However, the main objection to Hend

However, the main objection to Henderson's criticism of corporate social responsibility is that he does not understand, or does not want to understand, what corporate social responsibility actually means. The efforts by NGOs to impose social and environmental constraints on business cannot be identified with CSR. It is a pity Henderson has made this fundamental mistake, because I share his unease about the role of unelected NGOS in shaping public opinion, in particular the way they actively promote an agenda which combines a mixture of 'green' and anti-business thought. To my mind this cannot be described as corporate social responsibility, but it could, and perhaps should, be described as 'anti-capitalist' or anti-globalist'. The 'neo-Puritanism' of the green movement was described as early as 1994 by Charles Rubin, in his book The Green Crusade:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การวิจารณ์ของเฮนเดอร์สันคัดค้านหลักของสังคมคือ ว่า เขาไม่เข้าใจ หรือไม่ต้องเข้าใจ สังคมอะไรจริงหมายถึง ไม่สามารถระบุความพยายาม โดยองค์กรพัฒนาเอกชนในการกำหนดข้อจำกัดทางสังคม และสิ่งแวดล้อมทางธุรกิจกับ CSR ก็สงสารเฮนเดอร์สันได้ทำผิดนี้พื้นฐาน ฉันแชร์ unease ของเขาเกี่ยวกับบทบาทขององค์กรพัฒนาเอกชน unelected ในความคิดเห็นสาธารณะ shaping โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีพวกเขากำลังส่งเสริมวาระซึ่งรวมส่วนผสมของ 'สีเขียว' และการต่อต้านธุรกิจคิด ฉัน นี้ไม่สามารถอธิบายเป็นสังคม แต่มันสามารถ และบางทีควร อธิบายว่า 'anti-capitalist' หรือ anti-globalist'. การ 'นีโอ-Puritanism' ของการเคลื่อนไหวสีเขียวถูกอธิบายไว้เป็นช่วงต้นปี 1994 โดยชาร์ลส์ Rubin ในหนังสือของเขาเขียวรณรงค์:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามการคัดค้านหลักในการวิจารณ์เฮนเดอของความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรคือการที่เขาไม่เข้าใจหรือไม่ต้องการที่จะเข้าใจในสิ่งที่รับผิดชอบต่อสังคมจริงหมายถึง ความพยายามโดยองค์กรพัฒนาเอกชนที่จะกำหนดข้อ จำกัด ทางสังคมและสิ่งแวดล้อมในธุรกิจไม่สามารถระบุด้วยความรับผิดชอบต่อสังคม มันเป็นความสงสารเดอร์สันได้ทำผิดพลาดพื้นฐานนี้เพราะฉันจะแบ่งปันความไม่พอใจของเขาเกี่ยวกับบทบาทของการเลือกตั้งองค์กรพัฒนาเอกชนในการสร้างความคิดเห็นของประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่พวกเขากระตือรือร้นส่งเสริมวาระที่ผสมผสานส่วนผสมของ 'สีเขียว' และต่อต้านธุรกิจคิด ในใจของฉันไม่สามารถอธิบายเป็นความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร แต่มันอาจจะและบางทีอาจจะควรจะอธิบายเป็น 'ต่อต้านทุนนิยมหรือป้องกันโลกา' ว่า 'นีโอ Puritanism ของการเคลื่อนไหวสีเขียวได้รับการอธิบายเป็นช่วงต้นปี 1994 โดยชาร์ลส์รูบินในหนังสือของเขา The Green สงครามครูเสด:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม หลักในการคัดค้าน เฮนเดอร์สันของการวิจารณ์ของความรับผิดชอบต่อสังคม คือ เขาไม่เข้าใจ หรือไม่ต้องการที่จะเข้าใจสิ่งที่ความรับผิดชอบต่อสังคมจริงๆ แล้วหมายถึง ความพยายามที่จะกำหนดข้อ จำกัด เกี่ยวกับสังคม และ สิ่งแวดล้อมในธุรกิจไม่สามารถจะระบุกับเพื่อสังคม น่าเสียดายเฮนเดอร์สันได้ทำผิดพลาดนี้พื้นฐาน เพราะฉันแบ่งปันความกังวลของเขาเกี่ยวกับบทบาทขององค์กรพัฒนาเอกชนในการ unelected ความคิดเห็นสาธารณะ โดยวิธีที่พวกเขาอย่างแข็งขันส่งเสริมวาระการประชุมซึ่งประกอบด้วยส่วนผสมของ " สีเขียว " และต่อต้านธุรกิจที่คิดไว้ จิตใจของฉันไม่สามารถอธิบายเป็นความรับผิดชอบต่อสังคมได้ แต่มัน และบางทีก็จะอธิบายเป็น " ต่อต้านนายทุน " หรือต่อต้าน globalist " " " นีโอจะหลงความบริสุทธิ์ของการเคลื่อนไหวสีเขียวเป้นต้น พ.ศ. 2537 โดย ชาร์ลส์ รูบิน ในหนังสือของเขาสีเขียว : สงครามครูเสด