So, the welfare of the kingdom was

So, the welfare of the kingdom was dependent on the continuation of rituals in the Hindu tradition for the king.This resulted in a flourishing of the arts.Also, Javanese society developed a hierarchical structure, in line with Hindu conceptions of caste (social status).Consequently, different forms of language also developed, ranging from halus (refined) to rough (khasar).Of course the king and courtiers used refined or halus language. Even today, Javanese language maintains these different registers of speech. Partly for this reason, when modern Indonesia became independent, the founding leaders chose Malay, a more egalitarian language, as the new national language (“Indonesian”), in linen with democratic ideals.It seems that there was a volcanic eruption in the tenth century, which caused the people of Java to largely abandon all the temples of that region, including Borobodur. They moved their kingdom to eastern Java, where Hindu culture continued for several more centuries.Gradually, native (animist) elements in Javanese culture became more prominent, and so the earlier Indian-style imagery and architecture gave way to a more overtly indigenous style.One example of this change can be seen in the temple known as Candi Sukuh, which came at the end of the Hindu period in Javanese history (1437, according to an inscription).The temple is built on a mountain, as is so often the case. Further, the temple itself resembles a miniature pyramidal mountain, with steps that allow one to ascend as one would a mountain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น สวัสดิการของอาณาจักรถูกพึ่งต่อพิธีกรรมในประเพณีฮินดูสำหรับพระมหากษัตริย์ ส่งผลให้การเฟื่องฟูของศิลปะ ยัง ชวาสังคมพัฒนาสาย กับ conceptions ฮินดูแห่งวรรณะ (สถานะทางสังคม) ดังนั้น ในรูปแบบต่าง ๆ ของภาษาพัฒนา ตั้งแต่ halus (บริสุทธิ์) จะหยาบ (khasar) หลักสูตรที่ใช้กษัตริย์และ courtiers กลั่นหรือภาษา halus แม้วันนี้ ภาษาชวารักษาทะเบียนเหล่านี้แตกต่างกันของคำพูด บางส่วนสำหรับเหตุผลนี้ เมื่ออินโดนีเซียสมัยใหม่กลายเป็นอิสระ ผู้นำก่อตั้งเลือกมลายู ภาษา egalitarian มากขึ้น เป็นภาษาประจำชาติใหม่ ("อินโดนีเซีย"), ในผ้าลินินมีอุดมคติประชาธิปไตย ดูเหมือนว่า มีการปะทุภูเขาไฟในสิบศตวรรษที่ ซึ่งเกิดจากคนของจาวาส่วนใหญ่ละทิ้งวัดทุกภาคที่ รวมทั้ง Borobodur พวกเขาย้ายอาณาจักรของพวกเขาไปชวาตะวันออก ที่วัฒนธรรมฮินดูต่อศตวรรษหลายเพิ่มเติม ค่อย ๆ องค์ประกอบ (animist) ดั้งเดิมในวัฒนธรรมชวาก็โดดเด่นมาก และดังนั้น ภาพถ่ายสไตล์อินเดียก่อนหน้าและสถาปัตยกรรมให้วิธีการแบบพื้นเมืองเพิ่มเติม overtly ตัวอย่างหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถเห็นได้ในวัดเรียกว่าแคนดี้ Sukuh ที่มาในตอนท้ายของรอบระยะเวลาศาสนาฮินดูชวาประวัติ (1437 ตามจารึก) วัดถูกสร้างขึ้นบนภูเขา เป็นบ่อยกรณี เพิ่มเติม วัดตัวเองคล้ายกับภูเขา pyramidal จิ๋ว ตอนที่อนุญาตให้ขึ้นไปเหมือนหนึ่งภูเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นการจัดสวัสดิการของอาณาจักรขึ้นอยู่กับความต่อเนื่องของพิธีกรรมในประเพณีฮินดูสำหรับ king.This ผลในการเฟื่องฟูของ arts.Also ที่สังคมชวาพัฒนาโครงสร้างลำดับชั้นซึ่งสอดคล้องกับแนวความคิดของชาวฮินดูวรรณะ (สถานะทางสังคม ) .Consequently รูปแบบที่แตกต่างกันของภาษายังพัฒนาตั้งแต่ Halus (กลั่น) หยาบ (khasar) หลักสูตร .Of กษัตริย์และข้าราชบริพารที่ใช้ในการกลั่นหรือภาษา Halus แม้กระทั่งวันนี้ภาษาชวาลงทะเบียนรักษาที่แตกต่างกันเหล่านี้ในการพูด ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเหตุนี้เมื่อทันสมัย​​อินโดนีเซียกลายเป็นอิสระในผู้นำผู้ก่อตั้งเลือกภาษามลายูเป็นภาษาคุ้มมากขึ้นเป็นภาษาประจำชาติใหม่ ("อินโดนีเซีย") ในผ้าลินินที่มี ideals.It ประชาธิปไตยดูเหมือนว่ามีการระเบิดของภูเขาไฟในสิบ ศตวรรษซึ่งเกิดจากคนของ Java ส่วนใหญ่จะละทิ้งทุกวัดในภูมิภาคท​​ี่รวมทั้ง Borobodur พวกเขาย้ายอาณาจักรของพวกเขาไปทางทิศตะวันออกของเกาะชวาที่วัฒนธรรมฮินดูอย่างต่อเนื่องอีกหลาย centuries.Gradually พื้นเมือง (บ้า) องค์ประกอบในวัฒนธรรมชวากลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นและเพื่อให้ภาพสไตล์อินเดียก่อนหน้านี้และสถาปัตยกรรมให้วิธีการรูปแบบพื้นเมืองมากเหลือเกิน ตัวอย่างหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถเห็นได้ในวัดที่รู้จักกันเป็นแคนดิ Sukuh ซึ่งมาในตอนท้ายของช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ของชาวฮินดูชวา (1437 ตามที่จารึก) วัดได้โดยเริ่มต้นที่สร้างขึ้นบนภูเขาที่เป็นเช่นนั้นมักจะเป็น กรณี. นอกจากนี้วัดที่ตัวเองมีลักษณะเป็นภูเขาเสี้ยมขนาดเล็กด้วยขั้นตอนที่ช่วยให้หนึ่งที่จะขึ้นไปจะเป็นหนึ่งในภูเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้น การจัดสวัสดิการของอาณาจักรขึ้นอยู่กับความต่อเนื่องของพิธีกรรมในประเพณีฮินดูของกษัตริย์ นี้ส่งผลในการเฟื่องฟูของศิลปะ นอกจากนี้ การให้สังคมพัฒนาโครงสร้างลำดับชั้น ที่สอดคล้องกับแนวคิดของฮินดูวรรณะ ( สถานะทางสังคม ดังนั้นรูปแบบที่แตกต่างกันของภาษาพัฒนายังราบรื่น ตั้งแต่ ( กลั่น ) หยาบ ( khasar )แน่นอนว่ากษัตริย์และข้าราชบริพารที่ใช้กลั่นหรือราบรื่นภาษา แม้วันนี้ ภาษาชวารักษาทะเบียนที่แตกต่างกันเหล่านี้ของการพูด ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเหตุนี้ เมื่ออินโดนีเซียสมัยใหม่เป็นอิสระ , การเลือกผู้นำมาเลย์ ภาษาเท่าเทียมมากขึ้น เป็นภาษาชาติใหม่ ( " อินโด " ) , ป่านกับอุดมการณ์ประชาธิปไตยดูเหมือนว่ามีการปะทุของภูเขาไฟในศตวรรษที่สิบ ซึ่งทำให้ประชาชนของ Java ส่วนใหญ่ทิ้งวัดของภูมิภาค , รวมทั้งโบโรโบโด่ . พวกเขาย้ายอาณาจักรชวาตะวันออก ซึ่งวัฒนธรรมฮินดูอย่างต่อเนื่องเป็นเวลามากกว่าศตวรรษ ค่อยๆ พื้นเมือง ( ภูตผี ) องค์ประกอบในวัฒนธรรมชวา กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นและก่อนหน้านี้ภาพสถาปัตยกรรมสไตล์อินเดียและให้วิธีการรูปแบบมากขึ้นอย่างเปิดเผย พื้นเมือง ตัวอย่างหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถเห็นได้ในวัดที่รู้จักกันเป็นจันดีสุคุห์ซึ่งออกมาในตอนท้ายของช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ฮินดูชวา ( 881 , ตามจารึก ) เป็นวัดที่สร้างบนภูเขา , มันมักจะเป็นกรณีที่ . เพิ่มเติมวัดเองคล้ายกับขนาดเล็กเสี้ยมภูเขา ด้วยขั้นตอนที่ช่วยให้หนึ่งที่จะเป็นหนึ่งจะเป็นภูเขา