The Tian Chen Group had its own din

The Tian Chen Group had its own diner. The place was incredibly large, covering a total of two floors. One floor was where regular employees ate, and the other was reserved for parties and special events.

It was around noon, the time when most people had just finished their morning duties. Quite a number of workers chose to purchase their meal from the resturant. There wasn’t a set menu, and the restaurant was separated into two areas. One was the buffet area, where a large variety of food, ranging from western to eastern food, was available and free for all employees to eat. The only thing the company didn’t provide was alcohol; Coffee and regular beverages were served.

On the other side was the a la carte area. If you wanted something more gourmet or would like to dine in a quieter area, this was the better option. You’d need to pay after eating here, though.

As a high-up executive in the Tian Chen Group, Charles didn’t need to pay to eat at the a la carte area.

Stepping out from the VIP elevator with Charles, Tang Feng could feel pairs of eyes staring at them. The people working at Tian Chen tend to dress fashionably, so he couldn’t tell the celebrities apart from the office workers.

Charles took Tang Feng straight to the a la carte area. They were the only ones here right now, and soon the waiter came over to bring them menus.

“Let me guess what you like to eat,” Charles flipped through a few pages casually. His fingers tapped on the table, as his mouth stretch to an amused smile. Paired with a well-tailored suit and a beautiful sitting posture, the man looked cunning and charming.

Tang Feng took a sip of his lemon water and grinned. “Sure.”

“You don’t like to eat animal intestines.”

“How did you know?” Tang Feng was rather surprised. Charles was right. He didn’t eat animal intestines, or any inner organs, for that matter.

“Because my eyes can see though human hearts, haha.” Charles ordered quickly, and the waiter left with the menus.

“What else can you see from me then?” Setting the glass of water down, Tang Feng crossed his fingers on the table. The soft midday sunlight passed warmly through the windows and left Tang Feng with a gentle, quiet feeling.

Charles tilted his upper body slightly, his gaze dropping to the other man’s face. With a smile hovering on the corners of his lips, Charles voiced lazily, “You’re enchanting right now.”

“I have eyes that can see through hearts as well. I wasn’t the only one you’ve said that to, Charles. You’ve definitely dated more women than men.” Tang Feng guilelessly unveiled the man’s little trick. Charles smiled.

“Hahaha, Tang Feng, I bet the number of men and women you’ve seen won’t be any less than mine…” Charles burst into a hearty laugh, attracting some attention.

“Charles, what’s making you so happy?” If Charles’ voice was deep and sonorous, then the voice of the man who just spoke was like the night, cold yet enticing.

Tang Feng turned his head toward the source of the sound. It wasn’t uncommon to see Lu Tian Chen in his own building. Upon seeing him, Tang Feng could understand why this body’s previous owner was so infatuated with the man. Lu Tian Chen looked more handsome than the magazine photos and emanated an icy charisma. People tend to be attracted to these mysterious types like swarms of flies.

Thankfully, that didn’t include Tang Feng.

“Tian Chen, you’ve got horrible timing. I’m eating with my beloved Tang right now. Though I have to thank you — if you hadn’t introduced him to me, I wouldn’t have gotten to know such a charming person.” Charles greeted Lu Tian Chen, the two appearing to be close friends.

“Oh, is that right?” Only now did Lu Tian Chen bat a single eyelash at Tang Feng. Lu Tian Chen directed an impersonal judgmental gaze at him, and Tang Feng smiled back politely. Lu Tian Chen was taken aback but quickly recovered his frosty demeanor.

“That’s all the more reason for you to treat me to dinner, then.” Lu Tian Chen walked over as the waiter hurried to bring over another chair.

Great, now the three of us would be sharing a table. Tang Feng drank his water in silence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The Tian Chen Group had its own diner. The place was incredibly large, covering a total of two floors. One floor was where regular employees ate, and the other was reserved for parties and special events.It was around noon, the time when most people had just finished their morning duties. Quite a number of workers chose to purchase their meal from the resturant. There wasn’t a set menu, and the restaurant was separated into two areas. One was the buffet area, where a large variety of food, ranging from western to eastern food, was available and free for all employees to eat. The only thing the company didn’t provide was alcohol; Coffee and regular beverages were served.On the other side was the a la carte area. If you wanted something more gourmet or would like to dine in a quieter area, this was the better option. You’d need to pay after eating here, though.As a high-up executive in the Tian Chen Group, Charles didn’t need to pay to eat at the a la carte area.Stepping out from the VIP elevator with Charles, Tang Feng could feel pairs of eyes staring at them. The people working at Tian Chen tend to dress fashionably, so he couldn’t tell the celebrities apart from the office workers.Charles took Tang Feng straight to the a la carte area. They were the only ones here right now, and soon the waiter came over to bring them menus."ผมคิดว่า สิ่งที่คุณอยากกิน ชาร์ลส์พลิกผ่านกี่หน้าลวก ๆ นิ้วของเขาเคาะบนตาราง เป็นปากจรดรอยยิ้มที่เรา จับคู่กับสูทและห้องพักปรับท่านั่งที่สวยงาม คนดูไหวพริบ และเสน่ห์ถังเฟิงพาจิบน้ำมะนาวของเขา และ grinned "แน่ใจ""คุณไม่ชอบกินไส้สัตว์""ไม่ได้คุณรู้หรือไม่" ถังเฟิงถูกค่อนข้างประหลาดใจ ชาร์ลส์ไม่ถูกต้อง เขาไม่ได้กินลำไส้สัตว์ หรืออวัยวะใด ๆ ภายใน สำหรับเรื่องที่"เนื่องจากตาจะเห็นว่ามนุษย์หัวใจ อยาก" ชาร์ลส์สั่งได้อย่างรวดเร็ว และเสิร์ฟด้านซ้าย มีเมนู"อะไรคุณสามารถเห็นจากฉันแล้ว" ตั้งแก้วน้ำลง เฟิงทังข้ามมือของเขาบนโต๊ะ แสงแดดตอนกลางวันนุ่มอบอุ่นผ่านหน้าต่าง และซ้ายถังเฟิง ด้วยความรู้สึกที่นุ่มนวล เงียบสงบชาร์ลส์ยืดร่างกายส่วนบนของเขาเล็กน้อย สายตาของเขาที่ปล่อยให้ใบหน้าของคนอื่น ๆ ดีสามารถโฉบบนมุมของริมฝีปากของเขา ชาร์ลส์มูม เสียง "คุณเสน่ห์ขณะนี้""ฉันมีตาที่สามารถดูผ่านหัวใจเช่นกัน ค่อยเดียวคุณได้กล่าวไว้ว่าการ ชาร์ลส์ คุณได้แน่นอนวันหญิงมากกว่าคน" เฟิงทัง guilelessly เปิดเคล็ดลับเล็ก ๆ ของมนุษย์ ชาร์ลส์ยิ้ม" Hahaha ถังเฟิง ฉันเดิมพันจำนวนชาย และหญิงที่คุณเคยเห็นไม่ได้น้อยกว่าฉัน..." ชาร์ลส์ที่ระเบิดเป็นหัวเราะ ดึงดูดความสนใจบางอย่าง“Charles, what’s making you so happy?” If Charles’ voice was deep and sonorous, then the voice of the man who just spoke was like the night, cold yet enticing.Tang Feng turned his head toward the source of the sound. It wasn’t uncommon to see Lu Tian Chen in his own building. Upon seeing him, Tang Feng could understand why this body’s previous owner was so infatuated with the man. Lu Tian Chen looked more handsome than the magazine photos and emanated an icy charisma. People tend to be attracted to these mysterious types like swarms of flies.Thankfully, that didn’t include Tang Feng.“Tian Chen, you’ve got horrible timing. I’m eating with my beloved Tang right now. Though I have to thank you — if you hadn’t introduced him to me, I wouldn’t have gotten to know such a charming person.” Charles greeted Lu Tian Chen, the two appearing to be close friends.“Oh, is that right?” Only now did Lu Tian Chen bat a single eyelash at Tang Feng. Lu Tian Chen directed an impersonal judgmental gaze at him, and Tang Feng smiled back politely. Lu Tian Chen was taken aback but quickly recovered his frosty demeanor.“That’s all the more reason for you to treat me to dinner, then.” Lu Tian Chen walked over as the waiter hurried to bring over another chair.Great, now the three of us would be sharing a table. Tang Feng drank his water in silence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทียนเฉินกลุ่ม บริษัท มีร้านอาหารของตัวเอง สถานที่ที่มีขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อที่ครอบคลุมรวมเป็นสองชั้น หนึ่งเป็นชั้นที่พนักงานประจำกินและอื่น ๆ ที่ถูกสงวนไว้สำหรับปาร์ตี้และกิจกรรมพิเศษ. มันเป็นช่วงเที่ยงเวลาที่คนส่วนใหญ่มีเพิ่งเสร็จสิ้นการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขาในตอนเช้า จำนวนมากของคนเลือกที่จะซื้ออาหารของพวกเขาจากร้านอาหาร ไม่ได้มีเมนูชุดและร้านอาหารที่ถูกแยกออกเป็นสองส่วน หนึ่งคือพื้นที่บุฟเฟ่ต์ที่หลากหลายของอาหารตั้งแต่อาหารตะวันตกตะวันออกถูกใช้ได้และฟรีสำหรับพนักงานทุกคนที่จะกิน สิ่งเดียวที่ บริษัท ไม่ได้ให้เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์; กาแฟและเครื่องดื่มปกติถูกนำมาเสิร์ฟ. ในอีกด้านหนึ่งเป็นแบบ a la พื้นที่ตามสั่ง หากคุณต้องการสิ่งที่ร้านอาหารอื่น ๆ หรือต้องการที่จะรับประทานอาหารในพื้นที่ที่เงียบสงบนี้เป็นตัวเลือกที่ดี คุณจะต้องจ่ายหลังจากที่รับประทานอาหารที่นี่แม้ว่า. ในฐานะที่เป็นผู้บริหารระดับสูงขึ้นไปในเทียนเฉินกลุ่มชาร์ลส์ไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินเพื่อกินแบบ a la พื้นที่ตามสั่ง. ก้าวออกจากลิฟท์วีไอพีกับชาร์ลส์รส ฮรู้สึกว่าคู่ของตาจ้องมองไปที่พวกเขา คนที่ทำงานในเทียนเฉินมีแนวโน้มที่จะแต่งตัวตามแฟชั่นเพื่อที่เขาจะได้บอกคนดังนอกเหนือจากสำนักงานแรงงาน. ชาร์ลส์เอาถังฮตรงไปยังลาพื้นที่ตามสั่ง พวกเขาเป็นคนเดียวที่นี่ในขณะนี้และเร็ว ๆ นี้บริกรมามากกว่าที่จะนำพวกเขาเมนู. "ให้ฉันเดาสิ่งที่คุณต้องการที่จะกิน" ชาร์ลส์พลิกผ่านหน้าเว็บไม่กี่ลวก นิ้วมือของเขาเคาะบนโต๊ะเช่นยืดปากของเขาเพื่อรอยยิ้มขบขัน จับคู่กับชุดที่ดีที่เหมาะและท่านั่งที่สวยงามคนมองไหวพริบและเสน่ห์. Tang ฮเอาจิบน้ำมะนาวเขาและยิ้ม "แน่นอน." "คุณไม่ชอบที่จะกินลำไส้สัตว์." "คุณรู้หรือไม่?" ถังฮค่อนข้างประหลาดใจ ชาร์ลส์ที่ถูกต้อง เขาไม่ได้กินลำไส้สัตว์หรืออวัยวะภายในใด ๆ สำหรับเรื่องที่. "เพราะตาของฉันสามารถดูแม้ว่าหัวใจของมนุษย์ haha." ชาร์ลส์ที่สั่งซื้อได้อย่างรวดเร็วและบริกรที่เหลือไว้กับเมนู. "อะไรที่คุณสามารถดูจากฉัน แล้ว "การตั้งค่าแก้วน้ำลงถังฮข้ามนิ้วมือของเขาบนโต๊ะ แสงแดดอ่อนเที่ยงวันผ่านไปอย่างอบอุ่นผ่านหน้าต่างและถังฮทิ้งให้อยู่กับความอ่อนโยนความรู้สึกที่เงียบสงบ. ชาร์ลส์เอียงบนร่างกายของเขาเล็กน้อยสายตาของเขาหล่นลงไปที่ใบหน้าของชายคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้มที่มุมโฉบของริมฝีปากของเขาชาร์ลส์ที่เปล่งออกมาอย่างเฉื่อยชาเป็น "คุณมีเสน่ห์ขณะนี้." "ฉันมีตาที่สามารถมองทะลุผ่านหัวใจเช่นกัน ผมไม่ได้เป็นคนเดียวที่คุณเคยพูดว่าชาร์ลส์ คุณผู้หญิงวันที่แน่นอนมากกว่าผู้ชาย. "ถังฮ guilelessly เปิดเผยเคล็ดลับเล็ก ๆ ของชายคนนั้น ชาร์ลส์ยิ้ม. "ฮ่า ๆ ๆ ๆ รสฮฉันเดิมพันจำนวนของชายและหญิงที่คุณเคยเห็นจะไม่ใด ๆ น้อยกว่าฉัน ... ว่า" ชาร์ลส์ออกมาเป็นเสียงหัวเราะมากมายดึงดูดความสนใจบางอย่าง. "ชาร์ลส์สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุขมาก ? "ถ้าเสียงชาร์ลส์เป็นที่ลึกและดังสนั่นแล้วเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่เพียงแค่พูดเป็นเหมือนคืนที่ยังเย็นล่อลวง. Tang ฮหันหัวของเขาที่มีต่อแหล่งที่มาของเสียง มันไม่แปลกที่จะเห็นลูเทียนเฉินในอาคารของเขาเอง เมื่อเห็นเขาตั้งฮเข้าใจว่าทำไมก่อนหน้านี้เจ้าของร่างกายนี้เป็นหลงใหลให้กับชายคนนั้น ลูเทียนเฉินดูหล่อกว่ารูปถ่ายนิตยสารและเล็ดลอดออกมาเสน่ห์น้ำแข็ง คนที่มีแนวโน้มที่จะดึงดูดให้เหล่านี้ลึกลับชนิดเช่นฝูงเหลือบ. โชคดีที่ไม่ได้รวมถึงถังฮ. "เทียนเฉินคุณได้มีช่วงเวลาที่น่ากลัว ฉันรับประทานอาหารที่มีรสอันเป็นที่รักของฉันตอนนี้ แต่ผมต้องขอขอบคุณคุณ -. ถ้าคุณไม่ได้แนะนำให้เขารู้จักกับผมผมจะไม่ได้รับที่จะรู้ว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์ "ชาร์ลส์ได้รับการต้อนรับลูเทียนเฉินทั้งสองที่ปรากฏจะเป็นเพื่อนสนิท." โอ้ก็คือว่า ใช่มั้ย? "ไม่เพียง แต่ตอนนี้ลูเทียนเฉินค้างคาวขนตาเดียวในถังฮ ลูเทียนเฉินกำกับการตัดสินตัวตนจ้องมองไปที่เขาและถังฮยิ้มกลับอย่างสุภาพ ลูเทียนเฉินผงะ แต่ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วการกระทำหนาวของเขา. "นั่นคือทั้งหมดที่เหตุผลมากขึ้นสำหรับคุณที่จะปฏิบัติกับฉันไปทานอาหารเย็นแล้ว." ลูเทียนเฉินเดินมาเป็นบริกรรีบนำมากกว่าเก้าอี้อีก. ยิ่งขณะนี้สาม ของเราจะได้รับการแบ่งปันตาราง ถังฮดื่มน้ำของเขาอยู่ในความเงียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มเทียนเฉินมีร้านอาหารของตัวเอง สถานที่ที่เป็นชิ้นใหญ่ ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 2 ชั้น หนึ่งพื้นที่พนักงานปกติ กิน และ อื่น ๆถูกสงวนไว้สำหรับบุคคลและเหตุการณ์พิเศษ

มันก็ประมาณเที่ยงๆ เวลาที่คนส่วนใหญ่มีแค่งานเช้าเสร็จ ค่อนข้างจำนวนของแรงงานเลือกที่จะซื้ออาหารจากภัตตาคาร ไม่มีการตั้งค่าเมนูและร้านอาหารแบ่งเป็น 2 พื้นที่ หนึ่งคือพื้นที่แบบบุฟเฟ่ต์ที่หลากหลายของอาหารตั้งแต่ตะวันตก อาหารตะวันออก และเป็นบริการฟรีสำหรับพนักงานกิน สิ่งเดียวที่ บริษัท ไม่ได้ให้แอลกอฮอล์ กาแฟ และเครื่องดื่มปกติถูกเสิร์ฟ .

ในด้านอื่น ๆเป็น a la carte บริเวณถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม หรืออยากทานอาหารรสเลิศในบริเวณที่สงบ นี้เป็นทางเลือกที่ดีกว่า คุณจะต้องจ่าย หลังจากทานเสร็จนะ

เป็น สูง ขึ้น ผู้บริหารในกลุ่มเทียนเฉิน ชาร์ลไม่ได้ต้องจ่ายไปทานที่ la carte พื้นที่

ก้าวออกมาจากลิฟต์วีไอพีกับชาร์ลส์ แทงฟงรู้สึกว่าคู่ของตาจ้องมองพวกเขาคนที่ทำงานในเทียนเฉินมักจะแต่งตัวตามแฟชั่น ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกคนดังนอกเหนือจากพนักงานออฟฟิศ

ชาร์ลส์เอาตังฟงตรงไปยังอาหารตามสั่งบริเวณ มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ที่นี่ตอนนี้ และไม่นาน บริกรนำเมนูมาให้

" ให้ฉันเดาสิ่งที่คุณชอบที่จะกิน " ชาร์ลพลิกผ่านไม่กี่หน้าไปเรื่อย ๆ นิ้วมือของเขาเคาะบนโต๊ะเป็นยืด ปากของเขาไปขำยิ้ม จับคู่กับสูทสั่งตัดอย่างดีและสวยงามนั่งท่า ชายคนนั้นดูไหวพริบและเสน่ห์

ตังฟงจิบน้ำมะนาวและเขาเลยด้วย " ค่ะ "

" คุณไม่ชอบกินเครื่องในสัตว์ . "

" คุณรู้ได้อย่างไร ? " แทงฟงค่อนข้างแปลกใจ ชาร์ลพูดถูก เขาไม่กินเครื่องในสัตว์ หรือภายในอวัยวะสำหรับเรื่องที่ .

" เพราะตาของฉันสามารถดูว่าหัวใจมนุษย์ ฮ่าๆ " ชาร์ลสั่งอย่างรวดเร็ว และบริกรออกไปกับเมนู

" อะไรที่คุณสามารถเห็นฉัน " วางแก้วน้ำลงตังฟงข้ามนิ้วของเขาลงบนโต๊ะ เที่ยงวัน แสงแดดอบอุ่นนุ่มผ่านทางหน้าต่างและทิ้งตังฟงกับนุ่มนวล เงียบ ความรู้สึก

ชาร์ลเอียงบนร่างกายของเขาเล็กน้อย สายตาของเขาตกไปอยู่หน้าอื่น ๆของมนุษย์ ด้วยรอยยิ้มโฉบบนมุมของริมฝีปากของเขา ชาร์ลส์เปล่งออกมาอย่างขี้เกียจ " เธอมีเสน่ห์ที่ตอนนี้ "

" ฉันมีสายตาที่สามารถมองทะลุหัวใจได้เป็นอย่างดี ผมไม่ใช่คนเดียวที่คุณได้กล่าวว่า ชาร์ล นายต้องเดทกับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย" แทงฟง guilelessly เปิดเผยเคล็ดลับเล็ก ๆน้อย ๆของมนุษย์ ชาร์ลยิ้ม

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า แทงฟง ฉันเดิมพันที่จำนวนของผู้ชายและผู้หญิงที่คุณเห็นมันจะไม่น้อยกว่าของผม . . . . . . . " ชาร์ลส์ ระเบิดเป็นแสนหัวเราะ ดึงดูดความสนใจบางอย่าง

" ชาร์ลส์ อะไรที่ทำให้คุณมีความสุข ? " ถ้าเสียงของชาร์ลเป็นลึกและเสียงสั่น แล้วเสียงของคนที่พูดก็เป็นเหมือนกลางคืนเย็นยังน่าหลงใหล

ตังฟงหันหัวไปยังที่มาของเสียง มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นลู่เทียนเฉินในอาคารของเขาเอง เมื่อเห็นเขาแทงฟงจะเข้าใจว่าทำไมเจ้าของร่างกายนี้ก็หลงกับเพื่อน Lu Tian เฉิงดูหล่อมากกว่านิตยสารภาพถ่ายและ emanated เป็นเสน่ห์เย็นฉ่ำผู้คนมีแนวโน้มที่จะดึงดูดเหล่านี้ลึกลับชนิดเหมือนฝูงแมลงวัน

โชคดี ที่ไม่รวมถังฟง

" เทียนเฉิน คุณก็แย่พอดี ฉันกินกับที่รักตังของฉันตอนนี้ แม้ว่าผมจะขอบคุณถ้าคุณไม่แนะนำเขาให้ฉัน ฉันคงไม่ได้รู้จักคนแบบนี้มีเสน่ห์ . " ชาร์ลส์ทักทายลู่เทียนเฉินสองปรากฏเป็นเพื่อนสนิท

" โอ้ ใช่ ? " ตอนนี้ทำลู่เทียนเฉินค้างคาวขนตาเดียวที่ถัง ฟง ลูเทียนเฉินกำกับที่จ้องมองไปที่เขา และ ตังฟงยิ้มกลับอย่างสุภาพ ลูเทียนเฉินตกใจแต่รีบหาย ท่าทางหนาวจัดของเขา . . . . . .

" มันนั่นคือเหตุผลที่เธอต้องเลี้ยงข้าวฉันแล้ว" ลู่เทียนเฉินเดินตามบริกรรีบเอาเก้าอี้อีก

เยี่ยม ตอนนี้เราทั้งสามคนจะใช้ตาราง ตังฟงได้ดื่มน้ำของเขาในความเงียบ