Bipolar disorder and metabolic synd

Bipolar disorder and metabolic syndrome
Research linking mental disorders and
metabolic syndrome is in its early stages,
especially when it comes to bipolar disorder. It is
evident that it should be continued because present
work in this field indicates the existence of a
probable cause and effect relationship between
these two types of a disorder (Jakovljević et al.
2006, Babić et al. 2007, Maslov et al. 2007,
Martinac et al. 2007). In 2002, a group of authors
from the University of Washington in Seattle
(USA) published the results on research linking
chronic stress, metabolic syndrome and coronary
heart disease. Dr. Raikkonen and his colleagues
investigated the two-way type relationship and
concluded that people with metabolic syndrome
often suffer from depression, uncontrolled anger,
and tension. On the other hand, people with mental
disorders in a form of depression, uncontrolled
anger, and tension often end up with metabolic
syndrome (Anderson et al. 2000, Deykin et al.
2001). Insight into the complexity of the issues on
bipolar disorder and metabolic syndrome includes
different factors through a variety of variables: constitutional
factors, development conditions, premorbid
state, and degree of maturity, emotional stability,
intelligence and interaction in etiopathogenesis.
38% of people with metabolic syndrome are
diagnosed with one or two psychiatric illnesses;
most commonly depressive anxious states and
bipolar affective disorder and other disorders. The
number of obese people in the world and those
with metabolic syndrome is increasing daily. The
situation is declared as a global pandemic of the
metabolic syndrome. In parallel with the increasing
number of people with metabolic syndrome in the
world, there is a growing number of the patients
with metabolic syndrome complications making
this the most important epidemiological problem in
modern preventive and therapeutic medicine
(Perlmutter et al. 2000). Trief et al. (2006) found
the prevalence of metabolic syndrome to be 20-
30% in the general population of middle and older
age. Violani et al. (2006) and Babić et al. (2007)
report a significant increase in the prevalence of
metabolic syndrome in policemen and war veterans
with symptoms of severe PTSD. Whether these
disorders are part of the pathological processes of
mental illnesses of increased stress and inflammatory
process, genetic vulnerability or environmental
factors or whether they are the effects of
treating the disease, it is still not completely clear.
Only recently, the research in the field of
psychiatry has begun to observe these states in the
context of metabolic syndrome. People with
metabolic syndrome generally have increased
mortality, particularly mortality from cardiovascular
disease (Takeshita et al., Perlmutter et al.
2000, Anderson et al. 2000, Deykin et al. 2001).
In recent years there has been a growing
interest in the research of somatic diseases and
mental disorders relationship as well as the
relationship between traumatic experiences and
metabolic syndrome (Weisberg et al. 2002).
Numerous studies have shown that traumatic stress
can have a negative impact on somatic health
(Goodwin et al. 2005) and some research suggests
that people with chronic PTSD in comparison with
the general population have increased cardiovascular
disease and diabetes (Grundy et al. 2000,
Weber-Hamann et al. 2002). Until now, available
data have linked cognitive impairment, abdominal
obesity, bone density reduction, type 2 diabetes,
and hypertension in patients with depression and
hypercortisolemia, and currently there is no clear
evidence of a relationship between depression and
hyperlipidemia (Schweiger et al. 2000, Eaton et al.
1996, Davidson et al. 2000, Karlović et al. 2004).
Jakovljević et al. (2006) found that metabolic
syndrome was present 31.9% in patients suffering
from PTSD, while for patients suffering from PTSD
of stronger intensity, metabolic syndrome was
present 66.7%. Although the research between
PTSD and metabolic syndrome relationship is still
in its infancy, previous research supports the theory
that PTSD is a multisystemic disorder that is only a
developmental stage in the pathogenesis of many
mental disorders (Jakovljević et al. 1998, 2006).
Research dealing with the relationship of
metabolic syndrome and bipolar disorder is very
rare. Literature research found that metabolic
syndrome occurs in 8-56% of patients suffering
from bipolar disorder. D Mello et al. (2007)
reported an increased frequency of cardiovascular
disease compared with the general population and
diagnosed metabolic syndrome in 56% of those
suffering from bipolar disorder. In a study from the
United States, Fagiolini et al. (2005) diagnosed
metabolic syndrome in 30% of the respondents in
Spain Bobes (2007) 24.6%, and in Croatia Vuksan
et al., 35.29% of those suffering from bipolar
disorder. In comparison with bipolar disorder and
other psychiatric disorders in relation to the
presence of metabolic syndrome, literature
research shows that metabolic syndrome was
diagnosed as a significant percentage. Schizophrenia:
19% to 63% (Jakovljević et al. 2007),
schizoaffective disorder: 42.4%, depressive disor-der: 32-36%, and chronic PTSD: 31.9% to 35%
(Jakovljević et al. 2006, Babić et al. 2007).
The obtained data on current research are
insufficient and refer to the relatively small sample
including some doubts and controversies. It is
certain that the soul and the body are one unit and
it is accurate only if they are observed in such way
and that significant number of people suffering
from bipolar disorder also has somatic disorders in
the form of metabolic syndrome or its individual
components. This combination further burdens
health, reduces quality and shortens the length of
life, and contributes to the increase in suicides. It is
necessary to continue the research on the presence
and the relationship of metabolic syndrome in
patients with bipolar disorder and other psychiatric
disorders. Only this approach can contribute towards
the prevention of long-term somatic illnesses,
successful treatment, increased quality of life and
prolong the life of patients with bipolar disorder.
A number of investigations focused on
association of treatment with mood stabilizers
or/and antipsychotics and metabolic syndrome in
patients with bipolar disorder. The question is in
what extent is metabolic syndrome a result of side
effects of medications applied in the treatment of
bipolar disorder. The results of a cross-sectional
study that included patients with diagnose of
bipolar disorder and treated with lithium, valproate
or both showed that 13.7%, 36.8%, 53.0%, 18.6%,
and 61.0% of the patients met the criteria for
hyperglycemia, hypertriglyceridemia, low highdensity
lipoprotein cholesterol (HDL-C), hypertension
and large waist circumference, respectively.
33.9% of the patients met the IDF 2005
criterion for metabolic syndrome. The prevalence
of metabolic abnormalities was significantly higher
in patients who have been cotreated with secondgeneration
antipsychotics (Chang et al. 2009). The
results of an earlier analysis of previously
published articles focusing on the prevalence of
overweight and obesity in bipolar disorder, the risk
and magnitude of weight gain associated with
medications used to treat bipolar disorder, and the
prevention and treatment of overweight and
obesity in patients with bipolar disorder showed
that comorbid binge-eating disorder, the number of
depressive episodes, treatment with medications
associated with weight gain, alone or in
combination, excessive carbohydrate consumption
and low rates of exercise appeared to be risk
factors for weight gain and obesity in patients with
bipolar disorder (Keck & McElroy 2003). The
results of an investigation that aimed to review the
association of most commonly used psychopharmacological
drugs with weight gain in bipolar
disorder showed that obesity and overweight in
bipolar disorder are partly related to prescribed
drugs with a strong effect of clozapine and
olanzapine. Lesser but still relevant weight gain is
caused by quetiapine, risperidone, lithium,
valproate, gabapentin and by some antidepressants.
According to results, ziprasidone, aripiprazole,
carbamazepine and lamotrigine do not seem to
cause significant overweight. The authors
concluded that careful monitoring of weight
changes in patients before and after drug
prescription should be implemented in the clinical
routine and drugs which potentially cause weight
gain should be avoided in overweight patients with
bipolar disorder (Torrent et al. 2008). Many studies
report the combination of mood-stabilizing agents
with conventional antipsychotics and atypical
antipsychotics. Combination therapies produce a
number of adverse side effects. Atypical antipsychotics
(other than clozapine) are now rated as
first-line agents for adjunctive treatment of mania
because they produce less adverse side effects
(Vacheron-Trystram et al. 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรค bipolar และหน่วยงานวิจัยที่เชื่อมโยงโรคจิต และเผาผลาญอาการอยู่ในขั้นเริ่มต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงโรค bipolar จึงเห็นได้ชัดว่า มันควรจะต่อเนื่องจากปัจจุบันทำงานในฟิลด์นี้บ่งชี้ว่า การดำรงอยู่ของการสาเหตุอาจเกิดขึ้นและผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเภทนี้ความผิดปกติ (Jakovljević et al2006, Babić et al. 2007, Maslov et al. 2007Martinac et al. 2007) ใน 2002 กลุ่มของผู้เขียนจากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในซีแอตเติ(สหรัฐอเมริกา) ประกาศผลบนการเชื่อมโยงงานวิจัยความเครียดเรื้อรัง หน่วย และหัวใจโรคหัวใจ ดร. Raikkonen และเพื่อนร่วมงานของเขาตรวจสอบความสัมพันธ์ชนิดที่สอง และสรุปคนนั้น มีหน่วยมักจะประสบโรคซึมเศร้า โกรธอพยพและความตึงเครียด บนมืออื่น ๆ ผู้ที่ มีจิตใจความผิดปกติในโรคซึมเศร้า อพยพความโกรธ และความตึงเครียดมักจะจบลง ด้วยการเผาผลาญกลุ่มอาการ (แอนเดอร์สันและ al. 2000, Deykin et al2001) ความเข้าใจถึงความซับซ้อนของปัญหาในโรค bipolar และหน่วยรวมถึงปัจจัยต่าง ๆ ของตัวแปร: รัฐธรรมนูญปัจจัย เงื่อนไขพัฒนา premorbidสถานะ และระดับของครบกำหนด ความมั่นคงทางอารมณ์ปัญญาและใน etiopathogenesis38% ของผู้ที่มีหน่วยเป็นการวินิจฉัย ด้วยหนึ่ง หรือสองทางจิตเวชโรคอเมริกา depressive มักกังวล และไฟที่ไบโพลาร์โรคผลและโรคอื่น ๆ ที่คนอ้วนในโลกและผู้มีหน่วยเพิ่มทุกวัน ที่สถานการณ์ได้รับการประกาศเป็นโรคระบาดทั่วโลกของการกลุ่มอาการเผาผลาญ ไปพร้อม ๆ กับการเพิ่มขึ้นหมายเลขของคนกลุ่มอาการเผาผลาญในการโลก มีจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ป่วยมีภาวะแทรกซ้อนหน่วยทำนี้ปัญหาความสำคัญในยาป้องกัน และรักษาที่ทันสมัย(Perlmutter et al. 2000) Trief et al. (2006) พบความชุกของกลุ่มอาการเผาผลาญไปได้ 20-30% ในประชากรทั่วไปกลาง และรุ่นเก่าอายุ Violani et al. (2006) และ Babić et al. (2007)รายงานการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในส่วนกลุ่มอาการเผาผลาญในทนายสมชายและสงครามทหารผ่านศึกมีอาการของ PTSD ที่รุนแรง ว่าเหล่านี้โรคเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางพยาธิวิทยาของโรคจิต ของความเครียดเพิ่มขึ้น และอักเสบกระบวนการ ความเสี่ยงทางพันธุกรรม หรือสิ่งแวดล้อมปัจจัยหรือว่าเป็นผลของรักษาโรค ได้ล้างยังไม่สมบูรณ์เฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้ การวิจัยในด้านการจิตเวชได้เริ่มปฏิบัติรัฐเหล่านี้ในการบริบทของหน่วย คนที่มีหน่วยโดยทั่วไปได้เพิ่มขึ้นการตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตายจากหลอดเลือดหัวใจโรค (Takeshita et al., Perlmutter et al2000 แอนเดอร์สันและ al. 2000, Deykin et al. 2001)ในปีที่ผ่านมา มีการเติบโตสนใจในการวิจัยโรค somatic และความสัมพันธ์ของความผิดปกติทางจิตตลอดจนความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์ที่เจ็บปวด และเผาผลาญอาการ (ลเม et al. 2002)ศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าความเครียดเจ็บปวดสามารถมีผลกระทบเชิงลบในสุขภาพ somatic(Goodwin et al. 2005) และแนะนำงานวิจัยบางคนที่ มีโรค PTSD เปรียบเทียบกับประชากรทั่วไปได้เพิ่มขึ้นที่หัวใจและหลอดเลือดโรคและโรคเบาหวาน (Grundy et al. 2000Weber-Hamann et al. 2002) จนถึงขณะนี้ พร้อมใช้งานข้อมูลมีการเชื่อมโยงการด้อยค่ารับรู้ ท้องโรคอ้วน ลดความหนาแน่นของกระดูก ชนิดที่ 2 โรคเบาหวานและความดันโลหิตสูงในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า และhypercortisolemia และขณะนี้มีอยู่ไม่ชัดเจนหลักฐานของความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้า และไขมันในเลือดสูง (Schweiger et al. 2000 เอตัน et al1996, Davidson et al. 2000, Karlović et al. 2004)Jakovljević et al. (2006) พบว่าเผาผลาญกลุ่มอาการแสดง 31.9% ในผู้ป่วยทุกข์ทรมานจาก PTSD สำหรับผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจาก PTSDของความเข้มแข็ง มีหน่วยนำ 66.7% แม้ว่าการวิจัยระหว่างPTSD และหน่วยความสัมพันธ์เป็นในของตราสินค้า งานวิจัยก่อนหน้านี้สนับสนุนทฤษฎีว่า PTSD เป็นโรค multisystemic นี้เป็นขั้นพัฒนาในพยาธิกำเนิดของจิตผิดปกติ (Jakovljević et al. 1998, 2006)งานวิจัยจัดการกับความสัมพันธ์ของหน่วยโรค bipolar เป็นมากหายาก วรรณกรรมงานวิจัยที่พบว่าเผาผลาญกลุ่มอาการที่เกิดขึ้นใน 8-56% ของผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากโรค bipolar D Mello et al. (2007)รายงานความถี่ที่เพิ่มขึ้นของหัวใจและหลอดเลือดโรคเปรียบเทียบกับประชากรทั่วไป และการวินิจฉัยอาการเผาผลาญใน 56% ของผู้ทุกข์ทรมานจากโรค bipolar ในการศึกษาจากการสหรัฐอเมริกา Fagiolini et al. (2005) การวินิจฉัยกลุ่มอาการเผาผลาญใน 30% ของผู้ตอบในBobes สเปน (2007) 24.6% และโครเอเชีย Vuksanร้อยเอ็ด al., 35.29% ของผู้ที่ทุกข์ทรมานจากไฟที่ไบโพลาร์โรค เมื่อเปรียบเทียบกับโรค bipolar และโรคทางจิตเวชอื่น ๆ ในการของกลุ่มอาการเผาผลาญ เอกสารประกอบการวิจัยแสดงเป็นกลุ่มอาการที่เผาผลาญการวินิจฉัยเป็นเปอร์เซ็นต์อย่างมีนัยสำคัญ โรคจิตเภท:19% 63% (Jakovljević et al. 2007),โรค schizoaffective: 42.4%, depressive disor der: 32-36% และโรค PTSD: 31.9% ถึง 35%(Jakovljević et al. 2006, Babić et al. 2007)ข้อมูลที่ได้รับในงานวิจัยปัจจุบันไม่เพียงพอ และอ้างอิงถึงตัวอย่างที่ค่อนข้างเล็กรวม controversies และข้อสงสัยบางอย่าง จึงแน่นอนว่า จิตวิญญาณและร่างกายเป็นหนึ่งหน่วย และถูกต้องเมื่อพวกเขาพบวิธีและที่สำคัญคนที่ทุกข์ทรมานจากโรค bipolar มีโรค somaticแบบฟอร์มของหน่วยหรือบุคคลคอมโพเนนต์ ชุดนี้เพิ่มเติมภาระสุขภาพ ลดคุณภาพ และความยาวของการช่วยประหยัดชีวิต และการเพิ่มขึ้นของอัตวินิบาตกรรม จึงจำเป็นต้องดำเนินการวิจัยในการและความสัมพันธ์ของอาการเผาผลาญในผู้ป่วยโรค bipolar และจิตเวชอื่น ๆความผิดปกติ เท่านั้นวิธีการนี้สามารถนำไปการป้องกันโรคระยะยาว somaticการรักษาประสบความสำเร็จ เพิ่มคุณภาพชีวิต และยืดชีวิตของผู้ป่วยโรค bipolarจำนวนเน้นสืบสวนความสัมพันธ์ของการรักษาด้วยอารมณ์ stabilizersหรือ / และ antipsychotics และกลุ่มอาการเผาผลาญในผู้ป่วยที่ มีโรค bipolar คำถามคือในไหนจะเผาผลาญอาการผลข้างเคียงหรือไม่ผลของยาที่ใช้ในการบำบัดรักษาโรค bipolar ผลลัพธ์ของความเหลวศึกษาที่รวมผู้ป่วยที่ มี diagnose ของโรค bipolar และรักษา ด้วยลิเทียม valproateหรือทั้งสองพบว่า 13.7%, 36.8%, 53.0%, 18.6%และ 61.0% ของผู้ป่วยตามเกณฑ์การhyperglycemia, hypertriglyceridemia, highdensity ต่ำไลโพโปรตีนไขมัน (HDL-C) ความดันโลหิตสูงและเส้นรอบ วงเอวขนาดใหญ่ ตามลำดับ33.9% ของผู้ป่วยพบ IDF 2005เกณฑ์สำหรับหน่วย ความชุกของความผิดปกติที่เผาผลาญได้อย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วย ที่ได้รับ cotreated กับ secondgenerationantipsychotics (ช้างร้อยเอ็ด al. 2009) ที่ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ก่อนหน้าของก่อนหน้านี้บทความที่ประกาศเน้นความชุกของน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในโรค bipolar ความเสี่ยงและขนาดของน้ำหนักที่เกี่ยวข้องกับยาที่ใช้รักษาโรค bipolar และป้องกันและการรักษาของน้ำหนักเกิน และพบโรคอ้วนในผู้ป่วยที่มีโรค bipolarว่า comorbid กินดื่มสุราโรค จำนวนตอน depressive รักษา ด้วยยาเชื่อมโยง กับ น้ำหนัก เพียงอย่างเดียว หรือในชุด การบริโภคคาร์โบไฮเดรตมากเกินไปและราคาต่ำสุดของการออกกำลังกายดูเหมือนจะ เป็นความเสี่ยงตัวคูณสำหรับน้ำหนักและโรคอ้วนในผู้ป่วยที่มีโรค bipolar (Keck & McElroy 2003) ที่ผลการสอบสวนที่มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนการสมาคมมักใช้ psychopharmacologicalยาเสพติด ด้วยน้ำหนักในไฟที่ไบโพลาร์โรคพบว่าโรคอ้วน และภาวะในโรค bipolar มีบางส่วนที่เกี่ยวข้องเพื่อกำหนดยาเสพติด มีลักษณะพิเศษมีความแข็งแกร่งของ clozapine และolanzapine น้ำหนักน้อยกว่าแต่ยังคงเกี่ยวข้องเป็นกำไรเกิดจาก quetiapine, risperidone ลิเทียมvalproate, gabapentin และ antidepressants บางตามผลลัพธ์ ziprasidone, aripiprazolecarbamazepine และ lamotrigine ดูเหมือนไม่ได้ทำให้น้ำหนักเกินอย่างมีนัยสำคัญ ผู้เขียนสรุปว่า ระมัดระวังตรวจสอบน้ำหนักการเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยก่อน และ หลังยาเสพติดยาควรนำมาใช้ในการวิจัยทางคลินิกชุดคำสั่งและยาที่อาจทำให้น้ำหนักกำไรควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยภาวะโรค bipolar (Torrent et al. 2008) ในการศึกษารายงานชุด stabilizing อารมณ์ตัวแทนantipsychotics ธรรมดา และพิเศษantipsychotics ผลิตชุดรักษาความจำนวนผลร้ายข้างเคียง Antipsychotics อักเสบ(เว้น clozapine) ตอนนี้คะแนนเป็นตัวแทนบรรทัดแรกที่ adjunctive บ้าเพราะผลิตน้อยร้ายข้างเคียง(Al. et Vacheron Trystram 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคสองขั้วและภาวะ metabolic syndrome
วิจัยที่เชื่อมโยงความผิดปกติทางจิตและภาวะ metabolic syndrome อยู่ในขั้นเริ่มต้นของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงโรคสองขั้ว มันเป็นที่เห็นได้ชัดว่ามันควรจะต่อเนื่องเพราะปัจจุบันการทำงานในเขตข้อมูลนี้แสดงให้เห็นการดำรงอยู่ของที่น่าจะเป็นสาเหตุและผลกระทบความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเภทของความผิดปกติ(Jakovljevic et al. 2006 Babić et al. 2007 Maslov et al. 2007 Martinac et al. 2007) ในปี 2002 กลุ่มของผู้เขียนจากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในซีแอตเทิ(USA) ตีพิมพ์ผลวิจัยที่เชื่อมโยงความเครียดเรื้อรัง, โรคหลอดเลือดเผาผลาญอาหารและโรคหัวใจ ดร. Raikkonen และเพื่อนร่วมงานของเขาตรวจสอบความสัมพันธ์ประเภทสองทางและได้ข้อสรุปว่าคนที่มีภาวะmetabolic syndrome มักจะประสบภาวะซึมเศร้าความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมและความตึงเครียด ในทางกลับกันคนที่มีจิตความผิดปกติในรูปแบบของภาวะซึมเศร้าที่ไม่สามารถควบคุมความโกรธและความตึงเครียดที่มักจะจบลงด้วยการเผาผลาญซินโดรม(แอนเดอ et al. 2000 Deykin et al. 2001) ความเข้าใจในความซับซ้อนของปัญหาเกี่ยวกับโรคสองขั้วและภาวะ metabolic syndrome รวมถึงปัจจัยที่แตกต่างกันผ่านความหลากหลายของตัวแปร: รัฐธรรมนูญปัจจัยเงื่อนไขการพัฒนา premorbid รัฐและระดับของการกำหนดความมั่นคงทางอารมณ์. ปัญญาและการมีปฏิสัมพันธ์ใน etiopathogenesis 38% ของคนที่มี ภาวะ metabolic syndrome มีการวินิจฉัยว่ามีหนึ่งหรือสองการเจ็บป่วยทางจิตเวช; มากที่สุดรัฐซึมเศร้ากังวลและโรคอารมณ์สองขั้วและความผิดปกติอื่น ๆ จำนวนของคนที่เป็นโรคอ้วนในโลกและผู้ที่มีอาการเผาผลาญอาหารในชีวิตประจำวันจะเพิ่มขึ้น สถานการณ์ถูกประกาศเป็นโรคระบาดทั่วโลกของซินโดรมการเผาผลาญอาหาร ในแบบคู่ขนานกับการเพิ่มจำนวนของผู้ที่มีภาวะ metabolic syndrome ในโลกมีจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนภาวะmetabolic syndrome ทำให้นี้ปัญหาทางระบาดวิทยาที่สำคัญที่สุดในยาป้องกันและรักษาโรคที่ทันสมัย​​ (Perlmutter et al. 2000) Trief et al, (2006) พบว่าความชุกของภาวะmetabolic syndrome ที่จะ 20- 30% ในประชากรทั่วไปของกลางและผู้สูงอายุอายุ Violani et al, (2006) และBabić et al, (2007) รายงานการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความชุกของภาวะ metabolic syndrome ในตำรวจและทหารผ่านศึกสงครามกับอาการของPTSD รุนแรง ไม่ว่าจะเป็นเหล่านี้ผิดปกติของการเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางพยาธิวิทยาของอาการป่วยทางจิตของความเครียดที่เพิ่มขึ้นและการอักเสบกระบวนการช่องโหว่ทางพันธุกรรมหรือสิ่งแวดล้อมปัจจัยหรือไม่ว่าจะเป็นผลกระทบจากการรักษาโรคก็ยังไม่ชัดเจนสมบูรณ์. เฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้การวิจัยในสาขาที่ ของจิตเวชได้เริ่มที่จะสังเกตรัฐเหล่านี้ในบริบทของภาวะmetabolic syndrome คนที่มีภาวะ metabolic syndrome โดยทั่วไปมีการเพิ่มอัตราการเสียชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งอัตราการตายจากโรคหัวใจและหลอดเลือดโรค(Takeshita et al., Perlmutter et al. 2000 Anderson et al. 2000 Deykin et al. 2001). ในปีที่ผ่านมามีการเติบโตที่น่าสนใจในการวิจัยของโรคร่างกายและความสัมพันธ์ที่ผิดปกติทางจิตเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์ที่เจ็บปวดและภาวะmetabolic syndrome (ไวส์เบิร์ก et al. 2002). การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าความเครียดบาดแผลอาจมีผลกระทบทางลบต่อสุขภาพร่างกาย(กูดวิน et al. 2005) และ บางวิจัยแสดงให้เห็นว่าคนที่มีพล็อตเรื้อรังเมื่อเทียบกับประชากรทั่วไปได้เพิ่มขึ้นหัวใจและหลอดเลือดโรคและโรคเบาหวาน(ใจแคบ et al. 2000 เวเบอร์-Hamann et al. 2002) จนถึงขณะนี้สามารถใช้ได้ข้อมูลที่มีการเชื่อมโยงความบกพร่องทางสติปัญญา, ท้องโรคอ้วน, ลดความหนาแน่นของกระดูกเบาหวานชนิดที่ 2 และความดันโลหิตสูงในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าและhypercortisolemia และในปัจจุบันไม่มีความชัดเจนหลักฐานของความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและไขมันในเลือด(Schweiger et al. 2000 อีตัน et al. 1996 เดวิดสัน et al. 2000 Karlović et al. 2004). Jakovljevic et al, (2006) พบว่าการเผาผลาญโรคในปัจจุบัน31.9% ในผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากพล็อตในขณะที่ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากพล็อตของความเข้มแข็งแกร่งภาวะmetabolic syndrome เป็นปัจจุบัน66.7% แม้ว่าการวิจัยระหว่างพล็อตและความสัมพันธ์ของภาวะ metabolic syndrome ยังคงอยู่ในวัยเด็กของตนวิจัยก่อนหน้านี้สนับสนุนทฤษฎีที่ว่าพล็อตเป็นโรคmultisystemic ว่าเป็นเพียงขั้นตอนการพัฒนาในการเกิดโรคของหลายผิดปกติทางจิต(Jakovljevic et al. 1998, 2006). การวิจัย การจัดการกับความสัมพันธ์ของภาวะmetabolic syndrome และโรคสองขั้วเป็นอย่างมากที่หายาก การวิจัยวรรณคดีพบว่าการเผาผลาญโรคที่เกิดขึ้นใน 8-56% ของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคสองขั้ว D et al, เมลโล (2007) รายงานความถี่ที่เพิ่มขึ้นของโรคหัวใจและหลอดเลือดโรคเมื่อเทียบกับประชากรทั่วไปและการวินิจฉัยภาวะmetabolic syndrome ใน 56% ของผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคสองขั้ว ในการศึกษาจากการที่สหรัฐอเมริกา Fagiolini et al, (2005) ได้รับการวินิจฉัยโรคการเผาผลาญใน30% ของผู้ตอบแบบสอบถามในสเปนBobes (2007) 24.6% และในโครเอเชีย Vuksan et al., 35.29% ของผู้ที่ทุกข์ทรมานจากสองขั้วความผิดปกติ ในการเปรียบเทียบกับโรคสองขั้วและโรคทางจิตเวชอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของภาวะmetabolic syndrome วรรณกรรมการวิจัยแสดงให้เห็นว่าภาวะmetabolic syndrome ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นร้อยละที่สำคัญ โรคจิตเภท: 19% ถึง 63% (Jakovljevic et al, 2007.) ความผิดปกติของ Schizoaffective: 42.4%, ซึมเศร้า disor-เดอร์: 32-36% และพล็อตเรื้อรัง: 31.9% มาอยู่ที่ 35% (Jakovljevic et al, 2006 Babić et al. . 2007). ข้อมูลที่ได้ในการวิจัยในปัจจุบันมีไม่เพียงพอและอ้างถึงตัวอย่างที่ค่อนข้างเล็กรวมทั้งข้อสงสัยบางอย่างและการถกเถียง มันเป็นบางอย่างที่จิตวิญญาณและร่างกายเป็นหนึ่งหน่วยและถูกต้องแต่ถ้าพวกเขาได้มีการปฏิบัติในลักษณะและจำนวนมากของคนที่ทุกข์ทรมานจากโรคสองขั้วยังมีความผิดปกติของร่างกายในรูปแบบของภาวะmetabolic syndrome หรือแต่ละองค์ประกอบ รวมกันภาระนี้ต่อสุขภาพลดคุณภาพและลดระยะยาวของชีวิตและก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการฆ่าตัวตาย มันเป็นความจำเป็นที่จะต้องดำเนินการวิจัยเกี่ยวกับการแสดงตนที่และความสัมพันธ์ของภาวะmetabolic syndrome ในผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้วและจิตเวชอื่นๆความผิดปกติ เพียง แต่วิธีการนี้สามารถนำไปสู่การป้องกันการเจ็บป่วยร่างกายในระยะยาว, การรักษาที่ประสบความสำเร็จเพิ่มคุณภาพชีวิตและยืดอายุของผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้ว. จำนวนของการสืบสวนมุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของการรักษาด้วยความคงตัวอารมณ์และ/ หรือโรคทางจิตเวชและการเผาผลาญอาหาร กลุ่มอาการของโรคในผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้ว คำถามคือในสิ่งที่ขอบเขตเป็นภาวะ metabolic syndrome เป็นผลมาจากด้านผลกระทบของยาที่นำมาใช้ในการรักษาโรคสองขั้ว ผลการตัดการศึกษารวมถึงผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยของโรคสองขั้วและรับการรักษาด้วยลิเธียมvalproate, หรือทั้งสองแสดงให้เห็นว่า 13.7%, 36.8%, 53.0%, 18.6% และ 61.0% ของผู้ป่วยพบเกณฑ์สำหรับน้ำตาลในเลือดสูง, hypertriglyceridemia, highdensity ต่ำคอเลสเตอรอลไลโปโปรตีน(HDL-C), ความดันโลหิตสูงและรอบเอวขนาดใหญ่ตามลำดับ. 33.9% ของผู้ป่วยที่ได้พบกับ IDF 2005 เกณฑ์สำหรับภาวะ metabolic syndrome ความชุกของความผิดปกติของการเผาผลาญอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผู้ป่วยที่ได้รับการcotreated secondgeneration กับโรคทางจิตเวช(ช้าง et al. 2009) ผลของการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ก่อนหน้านี้บทความที่ตีพิมพ์โดยมุ่งเน้นที่ความชุกของภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในโรคสองขั้วความเสี่ยงและขนาดของน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับยาที่ใช้ในการรักษาโรคสองขั้วและการป้องกันและรักษาภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้วที่แสดงให้เห็นว่า comorbid ความผิดปกติของการดื่มสุรากินจำนวนของเอพซึมเศร้า, การรักษาด้วยยาที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มของน้ำหนักเพียงอย่างเดียวหรือรวมกันการบริโภคคาร์โบไฮเดรตที่มากเกินไปและอัตราที่ต่ำของการออกกำลังกายที่ดูเหมือนจะเป็นความเสี่ยงปัจจัยสำหรับการเพิ่มน้ำหนักและโรคอ้วนในผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้ว (คลื่นเหียนและ McElroy 2003) ผลการสอบสวนที่มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบที่สมาคมของใช้กันมากที่สุด psychopharmacological ยาเสพติดที่มีน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นในสองขั้วความผิดปกติพบว่าโรคอ้วนและน้ำหนักเกินในโรคสองขั้วที่เกี่ยวข้องส่วนหนึ่งที่จะกำหนดยาเสพติดที่มีผลกระทบที่แข็งแกร่งของclozapine และยาolanzapine แต่ก็ยังน้อยกว่าการเพิ่มของน้ำหนักที่เกี่ยวข้องจะเกิดจาก quetiapine, risperidone ลิเธียม valproate, gabapentin และซึมเศร้าบาง. ตามผล ziprasidone, aripiprazole, carbamazepine และ Lamotrigine ดูเหมือนจะไม่ก่อให้เกิดอย่างมีนัยสำคัญที่มีน้ำหนักเกิน ผู้เขียนได้ข้อสรุปว่าการตรวจสอบอย่างระมัดระวังของน้ำหนักการเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยก่อนและหลังยาตามใบสั่งแพทย์ควรจะนำมาใช้ในทางคลินิกประจำและยาเสพติดซึ่งอาจก่อให้เกิดน้ำหนักกำไรที่ควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยที่มีน้ำหนักเกินมีโรคสองขั้ว(Torrent et al. 2008) การศึกษาหลายแห่งรายงานการรวมกันของตัวแทนอารมณ์เสถียรภาพกับโรคทางจิตเวชและการชุมนุมที่ผิดปกติทางจิตเวช บำบัดรักษาแบบผสมผสานผลิตจำนวนของผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ ผิดปกติทางจิตเวช(นอกเหนือจากยา Clozapine) ได้รับการประเมินในขณะนี้เป็นตัวแทนบรรทัดแรกสำหรับการรักษาเสริมของความบ้าคลั่งเพราะพวกเขาก่อให้เกิดผลข้างเคียงน้อย(Vacheron-Trystram et al. 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรค Bipolar และวิจัยโรคเมตาบอลิกเชื่อมโยงความผิดปกติทางจิตและ

เมตาโบลิกซินโดรมในระยะแรก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงไบโพลาร์ . มันเห็นได้ชัดว่ามันควรจะต่อ

เพราะปัจจุบันทำงานในฟิลด์นี้แสดงให้เห็นการดำรงอยู่ของความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผล

ทั้งสองประเภทของโรค ( jakovljevi ć et al .
2006 Babi ć et al . 2007maslov et al . 2007 ,
martinac et al . 2007 ) ใน 2002 , กลุ่มของผู้เขียน
จากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในซีแอตเทิ
( USA ) ตีพิมพ์ผลงานวิจัยที่เชื่อมโยง
ความเครียดเรื้อรัง , โรคเมตาบอลิก และโรคหลอดเลือดหัวใจ

ดร. raikkonen และเพื่อนร่วมงานของเขา
ศึกษาความสัมพันธ์แบบสองทางและ

สรุปว่าคนซินโดรมสลายมักจะประสบภาวะซึมเศร้าความโกรธ uncontrolled
และความตึงเครียด บนมืออื่น ๆ , ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต
ในรูปแบบของภาวะซึมเศร้า , ไม่มีการควบคุมความโกรธ
และแรงมักจะจบลงด้วยการสลาย
ซินโดรม ( Anderson et al . 2000 deykin et al .
2001 ) ความเข้าใจในความซับซ้อนของปัญหาในโรคสองขั้ว และเมตาบอลิก ซินโดรม

รวมถึงปัจจัยต่าง ๆ ผ่านความหลากหลายของตัวแปรปัจจัยรัฐธรรมนูญ
,สภาพการพัฒนา รัฐ premorbid
และระดับของวุฒิภาวะทางอารมณ์มั่นคง สติปัญญาและปฏิสัมพันธ์ใน etiopathogenesis
, .
38 % ของผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรมเป็น
วินิจฉัยด้วยหนึ่งหรือสองการเจ็บป่วยทางจิต ;
ส่วนใหญ่กังวลและซึมเศร้าสหรัฐอเมริกา
เฮือกแล้วเฮือกเล่าและความผิดปกติอื่น ๆ
จำนวนคนอ้วนในโลก และบรรดา
กับภาวะเมตาบอลิกซินโดรมจะเพิ่มขึ้นทุกวัน
ประกาศเป็นสถานการณ์ระบาดไปทั่วโลกของ
ซินโดรมการเผาผลาญ ควบคู่กับการเพิ่มจำนวนของผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรม

ในโลก มีตัวเลขการเติบโตของผู้ป่วยที่มีภาวะเมตาบอลิก ซินโดรม

นี้ทำให้ปัญหาและที่สำคัญที่สุดในการป้องกันยา

ที่ทันสมัย( เขา et al . 2000 ) trief et al . ( 2006 ) พบว่า ความชุกของภาวะเมตาบอลิกซินโดรม

ได้ 20 - 30% ในประชากรทั่วไปของกลางและเก่า
อายุ violani et al . ( 2006 ) และ บาบิć et al . ( 2007 ) รายงานผลการเพิ่มความชุกของ
เมตาโบลิกซินโดรมในข้าราชการตำรวจและทหารผ่านศึก
กับอาการของ PTSD ที่รุนแรง ว่า ความผิดปกติเหล่านี้
เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางพยาธิวิทยาของ
โรคทางจิตของความเครียดที่เพิ่มขึ้นและกระบวนการอักเสบ

หรือช่องโหว่ทางพันธุกรรมหรือปัจจัยสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะเป็น ผลของ
รักษาโรค มันยังคงไม่สมบูรณ์ชัดเจน .
เท่านั้นเมื่อเร็ว ๆนี้ , การวิจัยในฟิลด์ของ
จิตเวชศาสตร์ได้เริ่มสังเกตรัฐเหล่านี้ในบริบทของการสลาย
ซินโดรม ผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรม โดยทั่วไปได้เพิ่มขึ้น

อัตราการตายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อัตราการตายจากโรคหัวใจและหลอดเลือด
( ทาเคชิตะ et al . , เพิร์ลมัตเตอร์ et al .
2000 Anderson et al . 2000 deykin et al . 2001 ) .
ใน ปี ล่าสุดได้มีความสนใจในงานวิจัยของโซมาโต

และโรคความผิดปกติทางจิตความสัมพันธ์ตลอดจนความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์ traumatic

และเมตาบอลิก ซินโดรม ( ไวส์เบิร์ก et al .
2002 )การศึกษามากมายได้แสดงให้เห็นว่า
traumatic เครียดจะส่งผลกระทบด้านลบต่อ
สุขภาพทางกาย ( กู๊ดวิน et al . 2005 ) และบางงานวิจัยพบว่าผู้ที่มีภาวะเรื้อรัง
เมื่อเปรียบเทียบกับประชากรทั่วไปได้เพิ่มขึ้น

โรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคเบาหวาน ( กรันดี้ et al . 2000
เวเบอร์มันน์ et al . 2002 ) จนถึงตอนนี้ , ข้อมูล
ได้เชื่อมโยงการรับรู้บกพร่อง โรคอ้วนในช่องท้อง
,ลดความหนาแน่นของกระดูกชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูงในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าและ

hypercortisolemia และและขณะนี้ไม่มีหลักฐานชัดเจน

ของความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและภาวะไขมันในเลือดสูง ( schweiger et al . 2000 , Eaton et al .
1996 Davidson et al . 2000 karlovi ć et al . 2004 ) .
jakovljevi ć et al . ( 2006 ) พบว่า เมตาโบลิกซินโดรมเป็นปัจจุบัน 31.9 %

ในผู้ป่วยทุกข์ทรมานจาก PTSD , ในขณะที่สำหรับผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากอาการ PTSD
เข้มปลอดภัย เมตาโบลิค ซินโดรมคือ
ปัจจุบัน 66.7 % แม้ว่างานวิจัยระหว่าง
PTSD และเมตาบอลิก ซินโดรม ความสัมพันธ์ยังคง
ในวัยเด็กของ งานวิจัยก่อนหน้านี้สนับสนุนทฤษฎี
ว่า PTSD เป็นโรค multisystemic นั่นเป็นเพียงเวที
พัฒนาการในการเกิดพยาธิสภาพของโรคจิตมาก
( jakovljevi ć et al . 1998 , 2006 ) .
งานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของโรค metabolic และไบโพลาร์

มากหายาก งานวิจัยพบว่า เมตาโบลิกซินโดรมเกิดขึ้นใน 8-56

% ของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคสองขั้ว . D เมล et al . ( 2007 )
รายงานความถี่ที่เพิ่มขึ้นของโรคหัวใจและหลอดเลือด
เมื่อเทียบกับประชากรทั่วไป และการวินิจฉัยภาวะเมตาบอลิกซินโดรม

56% ของเหล่านั้น