Sitting is the earliest upright pos

Sitting is the earliest upright posture that is achieved during the normal development. The capacity to maintain balance in sitting is a pre-requisite to the activities of daily living. Core stability is the ability to control position and movement of central portion of the body. Children with cerebral palsy have poor central control which affects sitting balance. Although core stability is important for sitting balance, there are scarce studies that demonstrate core stability training in cerebral palsy.
Abstract
Purpose: to study the effect of core stability training program on sitting control in children with cerebral palsy and to design a problem solving strategy for poor core stability based on Neuro-Developmental Therapy (NDT).
Subjects: 26 spastic diplegic children were divided into two groups; the group A; 12 children with a mean age (2.45±0.86) and group B; 14 children with a mean age (2.57±0.97). Group A received selected physical therapy program while Group B received an especially designed physical therapy program for core stability based on the NDT. Both groups received therapy for one hour, three times weekly for successive two months.
Methods: the functional motor skills were evaluated using the Gross Motor Function Measure (GMFM) scale before and after the treatment.
Results: The paired t-test revealed that the gross motor function of children from both groups improved significantly after two months of treatment in both lying and sitting domains (P=0.04 for lying and P=0.001 for sitting domain in group A while group B P= 0.0001 in lying and sitting domains). The unpaired t-test revealed that the children in group B performed better and showed significantly greater improvement than those in group A (P=0.004 in lying and 0.02 in sitting domain).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่งเป็นท่าตรงที่เก่าแก่ที่สุดที่จะประสบความสำเร็จในช่วงการพัฒนาปกติ ความสามารถในการรักษาสมดุลในการนั่งเป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่จะทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ความมั่นคงหลักคือความสามารถในการควบคุมตำแหน่งและการเคลื่อนไหวของส่วนภาคกลางของร่างกาย เด็กที่มีสมองพิการมีการควบคุมภาคกลางที่ยากจนซึ่งมีผลต่อความสมดุลนั่ง แม้ว่าความมั่นคงหลักเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการนั่งสมดุลมีการศึกษาที่ขาดแคลนที่แสดงให้เห็นการฝึกอบรมความมั่นคงหลักในสมองพิการ.
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกอบรมความมั่นคงหลักในการควบคุมนั่งในเด็กที่มีสมองพิการและการออกแบบการแก้ปัญหากลยุทธ์สำหรับ ความมั่นคงหลักไม่ดีขึ้นอยู่กับประสาทพัฒนาการบำบัด (NDT).
หัวข้อ: 26 กระตุกเด็ก diplegic ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่ม; 12 เด็กที่มีอายุเฉลี่ย (2.45 ± 0.86) และกลุ่ม B; 14 เด็กที่มีอายุเฉลี่ย (2.57 ± 0.97) กลุ่มที่ได้รับการเลือกโปรแกรมการบำบัดทางกายภาพในขณะที่กลุ่มบีที่ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะโปรแกรมการบำบัดทางกายภาพสำหรับความมั่นคงหลักขึ้นอยู่กับ NDT ทั้งสองกลุ่มได้รับการบำบัดเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงสามครั้งต่อสัปดาห์ต่อเนื่องสำหรับสองเดือน.
วิธีการ: ทักษะยนต์ทำงานได้รับการประเมินโดยใช้ฟังก์ชั่นมอเตอร์ขั้นต้นวัด (GMFM) ขนาดก่อนและหลังการรักษา.
ผลการศึกษา: t-test คู่เปิดเผยว่า ฟังก์ชั่นมอเตอร์รวมของเด็กที่มาจากทั้งสองกลุ่มที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญหลังจากสองเดือนของการรักษาทั้งในและนอนนั่งโดเมน (p = 0.04 โกหกและ P = 0.001 นั่งโดเมนในกลุ่มในขณะที่กลุ่ม BP = 0.0001 ในการโกหกและโดเมนนั่ง) unpaired t-test เปิดเผยว่าเด็กที่อยู่ในกลุ่ม B ทำได้ดีและแสดงให้เห็นการปรับปรุงมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกว่าผู้ที่อยู่ในกลุ่ม (P = 0.004 ในโกหกและ 0.02 ในโดเมนนั่ง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่งเป็นเร็วตรงท่าที่ประสบความสําเร็จในการพัฒนาที่ปกติ ความสามารถในการรักษาสมดุลในการนั่งเป็นก่อนจำเป็นเพื่อกิจกรรมของชีวิตประจำวัน ความมั่นคงหลักคือความสามารถในการควบคุมตำแหน่งและการเคลื่อนไหวของส่วนกลางของร่างกาย เด็กสมองพิการได้ไม่ดี ซึ่งส่งผลต่อนั่งอยู่กลางการควบคุมสมดุลแม้ว่าเสถียรภาพหลักสําคัญสําหรับนั่ง ความสมดุล มีการศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงความขาดแคลนการฝึกอบรมหลักในสมองพิการ นามธรรม

มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกความมั่นคงหลักในการควบคุมนั่งอยู่ในเด็กสมองพิการและออกแบบกลยุทธ์ในการแก้ปัญหาความมั่นคงตามหลักจนประสาทพัฒนาการบำบัด ( NDT ) หัวข้อ :
เด็ก diplegic 26 ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่ม A ; 12 เด็กที่มีอายุเฉลี่ย ( 2.45 ± 0.86 ) และกลุ่ม B ; 14 เด็กที่มีอายุเฉลี่ย ( 2.57 ± 0.97 ) กลุ่มที่ได้รับเลือกฝึกกายภาพบำบัดในขณะที่กลุ่ม B ได้รับการออกแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งกายภาพบำบัดโปรแกรมเพื่อความมั่นคงหลักขึ้นอยู่กับ NDT . ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงสามครั้งต่อสัปดาห์สำหรับสองเดือน .
วิธีการ : ทักษะกลไกการทำงาน ได้แก่ การใช้ฟังก์ชันมอเตอร์ขั้นต้น ( gmfm ) ขนาดวัดก่อนและหลังการทดลอง
ผลลัพธ์ : paired t-test พบว่า ฟังก์ชันรวมมอเตอร์ของเด็กทั้ง 2 กลุ่มการปรับปรุงอย่างมาก หลังจากสองเดือนของการรักษาทั้ง 2 โดเมน ( นอนและนั่ง P = 0.04 สำหรับการโกหกและ p = 0001 สำหรับการนั่งโดเมนในกลุ่มขณะที่กลุ่ม B P = 0.0001 ในการโกหกและนั่งโดเมน ) สถิติ Unpaired พบว่าเด็กในกลุ่ม B แสดงได้ดี และมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในกลุ่ม ( p = 0.004 ในการโกหกและ 0.02 ในการนั่งโดเมน )