Micronutrient deficiency in the soi

Micronutrient deficiency in the soil, enhanced by
excessive rain or application of fertilizers, leads to
drastically reduced yields (Konkol et al., 2012). Xie et al.
(2011) noted that applications of Nitrogen (N),
Phosphorus (P) and Potassium (K) fertilizers affected
soil properties, where N increased corn shoot Cu
concentration and P decreased availability of Copper
(Cu) and Lead (Pb). Wozniak and Makarski (2012)
reported that 90 kg N ha−1 improved uptake of K, Iron
(Fe), Zinc (Zn) and Cu, while high rates at 150 kg N ha−1
increased concentrations of grain Manganese (Mn) in
wheat (Triticum aestivum L.).
Although P may help increase grain yield, excess
of this nutrient decreased Zn and enhanced Fe, Cu and
Mn uptake in wheat biomass (Zhang et al., 2012).
Hassan et al. (2012) observed increased P uptake in
cereal crops planted after legumes.
Deficiencies of Zn, Fe and Fe decrease wheat
yields in light soils, so application of these
micronutrients may help to increase yields of
susceptible wheat cultivars (Narwal et al., 2012).
Micronutrients Fe and Mn are important to plants, but
antagonistic relationship between these nutrients may
occur during uptake (Moosavi and Ronaghi, 2011).
Kobraee and Shamsi (2011a) noted that micronutrient
concentrations changed during growing season of
soybeans from R1 (beginning bloom) to R8 (full
maturity) stages with Fe decreasing in leaves and
stems faster than other nutrients. Micronutrients Zn,
Fe and Mn were translocated from stems to leaves and
Fe moved to seeds when soybeans were getting closer
to R8 stage (Kobraee and Shamsi, 2011b).
Nutrient availability also depends on production
practices. Ciolek et al. (2012) observed that wheat from
organic farming had greater concentrations of Mn, Fe,
Zn, calcium (Ca) and magnesium (Mg) than
conventional program. The N, P, K, Mg, Mn, Zn and Cu
nutrients in wheat were higher after inoculating grains
with different bacteria (Eleiwa et al., 2012).
Deficiency of Zn is a common problem in different
regions (Ghandilyan et al., 2012). Optimum soybean
yield can be obtained when Zn and P concentrations
in the soil are greater than extension recommendations
(Anthony et al., 2012a). Han et al. (2011) added that
soybean growth was mostly positively correlated with
Zn fertilizer. Soybean yield increased with Zn
fertilization, even in soils at above critical levels, so
recommendations for Zn need to be revised
(Inocencio et al., 2012).
Sulfur (S) and Fe affected Zn and Cu uptake in wheat
grain (Wang et al., 2013). Nadim et al. (2012) pointed
out that wheat production was improved with Boron (B)
and Fe fertilization. Beside foliar sprays, seed coatings
also improved Zn uptake and soybean yields (Han et al.,
2011). Guareschi et al. (2011) reported that polymer
coating of superphosphate and potassium chloride 15
days prior to planting increased dry matter and grain
yields while no significant differences were reported
with polymer applications at planting. According to De
Figueiredo et al. (2012), polymer-coated
Monoammonium Phosphate (MAP) increased corn
production. Additionally, seed coatings with
temperature-activated polymer may help to protect seeds
against cold soils (Gesch et al., 2012).
Growers need to better understand factors, which
affect soybean yield variability (Anthony et al., 2012a).
Anthony et al. (2012b) noted that fertilizer
recommendations rely on estimating nutrients supplied
and immobilized in the soil, which is important for sitespecific nutrient management. Micronutrients use in the
fertilization program becomes a common practice on
farms, but it is important to conduct more studies
(Goncalves et al., 2011). There is a need to determine
required micronutrient concentrations in soils and plants
for soils with likely deficiencies (Hitsuda et al., 2010).
Little research focused on seed polymer nutrient coating
in soybeans under dryland environments and mostly
insufficient rainfall. According to De Figueiredo et al.
(2012), polymer-coated fertilizer need to be evaluated
for improving efficiency of nutrients. Therefore,
objective of this study was to evaluate polymer
micronutrient seed coating on soybeans under dryland
conditions in Southeastern Coastal Plains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Micronutrient ขาดในดิน เพิ่มขึ้นโดยฝนตกมากเกินไปหรือใช้ปุ๋ย นำไปสู่ลดลงอย่างมากผลผลิต (Konkol et al., 2012) เจีย et al(2011) ระบุว่า โปรแกรมประยุกต์ของไนโตรเจน (N),ฟอสฟอรัส (P) และปุ๋ยโพแทสเซียม (K) ที่ได้รับผลกระทบคุณสมบัติของดิน ซึ่ง N เพิ่มข้าวโพดยิง Cuความเข้มข้นและ P ลดลงพร้อมใช้งานของทองแดง(Cu) และนำ (Pb) วอซเนียกและ Makarski (2012)รายงานว่า 90 กก. N ha−1 ดีดูดซับของ K เหล็ก(Fe), สังกะสี (Zn) และ Cu ในขณะที่ราคาสูงที่ 150 กก. N ha−1เพิ่มความเข้มข้นของแมงกานีส (Mn) ในเมล็ดข้าวสาลี (Triticum aestivum L.)แม้ว่า P อาจช่วยเพิ่มเมล็ดผลผลิต ส่วนเกินของสารนี้ลด Zn และเพิ่ม Fe, Cu และดูดซับ Mn ในข้าวสาลีชีวมวล (Zhang et al., 2012)Hassan et al. (2012) สังเกตดูดธาตุอาหาร P เพิ่มขึ้นในธัญพืชพืชปลูกหลังจากกินข้าวสาลีลดลงทรงของ Zn, Fe และ Feผลผลิตในดินเนื้ออ่อนปูน ดังนั้นโปรแกรมประยุกต์เหล่านี้องค์ประกอบตามโรคอาจช่วยเพิ่มผลผลิตของพันธุ์ไวต่อข้าวสาลี (นาร์วาล et al., 2012)องค์ประกอบตามโรค Fe และ Mn มีความสำคัญพืช แต่ต่อต้านความสัมพันธ์ระหว่างสารอาหารเหล่านี้อาจเกิดขึ้นระหว่างการดูดซับ (Moosavi และ Ronaghi, 2011)Kobraee และ Shamsi (2011a) สังเกตว่า micronutrientความเข้มข้นที่เปลี่ยนแปลงในระหว่างฤดูกาลของการเจริญเติบโตถั่วเหลืองจาก R1 (เริ่มบลูม) กับ R8 (เต็มรูปแบบระยะครบกำหนด) กับเฟลดใบ และลำต้นได้เร็วกว่าสารอาหารอื่น ๆ องค์ประกอบตามโรค ZnFe และ Mn มี translocated จากลำต้นถึงใบ และFe ย้ายเมล็ดเมื่อถั่วเหลืองได้รับใกล้ชิดระยะ R8 (Kobraee และ Shamsi, 2011b)ธาตุอาหารพร้อมยังขึ้นอยู่กับการผลิตปฏิบัติการ Ciolek et al. (2012) สังเกตว่า ข้าวสาลีจากเกษตรอินทรีย์มีมากกว่าความเข้มข้นของ Mn, FeZn แคลเซียม (Ca) และแมกนีเซียม (Mg) มากกว่าโปรแกรมทั่วไป N, P, K, Mg, Mn, Zn และ Cuสารอาหารในข้าวสาลีได้สูงหลัง inoculating ธัญพืชมีแตกต่างกันเชื้อแบคทีเรีย (Eleiwa et al., 2012)ขาด Zn เป็นปัญหาทั่วไปในที่ต่าง ๆภูมิภาค (Ghandilyan et al., 2012) ถั่วเหลืองที่เหมาะสมผลผลิตได้เมื่อความเข้มข้นของ Zn และ Pในดินมีมากกว่าคำแนะนำต่อ(Anthony et al., 2012a) ฮั่น et al. (2011) เพิ่มที่เจริญเติบโตของถั่วเหลืองเป็นส่วนใหญ่บวก correlated กับZn ปุ๋ย ผลผลิตถั่วเหลืองเพิ่มขึ้น ด้วย Znการปฏิสนธิ แม้ในดินเนื้อปูนที่เหนือระดับร้ายแรง ดังนั้นคำแนะนำสำหรับ Zn ต้องแก้ไข(Inocencio et al., 2012)กำมะถัน (S) และ Fe ผล Zn และ Cu ดูดซับในข้าวสาลีข้าว (Wang et al., 2013) ชี้นาดิม et al. (2012)ออกข้าวสาลีที่ ผลิตได้ขึ้นกับโบรอน (B)และปฏิสนธิ Fe นอกจากสเปรย์ foliar เมล็ดพันธุ์ไม้แปรรูปนอกจากนี้ยัง ปรับปรุงผลผลิตถั่วเหลืองและดูดซับ Zn (Han et al.,2011) . al. Guareschi ร้อยเอ็ด (2011) รายงานพอลิเมอร์นั้นเคลือบ superphosphate และโพแทสเซียมคลอไรด์ 15วันก่อนปลูกเพิ่มเรื่องแห้งและเมล็ดข้าวอัตราผลตอบแทนในขณะที่มีรายงานไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกับโปรแกรมประยุกต์พอลิเมอร์ที่ปลูก ตามเดอFigueiredo et al. (2012), เคลือบพอลิเมอร์ข้าวโพด Monoammonium ฟอสเฟต (MAP) เพิ่มขึ้นการผลิต นอกจากนี้ เมล็ดเคลือบด้วยพอลิเมอร์เรียกอุณหภูมิอาจช่วยป้องกันเมล็ดกับเย็นดินเนื้อปูน (Gesch et al., 2012)เกษตรกรต้องเข้าใจปัจจัย ซึ่งมีผลต่อความแปรผันของผลผลิตถั่วเหลือง (Anthony et al., 2012a)ปุ๋ยที่กล่าว Anthony et al. (2012b)แนะนำใช้ประเมินสารอาหารที่ให้และเอนไซม์ในดิน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการจัดการธาตุอาหาร sitespecific องค์ประกอบตามโรคที่ใช้ในการในปัจจุบันโปรแกรมจะ ปฏิบัติทั่วไปในฟาร์ม แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำการศึกษาเพิ่มเติม(Goncalves et al., 2011) ไม่จำเป็นต้องกำหนดmicronutrient ต้องความเข้มข้นในดินเนื้อปูนและพืชในดินเนื้อปูนมียังแนวโน้ม (Hitsuda et al., 2010)น้อยเน้นพอลิเมอร์เคลือบธาตุอาหารของเมล็ดในถั่วเหลืองภาย ใต้สภาพแวดล้อม dryland และส่วนใหญ่ปริมาณน้ำฝนไม่เพียงพอ ตามเด Figueiredo et al(2012), พอลิเมอร์เคลือบปุ๋ยต้องมีประเมินสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพของสารอาหาร ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ประเมินพอลิเมอร์เคลือบเมล็ด micronutrient ในถั่วเหลืองภายใต้ drylandเงื่อนไขในที่ราบชายฝั่ง Southeastern

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขาดธาตุอาหารในดินเพิ่มขึ้นโดย
มีฝนตกมากเกินไปหรือการใช้ปุ๋ยนำไปสู่
​​อัตราผลตอบแทนที่ลดลงอย่างมาก (Konkol et al., 2012) Xie et al.
(2011) ตั้งข้อสังเกตว่าการใช้งานของไนโตรเจน (N)
ฟอสฟอรัส (P) และโพแทสเซียม (K) ปุ๋ยได้รับผลกระทบ
คุณสมบัติของดินซึ่ง N เพิ่มขึ้นข้าวโพดยิงลูกบาศ์ก
ความเข้มข้นและ P ลดลงพร้อมของทองแดง
(Cu) และตะกั่ว (Pb ) Wozniak และ Makarski (2012)
รายงานว่า 90 กิโลกรัมไนโตรเจนฮ่า-1 การดูดซึมที่ดีขึ้นของ K, เหล็ก
(Fe), สังกะสี (Zn) และทองแดงในขณะที่อัตราสูงที่ 150 กิโลกรัมไนโตรเจนฮ่า-1
เพิ่มขึ้นความเข้มข้นของเม็ดแมงกานีส (Mn) ใน
ข้าวสาลี (Triticum aestivum L. ).
แม้ว่า P อาจจะช่วยเพิ่มผลผลิตข้าวส่วนเกิน
ของสารอาหารนี้ลดลงและเพิ่มธาตุสังกะสีเฟทองแดงและ
แมงกานีสในการดูดซึมชีวมวลข้าวสาลี (Zhang et al., 2012).
ฮัสซันอัลเอต (2012) ตั้งข้อสังเกตเพิ่มขึ้นในการดูดซึม P
ธัญพืชที่ปลูกพืชตระกูลถั่วหลัง.
ข้อบกพร่องของสังกะสีเหล็กและเหล็กลดลงข้าวสาลี
อัตราผลตอบแทนในดินแสงเพื่อให้แอพลิเคชันเหล่านี้
อาจช่วยให้ธาตุอาหารที่จะเพิ่มผลผลิตของ
ข้าวสาลีพันธุ์อ่อนแอ (Narwal et al., 2012) .
Micronutrients เฟและแมงกานีสมีความสำคัญต่อพืช แต่
ความสัมพันธ์ที่เป็นปฏิปักษ์ระหว่างสารอาหารเหล่านี้อาจ
เกิดขึ้นในระหว่างการดูดซึม (Moosavi และ Ronaghi 2011).
Kobraee และ Shamsi (2011a) ตั้งข้อสังเกตว่าธาตุ
ความเข้มข้นของการเปลี่ยนแปลงในช่วงฤดูการเจริญเติบโตของ
ถั่วเหลืองจาก R1 (เริ่มต้นบาน) เพื่อ R8 (เต็ม
ครบกําหนด) ขั้นตอนที่มีการลดลงในเฟใบและ
ลำต้นเร็วกว่าสารอาหารอื่น ๆ จุลธาตุสังกะสี
และแมงกานีสเฟถูก translocated จากลำต้นใบและ
เฟย้ายไปเมื่อเมล็ดถั่วเหลืองได้รับใกล้ชิด
ไปยังเวที R8 (Kobraee และ Shamsi, 2011b).
ความพร้อมสารอาหารที่ยังขึ้นอยู่กับการผลิต
การปฏิบัติ Ciolek et al, (2012) พบว่าข้าวสาลีจาก
การทำเกษตรอินทรีย์มีความเข้มข้นมากขึ้นของ Mn, Fe,
Zn แคลเซียม (Ca) และแมกนีเซียม (Mg) กว่า
โปรแกรมเดิม N, P, K, Mg, Mn, Zn และ Cu
สารอาหารในข้าวสาลีปรับตัวสูงขึ้นหลังจากที่ฉีดวัคซีนธัญพืช
ที่มีแบคทีเรียที่แตกต่างกัน (Eleiwa et al., 2012).
การขาดธาตุสังกะสีเป็นปัญหาที่พบบ่อยในที่แตกต่างกัน
ภูมิภาค (Ghandilyan et al., 2012) ถั่วเหลืองที่เหมาะสม
ผลผลิตสามารถรับได้เมื่อความเข้มข้นของสังกะสีและ P
ในดินมีมากขึ้นกว่าคำแนะนำส่วนขยาย
(แอนโธนี et al., 2012a) ฮัน et al, (2011) กล่าวเพิ่มเติมว่า
การเจริญเติบโตของถั่วเหลืองส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ
ปุ๋ยสังกะสี ผลผลิตถั่วเหลืองเพิ่มขึ้นด้วยสังกะสี
ปฏิสนธิแม้จะอยู่ในดินในระดับที่สำคัญดังกล่าวข้างต้นเพื่อให้
คำแนะนำสำหรับการ Zn ต้องมีการปรับปรุง
(Inocencio et al., 2012).
กำมะถัน (S) และเฟได้รับผลกระทบและการดูดซึมธาตุสังกะสีทองแดงในข้าวสาลี
ข้าว (Wang et al, . 2013) ดิม et al, (2012) ชี้
ให้เห็นว่าการผลิตข้าวสาลีได้รับการปรับปรุงด้วยโบรอน (B)
และการให้ปุ๋ยเฟ นอกจากสเปรย์พ่นเคลือบเมล็ดพันธุ์
ยังมีการปรับปรุงการดูดซึมธาตุสังกะสีและอัตราผลตอบแทนถั่วเหลือง (Han et al.,
2011) Guareschi et al, (2011) รายงานว่าลิเมอร์
เคลือบ superphosphate และโพแทสเซียมคลอไรด์ 15
วันก่อนที่จะปลูกเพิ่มขึ้นแห้งและเม็ด
ในขณะที่อัตราผลตอบแทนที่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้รับรายงาน
มีการใช้งานลิเมอร์ที่ปลูก ตามที่เดอ
Figueiredo et al, (2012), ลิเมอร์เคลือบ
monoammonium ฟอสเฟต (MAP) ข้าวโพดเพิ่มขึ้น
การผลิต นอกจากนี้การเคลือบเมล็ดพันธุ์ที่มี
การเปิดใช้งานลิเมอร์ที่อุณหภูมิอาจจะช่วยในการปกป้องเมล็ด
กับดินเย็น (Gesch et al., 2012).
เกษตรกรผู้ปลูกต้องเข้าใจถึงปัจจัยที่
ส่งผลกระทบต่อความแปรปรวนของผลผลิตถั่วเหลือง (แอนโธนี et al., 2012a).
แอนโทนี่และอัล . (2012b) ตั้งข้อสังเกตว่าการใช้ปุ๋ย
คำแนะนำที่ให้มาพึ่งพาการประเมินสารอาหาร
และตรึงอยู่ในดินซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการจัดการธาตุอาหาร sitespecific จุลใช้ใน
โปรแกรมการปฏิสนธิจะกลายเป็นเรื่องธรรมดาใน
ฟาร์ม แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะดำเนินการศึกษามากขึ้น
(เวส et al., 2011) มีความจำเป็นที่จะตรวจสอบเป็น
ที่ต้องการความเข้มข้นของธาตุอาหารในดินและพืช
สำหรับดินที่มีข้อบกพร่องมีแนวโน้ม (Hitsuda et al., 2010).
การวิจัยที่มุ่งเน้นไปที่เล็ก ๆ น้อย ๆ พอลิเมอเมล็ดเคลือบสารอาหาร
ในถั่วเหลืองภายใต้สภาพแวดล้อม dryland และส่วนใหญ่
ปริมาณน้ำฝนไม่เพียงพอ ตามที่เดอ Figueiredo et al.
(2012) ปุ๋ยลิเมอร์เคลือบต้องมีการประเมิน
สำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพของสารอาหาร ดังนั้น
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินลิเมอร์
เคลือบเมล็ดธาตุอาหารในถั่วเหลืองภายใต้ dryland
เงื่อนไขในชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของที่ราบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขาดจุลธาตุในดินเพิ่มขึ้นโดย
ฝนตกมากเกินไปหรือการใช้ปุ๋ย , นำไปสู่
ลดลงอย่างมาก อัตราผลตอบแทน konkol et al . , 2012 ) เซี่ย et al .
( 2011 ) กล่าวว่า การนำไนโตรเจน ( N ) ,
ฟอสฟอรัส ( P ) และโพแทสเซียม ( K ) ต่อสมบัติของดิน ปุ๋ย
เมื่อ n เพิ่มข้าวโพดยิงทองแดง
ความเข้มข้นและ P ลดลง ความพร้อมของทองแดง
( CU ) และตะกั่ว ( Pb )วอซเนียก และ makarski ( 2012 )
รายงานว่า 90 กก. N ฮา− 1 ปรับปรุงการดูดซึมของธาตุเหล็ก
( Fe ) , สังกะสี ( Zn ) และทองแดง ในขณะที่อัตราสูง 150 กก. N ฮา− 1
เพิ่มความเข้มข้นของแมงกานีส ( Mn ) เมล็ด ( ข้าวสาลีข้าวสาลีใน

ถึงแม้ว่า P L . ) อาจช่วยเพิ่มผลผลิตส่วนเกิน
ของสารอาหารนี้ลดลง เพิ่ม สังกะสีและเหล็ก ทองแดง และแมงกานีส ในน้ำ
ใช้ข้าวสาลี ( Zhang et al . , 2012 ) .
ฮัสซัน และคณะ( 2012 ) และการดูดใช้ฟอสฟอรัสเพิ่มขึ้นในธัญพืชที่ปลูกหลังจาก

บกพร่องของพืชตระกูลถั่ว สังกะสี เหล็ก และเหล็กลดลง ผลผลิตข้าวสาลี
ในดินอ่อน ดังนั้นการใช้รูปเหล่านี้

อาจช่วยเพิ่มผลผลิตของข้าวสาลีพันธุ์อ่อนแอ ( เขาใหญ่ et al . , 2012 ) .
รูป Fe และ Mn เป็นสำคัญ พืช แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสารอาหารเหล่านี้อาจพบ

เกิดขึ้นในระหว่างการใช้ ( moosavi และ ronaghi , 2011 ) .
kobraee และนำ ( 2011a ) ระบุว่า ปริมาณจุลธาตุ
เปลี่ยนระหว่างฤดูกาลเติบโตของถั่วเหลืองจาก R1
( เริ่มออกดอก ) R8 ( เต็ม
วุฒิภาวะ ) ขั้นตอนกับเหล็กลดลงในใบและลำต้น
เร็วกว่าสารอาหารอื่นๆ micronutrients สังกะสี เหล็กและแมงกานีสเป็น translocated

จากลำต้นใบและเมล็ดถั่วเหลืองและย้ายเมื่อเข้ามาใกล้แล้ว
เพื่อเข้าเวที ( kobraee นำ 2011b และ , ) .
พร้อมสารอาหารยังขึ้นอยู่กับวิธีการผลิต

ciolek et al . ( 2012 ) สังเกตได้ว่าข้าวสาลีจาก
เกษตรอินทรีย์มีความเข้มข้นมากขึ้นของ Mn , Fe ,
สังกะสี , แคลเซียม ( Ca ) และแมกนีเซียม ( Mg ) มากกว่า
โปรแกรมปกติ N , P , K , แมกนีเซียม , แมงกานีส , สังกะสีและทองแดง
สารอาหารในธัญพืชข้าวสาลีสูงขึ้นหลังจากการฉีดวัคซีน
กับแบคทีเรียแตกต่างกัน ( eleiwa et al . , 2012 ) .
ขาดสังกะสี เป็นปัญหาที่พบบ่อยในภูมิภาคต่าง ๆ
( ghandilyan et al . , 2012 ) ผลผลิตถั่วเหลือง
ที่เหมาะสมได้ เมื่อความเข้มข้นของ Zn และ p
ในดินสูงกว่าที่แนะนำส่งเสริม
( แอนโทนี et al . , 2012a ) Han et al .
( 2011 ) กล่าวว่าการเจริญเติบโตของถั่วเหลือง ส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์กับ
Zn ปุ๋ย ผลผลิตของถั่วเหลืองที่เพิ่มขึ้นกับสังกะสี
การปฏิสนธิ แม้กระทั่งในดินที่เหนือระดับวิกฤต ดังนั้น
แนะนำสังกะสีต้องแก้ไข
( inocencio et al . , 2012 ) .
กำมะถัน ( S ) และ Fe Zn และ Cu มีผลต่อการดูดซึมในข้าวสาลี
เม็ด ( Wang et al . , 2013 ) นาดิม et al . ( 2012 ) ชี้ว่า การผลิตข้าวสาลีดีขึ้น

กับโบรอน ( B )และเหล็กการปฏิสนธิ . นอกจากวิธีสเปรย์เคลือบเมล็ดพันธุ์
ดีขึ้นด้วยสังกะสีการถั่วเหลืองผลผลิต ( Han et al . ,
2011 ) guareschi et al . ( 2011 ) รายงานว่า การเคลือบพอลิเมอร์
superphosphate และโพแทสเซียมคลอไรด์ 15
วันก่อนปลูกเพิ่มขึ้น แห้ง และผลผลิต
ในขณะที่ไม่แตกต่างกันรายงาน
กับการใช้งานพอลิเมอร์ที่ปลูก ตาม de
ฟิเกรีโด et al .( 2012 ) Monoammonium ฟอสเฟตเคลือบโพลิเมอร์ข้าวโพด

( แผนที่ ) เพิ่มการผลิต นอกจากนี้ เมล็ดเคลือบด้วยโพลีเมอร์
อุณหภูมิใช้งานอาจช่วยปกป้องเมล็ดพันธุ์
กับดินเย็น ( Gesch et al . , 2012 ) .
ผู้ปลูกต้องเข้าใจปัจจัยที่มีผลต่อความแปรปรวนของผลผลิตถั่วเหลือง ซึ่ง
( แอนโทนี et al . , 2012a ) .
แอนโทนี et al . ( 2012b ปุ๋ย
) กล่าวไว้ว่าแนะนําพึ่งประมาณรังจัด
และตรึงอยู่ในดิน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการจัดการธาตุอาหาร sitespecific . รูปใช้ในโปรแกรมการปฏิสนธิกลายเป็นหลักปฏิบัติทั่วไป

ในฟาร์ม แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะดำเนินการเพิ่มเติมการศึกษา
( goncalves et al . , 2011 ) ต้องมีการตรวจสอบที่จำเป็นชนิดเข้มข้น

ในดินและพืชสำหรับดินที่มีอาจบกพร่อง ( hitsuda et al . , 2010 ) .
วิจัยน้อยเน้นเคลือบโพลิเมอร์สารอาหารในเมล็ดถั่วเหลืองภายใต้สภาพแวดล้อมที่ dryland

ส่วนใหญ่ปริมาณน้ำฝนไม่เพียงพอ ตาม เดอ ฟิเกรีโด et al .
( 2012 ) , ปุ๋ยเคลือบพอลิเมอร์ต้องได้รับการประเมิน
สำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพของสารอาหาร ดังนั้น
วัตถุประสงค์ของการศึกษาวิจัยนี้เพื่อศึกษาพอลิเมอร์
ชนิดเคลือบเมล็ดถั่วเหลืองภายใต้เงื่อนไข dryland
ในที่ราบชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ .