How the intervention might workCogn

How the intervention might work
Cognitive behavioural therapy aims to remediate distressing emotional experiences or dysfunctional behaviour by changing the way in which the individual interprets and evaluates the experience or cognates on its consequence and meaning. Cognitive behavioural therapy encourages the person to identify and challenge biased interpretations of experiences that may be maintaining symptoms. Many of the CBT programmes (e.g. Garety 2008) are based upon a stress-vulnerability model of symptom onset and relapse. The empirical evidence for the stress-vulnerability model has been questioned (McKenna 2007).
In a recent theoretical review of the potential change processes that CBT for psychosis might possess, Birchwood 2006 distinguishes between "quasi-neuroleptic" effects of CBT upon psychotic symptoms (e.g., hallucination) and the emotional and behavioural consequences of such experiences or their treatment. Accordingly, Birchwood 2006 distinguishes between emotional/behavioural distress and psychotic symptomatology and advocates the former as an appropriate target for CBT interventions. Specifically, Birchwood 2006 suggests that CBT might focus upon the following.
1. Distress reduction or the reduction of depression and problem behaviour associated with beliefs about psychotic symptomatology.
2. The emotional and interpersonal difficulty in individuals at high risk of developing psychosis.
3. Relapse prodromes to prevent relapse in psychosis.
4. ‘Comorbid’ depression and social anxiety, including the patient’s appraisal of the diagnosis and its stigmatising consequences.
5. General stress reactivity, thereby increasing resilience to life stress and preventing psychotic relapse.
6. Increasing self-esteem and social confidence in people with psychosis.
However, many of the current trials of CBT for psychosis have defined their outcomes in terms of psychotic symptomatology (e.g., hallucinatory and delusional experience) rather than distress, problem behaviour or stigma and self esteem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการแทรกแซงอาจทำงานการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญามีวัตถุประสงค์เพื่อฟื้นฟูประสบการณ์ทางอารมณ์ที่วิตกหรือพฤติกรรมผิดปกติ โดยการเปลี่ยนวิธีการซึ่งบุคคลแปล และประเมินประสบการณ์หรือ cognates ของผลและความหมาย การบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาส่งเสริมบุคคลในการระบุ และท้าทายการตีความที่ลำเอียงของประสบการณ์ที่อาจรักษาอาการ หลายโครงการ CBT (เช่น Garety 2008) จะขึ้นอยู่กับแบบความเครียดช่องโหว่ของการโจมตีของอาการ และกลับไปเสพ หลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับช่องโหว่ความเครียดรูปแบบมีการสอบสวน (McKenna 2007)ในรีวิวล่าทฤษฎีของกระบวนการเปลี่ยนแปลงอาจเกิดขึ้นที่อาจมี CBT สำหรับโรคจิต เบิร์ชวู้ด 2006 distinguishes ระหว่าง "กึ่งเยียวยา" ผลกระทบของ CBT เมื่ออาการโรคจิต (เช่น ภาพหลอน) และผลกระทบทางอารมณ์ และพฤติกรรมของประสบการณ์ดังกล่าวหรือการรักษาของพวกเขา ตามลำดับ เบิร์ชวู้ด 2549 แตกต่างระหว่างความทุกข์ทางอารมณ์พฤติกรรมและโรคจิต symptomatology และสนับสนุนอดีตเป็นเป้าหมายเหมาะสมสำหรับการแทรกแซงการ CBT เฉพาะ เบิร์ชวู้ด 2006 แนะนำว่า CBT อาจโฟกัสตามต่อไปนี้1. ความทุกข์ลดลงหรือการลดลงของภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อเกี่ยวกับ symptomatology โรคจิต2.อารมณ์ และมนุษยสัมพันธ์ยากในบุคคลที่เสี่ยงสูงโรคจิต3. กลับไปเสพ prodromes เพื่อป้องกันการกำเริบในโรคจิต4. ' Comorbid' ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลทางสังคม รวมทั้งของผู้ป่วยเพื่อประเมินผลของการวินิจฉัยและผลกระทบของ stigmatising5. เกิดปฏิกิริยาความเครียดทั่วไป จึงเพิ่มความยืดหยุ่นเพื่อชีวิตความเครียด และป้องกันโรคจิตกำเริบ6. เพิ่มความนับถือตนเองและสังคมความเชื่อมั่นในคนที่มีโรคจิตอย่างไรก็ตาม หลายการทดลองปัจจุบันของ CBT สำหรับโรคจิตได้กำหนดผลในแง่ของโรคจิต symptomatology (เช่น hallucinatory และไหมประสบการณ์) แทนความทุกข์ ปัญหาพฤติกรรม หรือความอัปยศ และตนเองนับถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการแทรกแซงอาจทำงาน
รู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดมีจุดมุ่งหมายเพื่อ remediate ประสบการณ์ทางอารมณ์ที่น่าวิตกหรือพฤติกรรมที่ผิดปกติโดยการเปลี่ยนวิธีการที่ตีความของแต่ละบุคคลและประเมินประสบการณ์หรือดาล์คอีในผลที่ตามมาและความหมายของมัน รู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดกระตุ้นให้คนที่จะระบุและท้าทายการตีความลำเอียงของประสบการณ์ที่อาจจะเป็นอาการที่รักษา หลายโปรแกรม CBT (เช่น Garety 2008) จะขึ้นอยู่กับรูปแบบความเครียดความเสี่ยงของอาการและการกำเริบของโรค หลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับรูปแบบความเครียดช่องโหว่ดังกล่าวได้รับการสอบสวน (McKenna 2007).
ในการทบทวนทฤษฎีล่าสุดของกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่มีศักยภาพที่ CBT โรคจิตอาจจะมี, Birchwood 2006 แตกต่างระหว่าง "กึ่งจิต" ผลกระทบของ CBT เมื่ออาการโรคจิต ( เช่นภาพหลอน) และผลกระทบทางอารมณ์และพฤติกรรมของประสบการณ์ดังกล่าวหรือการรักษาของพวกเขา ดังนั้น Birchwood 2006 แตกต่างระหว่างความทุกข์พฤติกรรมอารมณ์ / และอาการโรคจิตและผู้สนับสนุนอดีตเป็นเป้าหมายที่เหมาะสมสำหรับการแทรกแซง CBT โดยเฉพาะ Birchwood 2006 แสดงให้เห็นว่า CBT อาจมุ่งเน้นต่อไป.
1 ลดความทุกข์หรือการลดลงของภาวะซึมเศร้าและปัญหาพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อเกี่ยวกับอาการทางจิตได้.
2 ความยากลำบากทางอารมณ์และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงในการพัฒนาจิต.
3 prodromes การกำเริบของโรคเพื่อป้องกันการกำเริบของโรคในโรคจิต.
4 'Comorbid' ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลทางสังคมรวมทั้งการประเมินของผู้ป่วยของการวินิจฉัยและผลกระทบของมัน stigmatizing.
5 การเกิดปฏิกิริยาความเครียดทั่วไปจึงช่วยเพิ่มความยืดหยุ่นให้กับความเครียดในชีวิตและป้องกันการกำเริบของโรคโรคจิต.
6 การเพิ่มความนับถือตนเองและความเชื่อมั่นของสังคมในผู้ที่มีอาการทางจิต.
แต่หลายการทดลองในปัจจุบันของ CBT โรคจิตได้กำหนดผลลัพธ์ของพวกเขาในแง่ของอาการโรคจิต (เช่นประสบการณ์ประสาทหลอนและหลง) มากกว่าความทุกข์ปัญหาพฤติกรรมหรือการตีตราและตนเอง นับถือ