง ๆ กันรวมถึง:เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้านซึ่งนักเรียนไม่สามารถมีส่วนร่วมใน หรือรู้สึกถูกแยกออกจากมันสามารถไล่ใหญ่หลังจากสัปดาห์ของ Freshers เมื่อความจริงเริ่มจะจมลงในเมื่อรู้สึกสบาย มันจะยากได้วันทำถ้าทุกคนในบ้านใช้ร่วมกันหรือกลุ่มเพื่อนไปบ้านเมื่อเกิดปัญหาการจัดทำงบประมาณ หรือนักเรียนจะเผชิญกับสิ่งที่โดยปกติจะมีแจกผู้ปกครองด้วยHomesickness ไม่เพียงเกิดขึ้นในปีแรก อาจมีสาเหตุจากการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์มันอาจเป็นเรื่องยากถ้าผู้ปกครองเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของพวกเขาในขณะที่นักเรียนไป-พ่อแม่ย้ายบ้าน หรือแยกสามารถนำไปสู่ความเครียดและ homesicknessวิธีสอนสามารถสนับสนุนนักเรียนที่เมนูนักเรียนจะประสบกับความลำบากใจว่า กลับบ้านจะ "แก้" ปัญหา homesickness แต่ค่าใช้ จ่ายของผู้ปกครอง/บุคคลความทะเยอทะยานของมหาวิทยาลัยประสบความสำเร็จ อาชีพอาจโทษผู้อื่นออกจากปัญหา "เล็กน้อย" และความกลัวที่ว่า เขาหรือเธออาจไม่สามารถทำให้ประสบความสำเร็จในอนาคตโอกาสเป็น homesickness ที่อาจเกิดขึ้น ฟังก์ชันสำคัญของการกวดวิชาได้ดังนั้น 'ให้ ' นักเรียนจะเป็นเมนู ยอมรับว่ามันเป็นปกติ และหารือกับพวกเขา นี้จะช่วยลดความวิตกกังวล และเวบนักเรียนสอนยังได้แนะนำขั้นตอนปฏิบัติที่นักเรียนสามารถใช้ นักเรียนสามารถจะสนับสนุนการวางแผนกิจกรรมในช่วงเช้า (ตัวอย่าง การจัดเรียงสำหรับผู้อื่นเก็บรวบรวมอาหารเช้า กิจกรรมทางกายภาพฯลฯ), pre-empt สร้างขึ้นของความรู้สึกของ homesickness สำหรับนักเรียน ความสัมพันธ์ 'ดี' (ผู้ที่รับความสนใจในพวกเขา พูดคุย และทำกิจกรรมกับ) มีตัวเลขอีกรายการเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสองสามสัปดาห์แรก สอนอาจสามารถช่วยเป็น 'เพื่อน' จับคู่ หรือจัดกลุ่มระหว่าง tutees สำหรับวัตถุประสงค์นี้ บาง pairings หรือกลุ่มดังกล่าวจะ แต่จะอย่างไรก็ตามมีคุณค่ามากในระยะเวลาช่วงการเปลี่ยนภาพ สำคัญที่สุดของทั้งหมดคือการ สนับสนุนให้นักเรียนเต็มใจมีส่วนร่วมในมหาวิทยาลัยชีวิต ตัวอย่างหอของพวกเขา หรือ โดยการเข้าร่วมชมรมและสังคม: เพื่อนใหม่ และระบุกับมหาวิทยาลัยเป็นสมาชิกจะเติบโตและ homesickness ของพวกเขาลดน้อยลงในบางกรณี อาการจะรุนแรงมาก (คงร้องไห้ ไม่คิดอะไร) เป็นการทำให้ชีวิตปกติแทบไม่ กรณีที่ควรอ้างอิงถึง Counselling และสุขภาพที่ดีโดยเร็วที่สุดเพื่อส่งเสริมให้นักเรียนเชิงรุก และช่วยในการจัดการปัญหาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิดถึงบ้านส่วนใหญ่ของนักศึกษาปีแรกที่มหาวิทยาลัยจะได้สัมผัสกับระดับของความคิดถึงบ้านบาง
ส่วนใหญ่ปักหลักภายในไม่กี่สัปดาห์ แต่จำนวนน้อยไม่ได้และอาจจะต้องมีการสนับสนุนอย่างมากในช่วงเดือนแรกหรือสอง ของเหล่านี้ไม่กี่จะตัดสินใจที่จะออกเนื่องจากไม่สามารถที่จะรับมือกับอาการ. ปัจจัยเพิ่มโอกาสในการประสบความคิดถึงบ้าน: ยกตัวอย่างเช่นไม่เคยได้รับออกจากบ้านก่อน ที่เดินทางมาถึงโดยไม่คาดคิดในมหาวิทยาลัยอาจจะผ่านการหักบัญชี; เห็นคุณค่าในตนเองต่ำ ความผูกพันทางอารมณ์อย่างใกล้ชิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับครอบครัวหรือคู่ที่บ้าน นักศึกษาต่างชาติที่จะเผชิญกับความท้าทายที่เพิ่มขึ้นของการปรับตัวกับวัฒนธรรมที่ไม่คุ้นเคย. อาการสามารถรวม: ปิดขึ้นจากนักเรียนที่กำลังศึกษาพืชที่ขาดหายไปที่บ้านรู้สึกเหงาซึมเศร้าและกังวลไม่สามารถที่จะหยุดที่บ้านโทรศัพท์รู้สึกหายruminations คงที่เกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมาเป็นใจลอยไม่สามารถที่จะมุ่งเน้นความรู้สึกที่ไม่ดีอย่างต่อเนื่องร้องไห้. อาการที่อาจเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ได้แก่ : เมื่อบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นที่บ้านที่นักเรียนไม่สามารถมีส่วนร่วมในหรือรู้สึกว่าได้รับการยกเว้นจากมันอาจจะเป็นช็อตใหญ่หลังจากสัปดาห์ Freshers เมื่อความเป็นจริงเริ่มที่จะจมอยู่ในเมื่อความรู้สึกไม่สบายมันจะกลายเป็นเรื่องยากที่จะได้รับวันเพื่อสิ่งที่วันทำถ้าคนอื่น ๆ ในบ้านที่ใช้ร่วมกันหรือกลุ่มเพื่อนกลับบ้านเมื่อความยากลำบากในการจัดทำงบประมาณที่เกิดขึ้นหรือนักเรียนจะรับมือกับสิ่งที่พ่อแม่มักจะได้กระทำกับ. คิดถึงบ้านไม่เพียง แต่เกิดขึ้นในครั้งแรก ปี มันอาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์. มันอาจเป็นเรื่องยากถ้าพ่อแม่เปลี่ยนสถานการณ์ของพวกเขาในขณะที่นักเรียนไป -. พ่อแม่ย้ายบ้านหรือแยกสามารถนำไปสู่ความเครียดและคิดถึงบ้านอย่างไรสามารถสอนนักเรียนการสนับสนุนที่มีความคิดถึงบ้านนักเรียนจะต้องเผชิญกับกระอักกระอ่วนที่จะกลับบ้านจะ 'แก้ปัญหาของความคิดถึงบ้าน แต่ที่ค่าใช้จ่ายของใช้ส่วนบุคคล / ความทะเยอทะยานของผู้ปกครองของมหาวิทยาลัยอาชีพที่ประสบความสำเร็จการลงโทษที่อาจเกิดขึ้นโดยคนอื่น ๆ ในการออกมาเป็นปัญหา' จิ๊บจ๊อย 'และความกลัวที่เขาหรือเธออาจจะ ไม่สามารถที่จะสร้างความสำเร็จของโอกาสในอนาคตเป็นโรคคิดถึงบ้านอาจจะเกิดขึ้นอีก ฟังก์ชั่นที่สำคัญของครูจึงเป็นที่ 'ให้สิทธิ์' กับนักเรียนที่จะคิดถึงบ้านที่จะยอมรับว่ามันเป็นเรื่องปกติและเพื่อหารือเกี่ยวกับพวกเขา ซึ่งจะช่วยลดความวิตกกังวลและสร้างความมั่นใจให้นักเรียน. ผู้สอนยังสามารถแนะนำขั้นตอนการปฏิบัติที่นักเรียนสามารถใช้ นักเรียนจะได้รับการสนับสนุนในการวางแผนกิจกรรมตอนเช้า (ตัวอย่างเช่นการจัดสำหรับคนอื่น ๆ ในการเก็บรวบรวมพวกเขาสำหรับอาหารเช้า, กิจกรรมการออกกำลังกาย ฯลฯ ) ไปก่อน empt สร้างขึ้นจากความรู้สึกของความคิดถึงบ้าน สำหรับนักเรียนส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์ที่ดี (คนที่จะให้ความสนใจในพวกเขาที่จะพูดคุยและทำสิ่งที่มี) กับตัวเลขในช่วงการเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสองสามสัปดาห์แรก ผู้สอนอาจจะสามารถอำนวยความสะดวกใน 'เพื่อน' การจับคู่หรือการจัดกลุ่มในหมู่ tutees เพื่อการนี้ ไม่กี่เช่นการจับคู่หรือกลุ่มจะมีอายุ แต่ยังคงมีคุณค่ามากในช่วงที่เปลี่ยนแปลง สำคัญที่สุดของทั้งหมดคือการสนับสนุนให้นักเรียนที่จะกระทำการอย่างเต็มที่ที่จะมีส่วนร่วมในการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยเช่นผ่านฮอลล์หรือโดยการเข้าร่วมชมรมและสมาคมของพวกเขาในการทำเพื่อนใหม่และระบุกับมหาวิทยาลัยรู้สึกของพวกเขาเป็นเจ้าของจะเติบโตและลดการคิดถึงบ้านของพวกเขาในบางกรณีอาการจะรุนแรง (คงร้องไห้ไม่สามารถที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่น) ที่จะทำให้ชีวิตปกติธรรมดาไปไม่ได้จริง กรณีดังกล่าวควรจะเรียกการให้คำปรึกษาและความอยู่ดีมีสุขโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะส่งเสริมให้นักเรียนที่จะเป็นเชิงรุกและช่วยให้พวกเขาจัดการความยากลำบากของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดถึงบ้าน
ส่วนใหญ่ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 จะพบบางระดับของการคิดถึงบ้าน ส่วนใหญ่ปักหลักภายในไม่กี่สัปดาห์ แต่จำนวนน้อยไม่ได้ และอาจต้องสนับสนุนมากกว่าเดือนแรกหรือสอง ของเหล่านี้ไม่กี่จะตัดสินใจทิ้ง เนื่องจากไม่สามารถรับมือกับอาการ

ปัจจัยที่เพิ่มโอกาสของการประสบการคิดถึงบ้าน : ตัวอย่างเช่นไม่เคยได้ออกจากบ้านก่อน มาถึงอย่างไม่คาดคิด ในมหาวิทยาลัย อาจจะผ่านการล้างต่ำความนับถือตนเอง ; โคตรใกล้ชิดทางอารมณ์ความสัมพันธ์กับครอบครัวหรือคู่ที่บ้าน นักศึกษานานาชาติจะเผชิญความท้าทายที่เพิ่มขึ้นของการปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมที่ไม่คุ้นเคย

อาการอาจรวมถึง : ปิดขึ้นเรียนพืช


รู้สึกคิดถึงบ้าน เหงา เศร้าและกังวล
ไม่สามารถที่จะหยุดการสนทนาทางโทรศัพท์บ้าน

ruminations รู้สึกสูญเสียคงที่เกี่ยวกับอดีต

การใจลอยไม่มีสมาธิ

รู้สึกป่วยตลอดเวลา ร้องไห้
อาการอาจเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกันรวมถึง :

เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน ซึ่งนักเรียนไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยว หรือรู้สึกถูกแยกออกจาก
ได้น่าตกใจมาก หลังจากสด ' สัปดาห์เมื่อความจริงเริ่มจม
เมื่อรู้สึกไม่สบาย มันกลายเป็นเรื่องยากที่จะได้รับในวันนั้นสิ่งที่ทำ
ถ้าทุกคนในบ้านที่ใช้ร่วมกัน หรือกลุ่มเพื่อนกลับบ้าน
เมื่องบประมาณปัญหาเกิดขึ้นหรือนักเรียนจะเผชิญกับสิ่งต่างๆ ที่พ่อแม่มักจะจัดการ
คิดถึงบ้านไม่เพียงเกิดขึ้นในปีแรก มันอาจเกิดจาก การเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์

มันอาจเป็นเรื่องยาก หากพ่อแม่เปลี่ยนสถานการณ์ในขณะที่นักเรียนไป – พ่อแม่ย้ายบ้าน หรือแยกสามารถนำไปสู่ความเครียดและการคิดถึงบ้าน
ทำไมติวเตอร์สนับสนุนนักเรียนที่กำลังคิดถึงบ้าน ?

นักเรียนจะเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่กลับบ้านจะ ' แก้ไข ' ปัญหาของการคิดถึงบ้าน แต่ที่ค่าใช้จ่ายของบุคลากร / ผู้ปกครองความทะเยอทะยานของอาชีพที่มหาวิทยาลัยที่ประสบความสำเร็จศักยภาพการลงโทษคนอื่นไปกว่าปัญหา ' ไร้สาระ ' , และความกลัวที่เขาหรือเธออาจจะไม่สามารถที่จะสร้างความสำเร็จของโอกาสในอนาคตเป็นคิดถึงบ้านอาจเกิดขึ้นอีก หน้าที่สำคัญของครูจึงเป็น ' อนุญาต ' นักเรียนจะคิดถึงบ้าน การยอมรับ มันเป็นปกติ และพูดคุยกับพวกเขา นี้จะช่วยลดความวิตกกังวล และสร้างความมั่นใจให้นักเรียน

ครูสามารถแนะนำขั้นตอนการปฏิบัติ นักเรียนสามารถใช้ นักเรียนจะได้รับการส่งเสริมเพื่อวางแผนกิจกรรมช่วงเช้า ( ตัวอย่างเช่นการจัดเรียงสำหรับคนอื่น ๆที่จะรวบรวมพวกเขาสำหรับอาหารเช้า , กิจกรรมทางกายภาพ ฯลฯ ) ก่อน empt สร้างขึ้นของความรู้สึกคิดถึงบ้าน นักเรียนส่วนใหญ่ มีความสัมพันธ์ที่ดี ' ' ( บางคนมีความสนใจในพวกเขาที่จะพูดและทำอะไรด้วย ) กับตัวเลขเปลี่ยนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสองสามสัปดาห์แรก ติวเตอร์ อาจจะสนับสนุน เพื่อน คู่ หรือกลุ่มของเด็กเพื่อวัตถุประสงค์นี้ การจับคู่หรือกลุ่มน้อยที่สุด แต่ยังคงมีคุณค่ามากในช่วงการเปลี่ยนภาพ สำคัญที่สุดของทั้งหมดคือการส่งเสริมให้นักเรียนที่จะกระทำอย่างเต็มที่เพื่อมีส่วนร่วมในชีวิตมหาวิทยาลัยตัวอย่างเช่นผ่านห้องโถงของพวกเขาหรือโดยการเข้าร่วมสโมสรและสังคม : เพื่อนใหม่และระบุ กับมหาวิทยาลัยของพวกเขาความรู้สึกของพวกเขาจะเติบโตและการคิดถึงบ้านร้า

ในบางกรณี อาการจะรุนแรงมาก ( คงร้องไห้ ไม่สามารถคิดเรื่องอื่น ) ที่จะทำให้ชีวิตธรรมดาแทบจะเป็นไปไม่ได้กรณีเช่นนี้ควรเรียกว่า การให้คำปรึกษาและ wellbeing โดยเร็วที่สุด เพื่อสนับสนุนให้นักเรียนที่จะเป็นเชิงรุกและช่วยให้พวกเขาจัดการกับปัญหาของพวกเขา