Silk from the silkworm, Bombyx mori

Silk from the silkworm, Bombyx mori,has been used as biomedical suture material for centuries. The unique mechanical
properties of these fibers provided important clinical repair options for many applications. During the past 20 years,some
biocompatibility problems have been reported for silkworm silk; however,contamination from residual sericin (glue-like proteins)
was the likely cause. More recent studies with well-defined silkworm silk fibers and films suggest that the core silk fibroin fibers
exhibit comparable biocompatibility in vitro and in vivo with other commonly used biomaterials such as polylactic acid and
collagen. Furthermore,the unique mechanical properties of the silk fibers,the diversity of side chain chemistries for ‘decoration’
with growth and adhesion factors,and the ability to genetically tailor the protein provide additional rationale for the exploration of
this family of fibrous proteins for biomaterial applications. For example,in designing scaffolds for tissue engineering these
properties are particularly relevant and recent results with bone and ligament formation in vitro support the potential role for this
biomaterial in future applications. To date,studies with silks to address biomaterial and matrix scaffold needs have focused on
silkworm silk. With the diversity of silk-like fibrous proteins from spiders and insects,a range of native or bioengineered variants
can be expected for application to a diverse set of clinical needs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไหมจากไหม ไหม ใช้วัสดุรอยประสานทางชีวการแพทย์มาหลายศตวรรษ เครื่องกลไม่ซ้ำกันคุณสมบัติของเส้นใยเหล่านี้มีตัวเลือกการซ่อมแซมทางคลินิกที่สำคัญสำหรับโปรแกรมประยุกต์หลายโปรแกรม ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา บางมีการรายงานปัญหา biocompatibility ไหมไหม อย่างไรก็ตาม ปนเหลือทองบริสุทธิ์ (เหมือนกาวโปรตีน)สาเหตุได้ การศึกษาล่าสุดกับเส้นใยไหมไหมโดยฟิล์มแนะนำว่า หลักไหม fibroin เส้นใยแสดง biocompatibility ในเปรียบเทียบได้ และในสัตว์ทดลองกันโดยทั่วไปใช้ชีววัสดุเช่นกรดเกิดสารประกอบเชิงซ้อน และคอลลาเจน นอกจากนี้ คุณสมบัติทางกลไม่ซ้ำของเส้นใยไหม ความหลากหลายของด้านโซ่ chemistries สำหรับ 'ตกแต่ง'มีการเจริญเติบโต และปัจจัยยึดเกาะ และความสามารถในการปรับแปลงพันธุกรรมโปรตีนให้เหตุผลเพิ่มเติมสำหรับการสำรวจตระกูลนี้ของโปรตีนเยื่อสำหรับ biomaterial ตัวอย่าง ในการออกแบบ scaffolds สำหรับเนื้อเยื่อวิศวกรรมเหล่านี้คุณสมบัติมีผลเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่ง และล่าสุดกับกระดูก และเอ็นก่อในสนับสนุนบทบาทศักยภาพนี้biomaterial ในโปรแกรมประยุกต์ในอนาคต วันที่ ศึกษากับผ้าไหมไปนั่งร้าน biomaterial และเมทริกซ์ที่อยู่ต้องรู้ไหมไหม ด้วยความหลากหลายของโปรตีนเยื่อไหมเหมือนแมงมุมและแมลง ชุดพื้นเมืองหรือ bioengineered ย่อยสามารถคาดหวังสำหรับการกำหนดความหลากหลายของความต้องการทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผ้าไหมจากไหม, ไหมได้ถูกนำมาใช้เป็นวัสดุเย็บทางการแพทย์มานานหลายศตวรรษ เครื่องจักรกลที่ไม่ซ้ำกัน
คุณสมบัติของเส้นใยเหล่านี้ให้ตัวเลือกการซ่อมแซมที่สำคัญทางคลินิกสำหรับการใช้งานจำนวนมาก ช่วงที่ผ่านมา 20 ปีบาง
ปัญหา biocompatibility ได้รับรายงานสำหรับผ้าไหมไหม; แต่การปนเปื้อนจากการที่เหลือเซริซิน (โปรตีนกาวเหมือน)
เป็นสาเหตุ การศึกษาล่าสุดที่มีดีที่กำหนดเส้นใยไหมผ้าไหมและภาพยนตร์แสดงให้เห็นว่าเส้นใยไหมไฟโบรอินหลัก
แสดง biocompatibility เทียบเคียงในหลอดทดลองและในร่างกายกับวัสดุอื่น ๆ ที่ใช้กันทั่วไปเช่นกรด polylactic และ
คอลลาเจน นอกจากคุณสมบัติทางกลที่เป็นเอกลักษณ์ของเส้นใยผ้าไหม, ความหลากหลายของห่วงโซ่ด้านเคมีสำหรับ 'ตกแต่ง'
กับปัจจัยการเจริญเติบโตและการยึดเกาะและความสามารถในการปรับแต่งพันธุกรรมโปรตีนให้เหตุผลเพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบข้อเท็จจริงของ
ครอบครัวของโปรตีนเส้นใยสำหรับการใช้งานของวัสดุนี้ . ยกตัวอย่างเช่นในการออกแบบโครงสำหรับงานวิศวกรรมเนื้อเยื่อเหล่านี้
คุณสมบัติเป็นผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องและที่ผ่านมากับการสร้างกระดูกและเอ็นในหลอดทดลองสนับสนุนบทบาทที่มีศักยภาพสำหรับการนี้
ของวัสดุในการใช้งานในอนาคต ในวันที่การศึกษาด้วยผ้าไหมไปยังที่อยู่ของวัสดุและความต้องการของนั่งร้านเมทริกซ์มีความสำคัญกับ
ผ้าไหมไหม ด้วยความหลากหลายของเส้นใยโปรตีนเหมือนไหมจากแมงมุมและแมลงช่วงของสายพันธุ์พื้นเมืองหรือตัดแต่ง
สามารถคาดหวังสำหรับการใช้งานกับชุดที่หลากหลายของความต้องการทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ้าไหมจากหนอนไหม ( Bombyx mori มาใช้เป็นวัสดุเย็บแผลชีวการแพทย์มานานหลายศตวรรษ เครื่องจักรกล
คุณสมบัติเฉพาะของเส้นใยเหล่านี้ให้ตัวเลือกการซ่อมแซมทางคลินิกที่สำคัญสำหรับการใช้งานมาก ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ปัญหา biocompatibility บาง
ถูกรายงานว่ามีผ้าไหม อย่างไรก็ตาม การปนเปื้อนจากโปรตีนตกค้าง ( กาวเหมือนโปรตีน )
เป็นสาเหตุที่เป็นไปได้ More recent studies with well-defined silkworm silk fibers and films suggest that the core silk fibroin fibers
exhibit comparable biocompatibility in vitro and in vivo with other commonly used biomaterials such as polylactic acid and
collagen. Furthermore,the unique mechanical properties of the silk fibers,the diversity of side chain chemistries for ‘decoration’
with growth and adhesion factors,and the ability to genetically tailor the protein provide additional rationale for the exploration of
this family of fibrous proteins for biomaterial applications. For example,in designing scaffolds for tissue engineering these
properties are particularly relevant and recent results with bone and ligament formation in vitro support the potential role for this
biomaterial in future applications. To date,studies with silks to address biomaterial and matrix scaffold needs have focused on
silkworm silk. With the diversity of silk-like fibrous proteins from spiders and insects,a range of native or bioengineered variants
can be expected for application to a diverse set of clinical needs.