The piece opens the opera's third a

The piece opens the opera's third act, set in Venice. It is sung by the characters Giulietta – the protagonist Hoffmann's love, a Venetian courtesan – and Nicklausse – Hoffmann's poetic muse, in disguise as his faithful male companion.[2] In addition to the Venetian location it sets the seductive and sinister tone of the Venice act in general and of Giulietta's character specifically.[3] The music reappears later in the act in a septet, "Hélas! Mon cœur s'égare encore,"[2] which was constructed by editors of the opera.[4]

"Belle nuit" is in the 6/8 time signature characteristic of barcarolles, allegretto moderato. Approximately a minute of musical introduction occurs before the melody appears, although a flute accompaniment figure which suggests the melody, "suspend[ing] time" and creating anticipation for the melody before it begins, is played throughout the piece.[5][6] Although it is sung by a juvenile male character, Nicklausse, in a "breeches role", and a female character, Giulietta, the fact of its being fundamentally a piece for two women's voices, intertwining in the same octave, means that in productions where Nicklausse has been played by a male baritone instead of a female mezzo-soprano, his part has been reassigned to a chorus soprano.[6]

Carl Dahlhaus cites the piece as an example of the duplicity of musical banality: in the period of Wagner, when serious opera was marked by chromaticism, Offenbach used the Barcarolle's very consonance to give a sinister feel to the act throughout which it recurs. Dahlhaus attributes this effect to the contrast between the "physical" presence of the vocal line and the ethereal feel of the instrumental introduction, creating a "mirage." "Beneath the music we hear, there seems to be a second musical level descending into the abyss."[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชิ้นเปิดของ opera ทำสาม ในเวนิส มันจะร้อง โดยอักขระ Giulietta – รักตัวเอก Hoffmann ของ โสเภณีเว – และ Nicklausse – มิวส์ห่งของ Hoffmann ในการปลอมตัวเป็นเพื่อนชายของเขาซื่อสัตย์ [2] นอกเหนือไปจากที่ตั้งเว มันตั้งค่าเสียงมีเสน่ห์ และอุบาทว์ ของเวนิสแห่งพระราชบัญญัติทั่วไป และอักขระของ Giulietta โดยเฉพาะ [3] เพลงที่ปรากฏในพระราชบัญญัติใน septet, "Hélas จ. cœur s' อัง égare, " [2] ซึ่งสร้าง โดยบรรณาธิการของโอเปร่า [4]"Belle nuit" ใน 6/8 เวลาลายเซ็นลักษณะของ barcarolles, allegretto moderato ได้ ประมาณนาทีของการแนะนำเครื่องดนตรีเกิดขึ้นก่อนทำนองปรากฏ แม้ว่าตัวเลขดนตรีขลุ่ยซึ่งแนะนำทำนอง "[อิง] เวลาหยุดชั่วคราว" และสร้างความคาดหมายสำหรับทำนองก่อนเริ่มต้นการใช้งาน เล่นตลอดทั้งชิ้น [5] [6] แม้ว่ามันจะร้อง โดยเยาวชนชายตัว Nicklausse "บทบาทกางเกงขา" และตัวหญิง Giulietta ความจริงที่เป็นพื้นฐานชิ้นสำหรับเสียงของผู้หญิงสอง สานในคู่เดียวกัน หมายความ ว่า ในการผลิตที่มีการเล่น Nicklausse โดยบาชายแทน mezzo-soprano หญิง ส่วนของเขาได้ถูกกำหนดเพื่อการประสานเสียงโซปราโน [6]Carl Dahlhaus cites ชิ้นตัวอย่างของ duplicity ของดนตรี banality: ระยะเวลาวากเนอร์ โอเปร่าร้ายแรงถูกทำเครื่องหมาย โดย chromaticism, Offenbach ใช้ของ Barcarolle consonance มากให้รู้สึกอนาจารกระทำตลอดซึ่งมันเกิดขึ้นอีก Dahlhaus คุณลักษณะนี้ต้องการความแตกต่างระหว่างสถานะ "กายภาพ" ของเส้นเสียงและความรู้สึกไม่แนะนำเครื่องมือ สร้าง "ภาพลวงตา" "ใต้เพลงที่ เราได้ยิน ดูเหมือนจะสองดนตรีระดับเข้าไปอยู่ในนรก" [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชิ้นเปิดองก์ที่สามของโอเปร่าที่ตั้งอยู่ในเมืองเวนิส มันเป็นเรื่องที่ร้องโดยตัวละครจูเลียตตา - รักตัวเอก Hoffmann ของโสเภณี Venetian - และ Nicklausse - รำพึงบทกวี Hoffmann ของในการปลอมตัวเป็นสหายของเขาซื่อสัตย์ชาย [2] นอกจากสถานที่เวนิสจะกำหนดเสียงมีเสน่ห์และน่ากลัวของ. เวนิสกระทำโดยทั่วไปและจูเลียตตาของตัวละครโดยเฉพาะ. [3] เพลงที่โผล่เข้ามาในภายหลังในการกระทำใน Septet ว่า "helas! จันทร์cœurs'égareอังกอร์" [2] ซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยบรรณาธิการของโอเปร่า. [4] "เบลล์ Nuit" อยู่ในลักษณะลายมือชื่อเวลา 6/8 ของ Barcarolles, Allegretto พอประมาณ ประมาณนาทีของการแนะนำดนตรีที่เกิดขึ้นก่อนที่จะทำนองปรากฏแม้ว่าร่างคลอขลุ่ยซึ่งแสดงให้เห็นทำนอง "ระงับ [วัน] เวลา" และความคาดหวังสร้างสำหรับเพลงก่อนที่จะเริ่มมีการเล่นตลอดทั้งชิ้น. [5] [6 ] แม้ว่ามันจะเป็นร้องโดยตัวละครชายเด็กและเยาวชน Nicklausse ในบทบาท "กางเกง" และตัวละครหญิงจูเลียตตาความเป็นจริงของการเป็นของลึกซึ้งชิ้นสำหรับเสียงสองของผู้หญิงที่พันกันในคู่เดียวกันหมายความว่าในโปรดักชั่น . ที่ Nicklausse ได้รับการเล่นโดยบาริโทนเพศผู้แทนหญิงโซปราโนเป็นส่วนหนึ่งของเขาได้รับการกำหนดให้นักร้องโซปราโน [6] คาร์ล Dahlhaus อ้างอิงชิ้นเป็นตัวอย่างของการตีสองหน้าของดาษดื่นดนตรีนี้: ในช่วงเวลาของวากเนอร์ เมื่อโอเปร่าร้ายแรงถูกทำเครื่องหมายด้วย chromaticism, ออฟเฟนบาใช้ความสอดคล้องกันมาก Barcarolle ที่จะให้ความรู้สึกที่น่ากลัวที่จะกระทำตลอดที่มันเกิดขึ้นอีก Dahlhaus แอตทริบิวต์ผลกระทบนี้จะแตกต่างระหว่าง "กาย" การปรากฏตัวของเส้นแกนนำและความรู้สึกที่ไม่มีตัวตนของการแนะนำเครื่องมือในการสร้าง "ภาพลวงตา". "ภายใต้เพลงที่เราได้ยินดูเหมือนว่าจะมีระดับดนตรีที่สองลงไปในนรก." [7]