Nationalist xenophobia between the

Nationalist xenophobia between the two nations has involved asserting that this Angkor period Khmer temple should be located in their own side as it is part of their national identity. This is in a context of a legacy of nationalism, in which the Thai and Cambodian relationship has often been based on rival positions characterised by feelings of ‘mistrust, condescension, and abhorrence’ (Chambers and Wolf, 2010: 6). Each side has raised the Preah Vihear issue in order to build nationalism based upon Thai identity (Thainess) and Cambodian identity (Khmerness). With these two identities, the volatile environment has become extremely tense. Thus, the interchange between the discourses of national pride and national humiliation has been continually expressed throughout the history of enmity over the To avoid confusion, this paper uses the term ‘Preah Vihear’ and not the Thai ‘Khao Phra Viharn’. Neither usage is meant to convey bias. The various research by scholars, the Thai daily newspapers (Bangkok Post and The Nation), and the international community use the former term when referring to the temple.

ownership of the Preah Vihear temple. As a result, pervasive nationalism essentially remains an encumbrance to greater neighbourliness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Xenophobia ระดับชาติระหว่างประเทศทั้งสองได้เกี่ยวข้องกับกรรมสิทธิ์ว่า ช่วงนี้นครวัดเขมรควรอยู่ในด้านของตนเองซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ของชาติ นี่คือในบริบทของมรดกของชาตินิยม ซึ่งความสัมพันธ์ไทยและกัมพูชาได้มักถูกยึดตำแหน่งคู่แข่งที่ดำเนินตามความรู้สึกของ 'mistrust, condescension และ abhorrence' (แชมเบอร์สและหมาป่า 2010:6) แต่ละด้านได้ยกปัญหาพระวิหารเพื่อสร้างชาตินิยมตามเอกลักษณ์ไทย (ความ) และระบุกัมพูชา (Khmerness) ด้วยข้อมูลเหล่านี้สอง สิ่งแวดล้อมระเหยได้กลายเป็นตึงเครียดมาก ดังนั้น การแลกเปลี่ยนระหว่างชาติผู้ทรงปราศจากบาปและประการของชาติได้ถูกอย่างต่อเนื่องแสดงตลอดประวัติศาสตร์ของความเป็นปฏิปักษ์มากกว่าถึงอ่าน กระดาษนี้ใช้คำว่า 'พระวิหาร' และไม่ไทย 'เขาพระวิหารที่ประดิษฐาน' ใช้ไม่เป็นหมายถึงการถ่ายทอดความโน้มเอียง การวิจัย โดยนักวิชาการ หนังสือพิมพ์รายวันไทย (บางกอกโพสต์และเดอะเนชั่น), และประชาคมใช้อดีตระยะเมื่ออ้างอิงถึงวัดความเป็นเจ้าของวัดวิหาร ดัง ชาตินิยมที่ชุมชนที่แพร่หลายเป็นยังคง ภาระการ neighbourliness มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกลียดกลัวชาวต่างชาติระหว่างประเทศทั้งสองได้เกี่ยวข้องกับการอ้างว่าช่วงเวลานี้อังกอร์วัดเขมรควรจะอยู่ในด้านของตัวเองในขณะที่มันเป็นส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ประจำชาติของพวกเขา นี้อยู่ในบริบทของมรดกของชาติซึ่งในความสัมพันธ์ไทยและกัมพูชาได้รับมักจะขึ้นอยู่กับตำแหน่งของคู่แข่งที่โดดเด่นด้วยความรู้สึกของความไม่ไว้วางใจท่าทีและความเกลียดชัง (Chambers และหมาป่า 2010: 6) แต่ละด้านได้ยกปัญหาปราสาทเขาพระวิหารเพื่อสร้างชาติขึ้นอยู่กับความเป็นไทย (ไทย) และเอกลักษณ์กัมพูชา (Khmerness) กับทั้งสองตัวตนสภาพแวดล้อมที่มีความผันผวนได้กลายเป็นเครียดมาก ดังนั้นการแลกเปลี่ยนระหว่างวาทกรรมของความภาคภูมิใจของชาติและความอัปยศอดสูของชาติที่ได้รับการแสดงอย่างต่อเนื่องตลอดประวัติศาสตร์ของความเป็นศัตรูมากกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนกระดาษนี้จะใช้คำว่า 'เขาพระวิหาร' และไม่ไทย 'เขาพระวิหาร' ทั้งการใช้งานที่มีความหมายในการถ่ายทอดความลำเอียง การวิจัยโดยนักวิชาการต่างๆ, หนังสือพิมพ์รายวันภาษาไทย (บางกอกโพสต์และเดอะเนชั่น) และประชาคมระหว่างประเทศใช้คำว่าอดีตเมื่อพูดถึงวัด. เป็นเจ้าของปราสาทพระวิหาร เป็นผลให้ชาตินิยมแพร่หลายหลักยังคงเป็นภาระผูกพันที่จะเพื่อนบ้านมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการกลัวคนแปลกหน้าชาตินิยมระหว่างสองประเทศได้ยืนยันว่าเกี่ยวข้องกับระยะเวลาเขมรอังกอร์วัดควรตั้งอยู่ในฝั่งของพวกเขาเอง มันเป็นส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ประจำชาติของตน นี้อยู่ในบริบทของมรดกของชาติ ซึ่งไทยและกัมพูชามีความสัมพันธ์มักจะขึ้นอยู่กับคู่แข่งตำแหน่งลักษณะความรู้สึกของความหวาดระแวง การยอมรับ , ,แล้วความเกลียดชัง ' ( Chambers และหมาป่า 2010 : 6 ) แต่ละด้านมียกปัญหาปราสาทเขาพระวิหาร เพื่อสร้างลัทธิชาตินิยมตามเอกลักษณ์ของไทย ( ไทย ) และเอกลักษณ์ของเขมร ( khmerness ) กับเหล่านี้สองตัวตน , สภาพแวดล้อมที่ผันผวนได้กลายเป็นที่ตื่นเต้นมาก ดังนั้นการแลกเปลี่ยนระหว่างวาทกรรมของความภาคภูมิใจของชาติและความอัปยศอดสูของชาติได้แสดงออกอย่างต่อเนื่องตลอดประวัติศาสตร์ของกันมากกว่า เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน กระดาษนี้จะใช้คำว่า ' พระวิหาร ' ไม่ ' เขาพระวิหาร ไทย ' ไม่ใช้ต้องการสื่อลำเอียง หลายๆ งานวิจัยของนักวิชาการ เป็นหนังสือพิมพ์ภาษาไทยรายวัน ( บางกอกโพสต์และเดอะเนชั่น ) ,และประชาคมระหว่างประเทศ ใช้คำว่าอดีตเมื่อกล่าวถึงวัด

เจ้าของปราสาทเขาพระวิหาร ผลคือ ชาตินิยมแพร่หลายเป็นหลักยังคงเป็นตัวถ่วงมากกว่าความเป็นมิตร .