To design plain, reinforced, and pr

To design plain, reinforced, and prestressed concrete structures, the elastic modulus E is a fundamental parameter that needs to be defined. In fact, linear analysis of elements based on the theory of elasticity may be used to satisfy both the requirements of ultimate and serviceability limit states (ULS and SLS, respectively). This is true, for instance, in the case of prestressed concrete structures, which show uncracked cross sections up to the failure.1 Similarly, linear elastic analysis, carried out through a suitable value of E, also permits the estimation of stresses and deflections, which need to be limited under the serviceability actions in all concrete structures. Theoretical and experimental approaches can be applied to evaluate the elastic modulus of concretes. In the theoretical model, concretes are assumed to be a multi-phase system; thus, the modulus of elasticity is obtained as a function of the elastic behavior of its components. This is possible by modeling the concrete as a two-phase material, involving the aggregates and the hydrated cement paste (refer to Mehta and Monteiro2 for a review), or three-phase material, if the so-called interface transition zone (ITZ) between the two phases is introduced.3-5 Nevertheless, according to Aïtcin,6 theoretical models can appear too complicated for a practical purpose, because the elastic modulus of concrete is a function of several parameters (that is, the elastic moduli of all the phases, the maximum aggregate diameter, and the volume of aggregate). As a consequence, such models can only be used to evaluate the effects produced by the concrete components on the modulus of elasticity.7 Empirical approaches, based on dynamic or static measurements,8 are the most widely used by designers. Dynamic tests, which measure the initial tangent modulus, can be adopted when nondestructive diagnostic tests are required. On the contrary, static tests on cylindrical specimens
subjected to uniaxial compression are currently used for evaluating E. From these tests, the current building codes propose more or less similar empirical formulas for the estimation of elastic modulus. Because they are directed to designers, the possible equations need to be formulated as functions of the parameters known at the design stage.9 Thus, for both normal-strength (NSC) and high-strength (HSC) concrete, the Comité Euro-International du Béton and the Fédération Internationale de la Précontrainte (CEB-FIP) Model Code10 and Eurocode 211 link the elastic modulus E to the compressive strength σB according to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกแบบธรรมดาเสริมคอนกรีตอัดแรงและโครงสร้างคอนกรีต, โมดูลัสยืดหยุ่น E เป็นพารามิเตอร์พื้นฐานที่จะต้องมีการกำหนดไว้ ในความเป็นจริงการวิเคราะห์เชิงเส้นขององค์ประกอบบนพื้นฐานของทฤษฎีของความยืดหยุ่นอาจถูกนำมาใช้เพื่อตอบสนองความต้องการของทั้งสองที่ดีที่สุดและการบริการรัฐ จำกัด (ULS และ SLS ตามลำดับ) นี่คือความจริงตัวอย่างเช่นในกรณีของโครงสร้างคอนกรีตอัดแรงซึ่งแสดงส่วนข้าม Uncracked ถึง failure.1 คล้ายวิเคราะห์ยืดหยุ่นเชิงเส้นดำเนินการผ่านค่าที่เหมาะสมของอียังอนุญาตให้ประมาณค่าของความเครียดและการโก่งตัวที่ ซึ่งจะต้องมีการ จำกัด ภายใต้การดำเนินการให้บริการในโครงสร้างคอนกรีตทั้งหมด วิธีการทางทฤษฎีและการทดลองสามารถนำมาใช้ในการประเมินโมดูลัสยืดหยุ่นของคอนกรีต ในรูปแบบทฤษฎีคอนกรีตจะถือว่าเป็นระบบหลายเฟส จึงโมดูลัสของความยืดหยุ่นจะได้รับเป็นหน้าที่ของพฤติกรรมการยืดหยุ่นของส่วนประกอบของมัน นี้เป็นไปได้โดยการสร้างแบบจำลองคอนกรีตเป็นวัสดุสองเฟสที่เกี่ยวข้องกับการรวมตัวและวางปูนไฮเดรท (โปรดดูเมธาและ Monteiro2 สำหรับความคิดเห็น) หรือวัสดุสามเฟสถ้าโซนที่เรียกว่าอินเตอร์เฟซการเปลี่ยนแปลง (itz) ระหว่างสองขั้นตอนคือ introduced.3-5 แต่จากการAïtcin 6 แบบจำลองทางทฤษฎีสามารถปรากฏซับซ้อนเกินไปสำหรับวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติเพราะโมดูลัสยืดหยุ่นของคอนกรีตเป็นหน้าที่ของพารามิเตอร์หลายคน (ที่เป็นโมดูลที่ยืดหยุ่นของทุก ขั้นตอนเส้นผ่าศูนย์กลางรวมสูงสุดและปริมาณของการรวม) เป็นผลให้รูปแบบดังกล่าวเท่านั้นที่สามารถใช้ในการประเมินผลกระทบที่เกิดขึ้นจากส่วนประกอบที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับโมดูลัส elasticity.7 วิธีเชิงประจักษ์อยู่บนพื้นฐานของการวัดแบบไดนามิกหรือคงที่ 8 มีการใช้กันอย่างแพร่หลายโดยนักออกแบบ การทดสอบแบบไดนามิกซึ่งวัดโมดูลัสสัมผัสเริ่มต้นสามารถนำมาใช้เมื่อการทดสอบการวินิจฉัยจะต้องไม่ทำลาย ในทางตรงกันข้ามการทดสอบตัวอย่างคงที่ในรูปทรงกระบอก
ภายใต้การบีบอัดแกนเดียวใช้อยู่ในปัจจุบันสำหรับการประเมินอีจากการทดสอบเหล่านี้รหัสอาคารในปัจจุบันนำเสนอมากขึ้นหรือน้อยคล้ายสูตรเชิงประจักษ์ในการประมาณการของโมดูลัสยืดหยุ่น เพราะพวกเขาจะถูกนำไปออกแบบสมการที่เป็นไปได้จะต้องมีสูตรเป็นฟังก์ชั่นของพารามิเตอร์ที่รู้จักกันใน stage.9 ออกแบบดังนั้นสำหรับทั้งปกติแข็งแรง (สมช.) และความแข็งแรงสูง (HSC) คอนกรีตComitéยูโรนานาชาติ du BétonและFédérationคอมมิวนิสต์ de la Précontrainte (CEB-FIP) รุ่น code10 และ Eurocode 211 เชื่อมโยงโมดูลัสยืดหยุ่น E กับแรงอัดσBตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบธรรมดา , เสริม , และโครงสร้างคอนกรีตอัดแรง ค่าโมดูลัสแบบ E เป็นพารามิเตอร์พื้นฐานที่ต้องกำหนด ในความเป็นจริง , การวิเคราะห์เชิงเส้นขององค์ประกอบตามทฤษฎีของความยืดหยุ่นที่อาจถูกใช้เพื่อตอบสนองทั้งความต้องการของที่ดีที่สุดและถ้ารัฐจำกัด ( uls และ SLS ตามลำดับ ) นี้เป็นจริง เช่น ในกรณีของโครงสร้างคอนกรีตอัดแรง ซึ่งแสดงถึงความล้มเหลว uncracked ข้ามส่วนที่ 1 โดยการวิเคราะห์แบบเชิงเส้น ที่ดำเนินการผ่านค่าที่เหมาะสมของ e และใบอนุญาตการประเมินความเครียด และการแอ่นตัว ซึ่งต้องถูก จำกัด ภายใต้ประสิทธิภาพการกระทำในโครงสร้างคอนกรีตทั้งหมด ทฤษฎีและวิธีการทดลองที่สามารถใช้เพื่อประเมินค่าโมดูลัสยืดหยุ่นของคอนกรีต . ในแบบจำลองทางทฤษฎี คอนกรีตจะถือว่าเป็นระบบ multi-phase ; ดังนั้น , โมดูลัสยืดหยุ่นได้เป็นฟังก์ชันของการยืดหยุ่นของส่วนประกอบของ นี้เป็นไปได้โดยการผสมคอนกรีตเป็นวัสดุที่เกี่ยวข้องกับมวลรวมและ hydrated ซีเมนต์ ( อ้างอิง และ monteiro2 Mehta สำหรับความคิดเห็น ) หรือภาคของวัสดุ ถ้าเรียกว่า interface เปลี่ยนโซน ( itz ) ระหว่างสองสถานะ คือ introduced.3-5 แต่เนื่องจากเป็นไต tcin 6 รูปแบบทางทฤษฎีสามารถปรากฏด้วย ซับซ้อนเพื่อวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติ เพราะค่าโมดูลัสยืดหยุ่นของคอนกรีตที่เป็นฟังก์ชันของตัวแปรหลาย ๆ ( นั่นคือ ยืดหยุ่นเส้นใยระยะทั้งหมดรวมสูงสุดขนาดและปริมาณรวม ) อย่างไรก็ดี แบบจำลองดังกล่าวสามารถใช้เพื่อประเมินผลผลิต โดยส่วนประกอบของคอนกรีตต่อโมดูลัสของความยืดหยุ่น 7 วิธีเชิงประจักษ์ตามการวัดแบบไดนามิกและแบบคงที่ 8 มีใช้กันอย่างแพร่หลายโดยนักออกแบบ การทดสอบแบบไดนามิกซึ่งวัดค่าแทนเจนต์เริ่มต้นสามารถประกาศใช้เมื่อการทดสอบวินิจฉัยความจําเป็น ในทางตรงกันข้าม , การทดสอบแบบคงที่บนชิ้นงานทรงกระบอกภายใต้การรับแรงอัดในปัจจุบันใช้สำหรับการประเมิน E . จากการทดสอบเหล่านี้ , รหัสอาคารปัจจุบันให้มากขึ้นหรือน้อยที่คล้ายกันเชิงประจักษ์สูตรประมาณค่าโมดูลัสยืดหยุ่น เพราะมันตรงกับนักออกแบบ สมการที่สุดต้องเป็นยุทธศาสตร์ เป็นฟังก์ชันของพารามิเตอร์ที่รู้จักกันในขั้นตอนการออกแบบ 9 ดังนั้นทั้งปกติแรง ( NSC ) และสูง ( HSC ) คอนกรีต ปัจจุบันรูปแบบของบริษัทนานาชาติยูโรดู B é f é d éตันและความเป็นสากล de la pr é ration contrainte ( ceb-fip ) รุ่น code10 Eurocode 211 และลิงค์ค่าโมดูลัสแบบ e เพื่อความแข็งแรงσ B ตาม