Over the past year I have worked al

Over the past year I have worked alongside indigenous ethnic communities from Burma who fled mass atrocities committed by the central government and military. Despite violence and repression, these communities have built up incredible civil society organizations, and are tirelessly advocating for peace, justice, and human rights. But the international community is not listening. When foreign experts come to Burma, they usually focus on only one thing: foreign investment. Political theorist Francis Fukuyama is only the most recent in a long line of academics, development professionals, and ambassadors to ignore the calls of ethnic activists in order to promote neoliberal economic policies as the cure for Burma’s failing transition to democracy.
In an interview published earlier this month by The Irrawaddy, Professor Fukuyama remarked that economic reforms should be prioritized over seeking justice for past abuses. While this approach may jive with zoomed-out political science models of democratic transition, it is utterly inconsistent with the needs of Burma’s war-torn ethnic communities. Fukuyama seems to be forgetting that violent conflict in Burma is far from over. Just before Fukuyama’s visit, the Myanmar Peace Monitor reported 31 armed clashes and more than 2,000 new internally displaced persons in the month of July alone, despite the government’s purported commitment to pursue a Nationwide Ceasefire Accord (NCA). These ethnic communities—who have endured torched villages, rape, forced labor, and arbitrary killings at the hands of Burma’s military—deserve genuine peace and for perpetrators to be held accountable for war crimes.
That is why ethnic civil society activists are so urgently calling for peace and justice in Burma—to end the suffering and begin the healing process for millions of refugees and conflict-affected people. Fukuyama seems to be telling these activists to cool it and wait quietly while economic reforms take hold. Meanwhile, Burma’s military continues to undermine the peace process and launch massive military offensives, often targeting civilians, in Kachin, Shan, and Karen states.
Even worse, the economic reforms Fukuyama so eagerly recommends would only serve to further enrich the generals and cronies responsible for mass atrocities and human rights violations, and entrench the centralized control of a deeply undemocratic government. But he does present a convenient way to root out the cronies: investment from a company like General Motors. According to his analysis, foreign investment, specifically competition from American companies, will magically force the cronies to fold, leading to economic growth which will then lead to democracy. However, Fukuyama has grossly misinterpreted Burma’s crony-capitalist system. It’s not that military cronies operate specific sectors (i.e. the auto industry)—it’s that they control the entire economy. And as Coca Cola recently found out when its links to the notorious jade business were revealed, no matter how much “due diligence” is done for business in Burma, enriching a crony is inevitable.
Let’s imagine an American company comes to open a factory in Burma. Their executives might fly there on Air Bagan, originally owned by blacklisted crony Tay Za. They’ll arrive at the new international terminal and purchase an office block at Hledan Center, both constructed and operated by Asia World, a crony company founded by one of Burma’s most notorious drug kingpins Lo Hsing Han. They might buy land that was confiscated from villagers by KMA Group, and use Max Myanmar cement to build their factory, profiting regime favorites Khin Maung Aye and Zaw Zaw. They might have no choice but to purchase electricity produced by a dam that flooded the homes of thousands of villagers without their consent, built by crony company IGE (a firm run by the sons of the late industry minister and alleged Depayin massacre mastermind Aung Thaung). Burma’s cronies aren’t afraid of foreign investment; they’ve been planning for it, knowing it will line their pockets with American cash.
Perhaps most troubling is Fukuyama’s recommendation that Burma needs a technocratic brains trust to design its economic reforms, inspired by the Berkeley Mafia in Indonesia and the Chicago Boys in Chile. The privatization, deregulation, and liberalization policies of the Chicago Boys and Berkeley Mafia may have spurred “economic growth”, but they also propped up the brutal Pinochet and Suharto regimes. Their failed neoliberal policies led to ongoing rampant, unsustainable natural resource extraction in both Chile and Indonesia, causing devastating environmental damage and dispossessing indigenous peoples from their land and livelihoods.
Is Fukuyama really suggesting that Burma should emulate this model? If so, the country stands poised to make the same mistakes, welcoming a flood of foreign investment and resource extraction, without adequate safeguards for the environment or human rights. Burma’s indigenous peoples are already being forcefully displaced from their land by foreign investment in palm oil, rubber, dams, roads, mines, and industrial zones—all in the name of economic growth. And without political agreements between the government and ethnic groups for how decision-making power and the benefits of development will be shared under a decentralized, federal system, increased foreign investment is likely to derail the fragile peace process and lead to more violent conflict.
Fukuyama’s recommendations for Burma—holding off on justice, increasing foreign investment, and recruiting a neoliberal brains trust—are packaged as a prescription for achieving a liberal democracy, but are actually only the key ingredients for a liberal economy. Economic growth might bring some benefits for the people of Burma, but not before a full peace agreement is reached, ethnic grievances resolved through political dialogue, human rights and environmental safeguards implemented in policy and practice, and justice achieved for conflict-affected communities. If foreign investment continues without these crucial steps, it will only exacerbate poverty, displacement, environmental destruction, and conflict, further stalling Burma’s tenuous path to democracy.
Fukuyama himself admits he is not very knowledgeable about Burma, and he is just one of many influential figures touting foreign investment as the key to the country’s transition. Those who wish to see meaningful change in Burma would do well to cut through this brand of obsolete neoliberal rhetoric, and instead listen to the voices of local people who have suffered for so long. After all, true democracy in Burma will only come from the people, not from the military-controlled government. And the people of Burma are urgently calling for peace and justice—only then can they begin to build a sustainable and inclusive economy.
Jared Naimark is an International Public Service Fellow from Stanford University working for human rights and environmental justice in Burma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กว่าปีผ่านมา ผมได้ทำงานควบคู่ไปกับคนพื้นเมืองชนเผ่าต่าง ๆ จากพม่าที่หนีในยามสงครามโดยรวมมุ่งมั่น โดยรัฐบาลกลาง และทหาร แม้ มีความรุนแรงและการปราบปราม ชุมชนเหล่านี้ได้สร้างองค์กรประชาสังคมมาก และมีเปลว advocating สำหรับความสงบสุข ความยุติธรรม และสิทธิมนุษยชน แต่ประชาคมจะไม่ฟัง เมื่อผู้เชี่ยวชาญต่างประเทศมายังประเทศพม่า พวกเขามักจะเน้นเพียงอย่างเดียว: ลงทุนต่างประเทศ เมือง theorist Francis ฟุคุยาม่าเป็นเฉพาะล่าสุดในสายยาวของนักวิชาการ ผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนา และแอมบาสเดอร์เฉยเรียกของกลุ่มนักเคลื่อนไหวเพื่อส่งเสริมนโยบายเศรษฐกิจ neoliberal เป็นรักษาการเปลี่ยนเกิดความล้มเหลวของพม่าสู่ประชาธิปไตยในการสัมภาษณ์เผยแพร่เดือนก่อนหน้านี้ โดยอิรวดี ศาสตราจารย์ฟุคุยาม่ากล่าวว่า ปฏิรูปทางเศรษฐกิจควรจะจัดลำดับความสำคัญมากกว่าการแสวงหาความยุติธรรมในการรักษาการณ์ ในขณะที่วิธีการนี้อาจพูดที่หลอกลวงกับรุ่นซูมเอาท์รัฐศาสตร์ประชาธิปไตย เป็นเพราะสอดคล้องกับความต้องการของสงครามชุมชนชนกลุ่มน้อยของพม่า ฟุคุยาม่าดูเหมือน จะลืมว่า ความขัดแย้งรุนแรงในพม่าเป็นอย่าง ก่อนเยี่ยมชมของฟุคุยาม่า จอภาพสันติภาพพม่ารายงาน 31 อาวุธปะทะกันและมากกว่า 2000 ใหม่ภายในพลัดถิ่นคนในเดือนกรกฎาคมเพียงอย่างเดียว แม้ มีความมุ่งมั่นเจตนาของรัฐบาลการดำเนินการทั่วประเทศหยิงแอคคอร์ด (NCA) ชนเผ่าต่าง ๆ เหล่านี้ — ที่มีทน torched หมู่บ้าน ข่มขืน ฆาตกรรม และแรงกำหนดแต่กองทัพของพม่าที่บังคับซึ่งสมควรแท้สันติภาพ และ สำหรับความผิดที่จะจัดขึ้นรับผิดชอบในการก่ออาชญากรรมสงครามคือ ทำไมนักเคลื่อนไหวสังคมชนเผ่าได้อย่างเร่งด่วนเพื่อเรียกสันติภาพและความยุติธรรมในพม่า — สิ้นสุดทุกข์ และเริ่มกระบวนการรักษาสำหรับผู้ลี้ภัยและผู้ได้รับผลกระทบความขัดแย้ง ฟุคุยาม่าน่า จะบอกนักเคลื่อนไหวเหล่านี้จะเย็น และรออย่างเงียบ ๆ หยิบปฏิรูปทางเศรษฐกิจ ในขณะเดียวกัน ทหารของพม่ายังคงทำลายกระบวนการสันติภาพ และเปิด offensives ทหารใหญ่ มักกำหนดเป้าหมายพลเรือน ในรัฐคะฉิ่น ชาน และกะเหรี่ยงแม้เลว ปฏิรูปเศรษฐกิจที่ฟุคุยาม่ากระหายดังนั้นขอแนะนำจะเท่าบริการแก่ต่อ ทหารและพระในยามสงครามโดยรวมและการละเมิดสิทธิมนุษยชน และ entrench ตัวควบคุมส่วนกลางของรัฐบาลประชาธิปไตยอย่างลึกซึ้ง แต่เขานำเสนอวิธีสะดวกที่รากออกพระ: ลงทุนจากบริษัทเช่นรถยนต์ทั่วไป ตามการวิเคราะห์ของเขา ทุนต่างประเทศ การแข่งขันโดยเฉพาะจากบริษัทอเมริกัน จะทำให้แขกบังคับพระการพับ นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจซึ่งจากนั้นจะทำให้ประชาธิปไตย อย่างไรก็ตาม ฟุคุยาม่ามี grossly misinterpreted ระบบ crony ทุนของพม่า ไม่ว่า ทหารพระมีภาคเฉพาะ (เช่นอุตสาหกรรมยานยนต์) ซึ่งเป็นผู้ควบคุมเศรษฐกิจทั้งหมด และเป็นโคคาโคล่าที่เพิ่ง พบเมื่อ การเชื่อมโยงไปยังธุรกิจหยกอื้อฉาวถูกเปิด เผย ไม่เท่าไร "ร่วมทุน" ทำธุรกิจในพม่า ค่า crony จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ลองจินตนาการว่า บริษัทอเมริกันมาเปิดโรงงานในประเทศพม่า ผู้บริหารของพวกเขาอาจบินมีบนแอร์พุกาม เดิม เจ้าของรายชื่อบัญชีดำ crony ซดีซาเท พวกเขาจะมาถึงที่อาคารระหว่างประเทศใหม่ และซื้อบล็อคการ office ที่ศูนย์ไฟเลดั่น ทั้งสร้าง และดำเนินการ โดยโลกเอเชีย crony บริษัทก่อตั้งขึ้น โดย kingpins ยาสุดอื้อฉาวของพม่าหล่อ Hsing ฮั่น พวกเขาอาจซื้อที่ดินที่ถูกยึดมาได้จากชาวบ้านโดย KMA กลุ่ม และใช้ปูนซีเมนต์สูงสุดพม่าเพื่อสร้างโรงงานของพวกเขา profiting โปรดระบอบ Khin หม่องเอและซอว์ซอว์ พวกเขาอาจไม่มีทางเลือกต้องซื้อไฟฟ้าจากเขื่อนที่น้ำท่วมบ้านของชาวบ้านโดยความยินยอมของพวกเขา สร้างขึ้น โดยบริษัท crony IGE (ใช้ยืนยัน โดยบุตรของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมล่าช้าและการสังหารหมู่ Depayin ถูกกล่าวหาบงการต้องอองซาน) พระของพม่าไม่กลัวลงทุนต่างประเทศ พวกเขาได้ถูกวางแผนสำหรับมัน รู้มันจะรายการกระเป๋าเงินสดอเมริกันบางทีปัญหาส่วนใหญ่เป็นคำแนะนำของฟุคุยาม่าที่ว่า พม่าต้องการตัวแทนสมอง technocratic การการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ แรงบันดาลใจ โดยมาเฟียเบิร์กลีย์ในอินโดนีเซียและชายชิคาโกในชิลี นโยบาย privatization เสรี และการเปิดเสรีของชายชิคาโกและมาเฟียเบิร์กลีย์อาจกระตุ้น "เศรษฐกิจ" แต่พวกเขายังร่วม Pinochet โหดร้ายและซูระบอบ นโยบาย neoliberal ล้มเหลวนำไปสกัดต่อเนื่องอาละวาด unsustainable ทรัพยากรธรรมชาติในประเทศชิลีและอินโดนีเซีย ก่อให้เกิดทำลายล้างความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อม และชนพื้นเมืองจากที่ดินและวิถีชีวิตของพวกเขา dispossessingคือฟุคุยาม่าจริง ๆ แนะนำว่า พม่าควรจำลองรูปแบบนี้ ถ้าดังนั้น ประเทศยืนทรงตัวเพื่อทำให้ข้อผิดพลาดเดียวกัน ต้อนรับน้ำท่วมของต่างประเทศการลงทุนและทรัพยากรแยก ไม่ป้องกันเพียงพอสำหรับสภาพแวดล้อมหรือสิทธิมนุษยชน ชนพื้นเมืองของพม่ามีแล้วถูกประพลัดถิ่นจากที่ดินของตน โดยลงทุนต่างประเทศในปาล์มน้ำมัน ยาง เขื่อน ถนน เหมืองแร่ และเขตอุตสาหกรรม — ทั้งหมดในการเติบโตทางเศรษฐกิจ และไม่ มีข้อตกลงทางการเมืองระหว่างรัฐบาลและชนกลุ่มน้อยกลุ่มพลังงานวิธีตัดสินใจและประโยชน์ของการพัฒนาจะสามารถใช้ร่วมกันภายใต้ระบบแบบกระจายศูนย์ กลาง ทุนต่างประเทศเพิ่มขึ้นมีแนวโน้มที่ derail กระบวนการสันติภาพที่เปราะบาง และนำไปสู่ความขัดแย้งรุนแรงขึ้นคำแนะนำของฟุคุยาม่าสำหรับพม่า — ปิดการถือครองความยุติธรรม เพิ่มการลงทุนต่างประเทศ สรรหา และน่าเชื่อถือสมอง neoliberal — บรรจุเป็นยาสำหรับบรรลุระบอบเสรีประชาธิปไตย แต่จริงเท่านั้นสำคัญเศรษฐกิจเสรี เติบโตทางเศรษฐกิจอาจนำผลประโยชน์บางอย่างพม่า แต่ไม่ก่อนอุ่นเต็ม ข้อตกลง ถึง รักษาชาติพันธุ์แก้ไขผ่านการเจรจาทางการเมือง สิทธิมนุษยชน และดำเนินการในนโยบายและปฏิบัติการป้องกันสิ่งแวดล้อม และความยุติธรรมที่ได้รับสำหรับชุมชนที่ได้รับผลกระทบความขัดแย้ง ถ้าลงทุนต่างประเทศยังคงไม่ มีขั้นตอนที่สำคัญเหล่านี้ มันจะเพียงทำให้รุนแรงความยากจน ย้าย ทำลายสิ่งแวดล้อม และความขัด แย้ง การถ่วงเส้น tenuous ของพม่าเพื่อประชาธิปไตยต่อไปฟุคุยาม่าเองยอมรับเขาไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับพม่า และเขาเป็นเพียงหนึ่งในหลายตัวเลขมีอิทธิพล touting ลงทุนต่างชาติเป็นกุญแจสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศ ผู้ที่ต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลงความหมายในพม่าจะดีตัดผ่านแบรนด์นี้ของสำนวน neoliberal ล้าสมัย และฟังเสียงของคนท้องถิ่นที่ได้รับความเดือดร้อนสำหรับนาน แทน หลังจากที่ทุก ประชาธิปไตยแท้จริงในพม่าจะเพียงมาคน ไม่ใช่จากรัฐบาลทหารควบคุม และคนพม่าอย่างเร่งด่วนกำลังเรียกหาสันติภาพและความยุติธรรมซึ่งหลังจากนั้น พวกเขาเริ่มต้นสร้างเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน และรวมได้จา Naimark การนานาชาติราชการเพื่อนจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดทำงานสิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมในพม่าได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กว่าปีที่ผ่านมาฉันได้ทำงานร่วมกับชุมชนชาติพันธุ์พื้นเมืองจากประเทศพม่าที่หนีโหดมวลกระทำโดยรัฐบาลกลางและการทหาร แม้จะมีความรุนแรงและการปราบปรามชุมชนเหล่านี้ได้สร้างขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อองค์กรภาคประชาสังคมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและมีการเรียกร้องให้สันติภาพความยุติธรรมและสิทธิมนุษยชน แต่ประชาคมระหว่างประเทศไม่ได้ฟัง เมื่อผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศเข้ามาในพม่าพวกเขามักจะมุ่งเน้นเพียงสิ่งเดียวที่ลงทุนในต่างประเทศ ทฤษฎีฟรานซิสฟูการเมืองเป็นเพียงล่าสุดในสายยาวของนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาและการทูตที่จะไม่สนใจการเรียกร้องชาติพันธุ์เพื่อส่งเสริมนโยบายเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่เป็นวิธีการรักษาสำหรับการเปลี่ยนแปลงความล้มเหลวของพม่าเพื่อประชาธิปไตย.
ในการให้สัมภาษณ์ที่ตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ เดือนนี้โดยอิรวดีศาสตราจารย์ฟูตั้งข้อสังเกตว่าการปฏิรูปทางเศรษฐกิจควรจะจัดลำดับความสำคัญมากกว่าการแสวงหาความยุติธรรมสำหรับการละเมิดที่ผ่านมา ในขณะที่วิธีการนี้อาจพูดที่หลอกลวงกับซูมออกรุ่นรัฐศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงประชาธิปไตยมันเป็นอย่างเต็มที่ไม่สอดคล้องกับความต้องการของสงครามพม่าชุมชนชาติพันธุ์ ฟุกุยามาดูเหมือนว่าจะลืมว่าความขัดแย้งรุนแรงในพม่าอยู่ไกลจากกว่า ก่อนที่จะเข้าชมฟูของจอภาพสันติภาพพม่ารายงานวันที่ 31 ต่อสู้และอื่น ๆ กว่า 2,000 คนใหม่พลัดถิ่นภายในประเทศในเดือนกรกฏาคมเพียงอย่างเดียวแม้จะมีความมุ่งมั่นในเจตนาของรัฐบาลที่จะดำเนินการทั่วประเทศ Accord รบ (NCA) เหล่านี้ชุมชนที่ชาติพันธุ์ต้องทนหมู่บ้านเผาข่มขืนการบังคับใช้แรงงานและการฆ่าโดยพลการที่มือของพม่าทหารสมควรได้รับความสงบสุขของแท้และสำหรับการกระทำผิดจะต้องรับผิดชอบต่ออาชญากรรมสงคราม.
นั่นคือเหตุผลที่ชาติพันธุ์นักเคลื่อนไหวภาคประชาสังคมเรียกร้องเพื่อให้อย่างเร่งด่วน เพื่อความสงบสุขและความยุติธรรมในพม่าที่จะยุติความทุกข์ทรมานและเริ่มต้นกระบวนการบำบัดสำหรับล้านของผู้ลี้ภัยและผู้ที่ได้รับผลกระทบความขัดแย้ง ฟุกุยามาดูเหมือนว่าจะบอกนักเคลื่อนไหวเหล่านี้จะเย็นและรออย่างเงียบ ๆ ในขณะที่การปฏิรูปเศรษฐกิจจะถือ ในขณะที่ทหารพม่ายังคงที่จะบ่อนทำลายกระบวนการสันติภาพและการเปิดตัวการโจมตีทางทหารขนาดใหญ่มักจะกำหนดเป้าหมายพลเรือนในรัฐคะฉิ่นฉานและรัฐกะเหรี่ยง.
แม้เลวการปฏิรูปทางเศรษฐกิจฟูจึงกระหายแนะนำเท่านั้นที่จะให้บริการเพื่อเสริมสร้างนายพลและลูกน้องที่รับผิดชอบ โหดมวลและละเมิดสิทธิมนุษยชนและปกป้องการควบคุมจากส่วนกลางของรัฐบาลประชาธิปไตยอย่างล้ำลึก แต่เขาไม่นำเสนอวิธีการที่สะดวกในการขุดรากถอนโคนลูกน้องไปนี้: การลงทุนจาก บริษัท เช่น บริษัท General Motors ตามการวิเคราะห์ของเขาลงทุนในต่างประเทศโดยเฉพาะการแข่งขันจาก บริษัท อเมริกันอย่างน่าอัศจรรย์จะบังคับให้คนสนิทที่จะพับที่นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจซึ่งจะนำไปสู่การปกครองระบอบประชาธิปไตย อย่างไรก็ตามฟูตีความได้อย่างไม่มีการลดระบบทุนนิยมเสี่ยวพม่า มันไม่ได้เป็นลูกน้องที่ทำงานทหารภาคเฉพาะ (เช่นอุตสาหกรรมยานยนต์) -It ว่าพวกเขาควบคุมเศรษฐกิจทั้งหมด และในขณะที่โคคาโคล่าเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าเมื่อเชื่อมโยงกับธุรกิจหยกฉาวโฉ่ถูกเปิดเผยไม่ว่าเท่าไหร่ "เพราะความขยัน" จะทำธุรกิจในประเทศพม่า, สมบูรณ์เสี่ยวหนีไม่พ้น.
ลองจินตนาการ บริษัท อเมริกันมาถึงการเปิดโรงงานใน พม่า ผู้บริหารระดับสูงของพวกเขาอาจจะมีในการบินแอร์พุกามเป็นเจ้าของเดิมโดยขึ้นบัญชีดำ Tay Za เสี่ยว พวกเขาจะมาถึงที่อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศใหม่และการซื้ออาคารสำนักงานที่ Hledan ศูนย์ทั้งสร้างและดำเนินการโดยเอเชียเวิลด์ซึ่งเป็น บริษัท ที่ก่อตั้งขึ้นโดยเสี่ยวหนึ่งของยาเสพติดที่รู้จักมากที่สุดของพม่า kingpins Lo Hsing ฮัน พวกเขาอาจจะซื้อที่ดินที่ถูกยึดมาจากชาวบ้านโดย KMA กลุ่มและใช้ปูนซิเมนต์แม็กซ์เมียนมาร์ในการสร้างโรงงานของพวกเขาตักตวงรายการโปรดของระบอบการปกครองขิ่นหม่องเอ Zaw Zaw และ พวกเขาอาจจะไม่มีทางเลือก แต่ที่จะซื้อไฟฟ้าที่ผลิตจากเขื่อนที่น้ำท่วมบ้านของพันของชาวบ้านโดยปราศจากความยินยอมของพวกเขาที่สร้างขึ้นโดยเสี่ยว บริษัท IGE (วิ่ง บริษัท โดยบุตรชายของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมปลายและถูกกล่าวหาว่าสังหารหมู่ Depayin บงการออง Thaung) . ลูกน้องของพม่าจะไม่กลัวของการลงทุนต่างประเทศ พวกเขาได้รับการวางแผนสำหรับมันรู้ว่ามันจะสายกระเป๋าของพวกเขาด้วยเงินสดอเมริกัน.
บางทีหนักใจมากที่สุดคือคำแนะนำฟูที่พม่าต้องการสมองผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคให้ความไว้วางใจในการออกแบบการปฏิรูปเศรษฐกิจของแรงบันดาลใจจากเบิร์กลีย์มาเฟียในประเทศอินโดนีเซียและเด็กชายชิคาโกในชิลี . การแปรรูปกฎระเบียบและนโยบายการเปิดเสรีของเด็กชายชิคาโกและเบิร์กลีย์มาเฟียอาจจะกระตุ้น "การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ" แต่พวกเขายัง propped ขึ้น Pinochet โหดร้ายและความเข้มข้นของซูฮาร์โต นโยบายเสรีนิยมใหม่ล้มเหลวของพวกเขานำไปสู่การอาละวาดอย่างต่อเนื่องยั่งยืนสกัดทรัพยากรธรรมชาติทั้งในชิลีและอินโดนีเซียที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมทำลายล้างและขับไล่ชนพื้นเมืองจากแผ่นดินและการดำรงชีวิตของพวกเขา.
ฟุกุยามาคือจริงๆบอกว่าพม่าควรเลียนแบบรูปแบบนี้หรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นประเทศยืนทรงตัวที่จะทำผิดเดียวกันต้อนรับน้ำท่วมของการลงทุนต่างประเทศและการสกัดทรัพยากรโดยไม่มีการป้องกันที่เพียงพอสำหรับสภาพแวดล้อมหรือสิทธิมนุษยชน พม่าชนพื้นเมืองอยู่แล้วจะถูกย้ายอย่างแข็งขันจากดินแดนของพวกเขาโดยการลงทุนจากต่างประเทศในน้ำมันปาล์มยางพาราเขื่อน, ถนน, การทำเหมืองแร่และอุตสาหกรรมโซนทั้งหมดในชื่อของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และไม่มีข้อตกลงทางการเมืองระหว่างรัฐบาลและกลุ่มชาติพันธุ์สำหรับวิธีการที่อำนาจการตัดสินใจและผลประโยชน์ของการพัฒนาจะใช้ร่วมกันภายใต้การกระจายอำนาจระบบของรัฐบาลกลางที่เพิ่มขึ้นการลงทุนต่างประเทศมีแนวโน้มที่จะทำให้ตกรางกระบวนการสันติภาพที่เปราะบางและนำไปสู่ความขัดแย้งรุนแรงมากขึ้น.
ฟุกุยามาของ คำแนะนำสำหรับการพม่าถือออกในความยุติธรรมที่เพิ่มขึ้นการลงทุนต่างประเทศและการสรรหาสมองเสรีนิยมใหม่ความไว้วางใจจะมีการบรรจุเป็นใบสั่งยาเพื่อให้บรรลุเสรีนิยมประชาธิปไตย แต่เป็นจริงเพียงวัตถุดิบที่สำคัญสำหรับเศรษฐกิจเสรีนิยม การเติบโตทางเศรษฐกิจอาจจะก่อให้เกิดประโยชน์บางอย่างสำหรับคนของพม่า แต่ไม่ก่อนที่ข้อตกลงสันติภาพเต็มถึงความคับข้องใจชาติพันธุ์แก้ไขผ่านการเจรจาทางการเมืองสิทธิมนุษยชนและการป้องกันสิ่งแวดล้อมดำเนินการในการกำหนดนโยบายและการปฏิบัติที่ประสบความสำเร็จและความยุติธรรมสำหรับความขัดแย้งในชุมชนได้รับผลกระทบ หากลงทุนในต่างประเทศอย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องทำตามขั้นตอนที่สำคัญเหล่านี้ก็จะทำให้รุนแรงความยากจน, การเคลื่อนที่, การทำลายสิ่งแวดล้อมและความขัดแย้งต่อไปถ่วงเส้นทางสำคัญของพม่าเพื่อประชาธิปไตย.
ฟูตัวเองยอมรับว่าเขาไม่ได้เป็นความรู้เกี่ยวกับประเทศพม่าและเขาก็เป็นเพียงหนึ่งในหลายที่มีอิทธิพล ตัวเลขมลทินลงทุนจากต่างประเทศเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงของประเทศ ผู้ที่ต้องการจะเห็นการเปลี่ยนแปลงที่มีความหมายในพม่าจะทำอย่างไรดีที่จะตัดผ่านแบรนด์ของสำนวนเสรีนิยมใหม่นี้ล้าสมัยและแทนที่จะฟังเสียงของคนในท้องถิ่นที่ได้รับความเดือดร้อนเป็นเวลานานดังนั้น หลังจากที่ทุกประชาธิปไตยที่แท้จริงในพม่าจะมาจากคนที่ไม่ได้มาจากรัฐบาลทหารที่ควบคุม และประชาชนชาวพม่ากำลังเร่งด่วนที่เรียกร้องให้มีสันติภาพและความยุติธรรมเท่านั้นแล้วพวกเขาสามารถเริ่มต้นในการสร้างเศรษฐกิจที่ยั่งยืนและการรวม.
Jared Naimark เป็นเพื่อนร่วมบริการประชาชนระหว่างประเทศจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอการทำงานเพื่อสิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศพม่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากกว่าปีที่ผ่านมาฉันได้ทำงานร่วมกับชุมชนพื้นเมืองดั้งเดิมจากพม่าที่หนีมวลอย่างมุ่งมั่น โดยรัฐบาลและทหาร แม้จะมีความรุนแรงและการปราบปราม ชุมชนเหล่านี้ได้สร้างองค์กรประชาสังคมที่น่าทึ่ง และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย สนับสนุนสันติภาพ ความยุติธรรม และสิทธิมนุษยชน แต่ประชาคมนานาชาติไม่ฟังเมื่อผู้เชี่ยวชาญต่างประเทศมาพม่า พวกเขามักจะมุ่งเน้นเพียงสิ่งหนึ่งที่ : การลงทุนต่างประเทศ นักทฤษฎีทางการเมือง ฟรานซิส ฟูกูยามาเป็นล่าสุดในสายยาวของนักวิชาการ ผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนา และทูตที่จะละเว้นสายของนักชาติพันธุ์เพื่อส่งเสริมนโยบายเศรษฐกิจ neoliberal เป็นรักษาสำหรับพม่าล้มเหลวในการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย .
ในการสัมภาษณ์ที่เผยแพร่เมื่อต้นเดือนนี้ โดยอิรวดี ศาสตราจารย์ฟูกล่าวว่า การปฏิรูปเศรษฐกิจควรจะจัดลำดับความสำคัญมากกว่าแสวงหาความยุติธรรมสำหรับการละเมิดที่ผ่านมา . ในขณะที่วิธีการนี้อาจหลอกกับซูมออกรัฐศาสตร์รุ่นของการเปลี่ยนแปลงประชาธิปไตย มันโคตรไม่สอดคล้องกับความต้องการของชุมชนชาติพันธุ์พม่าฉีกขาด .ฟู ดูเหมือนจะลืมว่า ความรุนแรง ความขัดแย้งในพม่าอยู่ไกลจากกว่า ก่อนเยือนฟู สันติภาพพม่าตรวจสอบรายงาน 31 อาวุธปะทะกัน และมากกว่า 2000 ใหม่ภายในผู้พลัดถิ่นในเดือนกรกฎาคม คนเดียว ทั้งๆ ที่รัฐบาลอ้างว่า ความมุ่งมั่นที่จะไล่ตามข้อตกลงหยุดยิงทั่วประเทศ ( nca )ชุมชนชาติพันธุ์เหล่านี้ที่ยังหมู่บ้านที่โดน ข่มขืน บังคับแรงงาน และการฆ่าโดยพลการในมือของทหารพม่า สมควรแท้ สันติภาพ และ สำหรับผู้ รับผิดชอบ
อาชญากรรมสงครามนั่นคือเหตุผลที่นักกิจกรรมสังคมชาติพันธุ์จึงรีบโทรหาเพื่อสันติภาพและความยุติธรรมในพม่า เพื่อดับทุกข์ และเริ่มกระบวนการรักษาสำหรับล้านของผู้อพยพและความขัดแย้งของผู้คนได้รับผลกระทบ . ฟูน่าจะบอกกิจกรรมเหล่านี้ทำให้มันเย็นและรอคอยอย่างเงียบๆในขณะที่การปฏิรูปเศรษฐกิจจับ . ในขณะเดียวกันทหารพม่ายังคงที่จะทำลายกระบวนการสันติภาพและการเปิดตัวรุกของใหญ่ทหาร มักจะกำหนดเป้าหมายพลเรือน , คะฉิ่น , รัฐฉาน และคาเรน สหรัฐอเมริกา
แม้แต่เลว , การปฏิรูปทางเศรษฐกิจ Fukuyama ระหายแนะนำจะให้บริการเฉพาะเพื่อเพิ่มเติมเสริมสร้างนายพลและเพื่อนสนิทรับผิดชอบความโหดร้ายของมวลและการละเมิดสิทธิมนุษยชนปกป้องและควบคุมศูนย์ของรัฐบาลอย่างประชาธิปไตย . แต่เขาเสนอวิธีที่สะดวกเพื่อรากออกเพื่อนสนิท : การลงทุนจาก บริษัท เช่นมอเตอร์ทั่วไป ตามการวิเคราะห์ของเขา การลงทุนในต่างประเทศ โดยเฉพาะการแข่งขันจาก บริษัท อเมริกัน อย่างน่าอัศจรรย์จะบังคับเพื่อนสนิทที่จะพับ , นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจซึ่งจะนำไปสู่ประชาธิปไตย อย่างไรก็ตามฟูได้ไม่ตีความผิด ๆของพม่า ทุนนิยมพวกพ้อง ระบบ ไม่ใช่เพื่อนสนิท ทหารทำงานภาคเศรษฐกิจเฉพาะ ( เช่นอุตสาหกรรมยานยนต์ ) - มันคุมเศรษฐกิจทั้งหมด และโคคาโคล่าเพิ่งพบเมื่อการเชื่อมโยงกับธุรกิจหยกฉาวโฉ่ถูกเปิดเผย ไม่ว่า " ขยันเนื่องจาก " ทำเพื่อธุรกิจในพม่า , enriching เพื่อนสนิท
เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ลองจินตนาการถึงบริษัทอเมริกันมาเปิดโรงงานในพม่า ผู้บริหารของพวกเขาอาจจะบินไปในอากาศ พุกาม แต่เดิมเป็นของ blacklisted เพื่อนสนิทเทซา . พวกเขาจะมาถึงอาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศใหม่และซื้อตึกออฟฟิศที่ศูนย์ hledan ทั้งสร้างและดำเนินการโดยโลกเอเชีย เพื่อนสนิท บริษัท ที่ก่อตั้งขึ้นโดยหนึ่งในพม่าที่ฉาวโฉ่ที่สุดยาไร้ประโยชน์ Lo Hsing Hanพวกเขาอาจจะซื้อที่ดินที่ถูกยึดไปจากชาวบ้าน โดยกลุ่มที่ใช้โฟมและซีเมนต์แม็กซ์ เมียนมาร์ เพื่อสร้างโรงงาน ขิ่น หม่อง เอ และ รายการโปรดของ profiting ระบอบการปกครอง Zaw Zaw . เขาจะไม่มีทางเลือก แต่ที่จะซื้อไฟฟ้าที่ผลิตจากเขื่อนที่ท่วมบ้านนับพันของชาวบ้านโดยไม่ได้รับความยินยอมของพวกเขาสร้างโดยเพื่อนสนิท IgE บริษัท ( บริษัทที่ดำเนินการโดยบุตรชายของรัฐมนตรีอุตสาหกรรมล่าช้า และกล่าวหาเดพายิน หมู่คนบงการอ่อง ตอง ) พม่าเพื่อนสนิทไม่กลัวการลงทุนต่างประเทศ พวกเขาได้วางแผนสำหรับมัน เพราะมันจะสายของตัวเอง
อเมริกันเงินสดอาจจะหนักใจที่สุดคือ ฟุคุยาม่า แนะนำว่าพม่าต้องการสมองผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคเชื่อออกแบบการปฏิรูปทางเศรษฐกิจของ แรงบันดาลใจจากเบิร์กเลย์มาเฟียในอินโดนีเซีย และชิคาโกเด็กในชิลี การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ้ และ เสรี นโยบายของชิคาโกและเด็กชายเบิร์กเลย์มาเฟียอาจจะกระตุ้นการเจริญเติบโตของ " เศรษฐกิจ "แต่พวกเขายัง propped ขึ้นโหดและระบอบ Pinochet ซูฮาร์โต . พวกเขาล้มเหลว neoliberal นโยบายนำไปสู่อย่างต่อเนื่องอาละวาด , การสกัดทรัพยากรธรรมชาติที่ยั่งยืนทั้งในชิลี และอินโดนีเซีย ก่อให้เกิดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมรุนแรงและ dispossessing ชนพื้นเมืองจากที่ดินและวิถีชีวิตของพวกเขา คือ ฟูจริงๆ
บอกว่าพม่าควรเลียนแบบรุ่นนี้ ? ถ้าเป็นเช่นนั้นประเทศยืนทรงตัวให้พลาด พร้อมรับน้ำท่วมของการลงทุนจากต่างประเทศ และการสกัดทรัพยากรโดยไม่มีการป้องกันอย่างเพียงพอเพื่อสิ่งแวดล้อม และสิทธิมนุษยชน พม่าชนพื้นเมืองกำลังถูกบังคับให้ย้ายออกจากที่ดินของตน โดยการลงทุนจากต่างประเทศใน ปาล์ม น้ำมัน ยาง เขื่อน ถนน เหมือง และเขตอุตสาหกรรม ในนามของการเติบโตทางเศรษฐกิจและไม่มีข้อตกลงทางการเมืองระหว่างรัฐบาลและชนกลุ่มน้อยที่การตัดสินใจอำนาจและผลประโยชน์ของการพัฒนาจะถูกใช้ภายใต้ระบบรัฐบาลกลางกระจายอำนาจ , การลงทุนต่างประเทศที่เพิ่มขึ้นมีแนวโน้มที่จะทำลายกระบวนการสันติภาพที่เปราะบาง และนำไปสู่ความขัดแย้งที่รุนแรงมากขึ้น เป็นแนวทาง
ฟูพม่าถือในความยุติธรรม เพิ่มการลงทุนในต่างประเทศและการสรรหาบุคลากรไว้วางใจสมอง neoliberal จะบรรจุเป็นยาสำหรับขบวนการเสรีนิยมประชาธิปไตย แต่ความจริงเป็นเพียงส่วนผสมที่สำคัญสำหรับเศรษฐกิจเสรีนิยม การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอาจจะเอาผลประโยชน์ประชาชนของพม่า แต่ไม่ก่อนที่ข้อตกลงสันติภาพเต็มรูปแบบถึงชาติพันธุ์ข้องใจแก้ไขผ่านการเจรจาทางการเมืองสิทธิมนุษยชนและการปกป้องสิ่งแวดล้อมในนโยบายและการปฏิบัติ และความยุติธรรมความความขัดแย้งชุมชนที่ได้รับผลกระทบ ถ้าการลงทุนจากต่างประเทศอย่างต่อเนื่อง โดยไม่มีขั้นตอนที่สำคัญเหล่านี้ก็จะเพิ่มความยากจน การเคลื่อนตัว การทำลายสิ่งแวดล้อม และความขัดแย้งเพิ่มเติม ถ่วงเวลาพม่าไม่สำคัญเส้นทางประชาธิปไตย .
ฟูเองยอมรับว่าเขาไม่ได้มีความรู้มากเกี่ยวกับพม่า และเขาเป็นเพียงหนึ่งในหลายผู้มีอิทธิพล touting การลงทุนต่างประเทศเป็นกุญแจสู่การเปลี่ยนแปลงของประเทศ ผู้ที่ต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลงที่มีความหมายในพม่าจะดีตัดยี่ห้อนี้ล้าสมัย neoliberal วาทศิลป์และแทนที่จะรับฟังเสียงของประชาชนที่ได้รับความเดือดร้อนมานาน หลังจากทั้งหมดที่แท้จริงของประชาธิปไตยในพม่า จะมาจากประชาชน ไม่ใช่ทหารควบคุมรัฐบาล และประชาชนพม่า รีบด่วนโทรเพื่อสันติภาพและความยุติธรรมเท่านั้นแล้วพวกเขาเริ่มที่จะสร้างความยั่งยืนและเศรษฐกิจโดยรวม naimark
จาเร็ดเป็นคนสาธารณะบริการระหว่างประเทศจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดทำงานเพื่อสิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อม
ในพม่า