AbstractManganese (Mn) is a require

Abstract

Manganese (Mn) is a required trace element for growth and reproduction with Mn

deficient diets resulting in growth retardation, skeletal and joint cartilage abnormalities,

fetotoxicity, testicular degeneration, diabetes and vestibular dysfunction. Mn

requirements range from 30-100 ppm in the diet for various species. Man ingests 2.3-7 mg

Mn/day. Calculated absorbed doses of Mn for man range from 80-450 μg/day from

dietary sources.

Excessive body burden of Mn can occur from excessive exposures from intravenous

supplementation or from occupational exposures or from decreased Mn excretion seen

with chronic liver disease. Exposures during welding have ranged from 0.024-0.22 mg/m3

in the last decade with higher exposures when there was GMAW welding, no ventilation

or welding on manganese alloy steel. Exposures associated with manganism have been

above 3 mg Mn/m3

fabrication industries. Manganism is an illness that includes extrapyramidal symptoms and

findings (parkinsonism), psychiatric symptoms, intentional tremor, dystonia, and

incoordination. In non-human primates, no clinical or pathological changes occur when

exposures are limited to 3 mg Mn/m3

readily to treatment with chelating agents (EDTA or PAS), even when treatment is first

started years after exposure ceases.

Manganism differs both clinically and pathophysiologically from Parkinson’s Disease

(PD). The latter involves damage to dopaminergic neurons in the substantia nigra while

with manganism there is damage downstream from this dopaminergic pathway. In PD,

where there are decreased levels of dopamine, treatment with L-dopa can result in clinical

improvement while in manganism, where dopamine levels are generally normal, L-dopa is

usually ineffective. Studies by Racette and his colleagues have been used to hypothesize

that welders may develop classical PD at an earlier age than the general population. The

age distribution in these populations was, however, similar to other PD populations seen

and have occurred primarily in the mining and manganese alloy

or less. Clinical findings of manganism respond

in physician offices. Further, studies of PD patients have not identified an increased

prevalence of either welders or exposure to Mn in these populations.



Exposures to Mn at levels below those associated with a risk of manganism can result in

changes found on sensitive neurophysiological studies including tests of eye-hand

coordination, hand steadiness (tremor), and simple reaction time. When exposure to Mn

is discontinued, neurophysiological abnormalities improve or disappear. These

neurophysiological studies are used for worker monitoring as a supplement to industrial

hygiene monitoring studies. Further these studies have been used to define acceptable

exposure levels to Mn. Various agencies have set acceptable continuous (environmental)

exposures to Mn at levels ranging from 0.05-31.5 μg/m3

assuming 100% absorption of inhaled Mn, would result in daily absorbed doses of Mn

ranging from 0.05-470 μg/d, similar (at least at the upper range) to those seen from dietary

sources. The current workplace threshold limit value for Mn is 200 μg/m3

. In adults, such exposures,

.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อแมงกานีส (Mn) เป็นองค์ประกอบติดตามจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตและมี Mnขาดอาหารในโต ความผิดปกติของกระดูกอ่อนกระดูก และข้อfetotoxicity ลูกอัณฑะเสื่อม โรคเบาหวาน และความผิดปกติของ vestibular Mnความต้องการตั้งแต่ 30-100 ppm ในอาหารสำหรับสายพันธุ์ต่าง ๆ คนทั่วไปรับปริมาณ 2.3-7 มิลลิกรัมวัน Mn คำนวณปริมาณที่ดูดซึมของ Mn คนช่วงไมโครกรัมวันละ 80-450 จากแหล่งอาหารภาระร่างกายมากเกินไปของ Mn สามารถเกิดขึ้นได้จากแสงที่มากเกินไปจากทางหลอดเลือดดำเสริม หรือ จากอาชีวแสง หรือ จากการขับถ่าย Mn ลดลงเห็นด้วยโรคตับเรื้อรัง แสงในระหว่างการเชื่อมมีอยู่จาก 0.024-0.22 mg/m3ในทศวรรษด้วยระดับแสงสูงเมื่อ GMAW เชื่อม ไม่มีการระบายหรืองานเชื่อมบนเหล็กกล้าผสมแมงกานีส การถ่ายภาพซ้อนที่เกี่ยวข้องกับ manganismเหนือ 3 มิลลิกรัม Mn/m3อุตสาหกรรมการผลิต Manganism เป็นการเจ็บป่วยที่มีอาการ extrapyramidal และผล (parkinsonism), อาการทางจิตเวช สั่นตั้งใจ ป่วย และincoordination ในม้า มีการเปลี่ยนแปลงทางคลินิก หรือทางพยาธิวิทยาเกิดขึ้นเมื่อแสงได้ 3 มิลลิกรัม Mn/m3พร้อมการบำบัดด้วยคีเลตแทน (EDTA หรือ PAS), แม้อยู่ในการรักษาครั้งแรกเริ่มปีหลังจากการสิ้นสุดสภาพแสงManganism แตกต่างทั้งทางคลินิก และ pathophysiologically จากโรคพาร์กินสัน(PD) หลังเกี่ยวข้องกับความเสียหายของเซลล์ประสาท dopaminergic ในนิโกร substantia ขณะมี manganism มีความเสียหายน้ำจากทางเดินนี้ dopaminergic ใน PDมีการลดระดับของโดปามีน รักษาด้วยอาจส่งผลในทางคลินิกปรับปรุงในขณะที่ใน manganism ซึ่งโดยทั่วไปปกติ ระดับโดพามีน L-dopa เป็นมักจะได้ผล การศึกษา โดย Racette และเพื่อนร่วมงานของเขามีการใช้ hypothesizeว่า welders อาจพัฒนา PD คลาสสิกในยุคกว่าประชากรทั่วไป การการกระจายอายุในประชากรเหล่านี้เป็น อย่างไรก็ตาม คล้ายกับประชากร PD อื่น ๆ เห็นและเกิดขึ้นเป็นหลักในการทำเหมืองแร่และโลหะผสมแมงกานีสหรือน้อยกว่า ตอบผลการวิจัยทางคลินิกของ manganismในแพทย์สำนักงาน เพิ่มเติม การศึกษาของผู้ป่วย PD ไม่ได้ระบุให้มีเพิ่มขึ้นความชุกของ welders หรือสัมผัสกับ Mn ในประชากรเหล่านี้แสงกับ Mn ในระดับล่างที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของ manganism ที่สามารถส่งผลการเปลี่ยนแปลงในการศึกษา neurophysiological ที่สำคัญรวมทั้งการทดสอบตามือประสานงาน อื่นมือ (สั่น), และเวลาตอบสนองที่ง่าย เมื่อสัมผัสกับ Mnยกเลิก ความผิดปกติของ neurophysiological เพิ่ม หรือหายไป เหล่านี้ศึกษา neurophysiological จะใช้สำหรับผู้ปฏิบัติงานตรวจสอบอาหารเสริมอุตสาหกรรมอนามัยการศึกษาการตรวจสอบ การ ศึกษาเหล่านี้ใช้เพื่อกำหนดยอมรับได้ระดับค่าแสง Mn.ตั้งหน่วยงานต่าง ๆ ยอมรับอย่างต่อเนื่อง (สิ่งแวดล้อม)แสงกับ Mn ที่ระดับตั้งแต่ 0.05-31.5 ไมโครกรัม/m3assuming 100% absorption of inhaled Mn, would result in daily absorbed doses of Mnranging from 0.05-470 μg/d, similar (at least at the upper range) to those seen from dietarysources. The current workplace threshold limit value for Mn is 200 μg/m3. In adults, such exposures,.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อแมงกานีส ( Mn ) เป็นธาตุที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ด้วยแมงกานีสอาหาร ส่งผลให้ขาดการเติบโต และความผิดปกติของกระดูก กระดูกอ่อน ข้อต่อfetotoxicity ความเสื่อม , ลูกอัณฑะ , โรคเบาหวานและการทรงตัวผิดปกติ แมงกานีสความต้องการที่หลากหลายจาก 30-100 ppm ในอาหารชนิดต่างๆ ผู้ชาย ingests 2.3-7 มก.MN / วัน คำนวณปริมาณของแมงกานีสดูดซึมสำหรับผู้ชายในช่วง 80-450 μกรัม / วัน จากแหล่งอาหารภาระของร่างกายมากเกินไป และสามารถเกิดขึ้นได้จากการเปิดรับมากเกินไปจากหรือจากการเสริมอาชีพ หรือ จากการขับถ่ายลดลง และเห็นผู้ป่วยโรคตับ การเปิดรับในระหว่างการเชื่อม ranged จาก 0.024-0.22 มิลลิกรัม / ลูกบาศก์เมตรในทศวรรษที่ผ่านมามีการเพิ่มขึ้นเมื่อมีการเชื่อมการเชื่อม GMAW ไม่มีการระบายอากาศหรือเชื่อมเหล็ก แมงกานีส โลหะผสม ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับ manganism ได้รับด้านบน 3 mg / m3 )อุตสาหกรรมผลิต manganism คือ ผู้ป่วยที่มีอาการซ์ตร้าปิรามิดอลและพบ ( สมใจ ) , อาการทางจิตแบบสั่นดีสโทเนีย และการไม่ประสานกัน . ในมนุษย์สัตว์ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางคลินิกหรือพยาธิสภาพเกิดขึ้นเมื่อการจำกัดอยู่ที่ 3 mg / m3 )พร้อมกับการรักษาด้วยสารคีเลต ( EDTA หรือ PAS ) แม้ว่าการรักษาเป็นครั้งแรกเริ่มต้นปีหลังจากการสิ้นสุด .manganism แตกต่างทั้งทางคลินิกและ pathophysiologically จากโรคพาร์กินสัน( PD ) หลังความเสียหายเกี่ยวกับโดปามีนเกี่ยวข้องกับเซลล์ประสาทใน substantia ไนกร้า ในขณะที่กับ manganism มีความเสียหายต่อเนื่องจากทางเดินเกี่ยวกับโดปามีนนี้ ใน พีดีที่มีระดับของโดปามีนลดลง , การรักษาด้วยแอล - โดปาสามารถส่งผลในทางคลินิกการปรับปรุงในขณะ manganism ที่โดพามีนระดับโดยทั่วไปปกติ แอล - โดปา คือมักจะไม่ได้ผล การศึกษา racette และเพื่อนร่วมงานของเขาได้เคยพบที่ welders อาจพัฒนา PD คลาสสิกที่อายุเร็วกว่าประชากรทั่วไป ที่การกระจายอายุในประชากรเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม คล้าย ๆเห็นประชากรพีดีและมีเกิดขึ้นเป็นหลักในเหมืองแร่แมงกานีส อัลลอยหรือน้อยกว่า ผลทางคลินิกของ manganism ตอบสนองแพทย์ในสำนักงาน เพิ่มเติม การศึกษาของผู้ป่วย PD ไม่ได้ระบุเพิ่มขึ้นความชุกของช่างเชื่อม หรือการสัมผัสกับ MN ในประชากรเหล่านี้ชม และในระดับล่าง ผู้ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของ manganism สามารถส่งผลในการเปลี่ยนแปลงที่พบในการศึกษา neurophysiological อ่อนไหวรวมถึงการทดสอบของมือตาการประสานงานความมั่นคง มือสั่น ) และเวลาปฏิกิริยาอย่างง่าย . เมื่อสัมผัสกับแมงกานีสที่ถูกยกเลิก neurophysiological ความผิดปกติดีขึ้นหรือหายไป เหล่านี้neurophysiological ศึกษาพนักงานตรวจสอบเป็นอาหารเสริมเพื่ออุตสาหกรรมตรวจสอบ การศึกษา สุขอนามัย การศึกษาเหล่านี้ได้ถูกใช้เพื่อกำหนดที่ยอมรับได้การเปิดรับระดับ ) หน่วยงานต่างๆมีการตั้งค่าเป็นที่ยอมรับอย่างต่อเนื่อง ( สิ่งแวดล้อม )ชม ) ที่ระดับตั้งแต่ 0.05-31.5 μกรัม / ลูกบาศก์เมตรสมมติว่า 100 % การดูดซึมสูดดม MN จะส่งผลให้ทุกวัน ดูดซึมปริมาณแมงกานีสตั้งแต่ 0.05-470 μ G / D ที่คล้ายกัน ( อย่างน้อยในช่วงตอนบน ) ที่เห็นได้จากอาหารแหล่งที่มา สถานที่ทำงานปัจจุบันเกณฑ์วงเงินค่า MN 200 μกรัม / ลูกบาศก์เมตร. ในผู้ใหญ่ การดังกล่าว ,.