DISCUSSIONThe hypothesis that surfa

DISCUSSION
The hypothesis that surface electrodes adequately represent
the amplitude of deep muscles (using the 10% RMS difference
criterion) can be accepted for quadratus lumborum, and external
oblique (with some minor exceptions in external oblique during
flexor tasks of 11%). Psoas appears to be predicted within the
10% criterion for many task groupings (except flexion tasks) as
larger errors (up to 20% MVC) are observed in some specific
flexion tasks. Internal oblique and transverse abdominis had
larger RMS differences (but never more than 15% MVC) such
that one could use surface electrodes if they were willing to
accept errors in amplitude of lO-15% of MVC. The second
hypothesis, that a single surface electrode location would best
represent the activation profiles of each deep muscle over
a broad variety of tasks was conditionally accepted (with minor
exceptions of 1% of MVC with internal oblique lateral bending
and twisting tasks, and with transverse abdominis flexor and
extensor tasks). Two issues are of concern when interpreting
these results-is a difference of 1% of MVC important and what
is the level of acceptable error when predicting deep muscle
activity? First, 1% MVC differences are of no real biological
significance, and further such low differences must be considered
to be within the noise level of the measurement equipment.
Second, errors in predicting muscle activation amplitudes of up
to 15% of MVC would be acceptable error for some modeling
situations and for many clinical situations particularly when
some clinicians simply state whether a muscle is ‘ON’ or ‘OFF’.
Interpretation of the tindings in this study are limited by the
types of tasks examined, by the sites chosen for electrode position,
and by the relatively low subject sample size although the
methodological procedure is recognized to be invasive. All subjects
were young, healthy and very active restricting the relevance
of the findings of the study to older or injured spines.
Furthermore, all the usual limitations of using fine wire electrodes

%
rtain to this data such as monitoring only a small
portion f the entire muscle and the possibility of wire migration
during muscle contraction. Finally, internal electrodes have also
been demonstrated to affect the gross movement, at least in
children during walking (Young et al., 1989). For this reason,
and hardware limitations, we limited the total number of electrodes
on each subject.
In conclusion, for most types of tasks, it appears reasonable
for spine modelers to assume that well selected surface electrode
locations provide a representation of the EMG amplitude of
deeper inaccessible muscles, as long as they recognize the magnitude
of error-the data of this report suggests 2-15% RMS
difference for ‘clinical tasks’, depending on the muscle and task
although up to 20% was observed during maximal voluntary
contractions in psoas. However, even with the errors associated
with predicting EMG amplitudes of deeper muscles, the liabilities
of alternative approaches appears to suggest that this is the
best approach to investigating spine function and injury mechanics
of the individual.
Acknowledgement-The authors thank Professor H. Hoppeler,
for scientific support, Maria Keiser and Michael Kientsch for
technical assistance during data collection, the subjects who
participated in this invasive study, and gratefully acknowledge
the financial support of the Swiss Federal Sports School, Switzerland
and the Natural Sciences and Engineering Research
Council, Canada.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย
สมมติฐานที่ว่าพื้นผิวขั้วไฟฟ้าอย่างเพียงพอเป็นตัวแทนของ
ความกว้างของกล้ามเนื้อลึก (ใช้ 10% แตกต่าง RMS
เกณฑ์) สามารถเป็นที่ยอมรับสำหรับ quadratus lumborum และภายนอก
เฉียง (ยกเว้นเล็กน้อยบางในอ้อมภายนอกในระหว่าง
งานกล้ามเนื้อ 11%) psoas ดูเหมือนจะคาดการณ์ที่อยู่ใน
เกณฑ์ 10% สำหรับการจัดกลุ่มงานจำนวนมาก (ยกเว้นงานที่งอ) เป็น
ข้อผิดพลาดที่มีขนาดใหญ่ (มากถึง 20% MVC) จะสังเกตเห็นในบางเฉพาะ
งานที่งอ เฉียงภายในและ abdominis ขวางมี
ขนาดใหญ่แตกต่าง RMS (แต่ไม่เกิน 15% MVC) เช่น
ว่าหนึ่งสามารถใช้ขั้วไฟฟ้าพื้นผิวถ้าพวกเขาเต็มใจที่จะ
ยอมรับความผิดพลาดในความกว้างของ LO-15% ของ MVC สอง
สมมติฐานที่ตั้งของอิเล็กโทรดพื้นผิวเดียวที่ดีที่สุดจะ
เป็นตัวแทนของรูปแบบการเปิดใช้งานของแต่ละกล้ามเนื้อลึก
หลากหลายของงานที่ได้รับการยอมรับเงื่อนไข (กับผู้เยาว์
ข้อยกเว้นของ 1% ของ MVC กับดัดด้านข้างเฉียงภายใน
และงานบิดและตามขวาง abdominis กล้ามเนื้อและ
งานยืด) ประเด็นที่สองมีความกังวลเมื่อแปล
ผลเหล่านี้คือความแตกต่างของ 1% ของ MVC และสิ่งที่สำคัญ
คือระดับของความผิดพลาดที่ยอมรับได้เมื่อการคาดการณ์ของกล้ามเนื้อลึก
กิจกรรม? ครั้งแรก 1% ความแตกต่าง MVC เป็นจริงไม่มีทางชีวภาพ
อย่างมีนัยสำคัญและต่อไปความแตกต่างที่ต่ำดังกล่าวจะต้องได้รับการพิจารณา
ให้อยู่ในระดับเสียงของอุปกรณ์วัด.
ประการที่สองข้อผิดพลาดในการทำนายช่วงกว้างของคลื่นยืนยันการใช้งานกล้ามเนื้อได้ถึง
15% ของ MVC จะเป็นที่ยอมรับ ข้อผิดพลาดสำหรับการสร้างแบบจำลองบาง
สถานการณ์และสถานการณ์ทางคลินิกจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ
แพทย์บางคนก็ระบุว่ากล้ามเนื้อคือ 'ON' หรือ 'ปิด'.
ตีความ tindings ในการศึกษานี้จะถูก จำกัด โดย
ประเภทของงานที่ตรวจสอบโดยเว็บไซต์เลือกสำหรับขั้วไฟฟ้า ตำแหน่ง
และเรื่องที่ค่อนข้างต่ำขนาดของกลุ่มตัวอย่างถึงแม้ว่า
ขั้นตอนวิธีการได้รับการยอมรับที่จะรุกราน ทุกวิชา
เป็นเด็กสุขภาพดีและมีการใช้งานมาก จำกัด ความเกี่ยวข้อง
ของการค้นพบของการศึกษาเพื่อเงี่ยงเก่าหรือได้รับบาดเจ็บ.
นอกจากนี้ทุกข้อ จำกัด ตามปกติของการใช้สาย electrodes ปรับ% rtain ข้อมูลนี้เช่นการตรวจสอบเพียงขนาดเล็กส่วนฉทั้งหมด กล้ามเนื้อและความเป็นไปได้ของการย้ายถิ่นลวดในระหว่างการหดตัวของกล้ามเนื้อ ในที่สุดขั้วไฟฟ้าภายในยังได้รับการแสดงให้เห็นถึงผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวขั้นต้นอย่างน้อยในช่วงเด็กเดิน (หนุ่ม et al., 1989) ด้วยเหตุนี้และข้อ จำกัด ของฮาร์ดแวร์เรา จำกัด จำนวนรวมของขั้วไฟฟ้าในแต่ละเรื่อง. โดยสรุปสำหรับประเภทมากที่สุดของงานก็จะปรากฏขึ้นที่เหมาะสมสำหรับการสร้างแบบจำลองกระดูกสันหลังที่จะคิดว่าดีอิเล็กโทรดที่เลือกพื้นผิวสถานที่ให้เป็นตัวแทนของความกว้างของอีเอ็มกล้ามเนื้อไม่สามารถเข้าถึงได้ลึกตราบเท่าที่พวกเขาตระหนักถึงความสำคัญของข้อมูลที่ผิดพลาดของรายงานฉบับนี้แสดงให้เห็น 2-15% RMS แตกต่างสำหรับ 'งานทางคลินิก' ขึ้นอยู่กับกล้ามเนื้อและงานถึงแม้จะได้ถึง 20% พบว่าในช่วงสูงสุดความสมัครใจในการหดตัว psoas อย่างไรก็ตามถึงแม้จะมีข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการคาดการณ์ช่วงกว้างของคลื่นอีเอ็มของกล้ามเนื้อลึกหนี้สินของวิธีการทางเลือกจะปรากฏขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่านี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการตรวจสอบการทำงานของกระดูกสันหลังและกลไกการบาดเจ็บของแต่ละบุคคล. รับทราบ-ผู้เขียนขอขอบคุณศาสตราจารย์เอช Hoppeler, สำหรับการสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์มาเรียและไมเคิลเคเซอร์ Kientsch สำหรับความช่วยเหลือด้านเทคนิคระหว่างการรวบรวมข้อมูลอาสาสมัครที่เข้าร่วมในการศึกษาการบุกรุกนี้และรู้สึกขอบคุณรับทราบการสนับสนุนทางการเงินของรัฐบาลกลางสวิสโรงเรียนกีฬาวิตเซอร์แลนด์และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติและวิจัยวิศวกรรมสภาแคนาดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
สมมติฐานที่มืดมิดอย่างเพียงพอเป็นตัวแทน
แอมพลิจูดของกล้ามเนื้อลึก ( ใช้ 10 % ค่าความแตกต่าง
เกณฑ์ ) สามารถรับคว ราตุส lumborum และภายนอก
เฉียง ( มีบางเล็กน้อยยกเว้นเฉียงภายนอกระหว่าง
กล้ามเนื้อเฟลกเซอร์งาน 11 % ) psoas ปรากฏจะทำนายภายใน
10% เกณฑ์การจัดกลุ่มงานมากมาย ( ยกเว้นงานงอ )
ข้อผิดพลาดขนาดใหญ่ ( ได้ถึง 20 % MVC ) จะพบในบางงานงอโดยเฉพาะ

ภายในเฉียงตามขวาง abdominis และมี
RMS ความแตกต่าง ( แต่ไม่เคยมีขนาดใหญ่กว่า 15% MVC ) เช่น
ที่ใช้ขั้วไฟฟ้าพื้นผิวถ้าพวกเขาเต็มใจที่จะยอมรับข้อผิดพลาดในขนาดของ lo-15
% MVC . สมมติฐานที่สอง
ที่พื้นผิวขั้วไฟฟ้าจะดีที่สุด
สถานที่เดียวแสดงการเปิดใช้งานโปรไฟล์ของแต่ละลึกกล้ามเนื้อมากกว่า
หลากหลายของงานที่ได้รับการตอบรับแบบมีเงื่อนไข ( มีข้อยกเว้นเล็กน้อย
1 % ของ MVC กับภายในเฉียงด้านข้างดัด
และงาน , บิดและกล้ามเนื้อเฟลกเซอร์ abdominis ขวางและ
งานเหยียด ) สองประเด็นที่มีความกังวลเมื่อตีความ
ผลลัพธ์เหล่านี้คือความแตกต่างของ 1% ของการทำงานที่สำคัญและสิ่งที่
เป็นระดับที่ยอมรับได้ของข้อผิดพลาดเมื่อทำนายกิจกรรมกล้ามเนื้อ
ลึก ? อันดับแรก 1 % ความแตกต่าง MVC มีจริงไม่มีทางชีวภาพ
ความสำคัญ และเพิ่มเติมเช่นต่ำความแตกต่างต้องถือว่า
ให้อยู่ในระดับเสียงของอุปกรณ์การวัด .
2 , ข้อผิดพลาดในการเปิดใช้งานกล้ามเนื้อทำนายแรงบิดขึ้น
15% ของ MVC จะมีความคลาดเคลื่อนที่ยอมรับได้สำหรับบางโมเดล
สถานการณ์และสถานการณ์ทางคลินิกหลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ
บางแพทย์เพียงรัฐไม่ว่าจะเป็นกล้ามเนื้อเป็น ' ใน ' หรือ ' ปิด ' .
ความหมายของ tindings ในการศึกษานี้จะถูก จำกัด โดย
ประเภทงานตรวจสอบ โดยเว็บไซต์เลือกสำหรับตำแหน่งขั้วไฟฟ้า
และตัวอย่างค่อนข้างต่ำแม้ว่า
ขั้นตอนเรื่องขนาด วิธีการได้รับการยอมรับที่จะถูกรุกราน . ทุกวิชา
เป็นเด็กแข็งแรงและปราดเปรียวมาก จำกัด ความเกี่ยวข้อง
ของผลการศึกษาให้แก่หรือบาดเจ็บกระดูกสันหลัง .
นอกจากนี้ทุกข้อ จำกัด ตามปกติของการปรับลวด electrodes

%
rtain นี้ข้อมูลเช่นการตรวจสอบแค่ส่วนเล็กน้อย
F กล้ามเนื้อทั้งหมดและความเป็นไปได้ของ
การย้ายถิ่นลวดในระหว่างการหดตัว กล้ามเนื้อ ในที่สุด , ขั้วไฟฟ้าภายในยัง
โทรทัศน์จะมีผลต่อการเคลื่อนไหวรวมอย่างน้อยใน
เด็กขณะเดิน ( หนุ่ม et al . , 1989 ) ด้วยเหตุนี้
และข้อจำกัดของฮาร์ดแวร์ เราจำกัดจำนวนในแต่ละหัวข้อของขั้วไฟฟ้า
.
สรุป ประเภทมากที่สุดของงานจะปรากฏที่เหมาะสม
สำหรับกระดูกสันหลังโมเดลถือว่าเลือกได้ดีพื้นผิวขั้วไฟฟ้า
สถานที่ให้เป็นตัวแทนของ EMG แอมพลิจูดของ
ลึกถึงกล้ามเนื้อ ตราบเท่าที่พวกเขาจำขนาด
ข้อผิดพลาดข้อมูลรายงานนี้ชี้ให้เห็น 2-15 % ค่า
' งาน ' ความแตกต่างทางคลินิกขึ้นอยู่กับกล้ามเนื้อและงาน
ถึงแม้ว่าถึง 20% จากช่วงสูงสุดสมัครใจ
การหดตัวใน psoas . อย่างไรก็ตาม แม้จะมีข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับแรงบิดของเครื่องทำนาย

กล้ามเนื้อลึก , หนี้สินวิธีเลือกจะปรากฏขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่านี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อตรวจสอบการทำงานของกระดูกสันหลัง

และกลไกการบาดเจ็บของบุคคลนั้น ผู้เขียนขอขอบคุณ ศาสตราจารย์ เอช รับทราบ

hoppeler สนับสนุน , วิทยาศาสตร์ , มาเรีย ไคเซอร์ และ ไมเคิล kientsch สำหรับ
ความช่วยเหลือด้านเทคนิคในการเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมในการศึกษา
รุกราน และสุดซึ้งรับทราบ
การสนับสนุนทางการเงินของชาวสวิสสหพันธ์กีฬาโรงเรียน , ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติและวิศวกรรมการวิจัย
สภาแคนาดา