Masculinity-femininity cultural dim

Masculinity-femininity cultural dimension is addressed as a societal, not an individual's, characteristic and "refers to the distribution of values between the genders …" (Hofstede, 2011). A society is called feminine when there is not a strong differentiation between the genders for emotional and social roles—both men and women should be modest and caring and both boys and girls may cry, but neither should fight. In masculine societies, both men and women are assertive and competitive; however women are less so than men.

For individuals from a highly masculine cultural background, mothers may tend to feel more comfortable dealing with the emotional implications of a diagnosis from a clinician, while fathers may feel more comfortable handling the factual aspects of the situation and show less emotion in response to a diagnoses. In a clinical situation, this may include appointment scheduling, payment, and questions for the clinician.

In a feminine culture, these roles in clinical interactions may be more evenly split across the male and female members of a family, and emotional responses may be more clearly observed across both genders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิติวัฒนธรรมผู้หญิงวิธีแก้ไขได้เป็นนิยม ไม่ของแต่ละบุคคล ลักษณะ และ "หมายถึงการกระจายของค่าระหว่างเพศ..." (ไร Hofstede, 2011) สังคมเรียกว่าผู้หญิงเมื่อมีความแตกต่างที่แข็งแกร่งระหว่างเพศบทบาททางอารมณ์ และสังคมซึ่งทั้งชายและหญิงควรจะเจียมเนื้อเจียมตัว และการใส่ใจ และทั้งชายและหญิงอาจร้องไห้ แต่ไม่ควรต่อสู้ ในสังคมที่ผู้ชาย ทั้งชายและหญิงแข็วแกร่ง และ แข่งขัน อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงจะให้น้อยกว่าผู้ชายสำหรับบุคคลจากวัฒนธรรมแบบผู้ชายสูง แม่อาจจะ รู้สึกสบายรับมือกับผลกระทบทางอารมณ์ของการวินิจฉัยจากหน้าที่ พ่ออาจรู้สึกสะดวกมากกว่าการจัดการด้านข้อเท็จจริงของสถานการณ์ และแสดงอารมณ์น้อยลงในการวินิจฉัยโรค ในสถานการณ์ทางคลินิก นี้อาจรวมถึงการจัดกำหนดการการนัดหมาย ชำระเงิน และสำหรับหน้าที่ในวัฒนธรรมของผู้หญิง บทบาทเหล่านี้ในการโต้ตอบทางการแพทย์สามารถแบ่งให้เท่าเทียมกันระหว่างสมาชิกชาย และหญิงของครอบครัว และตอบสนองทางอารมณ์อาจจะสังเกตเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นในเพศหญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาย-ผู้หญิงมิติทางวัฒนธรรมเป็น addressed เป็นสังคมไม่ได้ของแต่ละบุคคลลักษณะและ "หมายถึงการกระจายของค่าระหว่างเพศที่ ... " (Hofstede 2011) สังคมที่เรียกว่าผู้หญิงเมื่อมีไม่ได้เป็นความแตกต่างที่แข็งแกร่งระหว่างเพศสำหรับบทบาททั้งอารมณ์และสังคมชายและหญิงควรจะเจียมเนื้อเจียมตัวและการดูแลและทั้งชายและหญิงอาจร้องไห้ แต่ไม่ควรจะต่อสู้ ในสังคมที่ผู้ชายทั้งชายและหญิงมีการแสดงออกที่เหมาะสมและการแข่งขัน; แต่ผู้หญิงมีน้อยกว่าผู้ชาย. สำหรับบุคคลที่มาจากภูมิหลังทางวัฒนธรรมของผู้ชายสูงคุณแม่อาจมีแนวโน้มที่จะรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นการรับมือกับผลกระทบทางอารมณ์ของการวินิจฉัยจากแพทย์ในขณะที่บรรพบุรุษอาจจะรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นในการจัดการด้านข้อเท็จจริงของสถานการณ์และ แสดงอารมณ์น้อยลงในการตอบสนองต่อการวินิจฉัย ในสถานการณ์ที่คลินิกนี้อาจรวมถึงการจัดตารางการนัดหมายการชำระเงินและคำถามสำหรับแพทย์. ในวัฒนธรรมของผู้หญิงบทบาทเหล่านี้ในการติดต่อทางคลินิกอาจจะแบ่งเท่า ๆ กันทั่วทั้งชายและสมาชิกหญิงของครอบครัวและการตอบสนองทางอารมณ์อาจจะมากขึ้น สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนทั่วทั้งสองเพศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นชายหญิง มิติทางวัฒนธรรมเป็น addressed เป็นสังคม ไม่ใช่บุคคลคือ คุณลักษณะ และ หมายถึง การกระจายของค่าระหว่างเพศ . . . . . . . " ( ฮอฟสติด , 2011 ) สังคมเรียกว่าผู้หญิงเมื่อไม่มีความแตกต่างระหว่างเพศที่เข้มแข็งทางอารมณ์และสังคม บทบาททั้งชายและหญิงควรจะเจียมเนื้อเจียมตัวและดูแล และทั้งชายและหญิงอาจจะร้องไห้ แต่ก็ไม่ควรทะเลาะกัน ในผู้ชายที่มีทั้งชายและหญิง กล้าแสดงออก และ แข่งขัน อย่างไรก็ตามผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชายสำหรับบุคคลที่มาจากภูมิหลังทางวัฒนธรรมผู้ชายสูง มารดาอาจมีแนวโน้มที่จะรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นในการจัดการกับผลกระทบทางอารมณ์ของการวินิจฉัยจากแพทย์ ในขณะที่พ่ออาจจะรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นในการจัดการด้านข้อเท็จจริงของสถานการณ์ และแสดงอารมณ์น้อยกว่าในการตอบสนองต่อโรค ในสถานการณ์ทางคลินิก ซึ่งอาจรวมถึงการจัดารแต่งตั้งและคำถามสำหรับแพทย์ .ในวัฒนธรรมของผู้หญิงเหล่านี้ บทบาทในการปฏิสัมพันธ์ทางคลินิกอาจจะมากเท่า ๆ กันแบ่งระหว่างสมาชิกชายและหญิงของครอบครัว และการตอบสนองทางอารมณ์อาจจะชัดเจนมากขึ้นว่าทั้งสองข้ามเพศ