Thishas resulted in a lack of prior

This
has resulted in a lack of prioritization for SEA since its
implementation is on a voluntary basis. A secondary problem
is the minimalistic public participation in environmental
planning. This is because public engagements are conducted
in a cursory manner to conform to minimum legislative
requirements typically towards the tail-end of the process
when it has the least influence. Thus, while in theory there is a
legitimate provision for public participation but in practice it
has been difficult to operationalize due to stakeholder nonarticulation
(Bureekul, 2000). The trends in SEA implementation
may indicate that Thailand is resiliently predisposed to a
top-down planning framework with inherent restrictions to
public participation in policy planning and decision making

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้มีผลในการขาดการจัดระดับความสำคัญสำหรับซีตั้งแต่นั้นดำเนินอยู่บนพื้นฐานความสมัครใจ ปัญหารองมีประชาชนง่าย ๆ ในสิ่งแวดล้อมวางแผนการ ทั้งนี้เนื่องจากมีดำเนินการงานสาธารณะอย่างเผิน ๆ จะสอดคล้องกับนิติบัญญัติต่ำสุดความต้องการทั่วไปทางส่วนหางของกระบวนการเมื่อมีอิทธิพลน้อยที่สุด ดังนั้น ขณะทฤษฎีที่มีการบทบัญญัติในส่วนของประชาชนที่ถูกต้อง แต่ในการฝึกนั้นได้ยากเนื่องจากทรรศนะ nonarticulation operationalize(Bureekul, 2000) แนวโน้มในการใช้งานทะเลอาจบ่งชี้ว่า ไทย resiliently สำแดงเพื่อเป็นกรอบวางบนลงล่าง ด้วยข้อจำกัดโดยธรรมชาติประชาชนมีส่วนร่วมในการวางแผนนโยบายและการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้
มีผลในการขาดการจัดลำดับความสำคัญสำหรับ SEA ตั้งแต่
การดำเนินการอยู่บนพื้นฐานความสมัครใจ ปัญหาที่สอง
คือการมีส่วนร่วมของประชาชนใน minimalistic สิ่งแวดล้อม
การวางแผน เพราะนี่คือภารกิจที่สาธารณะจะดำเนินการ
ในลักษณะคร่าวๆเพื่อให้สอดคล้องกับการออกกฎหมายขั้นต่ำ
ต่อความต้องการโดยทั่วไปปลายหางของกระบวนการ
เมื่อมีอิทธิพลน้อย ดังนั้นในขณะที่ในทางทฤษฎีมี
บทบัญญัติที่ถูกต้องสำหรับการมีส่วนร่วมของประชาชน แต่ในทางปฏิบัติมัน
เป็นเรื่องยากเพื่อการดำเนินการเนื่องจากมีส่วนได้เสีย nonarticulation
(Bureekul, 2000) แนวโน้มในการดำเนินงาน SEA
อาจบ่งบอกว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่มักจะ resiliently
กรอบการวางแผนจากบนลงล่างโดยมีข้อ จำกัด โดยธรรมชาติที่จะ
มีส่วนร่วมของประชาชนในการวางแผนนโยบายและการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้
มีผลในการขาดการทะเลตั้งแต่
คือการใช้งานบนพื้นฐานความสมัครใจ . ปัญหาที่สองคือ ประชาชนมีส่วนร่วม minimalistic
ในการวางแผนสิ่งแวดล้อม

นี้เป็นเพราะภารกิจสาธารณะจะดำเนินการในลักษณะคร่าวๆ
เพื่อสอดคล้องกับความต้องการขั้นต่ำมักจะต่อสภานิติบัญญัติ

เมื่อปลายหางของกระบวนการที่มีอิทธิพลน้อยที่สุด ดังนั้นในขณะที่ในทฤษฎีมี
ถูกต้องตามกฎหมายการให้เพื่อการมีส่วนร่วมของประชาชน แต่ในทางปฏิบัติมัน
ได้รับยากที่จะ operationalize จากผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย nonarticulation
( พันธุ์ , 2000 ) แนวโน้มในการใช้ทะเล
อาจบ่งชี้ว่า ไทยจะกลับฟื้นคืนมาเป็นกรอบการวางแผนจากบนลงล่างดู


มีข้อ จำกัด ในการมีส่วนร่วมของประชาชนในนโยบายการวางแผนและการตัดสินใจ