On that June morning, in the middle

On that June morning, in the middle years of the seventeenth century, the prison in Boston was still a new building. But it already looked old, and was a dark, ugly place, surrounded by rough grass. The only thing of beauty was a wild rose growing by the door, and its bright, sweet-smelling flowers seemed to smile kindly at the poor prisoners who went into that place, and at those who came out to their death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเช้าวันมิถุนายน ในกลางปีของศตวรรษสิบเจ็ด คุกในบอสตันยังคงเป็นอาคารใหม่ แต่มันแล้วดูเก่า และแก้ไขสถานมืด น่าเกลียด ล้อมรอบ ด้วยหญ้า สิ่งเดียวของความงามคือ การป่ากุหลาบเจริญเติบโต โดยประตู และดอกไม้ของหอม สดใสที่ดูเหมือนยิ้มโปรด ที่นักโทษไม่ดีที่เข้าไปในสถานที่ และผู้ที่มาคนตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเช้าวันที่มิถุนายนว่าในปีที่ผ่านมาช่วงกลางของศตวรรษที่สิบเจ็ดคุกในบอสตันยังคงเป็นอาคารใหม่ แต่มันดูแล้วเก่าและเป็นที่มืดน่าเกลียดล้อมรอบด้วยหญ้าหยาบ มีเพียงสิ่งเดียวของความงามเป็น Wild Rose เติบโตโดยประตูและสดใสของดอกไม้หอมฉุยดูเหมือนจะยิ้มกรุณาที่นักโทษยากจนที่เดินเข้าไปในสถานที่ที่และผู้ที่ออกมาตายของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนมิถุนายนปีเช้า ในกลางศตวรรษที่สิบเจ็ด คุกในบอสตัน ยังเป็นตึกใหม่ แต่มันดูเก่าและมืด น่าเกลียด ล้อมรอบด้วยต้นหญ้าที่ขรุขระ เรื่องของความงามเป็นกุหลาบป่าขึ้นโดยประตูและสดใส หวานหอมดอกไม้ที่ดูเหมือนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนที่ยากจนนักโทษที่เดินเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น และผู้ที่ออกมาให้พวกเขาตาย