The death of newspapers, and why it

The death of newspapers, and why it matters

January 4, 2010 | 4 comments

The Internet has, undeniably, changed our culture.

For most of the 20th century, we paid for our news, entertainment, art and literature. We allowed businesses to act as gatekeepers for this content, and accepted that the media landscape would be dictated by decisions made in the boardroom. Publishers, movie studio bosses, broadcasters and record company executives dictated what we read, saw and heard, based on financial projections. Their opinions about what was commercially viable regulated supply. Content had a price.

This situation was dictated by economic scarcity. That is to say, not only did an original work, such as a novel or a movie, cost money to produce, but each item used to distribute it, such as a book or a DVD, had its own individual cost of production. To make money, a publishing house or a movie studio needed to recoup its initial production costs for the original work, as well as the per-item cost for each book or DVD. The exception to this in the media landscape was broadcast media – television and radio – which anyone could watch for free, in exchange for a regular advertising break. However, in both distributed and broadcast media, the content needed to be commercial enough to either attract buyers or advertisers. In order to recoup the production cost. the companies involved controlled what was released according to what they thought would sell. As a result the market for content was led by supply – what the content companies deemed worthy of release – rather than consumer demand.

The first continuously-published American newspapers launched in April, 1704. Since then, their philosophy of objective journalism has played an important part in American culture. For democracy to function, a citizen must understand the facts surrounding an issue, so they can vote on it in an informed way: access to impartial information is key. One New York resident remarked in the 1840s that “one thing is certain – nowhere will you find better informed people – that is, those who better understand all the principal movements of the day, whether political, moral or religious, than the readers of a country newspaper”. As the primary method for disseminating facts and information to the public, newspapers have been fundamental to democracy.

In the first decade of the 21st century, the model for distributing newspaper content changed. In 2008, newspaper circulation in the US dropped by 4.6% on weekdays and 4.8% on Sundays. Meanwhile, visits to the top fifty news-related websites, which all are free to access, increased by 27%. Correspondingly, the first quarter of 2009 was the worst ever for newspapers, with sales plunging by $2.9 billion.

The seeds of the Internet were sewn in 1969. However, it wasn’t until Tim Berners-Lee invented the World Wide Web in 1989 that its effects on the media began to be felt. While content had been made available on the network for twenty years, it had been purely text-based, required a level of technological knowhow to operate, and needed to be accessed through specialist communications software. The Web was based on hypertext, a more accessible way of joining documents and articles together through linked topics and phrases. Most importantly, though, it brought with it the Web browser, a single portal for accessing all content, and allowed the use of embedded images, movies and sound.

In 1992, the Internet was opened for commercial access, and online services like AOL, Prodigy and Delphi began offering connectivity. Anyone could run a site on the Web, which was now accessible to millions of people worldwide. In 1993, Global Network Navigator became the first online publication to support itself with interactive advertising banners, and the path forward was clear: newspapers could make their content available for free to anyone in the world with Internet access, and pay for it with advertising. Due to the nature of the network, once a piece of content had been produced, the cost of disseminating it indefinitely was negligible. The barrier to entry had also been dramatically lowered: anyone could publish news without having to establish a distribution network. Other advertising-supported sites like the Drudge Report, the Huffington Post and opinion-orientated “Web logs” like DailyKos began to spring up. The former media gatekeepers were no longer an effective part of the news ecosystem.

These events moved newspaper content beyond the scarcity model. Wikipedia says this about scarcity: “Goods that are scarce are called economic goods. […] Other goods are called free goods if they are desired but in such abundance that they are not scarce, such as air and seawater”. Thanks to the Internet, content became like air and seawater: almost infinitely abundant, and free. The possibilities provided by Internet advertising seemed to have heralded a new era.

Internet advertising has a major benefit over its

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตายของหนังสือพิมพ์ และ ทำไมมันเป็นเรื่อง4 มกราคม 2010 | ความคิดเห็นที่ 4อินเทอร์เน็ต ดี ๆ แล้ววัฒนธรรมของเราสำหรับส่วนใหญ่ของศตวรรษ 20 เราจ่ายข่าว บันเทิง ศิลปะ และวรรณคดี เราอนุญาตให้ธุรกิจเป็น gatekeepers สำหรับเนื้อหานี้ และยอมรับว่า ภูมิทัศน์สื่อจะถูกควบคุม โดยทำในห้องประชุมการตัดสินใจ ภาพยนตร์สตูดิโอผู้บังคับบัญชา ผู้จัดพิมพ์ และผู้บริหารบริษัทบอกอะไรเราอ่าน เห็น และได้ ยิน ตามด้านการเงิน ความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งทำงานได้ในเชิงพาณิชย์กำหนดอุปทาน เนื้อหามีราคาThis situation was dictated by economic scarcity. That is to say, not only did an original work, such as a novel or a movie, cost money to produce, but each item used to distribute it, such as a book or a DVD, had its own individual cost of production. To make money, a publishing house or a movie studio needed to recoup its initial production costs for the original work, as well as the per-item cost for each book or DVD. The exception to this in the media landscape was broadcast media – television and radio – which anyone could watch for free, in exchange for a regular advertising break. However, in both distributed and broadcast media, the content needed to be commercial enough to either attract buyers or advertisers. In order to recoup the production cost. the companies involved controlled what was released according to what they thought would sell. As a result the market for content was led by supply – what the content companies deemed worthy of release – rather than consumer demand.The first continuously-published American newspapers launched in April, 1704. Since then, their philosophy of objective journalism has played an important part in American culture. For democracy to function, a citizen must understand the facts surrounding an issue, so they can vote on it in an informed way: access to impartial information is key. One New York resident remarked in the 1840s that “one thing is certain – nowhere will you find better informed people – that is, those who better understand all the principal movements of the day, whether political, moral or religious, than the readers of a country newspaper”. As the primary method for disseminating facts and information to the public, newspapers have been fundamental to democracy.In the first decade of the 21st century, the model for distributing newspaper content changed. In 2008, newspaper circulation in the US dropped by 4.6% on weekdays and 4.8% on Sundays. Meanwhile, visits to the top fifty news-related websites, which all are free to access, increased by 27%. Correspondingly, the first quarter of 2009 was the worst ever for newspapers, with sales plunging by $2.9 billion.เมล็ดของอินเทอร์เน็ตถูกเย็บใน 1969 อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้จนกว่า Tim Berners-Lee คิดค้นเวิลด์ไวด์เว็บในปี 1989 ที่ผลบนสื่อเริ่มจะรู้สึก ในขณะที่เนื้อหาได้ถูกทำพร้อมใช้งานบนเครือข่ายสำหรับยี่สิบปี มันได้หมดจดข้อ knowhow เทคโนโลยีการใช้งานในระดับจำเป็น และต้องเข้าถึงได้ โดยผู้เชี่ยวชาญสื่อสารซอฟต์แวร์ เว็บถูกตาม hypertext วิธีเข้าถึงได้รวมเอกสารและบทความร่วมกันผ่านหัวข้อเชื่อมโยงและวลี สำคัญ แม้ว่า มันมากับเว็บเบราว์เซอร์ เว็บไซต์ที่เดียวสำหรับการเข้าถึงเนื้อหาทั้งหมด และอนุญาตให้ใช้ภาพที่ฝังตัว ภาพยนตร์ และเสียงIn 1992, the Internet was opened for commercial access, and online services like AOL, Prodigy and Delphi began offering connectivity. Anyone could run a site on the Web, which was now accessible to millions of people worldwide. In 1993, Global Network Navigator became the first online publication to support itself with interactive advertising banners, and the path forward was clear: newspapers could make their content available for free to anyone in the world with Internet access, and pay for it with advertising. Due to the nature of the network, once a piece of content had been produced, the cost of disseminating it indefinitely was negligible. The barrier to entry had also been dramatically lowered: anyone could publish news without having to establish a distribution network. Other advertising-supported sites like the Drudge Report, the Huffington Post and opinion-orientated “Web logs” like DailyKos began to spring up. The former media gatekeepers were no longer an effective part of the news ecosystem.These events moved newspaper content beyond the scarcity model. Wikipedia says this about scarcity: “Goods that are scarce are called economic goods. […] Other goods are called free goods if they are desired but in such abundance that they are not scarce, such as air and seawater”. Thanks to the Internet, content became like air and seawater: almost infinitely abundant, and free. The possibilities provided by Internet advertising seemed to have heralded a new era.โฆษณาอินเทอร์เน็ตมีผลประโยชน์ที่สำคัญกว่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตายของหนังสือพิมพ์และทำไมมันเป็นเรื่องสำคัญ4 มกราคม 2010 | ความคิดเห็นที่ 4 อินเทอร์เน็ตได้อย่างปฏิเสธไม่ได้เปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมของเรา. สำหรับส่วนมากของศตวรรษที่ 20 เราจ่ายสำหรับข่าวของเราความบันเทิงศิลปะและวรรณกรรม เราได้รับอนุญาตให้ธุรกิจที่จะทำหน้าที่เป็นคนเฝ้าประตูสำหรับเนื้อหานี้และได้รับการยอมรับว่าภูมิทัศน์สื่อจะถูกกำหนดโดยการตัดสินใจในห้องประชุม สำนักพิมพ์ผู้บังคับบัญชาสตูดิโอภาพยนตร์กระจายเสียงและผู้บริหาร บริษัท แผ่นเสียงบอกสิ่งที่เราอ่านเห็นและได้ยินขึ้นอยู่กับการประมาณการทางการเงิน ความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นในเชิงพาณิชย์อุปทานการควบคุมการทำงานได้ เนื้อหาที่มีราคา. สถานการณ์เช่นนี้เป็นไปตามความขาดแคลนทางเศรษฐกิจ กล่าวคือไม่เพียง แต่งานเดิมเช่นนิยายหรือภาพยนตร์เงินค่าใช้จ่ายในการผลิต แต่สินค้าแต่ละรายการที่ใช้ในการแจกจ่ายเช่นหนังสือหรือดีวีดีมีค่าใช้จ่ายของแต่ละบุคคลของตัวเองของการผลิต ที่จะทำให้เงินสำนักพิมพ์หรือสตูดิโอภาพยนตร์ที่จำเป็นในการชดใช้ค่าใช้จ่ายการผลิตเริ่มต้นสำหรับการทำงานที่เดิมเช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายต่อรายการสำหรับหนังสือแต่ละเล่มหรือดีวีดี ข้อยกเว้นนี้ในภูมิทัศน์สื่อสื่อออกอากาศ - โทรทัศน์และวิทยุ - ซึ่งทุกคนสามารถดูได้ฟรีในการแลกเปลี่ยนสำหรับการพักผ่อนโฆษณาปกติ อย่างไรก็ตามในทั้งกระจายและสื่อกระจายเสียงเนื้อหาที่จำเป็นในการเป็นเชิงพาณิชย์มากพอที่จะดึงดูดผู้ซื้ออย่างใดอย่างหนึ่งหรือผู้โฆษณา เพื่อที่จะชดใช้ค่าใช้จ่ายในการผลิต บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมสิ่งที่ได้รับการปล่อยตัวตามสิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะขาย เป็นผลให้ตลาดสำหรับเนื้อหาที่นำโดยอุปทาน - สิ่งที่ บริษัท เนื้อหาถือว่าคุ้มค่าของการเปิดตัว -. มากกว่าความต้องการผู้บริโภคครั้งแรกอย่างต่อเนื่องตีพิมพ์หนังสือพิมพ์อเมริกันเปิดตัวในเดือนเมษายน1,704 ตั้งแต่นั้นปรัชญาวัตถุประสงค์ของหนังสือพิมพ์ได้เล่น ส่วนสำคัญในวัฒนธรรมของชาวอเมริกัน เพื่อประชาธิปไตยทำงานเป็นพลเมืองจะต้องเข้าใจข้อเท็จจริงโดยรอบปัญหาเพื่อให้พวกเขาสามารถลงคะแนนในการทำงานในลักษณะข้อมูล: การเข้าถึงข้อมูลที่เป็นกลางเป็นกุญแจสำคัญ หนึ่งในนิวยอร์กมีถิ่นที่อยู่ข้อสังเกตในยุค 1840 ที่ว่า "สิ่งหนึ่งคือบาง - ไม่มีที่ไหนเลยที่คุณจะพบคนทราบดีกว่า - นั่นคือผู้ที่เข้าใจทุกความเคลื่อนไหวที่สำคัญในวันนี้ไม่ว่าจะเป็นการเมืองศีลธรรมหรือศาสนากว่าผู้อ่านที่ หนังสือพิมพ์ประเทศ " ในฐานะที่เป็นวิธีการหลักในการเผยแพร่ข้อเท็จจริงและข้อมูลให้ประชาชนได้รับหนังสือพิมพ์พื้นฐานของการปกครองระบอบประชาธิปไตย. ในทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 21 รูปแบบการกระจายเนื้อหาของหนังสือพิมพ์ที่มีการเปลี่ยนแปลง ในปี 2008 การไหลเวียนของหนังสือพิมพ์ในสหรัฐปรับตัวลดลง 4.6% ในวันธรรมดาและ 4.8% ในวันอาทิตย์ ในขณะที่การเข้าชมไปด้านบนห้าสิบเว็บไซต์ข่าวที่เกี่ยวข้องกับการที่ทุกคนมีอิสระในการเข้าถึงเพิ่มขึ้น 27% ตามลําดับในไตรมาสแรกของปี 2009 ที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยเป็นหนังสือพิมพ์ที่มียอดขายพรวดพราดจาก $ 2900000000. เมล็ดของอินเทอร์เน็ตถูกเย็บติดในปี 1969 แต่ก็ไม่ได้จนกว่า Tim Berners-Lee คิดค้นเวิลด์ไวด์เว็บในปี 1989 ว่า ผลกระทบต่อสื่อเริ่มที่จะรู้สึก ในขณะที่เนื้อหาที่ได้รับการให้บริการบนเครือข่ายยี่สิบปีที่ผ่านมาจะได้รับข้อความล้วนต้องระดับของเทคโนโลยีโนว์ฮาวในการดำเนินงานและความจำเป็นที่จะเข้าถึงได้ผ่านซอฟแวร์การสื่อสารผู้เชี่ยวชาญ เว็บก็ขึ้นอยู่กับไฮเปอร์เป็นวิธีที่เข้าถึงได้มากขึ้นของการเข้าร่วมเอกสารและบทความร่วมกันผ่านหัวข้อการเชื่อมโยงและวลี ที่สำคัญที่สุด แต่ก็มาด้วยเบราว์เซอร์เว็บพอร์ทัลเดียวสำหรับการเข้าถึงเนื้อหาทั้งหมดและได้รับอนุญาตให้ใช้ภาพฝังภาพยนตร์และเสียง. ในปี 1992 อินเทอร์เน็ตที่เปิดสำหรับการเข้าถึงในเชิงพาณิชย์และบริการออนไลน์เช่น AOL, มหัศจรรย์และ Delphi เริ่มนำเสนอการเชื่อมต่อ ทุกคนสามารถใช้เว็บไซต์บนเว็บซึ่งตอนนี้สามารถเข้าถึงผู้คนนับล้านทั่วโลก ในปี 1993 นาวิเกเตอร์เครือข่ายทั่วโลกกลายเป็นสิ่งพิมพ์ออนไลน์แรกที่สนับสนุนตัวเองด้วยป้ายโฆษณาแบบโต้ตอบและเส้นทางข้างหน้าเป็นที่ชัดเจน: หนังสือพิมพ์จะทำให้เนื้อหาของพวกเขาสามารถใช้ได้ฟรีให้กับทุกคนในโลกที่มีการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตและชำระเงินสำหรับมันด้วยการโฆษณา เนื่องจากลักษณะของเครือข่ายเมื่อชิ้นส่วนของเนื้อหาที่ได้รับการผลิต, ค่าใช้จ่ายของการเผยแพร่มันไปเรื่อย ๆ ได้เล็กน้อย อุปสรรคที่รายการได้รับการลดลงนอกจากนี้ยังมีอย่างมาก: ทุกคนสามารถเผยแพร่ข่าวโดยไม่ต้องสร้างเครือข่ายการจัดจำหน่าย เว็บไซต์ที่ได้รับการสนับสนุนการโฆษณาอื่น ๆ เช่นหนักรายงาน Huffington โพสต์และความคิดเห็นที่เน้น "เว็บล็อก" ชอบ DailyKos เริ่มที่จะกระโดดขึ้น อดีตคนเฝ้าประตูสื่อเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่มีประสิทธิภาพของระบบนิเวศข่าว. เหตุการณ์เหล่านี้ย้ายเนื้อหาหนังสือพิมพ์เกินรูปแบบการขาดแคลน วิกิพีเดียบอกว่านี่ขาดแคลนเกี่ยวกับ: "สินค้าที่หายากที่เรียกว่าสินค้าทางเศรษฐกิจ [... ] สินค้าอื่น ๆ ที่เรียกว่าสินค้าฟรีหากพวกเขาเป็นที่ต้องการ แต่ในความอุดมสมบูรณ์เช่นที่พวกเขาไม่ได้หายากเช่นอากาศและน้ำทะเล " ขอบคุณกับอินเทอร์เน็ตเนื้อหาเป็นเหมือนอากาศและน้ำทะเล: เกือบอนันต์มากมายและฟรี ความเป็นไปได้ให้บริการโดยการโฆษณาทางอินเทอร์เน็ตดูเหมือนจะมีการประกาศยุคใหม่. การโฆษณาทางอินเทอร์เน็ตมีประโยชน์ที่สำคัญของมันมากกว่า