The debate on citizen images of pol

The debate on citizen images of political parties is long standing, but recently it has
taken on added importance as the evidence of party dealignment has spread across
Western democracies. This article assembles an unprecedented cross-national array of
public opinion data that describe current images of political parties. Sentiments are
broadly negative, and this pessimism has deepened over the past generation. Then, we
demonstrate how distrust of parties decreases voting turnout, contributes to the
fragmentation of contemporary party systems and the electoral base of new protest
parties, and stimulates broader cynicism towards government. Although political parties
are the foundation of the system of representative democracy, fewer citizens today trust
political parties, and this is reshaping the nature of democratic politics.
Perhaps no institution is so closely identified with the process of
representative democracy as are political parties. The renowned political
scientist E.E. Schattschneider (1942: 1) penned the oft-cited conclusion that
‘modern democracy is unthinkable save in terms of political parties’.
Similarly, James Bryce (1921: 119) stated ‘parties are inevitable. No one has
shown how representative government could be worked without them’.
More recently, Giovani Sartori wrote, ‘citizens in Western democracies are
represented through and by parties. This is inevitable’ (Sartori 1968: 471).
Many other political scientists and political analysts share these views,
ranging from the American Political Science Association’s call for more
responsible party government in 1950, to a 1999 Economist article that
examined the role of political parties as the basis of democracy.1
Yet even if parties are generally seen as essential to democracy, there is
dissent on the nature of their contributions. On the one side, the party
government literature stresses the positive role that parties play in framing
political choice, socialising elites, mobilising citizens, and organising
government (e.g. Sartori 1976; Hershey 2004). On the other side, there is
a long history of anti-party sentiment from Rousseau to Madison that criticises the mischief of faction and the ways parties can impede the
democratic process (Ignazi 1996). Alexis de Tocqueville, for example, called
political parties an evil inherent in free governments. These sentiments were
echoed in Bale and Roberts’ review of the recent debate on electoral reform
in New Zealand: ‘voters are not particularly enamoured of parties, but they
reluctantly recognize – if not consciously – that they are a necessary evil’
(2002: 17).
The theoretical debate on the political role of parties is long standing, but
recently it has taken on additional importance as evidence of growing
public disenchantment with parties has spread across Western democracies
(Dalton and Wattenberg 2000). The membership rolls of most established
parties have decreased (Scarrow 2000; Mair and van Biezen 2001). Electoral
turnout is in decline. Psychological attachments to political parties – party
identifications – also are weakening. Finally, the rise of anti-establishment
protest parties on the Left and Right is yet another sign of this malaise.
In addition, these sentiments are fuelling demands for institutional
change. Italy, Japan and New Zealand have recently transformed their
electoral systems, at least partially due to spreading popular dissatisfaction
with political parties (Shugart and Wattenberg 2001). There are also current
demands for electoral reform in England, the Netherlands, Belgium, Canada
and other nations (Norris 1995).
This article examines the public image of political parties in contemporary
advanced industrial democracies. Our research first reviews the current
evidence on how citizens view political parties and the system of party
government. We assemble data from a diverse array of public opinion
surveys to describe contemporary opinions and track them over time. The
evidence suggests that distrust of political parties is spreading across these
nations.
Then, the second section of this article examines some of the potential
political implications of spreading distrust in political parties. We examine
the link between party trust and participation in politics, and more broadly
images of the democratic system of representative government. We also
consider how distrust shapes electoral choices, potentially contributing to
the fragmentation of contemporary party systems and the electoral base of
new protest parties. Finally, we discuss the implications of our findings for
the workings of the democratic process in contemporary democracies.
Public Images of Political Parties
Because parties are central to democracy, public orientations toward
political parties are an important research question. However, scholars
differ on how contemporary publics view political parties. In his review of
this literature, for example, Thomas Poguntke concluded: ‘the data I have
analysed do not support generalizations about a broad decline of parties
and the rise of anti-party sentiment in Western democracies’ (Poguntke 1996: 338). Similarly, writing in the same volume, Paul Webb (1996) did not
see clear evidence of growing anti-party sentiments in Britain.
At the same time, there is mounting evidence of declining support for
parties and party government in the past two decades across Western
democracies. Survey data and membership statistics generally document a
drop in party membership over the 1980s and 1990s (Scarrow 2000; Mair
and van Biezen 2001). Election turnout and campaign participation are
decreasing (Wattenberg 2003; Franklin 2004). Moreover, Dalton (2000)
described a general erosion of party attachments across nearly all advanced
industrial democracies. He found that the proportion of the public
expressing a partisan attachment has declined in 17 of the 19 advanced
industrial democracies; the strength of party attachments has decreased in
all 18 nations for which there are long-term opinion poll data. Dalton
attributed these trends, at least in part, as signs of a growing disenchantment
with political parties as agents of representative democracy (also Dalton
2004). A recent cross-national review of political parties similarly found
evidence of significant anti-party sentiment across more than a dozen
advanced industrial democracies (Webb 2002).
The discussion of public images of political parties often relies on indirect
measures, such as the rise of electoral volatility, party membership, turnout
levels, or party identification. These indictors provide useful evidence, but
they are potential correlates of party sentiments – not the sentiments
themselves. Thus, what is needed is more direct attitudinal evidence on what
contemporary publics actually think about political parties as actors in the
process of representative government. For instance, Poguntke and Scarrow
(1996) edited a special issue of the European Journal of Political Research
that focused on the issue of anti-party sentiments, but there was little
empirical evidence on how Europeans actually viewed political parties.
Indeed, the discussion was based primarily on the observations of political
experts or indirect indicators such as turnout or party membership.
Now a new set of public opinion surveys enables us to examine directly
and in greater depth how contemporary publics view political parties. We
begin with data from the Comparative Study of Electoral Systems (CSES,
module I).2 Table 1 presents opinions on two essential ingredients of the
current debate about party images: first, are parties necessary to democracy,
and second, do parties care what people think.3 These two questions reflect
the paradox of current opinions. When asked if parties are necessary, about
three-quarters of the public in these 13 democracies respond affirmatively.
This supports Schattschneider’s (1942) view that democracy without parties
seems unthinkable to most citizens (also Schmitt 1983).
However, contemporary publics are simultaneously sceptical about
whether parties care about their interests. On average, less than a third of
the public are positive toward parties on this question. Often the contrasts
are striking. While 80 per cent of Swedes say parties are necessary to make
the political system work, only 23 per cent believe that parties care what ordinary people think. Similarly, 80 per cent of the Germans think parties
are necessary, but only 18 per cent of the public believe that parties care.4
Before discussing the impact of these party images, we want to consider
two arguments that question the potential significance of the findings. First,
some scholars have suggested that public scepticism about parties is the norm
for democracy, rather than a new development (e.g. Mu¨ller 1999; Scarrow
1996). Yet longitudinal data from several nations points to the erosion of
trust in parties over the past generation. Gallup Canada found that only 30
per cent of Canadians expressed quite a lot of confidence in political parties
in 1979 – already a fairly low level of support – and this dropped to only 11
per cent by 1999 (Carty 2002). Enmid surveys show that the proportion of
Germans who express confidence in the political parties has decreased from
43 per cent in 1979 to only 26 per cent in 1993 (Rieger 1994: 462). Surveys in
Sweden found that in 1968 a full 68 per cent of the public rejected the
statement that parties were only interested in people’s votes; this dropped to
23 per cent by 1998 (Holmberg 1999). Similarly, the British public has
become significantly less trusting of political parties over the past two
decades (Bromley and Curtice 2002). The American National Election Study
found that in the 1960s about 40 per cent of Americans thought parties were
responsive to public interests; this decreased to about 30 per cent in the 1970s
and 20 per cent in the 1980s. There is parallel evidence of extensive public

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายในภาพพลเมืองของพรรคการเมืองเป็นยืนเป็นเวลานาน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ก็มีการ
ดำเนินการเกี่ยวกับความสำคัญเพิ่มเป็นหลักฐานของพรรค dealignment ได้แผ่กระจายไปทั่ว
ประเทศประชาธิปไตยตะวันตก บทความนี้มั่งประวัติการณ์อาร์เรย์ข้ามชาติของ
ข้อมูลความคิดเห็นของประชาชนที่อธิบายภาพปัจจุบันของพรรคการเมือง มีความรู้สึก
เชิงลบในวงกว้างและมองในแง่ร้ายนี้ได้ลึกกว่ารุ่นที่ผ่านมา จากนั้นเราจะ
แสดงให้เห็นว่าไม่ไว้วางใจของฝ่ายปฎิบัติการออกเสียงลงคะแนนลดลงก่อให้เกิด
การกระจายตัวของระบบพรรคร่วมสมัยและฐานการเลือกตั้งใหม่ของการประท้วง
ฝ่ายและกระตุ้นการเยาะเย้ยถากถางในวงกว้างต่อรัฐบาล แม้ว่าพรรคการเมือง
เป็นรากฐานของระบบการทำงานของตัวแทนประชาธิปไตยประชาชนน้อยลงในวันนี้ความไว้วางใจ
พรรคการเมืองและนี่คือการปรับลักษณะของการเมืองประชาธิปไตย.
บางทีสถาบันการศึกษาไม่ได้ดังนั้นการระบุอย่างใกล้ชิดกับกระบวนการของ
ตัวแทนประชาธิปไตยเช่นเดียวกับพรรคการเมือง ทางการเมืองที่มีชื่อเสียง
นักวิทยาศาสตร์ EE Schattschneider (1942: 1) เขียนสรุปผู้ทรงอ้างว่า
ประชาธิปไตยที่ทันสมัยจะคิดไม่ถึงประหยัดในแง่ของพรรคการเมือง '.
ในทำนองเดียวกันเจมส์ไบรซ์ (1921: 119) ระบุ 'บุคคลที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่มีใครได้
แสดงให้เห็นว่าตัวแทนรัฐบาลอาจจะมีการทำงานโดยที่พวกเขา '.
เมื่อเร็ว ๆ นี้วาน Sartori เขียน 'พลเมืองในระบอบประชาธิปไตยตะวันตก
ผ่านตัวแทนและโดยบุคคล นี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยง '(Sartori 1968: 471).
หลายนักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองอื่น ๆ และนักวิเคราะห์ทางการเมืองแบ่งปันมุมมองเหล่านี้
ตั้งแต่สมาคมรัฐศาสตร์อเมริกันเรียกร้องให้มากขึ้น
รัฐบาลมีหน้าที่รับผิดชอบในปี 1950 ไปยังบทความทางเศรษฐศาสตร์ 1999 ที่
ตรวจสอบบทบาทของพรรคการเมือง เป็นพื้นฐานของ democracy.1
แต่แม้ว่าบุคคลที่จะเห็นโดยทั่วไปเป็นสิ่งจำเป็นในการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่มี
ความขัดแย้งในลักษณะของการมีส่วนร่วมของพวกเขา ในอีกด้านหนึ่งพรรค
วรรณกรรมรัฐบาลเน้นบทบาทเชิงบวกว่าฝ่ายเล่นในกรอบ
ทางเลือกทางการเมืองชนชั้นสังคม, การระดมประชาชนและการจัดระเบียบ
ของรัฐบาล (เช่น Sartori 1976; เฮอร์ชีย์ 2004) ในอีกด้านหนึ่งที่มี
ประวัติศาสตร์อันยาวนานของความรู้สึกต่อต้านบุคคลจากรูสโซส์เมดิสันที่วิพากษ์วิจารณ์ของฝ่ายก่อความเสียหายและบุคคลวิธีสามารถขัดขวาง
กระบวนการประชาธิปไตย (Ignazi 1996) อเล็กซิสเดอ Tocqueville เช่นที่เรียกว่า
พรรคการเมืองชั่วร้ายอยู่ในรัฐบาลฟรี ความรู้สึกเหล่านี้ถูก
สะท้อนในเบลและโรเบิร์ต 'การตรวจสอบของการอภิปรายที่ผ่านมาในการปฏิรูปการเลือกตั้ง
ในประเทศนิวซีแลนด์: 'ผู้มีสิทธิเลือกตั้งไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งติดใจของบุคคล แต่พวกเขา
อย่างไม่เต็มใจรับรู้ - ถ้าไม่มีสติ - ที่พวกเขามีความชั่วร้ายที่จำเป็น '
(2002: 17 ).
การอภิปรายเชิงทฤษฎีเกี่ยวกับบทบาททางการเมืองของบุคคลที่ยืนอยู่นาน แต่
เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ดำเนินการในความสำคัญที่เพิ่มขึ้นเป็นหลักฐานของการเจริญเติบโต
ของประชาชนท้อแท้กับบุคคลที่มีกระจายอยู่ทั่วประเทศประชาธิปไตยตะวันตก
(ดาลตันและ Wattenberg 2000) ม้วนสมาชิกที่ยอมรับมากที่สุด
ฝ่ายได้ลดลง (Scarrow 2000; แมร์และรถตู้ Biezen 2001) การเลือก
ปฎิบัติอยู่ในการปฏิเสธ สิ่งที่แนบมาทางจิตวิทยาพรรคการเมือง - กิจการที่
ระบุ - นอกจากนี้ยังมีกำลังอ่อนลง ในที่สุดการเพิ่มขึ้นของการต่อต้านการจัดตั้ง
ฝ่ายประท้วงบนซ้ายและขวายังเป็นสัญญาณของอาการป่วยไข้นี้อีก.
นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกเหล่านี้มีความต้องการการเติมเชื้อเพลิงสำหรับสถาบัน
การเปลี่ยนแปลง อิตาลี, ญี่ปุ่นและนิวซีแลนด์ได้เปลี่ยนเมื่อเร็ว ๆ นี้ของพวกเขา
ระบบการเลือกตั้งอย่างน้อยบางส่วนเกิดจากการแพร่กระจายของความไม่พอใจที่เป็นที่นิยม
กับพรรคการเมือง (Shugart และ Wattenberg 2001) นอกจากนี้ยังมีกระแส
เรียกร้องให้มีการปฏิรูปการเลือกตั้งในประเทศอังกฤษ, เนเธอร์แลนด์, เบลเยียม, แคนาดา
และประเทศอื่น ๆ (นอร์ริ 1995).
บทความนี้จะตรวจสอบภาพลักษณ์ของพรรคการเมืองในแบบร่วมสมัย
ประชาธิปไตยอุตสาหกรรมขั้นสูง การวิจัยครั้งแรกของเราแสดงความคิดเห็นในปัจจุบัน
หลักฐานเกี่ยวกับวิธีการดูประชาชนพรรคการเมืองและระบบของพรรค
รัฐบาล เรารวบรวมข้อมูลจากหลากหลายของความคิดเห็นของประชาชน
ที่จะอธิบายการสำรวจความคิดเห็นของผู้ร่วมสมัยและติดตามพวกเขาในช่วงเวลา
หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าไม่ไว้วางใจของพรรคการเมืองมีการแพร่กระจายไปทั่วเหล่านี้
ประเทศ.
แล้วส่วนที่สองของบทความนี้จะตรวจสอบบางส่วนของที่มีศักยภาพ
ผลกระทบทางการเมืองของการแพร่กระจายความไม่ไว้วางใจในพรรคการเมือง เราตรวจสอบ
การเชื่อมโยงระหว่างความไว้วางใจพรรคและการมีส่วนร่วมในทางการเมืองและกว้างกว่า
ภาพของระบบประชาธิปไตยของรัฐบาลที่เป็นตัวแทน นอกจากนี้เรายัง
พิจารณาว่าไม่ไว้วางใจรูปร่างตัวเลือกการเลือกตั้งอาจเอื้อต่อ
การกระจายตัวของระบบร่วมสมัยพรรคและฐานเสียงของ
บุคคลที่ประท้วงใหม่ สุดท้ายเราหารือเกี่ยวกับผลกระทบของการค้นพบของเราสำหรับ
การทำงานของกระบวนการประชาธิปไตยในระบอบประชาธิปไตยร่วมสมัย.
รูปภาพสาธารณะของพรรคการเมือง
เพราะบุคคลที่เป็นศูนย์กลางของการปกครองระบอบประชาธิปไตยของประชาชนที่มีต่อการหมุน
พรรคการเมืองมีคำถามการวิจัยที่สำคัญ แต่นักวิชาการ
ที่แตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีร่วมสมัยสาธารณชนดูพรรคการเมือง ในการทบทวนของ
วรรณกรรมนี้เช่นโทมัส Poguntke สรุป: 'ข้อมูลที่ผมได้
วิเคราะห์ไม่สนับสนุนภาพรวมเกี่ยวกับการลดลงในวงกว้างของบุคคล
และการเพิ่มขึ้นของความรู้สึกต่อต้านพรรคประชาธิปไตยตะวันตก '(Poguntke 1996: 338) ในทำนองเดียวกันการเขียนในปริมาณเดียวกันพอลเว็บบ์ (1996) ไม่ได้
เห็นหลักฐานที่ชัดเจนของการเจริญเติบโตความรู้สึกต่อต้านบุคคลที่อยู่ในสหราชอาณาจักร.
ในเวลาเดียวกันมีหลักฐานของการลดลงการสนับสนุนสำหรับ
บุคคลที่พรรคและรัฐบาลในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาทั่ว เวสเทิร์
ประชาธิปไตย ข้อมูลการสำรวจและสถิติสมาชิกทั่วไปเอกสาร
การลดลงของบุคคลที่เป็นสมาชิกกว่าทศวรรษ 1980 และ 1990 (Scarrow 2000; แมร์
และรถตู้ Biezen 2001) ปฎิบัติการเลือกตั้งและการมีส่วนร่วมแคมเปญจะ
ลดลง (Wattenberg 2003; แฟรงคลิน 2004) นอกจากนี้ดัลตัน (2000)
อธิบายการกัดเซาะทั่วไปของสิ่งที่แนบมาของบุคคลที่ทั่วเกือบทั้งหมดที่ทันสมัย
​​ประชาธิปไตยอุตสาหกรรม เขาพบว่าสัดส่วนของประชาชนที่
แสดงสิ่งที่แนบมาพรรคได้ลดลงใน 17 ของ 19 ขั้นสูง
ประชาธิปไตยอุตสาหกรรม ความแข็งแรงของสิ่งที่แนบมาของบุคคลที่ได้ลดลงใน
ทั้ง 18 ประเทศซึ่งมีข้อมูลการสำรวจความคิดเห็นในระยะยาว ดาลตัน
ประกอบแนวโน้มเหล่านี้อย่างน้อยในส่วนที่เป็นสัญญาณของความท้อแท้ที่เพิ่มขึ้น
กับพรรคการเมืองที่เป็นตัวแทนของตัวแทนประชาธิปไตย (ยังดาลตัน
2004) ทบทวนข้ามชาติที่ผ่านมาของพรรคการเมืองในทำนองเดียวกันพบ
หลักฐานของความรู้สึกต่อต้านบุคคลอย่างมีนัยสำคัญทั่วมากกว่าหนึ่งโหล
ประชาธิปไตยอุตสาหกรรมขั้นสูง (เวบบ์ 2002).
การอภิปรายของภาพสาธารณะของพรรคการเมืองมักจะอาศัยอยู่บนทางอ้อม
มาตรการเช่นการเพิ่มขึ้นของ ความผันผวนของการเลือกตั้งสมาชิกพรรคผลิตภัณฑ์
ระดับหรือบัตรประจำตัวบุคคล Indictors เหล่านี้ให้หลักฐานที่มีประโยชน์ แต่
พวกเขามีความสัมพันธ์ที่มีศักยภาพของความรู้สึกของบุคคล - ไม่รู้สึก
ตัวเอง ดังนั้นสิ่งที่จำเป็นหลักฐานเจตคติโดยตรงมากขึ้นกับสิ่งที่
สาธารณชนร่วมสมัยจริงคิดเกี่ยวกับพรรคการเมืองในฐานะนักแสดงใน
กระบวนการของการเป็นตัวแทนของรัฐ ยกตัวอย่างเช่น Poguntke และ Scarrow
(1996) แก้ไขปัญหาพิเศษของวารสารยุโรปวิจัยทางการเมือง
ที่มุ่งเน้นไปที่เรื่องของความรู้สึกต่อต้านพรรค แต่มีน้อย
หลักฐานเชิงประจักษ์เกี่ยวกับวิธียุโรปดูจริงพรรคการเมือง.
อันที่จริงการอภิปรายเป็น บนพื้นฐานของการสังเกตการณ์ทางการเมืองของ
ผู้เชี่ยวชาญหรือตัวชี้วัดทางอ้อมเช่นการปฎิบัติหรือบุคคลที่เป็นสมาชิก.
ตอนนี้ชุดใหม่ของการสำรวจความคิดเห็นของประชาชนช่วยให้เราสามารถตรวจสอบได้โดยตรง
และในเชิงลึกมากขึ้นวิธีร่วมสมัยสาธารณชนดูพรรคการเมือง เรา
เริ่มต้นด้วยข้อมูลจากการศึกษาเปรียบเทียบระบบการเลือกตั้ง (CSE ที่,
ฉันโมดูล) 0.2 ตารางที่ 1 นำเสนอความเห็นเกี่ยวกับสองส่วนผสมสำคัญของการ
อภิปรายในปัจจุบันเกี่ยวกับภาพบุคคลแรกเป็นบุคคลที่จำเป็นเพื่อประชาธิปไตย
และครั้งที่สองฝ่ายไม่สนใจสิ่งที่ คนเหล่านี้ think.3 สองคำถามที่สะท้อนให้เห็นถึง
ความขัดแย้งของความเห็นในปัจจุบัน เมื่อถามว่าบุคคลที่มีความจำเป็นเกี่ยวกับ
สามในสี่ของประชาชนในทั้ง 13 ประเทศประชาธิปไตยที่ตอบสนองยืนยัน.
นี้สนับสนุน Schattschneider ของ (1942) ดูว่าประชาธิปไตยโดยไม่มีฝ่าย
ดูเหมือนว่าคิดไม่ถึงกับประชาชนมากที่สุด (ยังมิต 1983).
อย่างไรก็ตามสาธารณชนร่วมสมัยไม่เชื่อพร้อมกัน เกี่ยวกับการ
ไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือกิจการที่เกี่ยวกับการดูแลผลประโยชน์ของตน โดยเฉลี่ยน้อยกว่าหนึ่งในสามของ
ประชาชนเป็นบวกต่อบุคคลกับคำถามนี้ บ่อยครั้งที่ความแตกต่าง
ที่โดดเด่น ในขณะที่ร้อยละ 80 ของชาวสวีเดนกล่าวว่าบุคคลที่มีความจำเป็นที่จะทำให้
การทำงานของระบบทางการเมืองเพียงร้อยละ 23 เชื่อว่าการดูแลบุคคลที่สิ่งที่คนธรรมดาคิด ในทำนองเดียวกันร้อยละ 80 ของชาวเยอรมันคิดว่าบุคคลที่
มีความจำเป็น แต่เพียงร้อยละ 18 ของประชาชนเชื่อว่าบุคคลที่ care.4
ก่อนที่จะคุยถึงผลกระทบของภาพของบุคคลเหล่านี้เราต้องการที่จะต้องพิจารณา
สองอาร์กิวเมนต์ที่ถามอย่างมีนัยสำคัญที่มีศักยภาพของการค้นพบ . ครั้งแรกที่
นักวิชาการบางคนบอกว่าสงสัยของประชาชนเกี่ยวกับบุคคลที่เป็นบรรทัดฐาน
เพื่อประชาธิปไตยมากกว่าการพัฒนาใหม่ (เช่นมุลเลอร์ 1999; Scarrow
1996) แต่ข้อมูลระยะยาวจากจุดที่หลายประเทศจะพังทลายของ
ความไว้วางใจในกิจการกว่ารุ่นที่ผ่านมา แกลลัปแคนาดาพบว่ามีเพียง 30
ร้อยละของแคนาดาแสดงค่อนข้างมากของความเชื่อมั่นในพรรคการเมือง
ในปี 1979 - แล้วในระดับที่ค่อนข้างต่ำของการสนับสนุน - และนี่ลดลงเหลือเพียง 11
ร้อยละโดย 1999 (คาร์ 2002) สำรวจ Enmid แสดงให้เห็นว่าสัดส่วนของ
เยอรมันที่แสดงความเชื่อมั่นในพรรคการเมืองได้ลดลงจาก
ร้อยละ 43 ในปี 1979 เหลือเพียงร้อยละ 26 ในปี 1993 (Rieger 1994: 462) การสำรวจใน
สวีเดนพบว่าในปี 1968 เต็มร้อยละ 68 ของประชาชนปฏิเสธ
คำสั่งที่บุคคลที่มีความสนใจเฉพาะในการลงมติของผู้คน; นี้ลดลงถึง
ร้อยละ 23 โดย 1998 (Holmberg 1999) ในทำนองเดียวกันประชาชนชาวอังกฤษได้
กลายเป็นที่ไว้วางใจมากน้อยของพรรคการเมืองในช่วงสองที่ผ่านมา
หลายทศวรรษ (Bromley และซิลเวเนีย 2002) การศึกษาการเลือกตั้งแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา
พบว่าในปี 1960 ประมาณร้อยละ 40 ของบุคคลที่คิดว่าชาวอเมริกันมี
การตอบสนองต่อผลประโยชน์ของประชาชน นี้ลดลงประมาณร้อยละ 30 ในปี 1970
และร้อยละ 20 ในปี 1980 มีหลักฐานคู่ขนานของประชาชนอย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายเกี่ยวกับพลเมืองภาพของพรรคการเมืองยาวยืน แต่หลังๆมันมี
ถ่ายเพิ่มความสำคัญในฐานะหลักฐานของพรรค dealignment ได้แพร่กระจายไปทั่ว
ประชาธิปไตยตะวันตก บทความนี้ประกอบเป็นประวัติการณ์ข้ามชาติ อาร์เรย์ของข้อมูลที่อธิบาย
ความเห็นสาธารณะภาพปัจจุบันของพรรคการเมือง ความรู้สึกที่มี
ลบในวงกว้างและแง่ร้ายนี้ได้ลึกซึ้งกว่ารุ่นที่ผ่านมา แล้ว เราแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ไม่ไว้วางใจของพรรคลดลง

โหวตมากขึ้น ก่อให้เกิดการแตกแยกของระบบพรรคร่วมสมัยและฐานเสียงของฝ่ายประท้วง
ใหม่ และกระตุ้นความเหยียดหยามกว้างต่อรัฐบาล แม้ว่าฝ่าย
ทางการเมืองเป็นรากฐานของระบบ ประชาธิปไตยตัวแทนน้อยกว่าประชาชนวันนี้เชื่อ
พรรคการเมือง และนี้คือการเรียนรู้ธรรมชาติของการเมืองประชาธิปไตย
บางทีไม่มีสถาบันการศึกษาอย่างใกล้ชิดพร้อมระบุกระบวนการ
ประชาธิปไตยตัวแทนเป็นพรรคการเมือง นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงทางการเมือง
schattschneider ( อีอี 1942 : 1 ) เขียนโดยอ้างประชาธิปไตย ๆสรุปว่า
'modern โดยไม่คาดฝัน บันทึกในแง่ของพรรคการเมือง .
โดยเจมส์ไบรซ์ ( 1921 : 119 ) กล่าวว่า ' ฝ่ายจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่มีใคร
แสดงว่ารัฐบาลตัวแทนสามารถทำงานโดยไม่มีพวกเขา ' .
เมื่อเร็วๆ นี้ โจบานี ซาร์โทริเขียน ' พลเมืองในประชาธิปไตยตะวันตก
แสดงผ่านและฝ่าย นี้จะหลีกเลี่ยง ' ( ซาร์โทริ 1968 : 471 ) .
หลายอื่น ๆการเมืองนักวิทยาศาสตร์และนักวิเคราะห์ทางการเมือง
แบ่งปันมุมมองเหล่านี้ตั้งแต่สมาคมวิทยาศาสตร์อเมริกันทางการเมืองเรียกเพิ่มเติม
รับผิดชอบพรรครัฐบาลในปี 1950 , 1999 นักเศรษฐศาสตร์บทความ
ตรวจสอบบทบาทของพรรคการเมืองเป็นพื้นฐานของประชาธิปไตย ที่ 1
แต่แม้ว่าฝ่ายเห็นโดยทั่วไปเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อประชาธิปไตย มีความขัดแย้งกับธรรมชาติ
ของผลงานของพวกเขา ข้างหนึ่ง พรรค
วรรณกรรมของรัฐบาล เน้นบทบาทเชิงบวกว่าบุคคลที่เล่นในกรอบ
เลือกเข้าสังคมชนชั้นสูง , การเมือง , รัฐบาลและระดมประชาชนจัด
( เช่นซาร์โทริ 1976 ; Hershey 2004 ) อีกด้านหนึ่ง มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของความเชื่อมั่น
ต่อต้านพรรคจาก Rousseau กับเมดิสันที่ criticises ร้ายของฝ่ายและวิธีการที่บุคคลสามารถขัดขวางกระบวนการประชาธิปไตย (
ignazi 1996 )อเล็กซิสเดอต็อกเกอวิลล์ ตัวอย่างเช่น เรียกว่า
พรรคการเมืองชั่วแท้จริงในรัฐบาลฟรี ความรู้สึกเหล่านี้
สะท้อนในก้อนและทบทวน โรเบิร์ต ' ของการอภิปรายล่าสุดบน
การปฏิรูปการเลือกตั้งในประเทศนิวซีแลนด์ : ' ไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง enamoured ผู้มีสิทธิเลือกตั้งพรรคการเมือง แต่ถ้าไม่ consciously –
เต็มใจยอมรับและว่าพวกเขาจะชั่วร้ายจำเป็น

( 2545 : 17 )การอภิปรายเชิงทฤษฎีเกี่ยวกับบทบาททางการเมืองของฝ่ายยาวยืน แต่เมื่อเร็วๆ นี้ ได้ถ่ายเพิ่มเติม

ที่สำคัญหลักฐานการสาธารณะทับถมกับบุคคลที่ได้แพร่กระจายไปทั่วประชาธิปไตยตะวันตก
( ดาลตัน และวัตเทินเบิร์ก 2000 ) การสร้างบุคคลที่มีม้วน
ส่วนใหญ่ลดลง ( scarrow 2000 ; แมร์ และรถตู้ biezen 2001 ) ลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง
เป็นปฏิเสธจิตแนบกับพรรคการเมือง ( พรรค
ยังมีการแสดงตัวของทีอ่อนตัวลง ในที่สุด การเพิ่มขึ้นของการประท้วงต่อต้าน
ปาร์ตี้บนด้านซ้ายและขวาเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของความกังวลใจนี้
นอกจากนี้ ความรู้สึกเหล่านี้จะเติมความต้องการสำหรับการเปลี่ยนแปลงสถาบัน

อิตาลี ญี่ปุ่น และนิวซีแลนด์ เพิ่งเปลี่ยนของพวกเขา
การเลือกตั้งระบบอย่างน้อยบางส่วนเนื่องจากการแพร่กระจายความนิยมความไม่พอใจ
กับพรรคการเมือง ( ชอการ์ต และวัตเทินเบิร์ก 2001 ) นอกจากนี้ยังมีความต้องการปัจจุบัน
สำหรับการปฏิรูปการเลือกตั้งในอังกฤษ เนเธอร์แลนด์ เบลเยี่ยม แคนาดา และประเทศอื่น ๆ
( Norris 1995 ) .
บทความนี้ตรวจสอบภาพลักษณ์ของนักการเมืองในประเทศประชาธิปไตยร่วมสมัย
อุตสาหกรรมขั้นสูง งานวิจัยแรกของเราในปัจจุบัน
รีวิวหลักฐานว่าประชาชนมองพรรคการเมืองและระบบปาร์ตี้
รัฐบาล เรารวบรวมข้อมูลจากอาร์เรย์ที่หลากหลายของการสำรวจความเห็นสาธารณะเพื่ออธิบาย
ความคิดเห็นร่วมสมัยและติดตามพวกเขาตลอดเวลา
หลักฐานแสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมของพรรคการเมืองจะกระจายไปทั่วประชาชาตินี้
.
แล้วส่วนที่สองของบทความนี้จะตรวจสอบบางส่วนของที่มีศักยภาพ
นัยทางการเมืองของการแพร่กระจายความคลางแคลงใจในพรรคการเมือง เราตรวจสอบการเชื่อมโยงระหว่างพรรค
ความไว้วางใจ และการมีส่วนร่วมในการเมือง และ วงกว้างมากขึ้น
รูปของระบอบประชาธิปไตยตัวแทนรัฐบาล เราสามารถพิจารณาวิธีการเลือกการเลือกตั้ง ไม่ไว้ใจรูปทรง

อาจเกิดการแตกแยกของระบบพรรคร่วมสมัยและฐานเสียงของ
ฝ่ายประท้วงใหม่