(A)Across 123 Amazonian based on in

(A)Across 123 Amazonian based on initial and final sta biomass plots. estimates calculated using an allometric equation relating individual tree di and wood density to biomass.

(B)Across 79 plots from Africa, including estimated tree eight for each stem, addition to diameter and wood density, to estimate biomass, with uncertainty in the height and diameter measurement both propagated final biomass change estimates.

As would be expected in a random sample of small plots measured for a finite period, some sites show a decline in biomass during that period indicating that at that particular point in space and time tree mortality has exceeded tree growth.

However, the mean and median are shifted significantly to the right for both datasets(P< 0.01)


insensitive to different weightings based on measurement interval and plot area(supplementary information in Phillips et al. 2009).

Using the same approach, we recently discovered a comparable phenomenon in African for- ests.
Here, we measured a similar net sink in trees 210 cm diameter with a mean of 0.63(bootstrapped 95% confidence interval, CI, o.22-0.94) tonnes of carbon per hectare per year(n 79 plots, mean start date 1987 and mean end date 1996; Lewis et al. 2009a).
The distribution is left-skewed and shifted to the right of zero(Figure 4.3B).
Resampling shows that obtaining such a sample of increasing biomass from a domain that was not increasing in biomass is highly unlikely 1; Lewis et al. 2009a).

African forests have greater biomass per unit area than amazon forests ; once this difference is accounted for, both forest blocks have been gaining net biomass at the same relative rate(0.30% per year for Amazonia, o.29% per year for Africa).
There are various possible ways by which these plot-based measures can be scaled to tropical forests across Amazonia, South America and Africa.

Here adopt a relatively simple approach, given the various and not always quantifiable uncertainties, for example in terms of stems smaller than those we measure belowground(root) biomass carbon, carbon in dead trees and litter area of each forest type and degree ofhuman disturbance.

Thus, we assume that our measurements are representative of the wider forest landscape, and that other biomass and necromass components also increase proportionally, but that soil carbon stocks are static.

We estimate the magnitude of the sink in each continent by multiplying the plot-based net carbon gain rate by a series of correction factors to account for biomass of lianas, trees

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(A)Across 123 Amazonian based on initial and final sta biomass plots. estimates calculated using an allometric equation relating individual tree di and wood density to biomass. (B)Across 79 plots from Africa, including estimated tree eight for each stem, addition to diameter and wood density, to estimate biomass, with uncertainty in the height and diameter measurement both propagated final biomass change estimates. As would be expected in a random sample of small plots measured for a finite period, some sites show a decline in biomass during that period indicating that at that particular point in space and time tree mortality has exceeded tree growth. However, the mean and median are shifted significantly to the right for both datasets(P< 0.01)insensitive to different weightings based on measurement interval and plot area(supplementary information in Phillips et al. 2009). Using the same approach, we recently discovered a comparable phenomenon in African for- ests. Here, we measured a similar net sink in trees 210 cm diameter with a mean of 0.63(bootstrapped 95% confidence interval, CI, o.22-0.94) tonnes of carbon per hectare per year(n 79 plots, mean start date 1987 and mean end date 1996; Lewis et al. 2009a). The distribution is left-skewed and shifted to the right of zero(Figure 4.3B). Resampling shows that obtaining such a sample of increasing biomass from a domain that was not increasing in biomass is highly unlikely 1; Lewis et al. 2009a). African forests have greater biomass per unit area than amazon forests ; once this difference is accounted for, both forest blocks have been gaining net biomass at the same relative rate(0.30% per year for Amazonia, o.29% per year for Africa). There are various possible ways by which these plot-based measures can be scaled to tropical forests across Amazonia, South America and Africa. Here adopt a relatively simple approach, given the various and not always quantifiable uncertainties, for example in terms of stems smaller than those we measure belowground(root) biomass carbon, carbon in dead trees and litter area of each forest type and degree ofhuman disturbance. Thus, we assume that our measurements are representative of the wider forest landscape, and that other biomass and necromass components also increase proportionally, but that soil carbon stocks are static. We estimate the magnitude of the sink in each continent by multiplying the plot-based net carbon gain rate by a series of correction factors to account for biomass of lianas, trees <10 cm diameter, necromass and belowground carbon, and a mid range estimate of the surviving forest area for year 2000(Table 4.1). For the 1990s this yields a total estimated South American forest sink of 0.65 t 0.17 PgC yr and a corresponding sink in African forests of 0.53 +0.30 PgC yr 1. Meanwhile, 0.14+0.04 PgC yr 1 in mature undisturbed Asian forests may be assumed if these responded as African and South American forests did(Pan et al. 2011) Thus the combined old-growth tropical forest sink in the 1990s is estimated to have been 1.3 0.35 PgC yr before allowing for any possible net change in soil carbon stock.

This is v similar to the figure given by Lewis et al.(2009), of 1.3 PgCyr i(bootstrapped o 8-1.6) using plots with a mean time interval of 1987-97 methodology(Tropical America, 0.62; Tropical Africa, 0.44; and 0.25 Pgo yr 1).

In the subsequent decade the American tropical a result of the 2005 Amazon drought, we discuss this below.





Clearly these estimates depend on: (i) measurement techniques; (ii) how representative the plots are of forests in South America, and the rest of the tropics: (iii) assumptions about the extent of mature forest remaining, and(iv) the extent to which we have sampled the regional-scale matrix of natural disturbance and recovery.

Moreover, they represent average annual estimates for the late twentieth century forest plots are not measured sufficiently frequently in enough places to estimate biome carbon balance on a year-by year basis.

However, they are consistent with independent evidence from recent inversion-based studies, showing that the tropics are either carbon neutral or carbon sink regions, despite widespread deforestation(Denman et al. 2007, p. 522: Stephens et al. 2007), and the fact that the terrestrial biosphere as a whole has been acting as a very large net sink for decades now(e.g. Quéré 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 1 ) ทั่ว 123 Amazonian เบื้องต้นและสุดท้าย sta ชีวมวลแปลง ประมาณการคำนวณโดยใช้สมการประมาณเกี่ยวกับต้นไม้ตี้และไม้แต่ละความหนาแน่นปริมาณมวลชีวภาพ( ข ) ทั้ง 79 แปลงจากแอฟริกา ได้แก่ ต้นไม้แต่ละต้นประมาณแปดเพิ่มขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางและไม้ความหนาแน่น เพื่อประมาณมวลชีวภาพกับความไม่แน่นอนในความสูงและเส้นผ่าศูนย์กลางวัดได้ทั้งไป สุดท้ายเปลี่ยนชีวมวลประมาณที่คาดว่าจะเป็นในตัวอย่างสุ่มขนาดเล็กแปลงวัดระยะเวลาจำกัด บางเว็บไซต์ที่แสดงการปฏิเสธในชีวมวล ในระหว่างระยะเวลาที่แสดงให้เห็นว่าที่จุดที่เฉพาะเจาะจงในพื้นที่และเวลาต้นไม้ตายได้เกินการเจริญเติบโตของต้นไม้อย่างไรก็ตาม ค่าเฉลี่ยและค่ามัธยฐานจะขยับไปทางขวา ทั้งข้อมูลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.01 )กระแส weightings แตกต่างกันตามช่วงเวลาการวัดและพื้นที่แปลง ( เพิ่มเติมข้อมูลในฟิลลิปส์ et al . 2009 )โดยใช้วิธีการเดียวกัน เราเพิ่งค้นพบเทียบเคียงปรากฏการณ์ในแอฟริกา -- ฐานข้อมูล .ที่นี่เราวัดอ่างสุทธิที่คล้ายกันในต้นไม้ 210 ซม. กับเฉลี่ย 0.63 ( bootstrapped ความเชื่อมั่น 95% , CI , o.22-0.94 ) ตันคาร์บอนต่อเฮกแตร์ต่อปี ( 79 แปลง หมายถึงวันที่เริ่มต้นและวันที่สิ้นสุด 1987 หมายถึง 1996 ; ลูอิส et al . 2009a )การเป็นเบ้ซ้ายและขยับไปทางขวาของศูนย์ ( รูป 4.3b )แสดงให้เห็นว่าการสุ่มซ้ำ เช่นตัวอย่างของมวลชีวภาพเพิ่มขึ้นจากโดเมนที่ไม่ได้เพิ่มในชีวมวลเป็นอย่างมากไม่น่าที่ 1 ; ลูอิส et al . 2009a )ป่าแอฟริกามีมากกว่ามวลต่อพื้นที่มากกว่า Amazon ป่า เมื่อความแตกต่างนี้จะเป็นทั้งป่าบล็อกได้รับการดึงดูดมวลสัมพัทธ์สุทธิในอัตราเดียวกัน ( 0.30 % ต่อปีสำหรับ Amazonia o.29 , % ต่อปีสำหรับแอฟริกา )มีหลายวิธีที่เป็นไปได้ที่แปลงตามมาตรการเหล่านี้สามารถปรับขนาดให้มีป่าเขตร้อนใน Amazonia อเมริกาใต้ และ แอฟริกาที่นี่ใช้วิธีค่อนข้างง่าย ให้หลากหลาย และไม่เสมอความไม่แน่นอนนั้น ตัวอย่างเช่น ในแง่ของลำต้นเล็กกว่าที่เราวัด belowground ( ราก ) ปริมาณคาร์บอนในต้นไม้ที่ตายแล้วและซากพืช พื้นที่ของป่าแต่ละประเภทและระดับ ofhuman รบกวนดังนั้นเราจึงคิดว่าการวัดของเราเป็นตัวแทนของป่ากว้างภูมิทัศน์และชีวมวลอื่นๆ และส่วนประกอบ necromass เพิ่มขึ้นตามสัดส่วน แต่ที่หุ้นดินเป็นแบบคงที่เราประมาณการขนาดของอ่างในแต่ละทวีป โดยการนำแผนตามสุทธิคาร์บอนได้รับคะแนนโดยชุดของปัจจัยการแก้ไขบัญชีสำหรับมวลชีวภาพของเถาวัลย์ ต้นไม้ < 10 ซม. และ necromass belowground คาร์บอน และช่วงกลางของพื้นที่ป่าที่เหลือประมาณปี 2543 ( ตารางที่ 4.1 )สำหรับในปีนี้ผลผลิตรวมประมาณอเมริกาใต้ป่าอ่าง 0.65 และ 0.17 ป้ายปีทีอ่างที่สอดคล้องกันในแอฟริกาป่า 0.53 + 0.30 ป้ายปี 1ในขณะเดียวกัน , 0.14 + 0.04 ป้ายปี 1 ในผู้ใหญ่มองเห็นทิวทัศน์ป่าเอเชียอาจจะถือว่าถ้าตอบเป็นแอฟริกันและใต้ป่าอเมริกัน ( แพน et al . 2554 ) จึงรวมเก่าการเจริญเติบโตของป่าเขตร้อนจมในปี 1990 ประมาณได้รับ 1.3 0.35 ป้ายปีก่อนอนุญาตให้ใด ๆที่เป็นไปได้การเปลี่ยนแปลงสุทธิในหุ้นคาร์บอนในดินนี่ วี คล้ายกับรูปที่ได้รับจากลูอิส et al . ( 2552 ) , 1.3 pgcyr ( bootstrapped O 8-1.6 ) โดยใช้แปลงกับหมายความว่าช่วงเวลาของ 1987-97 วิธีการ ( เขตร้อนอเมริกา 0.62 ; เขตร้อนแอฟริกา , 0.44 และ 0.25 pgo ปี 1 )ในทศวรรษต่อมาอเมริกาเขตร้อนเป็นผลของปี 2005 Amazon แล้ง เรากล่าวข้างล่างนี้ชัดเจนประเมินเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ : ( ฉัน ) เทคนิคการวัด ; ( ii ) ว่าท่านแปลงเป็นป่าอเมริกาใต้ และส่วนที่เหลือของเขตร้อน ( 3 ) สมมติฐานเกี่ยวกับขอบเขตของผู้ใหญ่ป่าที่เหลืออยู่ และ ( 4 ) ขอบเขตที่เรามีตัวอย่างในเมทริกซ์ของการรบกวนธรรมชาติ และขนาด การกู้คืนนอกจากนี้พวกเขาแสดงประมาณการประจำปีเฉลี่ยสำหรับแปลงป่าปลายศตวรรษที่ยี่สิบไม่ได้วัดบ่อยอย่างเพียงพอในสถานที่เพียงพอที่จะประเมินระบบนิเวศคาร์บอนสมดุลบนปีโดยปีพื้นฐานอย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะสอดคล้องกับหลักฐานที่ได้จากการศึกษาล่าสุดโดยอิสระแสดงให้เห็นว่าเขตร้อนมีทั้งคาร์บอนหรือคาร์บอนจมภูมิภาค แม้จะมีการตัดไม้ทำลายป่าอย่างกว้างขวาง ( เดนแมน et al . 2007 , หน้า 522 : Stephens et al . 2007 ) และความจริงที่ว่า Biosphere บก ทั้งทำตัวเป็นขนาดใหญ่มากสุทธิจมมานานหลายทศวรรษในขณะนี้ เช่น ค้นหาé r é 2009 )