“Damn it.” At that instant, Chu Fen

“Damn it.” At that instant, Chu Feng tightly furrowed his brows. Although he could stand up, he didn’t have a Martial Lord’s physical power, so he was unable to forcefully tear open the water grasses. So, at that instant, he had already become the meal of the monster.

Especially when he turned his gaze back and saw their expressions of schadenfreude, that made him extremely displeased. But, who told the monster to be unable to understand human speech? In that situation, he could do nothing as well. His fate was left to the heavens.

“Ahh~~~”

Finally, another painful scream, another person refined. Within the vast space at the bottom of the ocean, only the monster, Chu Feng, and the three others from the Immortal Execution Archipelago were left.

“Come at me idiotic thing! Let me see if you can take my bones and flesh!”

Feeling his body floating up and involuntarily nearing the monster, Chu Feng did not have a single trace of fear. Instead, he furiously howled at the monster.

*hmm*

However, when the monster saw Chu Feng’s face, its blood-red eyes actually lightly flickered. At that instant, Chu Feng could feel its body faintly quivering once.

Looking more carefully, Chu Feng even discovered fear surging within the monster’s blood-red eyes. Moreover, he also felt a near intangible familiar feeling from the monster’s eyes.

“Who are you?” That situation made a thought spring up in Chu Feng’s mind—the terrifying monster in front of his eyes was very possibly someone he knew.

*bam* But what Chu Feng didn’t expect was that despite not replying to his question, the monster threw Chu Feng, who was already floating, onto the ground. Then, it turned its gaze and walked towards the three people from the Immortal Execution Archipelago.

“God damn, what is happening? Why is it walking towards us? Why didn’t it refine that brat?”

Seeing that scene, the wild big man and the fair-faced man were stupefied from fear because they could simply not understand why the monster didn’t kill Chu Feng, and instead, locked its eyes on them.

“Back.” Just at that moment, the rank three Martial Lord old man explosively yelled, then he walked in front of the wild big man and the fair-faced man. Concurrently, he opened his palms, the awl coming into view.

However, at that very instant, the symbols on the awl were lit up and swirling. It had an extraordinary atmosphere, and emanated extremely horrifying aura. He actually never planned to use that treasure and escape that place. He wanted to use that treasure to undergo the final battle against the monster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไอ้ห่า" ในทันทีที่ ฮองชูแน่นรอยย่นคิ้วของเขา แม้ว่าเขาสามารถยืนขึ้น เขาไม่มีพลังงานทางกายภาพของเจ้าต่อสู้ จึงไม่ประฉีกเปิดหญ้าน้ำ ดังนั้น เวลานั้นทันที เขาได้แล้วกลายเป็นอาหารของสัตว์ประหลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาหันสายตาของเขากลับ และเห็นท่าของ schadenfreude ที่ทำให้เขาเห็นมาก แต่ ใครบอกมอนสเตอร์จะไม่สามารถเข้าใจคำพูดของมนุษย์ ในสถานการณ์ที่ เขาสามารถทำอะไรได้เป็นอย่างดี ชะตากรรมของเขาก็คือสวรรค์"ปรบมือ ~ ~ ~ "ในที่สุด กรีดร้องเจ็บปวดที่อื่น คนอื่นที่กลั่น ภายในพื้นที่กว้างใหญ่ที่ด้านล่างของมหาสมุทร เฉพาะมอนสเตอร์ ฮองชู และสามคนจากหมู่เกาะดำเนินอมตะถูกทิ้ง"มาที่ฉัน idiotic สิ่ง ให้ฉันดูถ้าคุณนำกระดูกและเนื้อหนังของฉัน"ความรู้สึกของเขาร่างกายลอยขึ้น และปรับใกล้มอนสเตอร์ ฮชูไม่มีการสืบค้นกลับเดียวความกลัว แทน เขากระโชกเห่าหอนที่มอนสเตอร์* ปรับ *อย่างไรก็ตาม เมื่อมอนสเตอร์เห็นหน้าชูฮ ตาสีแดงเลือดจริงเบา flickered ในทันทีที่ ฮชูอาจรู้สึกร่างกายสั่นรวย ๆ ครั้งมองอย่างระมัดระวัง ฮองชูแม้พบกลัวพล่านภายในดวงตาสีแดงเลือดของสัตว์ประหลาด นอกจากนี้ เขายังรู้สึกว่าไม่มีตัวตนใกล้รู้สึกคุ้นเคยจากดวงตาของสัตว์ประหลาด"คุณเป็นใคร" สถานการณ์ที่ทำให้ความคิดผลิขึ้นใจชูฮ — สัตว์ประหลาดหน้าตาน่ากลัวมากอาจจะถูกคนเขารู้*bam* But what Chu Feng didn’t expect was that despite not replying to his question, the monster threw Chu Feng, who was already floating, onto the ground. Then, it turned its gaze and walked towards the three people from the Immortal Execution Archipelago.“God damn, what is happening? Why is it walking towards us? Why didn’t it refine that brat?”Seeing that scene, the wild big man and the fair-faced man were stupefied from fear because they could simply not understand why the monster didn’t kill Chu Feng, and instead, locked its eyes on them.“Back.” Just at that moment, the rank three Martial Lord old man explosively yelled, then he walked in front of the wild big man and the fair-faced man. Concurrently, he opened his palms, the awl coming into view.However, at that very instant, the symbols on the awl were lit up and swirling. It had an extraordinary atmosphere, and emanated extremely horrifying aura. He actually never planned to use that treasure and escape that place. He wanted to use that treasure to undergo the final battle against the monster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไอ้บ้า." ในทันทีที่ชูฮแน่นขมวดคิ้วของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถยืนขึ้นเขาไม่ได้มีอำนาจทางกายภาพพระเจ้าการต่อสู้ของเขาจึงไม่สามารถที่จะเปิดอย่างแข็งขันฉีกหญ้าน้ำ ดังนั้นในทันทีที่เขาได้กลายเป็นอาหารของสัตว์ประหลาด. the

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาหันสายตาของเขากลับมาและเห็นการแสดงออกของพวกเขา Schadenfreude ที่ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก แต่ที่บอกมอนสเตอร์ที่ไม่สามารถที่จะเข้าใจคำพูดของมนุษย์? ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เป็นอย่างดี ชะตากรรมของเขาถูกทิ้งให้ฟ้าสวรรค์.

"อ่า ~~~"

ในที่สุดอีกเสียงกรีดร้องเจ็บปวดบุคคลอื่นกลั่น ภายในพื้นที่กว้างใหญ่ที่ด้านล่างของมหาสมุทรเพียงมอนสเตอร์จือฮและคนอื่น ๆ ที่สามจากการดำเนินอมตะเกาะถูกทิ้งไว้ได้.

"มาที่ผมสิ่งที่งี่เง่า! ให้ฉันดูว่าคุณสามารถใช้กระดูกและเนื้อหนังของฉัน! "

รู้สึกร่างกายของเขาลอยขึ้นและไม่ได้ตั้งใจใกล้มอนสเตอร์จือฮไม่ได้มีร่องรอยของความกลัว แต่เขาคึก howled ที่มอนสเตอร์.

* * * * * * * * อืม

แต่เมื่อมอนสเตอร์ที่เห็นใบหน้าของจือฮตาเลือดสีแดงของจริง flickered เบา ๆ ในทันทีที่จือฮจะรู้สึกว่าร่างกายของมันแผ่วเบาสั่นครั้งเดียว.

มองอย่างระมัดระวังมากขึ้นชูฮแม้กระทั่งค้นพบความกลัวพล่านภายในมอนสเตอร์ของดวงตาสีแดงเลือด นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยอยู่ใกล้กับที่ไม่มีตัวตนออกมาจากดวงตาของสัตว์ประหลาด.

"คุณเป็นใคร?" สถานการณ์ที่ทำให้ฤดูใบไม้ผลิที่คิดขึ้นมาในใจมอนสเตอร์ที่น่ากลัวจือฮในสายตาของเขาเป็นอย่างมากอาจจะเป็นคนที่เขารู้ว่า.

* BAM * แต่สิ่งที่จือฮไม่ได้คาดหวังก็คือว่าแม้จะไม่ได้ตอบคำถามของเขามอนสเตอร์โยนจือฮที่ถูกแล้วลอยลงสู่พื้น จากนั้นก็หันมาจ้องมองและเดินไปสามคนที่มาจากการดำเนินการเป็นอมตะเกาะ.

"พระเจ้าทรงประณามสิ่งที่เกิดขึ้น? ทำไมมันเดินไปทางเรา? ทำไมไม่ได้ปรับแต่งสารเลวที่? "

เห็นฉากที่ชายร่างใหญ่ป่าและคนยุติธรรมเผือดถูกมึนงงจากความกลัวเพราะพวกเขาอาจเป็นแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมมอนสเตอร์ที่ไม่ได้ฆ่าจือฮและแทนที่จะล็อคตา กับพวกเขา.

"กลับ." เพียงแค่ในขณะที่อันดับสามต่อสู้พระเจ้าชายชราคนหนึ่งตะโกนระเบิดแล้วเขาเดินเข้ามาในด้านหน้าของชายร่างใหญ่ป่าและคนยุติธรรมเผือด ในขณะเดียวกันเขาเปิดฝ่ามือของเขาสว่านที่เข้ามาในมุมมอง.

อย่างไรก็ตามในทันทีว่ามากสัญลักษณ์บนสว่านได้สว่างขึ้นและหมุน มันมีบรรยากาศที่พิเศษและเล็ดลอดออกมากลิ่นอายที่น่ากลัวมาก อันที่จริงเขาไม่เคยวางแผนที่จะใช้สมบัติที่และสถานที่ที่หลบหนี เขาต้องการที่จะใช้สมบัติที่จะได้รับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับมอนสเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" บ้าจริง " ตอนนั้น ชู ฟงแน่นคิ้วร่องเขา ถึงแม้ว่าเขาจะลุกขึ้น เขาไม่ได้มีการต่อสู้พระเจ้าพลังทางกายภาพ จึงไม่สามารถที่จะบังคับให้ฉีกน้ำหญ้า ดังนั้น ในตอนนั้น เขาได้กลายเป็นอาหารของปีศาจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาหันสายตาของเขากลับเห็นสีหน้าของของไอ่เจ้าชวาเคนฟอยส์ นั่นทำให้เขายิ่งไม่พอใจ แต่ใครบอกมอนสเตอร์ไม่สามารถเข้าใจคำพูดของมนุษย์ ในสถานการณ์นั้น เขาไม่สามารถทำอะไรได้เป็นอย่างดี ชะตากรรมของเขาถูกทิ้งให้สวรรค์" อ้า ~ ~ ~ "สุดท้าย อีกที่เจ็บปวดร้อง คนอื่นถึง ภายในพื้นที่อันกว้างใหญ่ที่ด้านล่างของมหาสมุทร แต่มอนสเตอร์ ชู ฟง และสามคนอื่น ๆจากหมู่เกาะประหารอมตะที่เหลืออยู่" มาฉันงี่เง่าเลย ให้ฉันได้เห็นว่าคุณสามารถเอากระดูกและเนื้อหนังของฉัน "รู้สึกว่าร่างกายของเขาลอยขึ้น และรัวใกล้มอนสเตอร์ ชู ฟงไม่ได้มีร่องรอยเดียวของความกลัว แต่เขาคึกหอน สัตว์ประหลาด* * อืมอย่างไรก็ตาม เมื่อมอนสเตอร์ที่เห็นหน้าของ ชู ฟง ดวงตาสีแดงเลือดของมันจริง ๆค่อย ๆริบหรี่ลง . ตอนนั้น ชู ฟงก็รู้สึกร่างกายแผ่วเบาสั่นอีกครั้งดูอย่างรอบคอบ ชู ฟงค้นพบแม้ความกลัวของปีศาจสีแดงเลือดพล่านภายในดวงตา นอกจากนี้ เขายังรู้สึกใกล้ความรู้สึกคุ้นเคยที่ไม่มีตัวตนจากสัตว์ประหลาดของตา" นายเป็นใคร ? " สถานการณ์ที่ทำให้คิดขึ้นในฤดูใบไม้ผลิของชูเฟงจิตปีศาจที่น่ากลัวในสายตาของเขาก็อาจจะคนรู้จัก* ปัง * แต่สิ่งที่ ชู ฟงไม่ได้คาดหวังว่าแม้จะไม่ตอบที่เขาถาม สัตว์ประหลาด โยน ชู ฟง ที่กำลังลอยลงบนพื้น แล้วมันก็หันมองทั้งสามคนเดินไปจากหมู่เกาะประหารอมตะ" พระเจ้า ให้ตายเถอะ เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมมัน เดินมาหาเรา ทำไมไม่แต่งงั้นเหรอ ? "เห็นฉากที่ ป่าชายใหญ่และคนยุติธรรมเผชิญเป็นมึนงงจากความกลัว เพราะพวกเขาอาจไม่เข้าใจว่าทำไมมอนสเตอร์ไม่ได้ฆ่า ชู ฟง และแทน ถูกของตานั้น" กลับ " แค่ตอนนี้ อันดับสามศิลปะองค์ชายชราระเบิดได้ ตะโกน แล้วเดินมาด้านหน้าของชายร่างใหญ่ และป่าชายยุติธรรมต้องเผชิญ โดยเขาเปิดฝ่ามือของเขา สว่าน เข้ามาดูอย่างไรก็ตาม ในที่ทันที , สัญลักษณ์บนสว่านมีไฟขึ้น และตก มันมีบรรยากาศที่พิเศษ และ ต่องแสนน่ากลัวออร่า ความจริงแล้วเขาไม่เคยวางแผนที่จะใช้สมบัติและหนีออกมาจากที่นั่น เขาต้องการที่จะใช้สมบัติเจอ สุดท้ายการต่อสู้กับสัตว์ประหลาด