Eliot opens Silas Marner by immedia

Eliot opens Silas Marner by immediately distancing the novel from its readers. The narrator repeatedly stresses that the time, physical setting, and characters are unfamiliar to us. Eliot evokes the pastoral English countryside of the early nineteenth century, emphasizing Raveloe’s distance from large towns and even large roads, an isolation that keeps the town mostly ignorant of the intellectual currents of its own time. The characters behave according to a rustic belief system that is distant and alien to us. This distance is temporal as much as it is spatial. Intervening between the era in which the novel is set and the era in which it is written is the Industrial Revolution. This industrialization dramatically transformed England from a society of farms and villages to one of factories and cities. In Silas Marner Eliot is therefore describing a lost world, and part of her purpose in the novel is to evoke what she feels has been lost.

Here, as in all of her novels, Eliot’s narrative voice is sympathetic but strongly moral. Eliot does not romanticize the simplicity of her characters. On the contrary, she underlines the flaws and limitations of their worldview with a sort of benevolent condescension. Administering justice by drawing lots, for instance, or suspecting that Silas is allied with Satan because he knows how to work a loom, are clearly outmoded beliefs. However, Eliot also takes it upon herself to explain these characters and their shortcomings—not to justify them, but to make them understandable and human.

Though Silas is isolated, there are hints of his eventual incorporation into the community of Raveloe. Silas’s outsider status is partly due to his profession, as, the narrator tells us, weavers of his day were rarely accepted by their neighbors. However, Silas’s work also provides a powerful metaphor of unity for that same community. It is Silas who takes the threads spun on Raveloe’s individual spinning wheels and weaves them into whole cloth. This work both contrasts with his literal isolation and prefigures a later act, his adoption of Eppie, which serves to unite the community. This metaphor is further reinforced when Chapter Two ends with a comparison of Silas’s hermetic existence to a “little shivering thread.”

Silas has not always been an outsider. His rejection of community coincides with his loss of faith, and thus, in a sense, his faith in his fellow man has died along with his faith in God. Whereas the religious community in which Silas grew up is founded and governed by a strict belief system, the community of Raveloe shares a looser set of superstitions. When Silas rejects his former beliefs, he begins to idolize his money to fill the void. This spiritually impoverished worship only reinforces his isolation. Money allows Silas to once again worship something, but without involving other human beings. When he is banished from his church, he casts away his desire for human fellowship and finds a new source of fulfillment in his gold coins.

Silas’s mechanical aptitude and worship of money can be seen as representative of the imminent onset of industrialization, a historical phenomenon that uprooted many people from their villages and tore apart the communities that had previously connected working-class people to one another. The German social philosopher Karl Marx, writing shortly before George Eliot, coined the phrase “the commodification of labor” to describe this uprooting, which tended to dehumanize workers as they came to be defined solely in terms of the monetary value produced by their labor, rather than by their place in a local economy. Silas’s existence has become as mechanized as any factory worker’s. He is described as shrunken to fit to his loom, so much so that he looks like a part of it, and the narrator compares him to “a handle or a crooked tube, which has no meaning standing apart.” Silas’s labor holds no significance for him except as a means to collect more of the money he loves. He does not view his work as a contribution to the community or as something in which to take pride. Bereft of connections to other human beings, Silas attributes human qualities to his money, admiring the faces on the coins as if they were friends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเลียตเปิด Silas Marner โดยทันที distancing นวนิยายจากผู้อ่านเป็น เล่าซ้ำเน้นเวลา การตั้งค่าทางกายภาพ และอักขระไม่คุ้นเคยกับเรา เอเลียต evokes ชนบทอังกฤษ pastoral ปริญญาบัตรของศตวรรษก่อน เน้นของ Raveloe ระยะทางจากเมืองใหญ่และถนนกว้าง แยกที่รักษาเมืองซะส่วนใหญ่ของกระแสทางปัญญาของตัวเองเวลา ตัวทำงานตามระบบความเชื่อในชนบทที่ห่างไกล และคนต่างด้าวเรา ระยะนี้ได้ชั่วคราวเป็นมากเนื่องจากเป็นพื้นที่ อยู่ระหว่างกลางระหว่างยุคที่นิยายเป็นชุดและยุคที่ถูกเขียนขึ้นเป็นการปฏิวัติอุตสาหกรรม ทวีความรุนแรงมากนี้เปลี่ยนอังกฤษอย่างมากจากสังคมของฟาร์มและหมู่บ้านหนึ่งโรงงานและเมือง ใน Silas Marner เอเลียตเป็นดังอธิบายโลกหายไป และเป็นส่วนหนึ่งของวัตถุประสงค์ของเธอในนิยายจะว่าเธอรู้สึกหายเรามอบให้ที่นี่ ในทั้งหมดของนวนิยายของเธอ เสียงบรรยายของเอเลียตได้เห็นอกเห็นใจ แต่คุณธรรมอย่างยิ่ง เอเลียต romanticize ความเรียบง่ายของเธอ ดอก เธอขีดเส้นใต้ข้อบกพร่องและข้อจำกัดของโลกทัศน์ของตนด้วยการจัดเรียงของ condescension ที่เปี่ยมด้วยเมตตา ดูแลความยุติธรรม โดยวาดจำนวนมาก เช่น หรือ suspecting ว่า Silas เป็นพันธมิตรกับซาตาน เพราะเขารู้วิธีการทำงานกี่ มีความเชื่อชัดเจน outmoded อย่างไรก็ตาม เอเลียตจะใช้มันเมื่อตัวเองอธิบายตัวอักษรเหล่านี้และการแสดงของพวกเขา — ไม่ให้พวกเขา แต่ เพื่อให้เข้าใจได้ง่าย และมนุษย์ว่า Silas แยก มีคำแนะนำของเขาในประสานในชุมชน Raveloe สถานะของ Silas บุคคลภายนอกเป็นบางส่วนเนื่องจากอาชีพของเขา เป็น ผู้บอก ทอผ้าของถูกไม่ค่อยยอมรับบ้านของพวกเขา อย่างไรก็ตาม งานของ Silas ยังมีอุปมัยมีประสิทธิภาพของความสามัคคีของชุมชนเดียวกันนั้นด้วย มันเป็น Silas ที่ใช้ปั่นบนของ Raveloe ล้อหมุนแต่ละเธรด และสานให้เป็นผ้าทั้งหมด งานนี้ทั้งความแตกต่างของเขาแยกตัว และ prefigures บัญญัติในภายหลัง ยอมรับเขาของ Eppie ซึ่งทำหน้าที่รวมชุมชน เสริมเทียบนี้ต่อไปเมื่อจบบทที่สองกับการเปรียบเทียบของ Silas hermetic ดำรงอยู่เพื่อ "น้อย shivering เธรด"Silas ไม่เสมอแล้วมีบุคคลภายนอก การปฏิเสธของเขาของชุมชนกรุณาเขาสูญเสียความเชื่อ และ ดังนั้น ในความรู้สึก ความเชื่อในคนเพื่อนของเขาเสียชีวิตพร้อมกับความเชื่อในพระเจ้า ใน ขณะที่ชุมชนศาสนา Silas เติบโตขึ้นเป็นก่อตั้งขึ้นภายใต้ระบบความเชื่อที่เข้มงวด ชุมชน Raveloe หุ้นชุด looser superstitions เมื่อ Silas ปฏิเสธความเชื่อเดิมของเขา เขาเริ่มไปอาจกล่าวเงินของเขากรอกโมฆะ บูชานี้จนพบ reinforces แยกของเขาเท่านั้น เงิน Silas เพื่อบูชาสิ่ง แต่ ไม่เกี่ยวข้องกับมนุษย์อื่น ๆ อีกได้ เมื่อเขาเป็น banished จากคริสตจักรของเขา เขาปลดเปลื้องจากความสามัคคีธรรมมนุษย์ของเขา และพบแหล่งใหม่ของการเติมสินค้าในเหรียญทองของเขาสามารถเห็นความสามารถของเครื่องจักรกลของ Silas และบูชาเงินเป็นตัวแทนของเริ่มพายุฝนฟ้าคะนองเป็นทวีความรุนแรงมาก ปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่ uprooted หลายคนจากหมู่บ้านของพวกเขา และชุมชนที่มีก่อนหน้านี้เชื่อมต่อ working-class คนอื่นกันต่อ นักปรัชญาสังคมชาวเยอรมันคาร์ล Marx เขียนเร็ว ๆ ก่อนจอร์จเอเลียต เป็นวลี "commodification แรงงาน" เพื่ออธิบายนี้ uprooting ซึ่งมีแนวโน้มการ dehumanize แรงงานขณะนั้นมากำหนดแต่เพียงผู้เดียวในแง่ของมูลค่าผลิต โดยแรงงานของพวกเขา ไม่ ใช่ โดยที่ในเศรษฐกิจท้องถิ่น การดำรงอยู่ของ Silas ได้กลายเป็นเป็น mechanized ของผู้ปฏิบัติงานกับโรงงาน เขาอธิบายไว้เป็น shrunken ให้เหมาะสมกับการทอผ้าของเขา มากเพื่อให้เขาดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของมัน และเล่าเปรียบเทียบเขากับ "จับเป็นหรือหลอดคด ซึ่งมีความหมายไม่ยืนห่างกัน" แรงงานของ Silas มีความสำคัญสำหรับเขายกเว้นวิธีการรวบรวมเงินที่รักเพิ่มเติม เขาไม่ดูงานของเขา เป็นเงินสมทบให้กับชุมชน หรือ เป็นสิ่งที่ภูมิใจ Bereft เชื่อมต่อกับมนุษย์อื่น ๆ Silas คุณลักษณะคุณภาพมนุษย์เงินของเขา ชื่นชมใบหน้าบนเหรียญว่าพวกเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีเลียตเปิดสิลาแม่น้ำในฝรั่งเศสโดยทันที distancing นวนิยายจากผู้อ่าน เล่าเรื่องซ้ำเน้นว่าเวลาการตั้งค่าทางกายภาพ และตัวละครที่ไม่คุ้นเคยกับเรา อีเลียต evokes พระบ้านนอกภาษาอังกฤษของศตวรรษที่สิบเก้า เน้น raveloe ก็ห่างจากเมืองใหญ่และถนนขนาดใหญ่ แม้แยกที่ช่วยให้เมืองส่วนใหญ่ไม่สนกระแสปัญญาเวลาของตัวเอง อักขระที่ปฏิบัติตนตามชนบทที่ห่างไกล และระบบความเชื่อที่คนต่างด้าวให้กับเรา ระยะทางนี้เป็นการชั่วคราว ตามที่มันเป็นมิติ แทรกแซงระหว่างยุคซึ่งในนวนิยายชุด และยุคสมัยที่บันทึกไว้ คือ การปฏิวัติอุตสาหกรรมอุตสาหกรรมนี้อย่างมากเปลี่ยนแปลงอังกฤษจากสังคมของฟาร์มและหมู่บ้านหนึ่งของโรงงาน และเมือง ในสิลาแม่น้ำในฝรั่งเศสอีเลียตจึงอธิบายโลกที่สาบสูญ และส่วนหนึ่งของจุดประสงค์ของเธอในนิยายคือ เพื่อระลึกถึงสิ่งที่เธอรู้สึกหายไป

ที่นี่ ในนวนิยายของเธอ อีเลียต เล่าเรื่องของเสียงคือขี้สงสาร แต่จริยธรรมอย่างยิ่งเอเลียตไม่เพ้อฝันถึงความเรียบง่ายของตัวเธอ ในทางตรงกันข้าม เธอขีดเส้นใต้ ข้อบกพร่องและข้อ จำกัด ของพวกเขา ด้วยการจัดเรียงของโลกทัศน์ของการยอมรับ . การบริหารความยุติธรรม โดยจับสลากตัวอย่าง หรือสงสัยว่าสิลาเป็นพันธมิตรกับซาตาน เพราะเขารู้วิธีการทำงานกี่ทอผ้าอย่างชัดเจน ตามความเชื่อ อย่างไรก็ตามอีเลียตยังใช้มันกับตัวเองเพื่ออธิบายตัวอักษรเหล่านี้และข้อบกพร่องของพวกเขาไม่ ว่าพวกเขา แต่ให้พวกเขาเข้าใจและมนุษย์

แม้ว่าสิลาถูกโดดเดี่ยว มีคําแนะนําของบริษัทของเขาในที่สุดในชุมชนของ raveloe . สิลาสเป็นคนนอกสถานะเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากอาชีพของเขาเป็น ผู้บรรยายบอกเราทอของวันของเขาไม่ค่อยยอมรับโดยเพื่อนบ้านของพวกเขาอย่างไรก็ตาม สิลางานมีอำนาจเปรียบเทียบของความสามัคคีที่เดียวกันในชุมชน มันคือสิลาที่ใช้ปั่นในแต่ละหัวข้อ raveloe ล้อปั่นและสานให้เป็นทั้งผ้า งานนี้ทั้ง แตกต่างกับการแยกตามตัวอักษร และ prefigures กระทำในภายหลัง , การยอมรับของ eppie ซึ่งทำหน้าที่ในการรวมตัวกันของชุมชนคำอุปมานี้เพิ่มเติมเสริมเมื่อบทที่สองจบลงด้วยการเปรียบเทียบของการดำรงอยู่กับสิลาลึกลับ " น้อยตัวสั่น หัวข้อ "

สิลาไม่ได้เสมอคนนอก การปฏิเสธของชุมชนสอดคล้องกับการสูญเสียของศรัทธา และดังนั้น ในความรู้สึก ความศรัทธาในเพื่อนได้ตายไปพร้อมกับความเชื่อในพระเจ้าและศาสนาในชุมชนซึ่งสิลาโตก่อตั้งขึ้น และควบคุม โดยระบบความเชื่อที่เข้มงวด ชุมชนของ raveloe หุ้นชุดหลวมของความเชื่อมากมาย เมื่อสิลาปฏิเสธความเชื่อเดิมของเขา เขาเริ่มหลงใหลเงินของเขาเพื่อเติมช่องว่าง นมัสการด้วยจิตวิญญาณยากไร้นี้เท่านั้นผ่านความโดดเดี่ยวของเขา เงินช่วยให้สิลาอีกครั้งบูชาอะไรแต่โดยไม่เกี่ยวข้องกับมนุษย์อื่น ๆ เมื่อเขาถูกไล่ออกจากโบสถ์ เขาลอกทิ้งความปรารถนาของเขาเพื่อเพื่อนมนุษย์ และพบแหล่งใหม่ของการเติมเต็มในเหรียญทองของเขา

สิลาเครื่องจักรความถนัดและบูชาเงินสามารถเห็นได้เป็นตัวแทนของ ข เกิดการพัฒนาอุตสาหกรรมปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่ถูกถอนรากถอนโคน หลายคนจากหมู่บ้านของพวกเขา และฉีกออกจากกัน ชุมชนที่เคยเชื่อมต่อชนชั้นกรรมกรคนหนึ่งอีก นักปรัชญาสังคมเยอรมัน Karl Marx เขียนไม่นานก่อนที่จอร์จอีเลียต , coined วลี " สินค้าของแรงงาน " เพื่ออธิบายนี้ต้นข้าว ,ซึ่งมีแนวโน้มที่จะ dehumanize คนงานจะมากำหนด แต่เพียงผู้เดียวในแง่ของมูลค่าเงินที่ผลิตโดยแรงงานของพวกเขามากกว่า โดยสถานที่ของพวกเขาในเศรษฐกิจท้องถิ่น การดำรงอยู่สิลาได้กลายเป็นอาวุธเป็นสาวโรงงาน เขาอธิบายว่า หดให้พอดีกับเครื่องของเขามากจนเขาดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของมัน และเล่าเรื่องเปรียบเทียบให้เขา " จับหรือหลอดงอ ,ซึ่งไม่มีความหมายยืนอยู่ห่าง " ไซลัสแรงงานจะไม่มีความสำคัญสำหรับเขา นอกจากเป็นวิธีการเก็บเพิ่มเติมจากเงินที่เขารัก เขาไม่ได้ดูผลงานของเขาอย่างมีส่วนร่วมในชุมชน หรือเป็นอะไรที่ภูมิใจ . ส่วนใหญ่ของการเชื่อมต่อกับมนุษย์อื่น ๆ , สิลาคุณลักษณะคุณภาพของมนุษย์เพื่อเงินของเขา ชื่นชมใบหน้าบนเหรียญ เป็นถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน