The view of teaching which has been

The view of teaching which has been widely held in the west for centuries is a predominantly verbal one. A teacher does things such as lecturing, explaining, asking questions and telling students to do things. Students have a largely complementary role of listening, understanding, answering and basically responsing to the initiative of the teacher. Many people also hold some version of the view that people learn things by expressing them in their own words. This is why we distrust students' work if it is copied verbatim from a book. And it appears reasonable that "talking through" a problem can often clarify it. A widely held and often taken for granted view of classroom behaviour is therefore based on some version of teacher-student verbal dialogue, with a high value placed on the public, explicit, verbal expression of knowledge. This view of education, with its equation of teaching and talking, is of course, culture-specific. Not all cultures take it for granted that the verbal channel is the primary channel for learning, but believe that learning occurs through silent observation, participation, self-initiated test- ing, experience, and so on. In addition, the western model of teaching has often been attacked by educational theorists, but it has proved remarkably resistant to such criticism. In a culture such as ours which assumes a close relationship between teaching, learning and talking, an obvious application of discourse analysis is to analyse the teacher-student classroom dialogue itself. This is the educational process as it is experienced day by day by most students. It is important that teachers have systematic ways of analysing their own daily professional behaviour; and such reflection on the process of classroom interaction itself is becoming a standard component of teacher- training courses. For example, micro-teaching is now a common teacher- training technique. Such training is also becoming increasingly common for doctors, managers and other professionals.
- A very substantial body of work on classroom interation has been published since the late 1960s. There is no room to review this work here, and it is in any case fairly well known. The work varies according to how it draws on linguistic, sociological, anthropological and psychological methods, but broadly speaking there have been three influential kinds of study of classroom language. Type 1 could be called i~sightful observation. This involves detailed study and commentary on recorded lessons. It is valuable in that it demands close attention to be paid to the details of real language, but is inevitably limited since it is restricted to impressionistic and selective commentary. The best known British work is probably that of Barnes et al. ( 1969). There is no doubt that many teachers find Barnes' work very helpful: it has made them aware of all kinds of things they had never noticed before, and Barnes is a very sensitive observer. This is precisely one of the problems; there is no method or guiding principle for those of us who are not as sensitive and full of insight as Barnes. Such work can be made more principled and theoretically secure by using fieldwork methods developed in sociology and anthropology, and by relating the observational data to an explicit theoretical framework such as symbolic interactionism. Type 2 involves the use of coding schemes: that is, sets of categories designed to code or classify large amounts of language, usually as it happens in real time. This may be valuable in allowing broad trends to become visible and in making gross comparisons between different teachers, different school subjects, even groups of teachers in different countries, and so on. However, it inevitably means that close attention is no longer paid to the actual language used. This approach derives from work done in the 1950s by the American social psychologist Robert Bales. The best known work on classroom language is by Flanders (1970). Such coding schemes are often frequently used in micro-teaching when this is used as a teacher-training technique. Type 3 could simply be called discourse analysis. The aim here is to describe spoken discourse as a linguistic system in its own right: to discover what the units of analysis are, and how these units relate into sequences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูการสอนที่มีแพร่หลายถือตะวันตกศตวรรษอันเป็นวาจาได้ ครูไม่สิ่งเช่นปาฐกถา อธิบาย ถามคำถาม และบอกให้นักเรียนทำกิจกรรม นักเรียนมีบทบาทเสริมส่วนใหญ่ฟัง ความเข้าใจ การตอบรับและโดยทั่วไป responsing การคิดริเริ่มของครู หลายคนยังค้างบางรุ่นของมุมมองที่ว่า คนเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ โดยแสดงออกถึงคำพูดของตนเอง นี่คือเหตุผลที่เราระแวงนักงานถ้าคัดลอก verbatim จากหนังสือ และปรากฏว่า "พูดถึง" ปัญหาสามารถมักจะชี้แจงมันสมเหตุสมผล ดังนั้นตามการจัดขึ้นกันอย่างแพร่หลาย และมักจะดำเนินการได้รับมุมมองของพฤติกรรมการเรียนในบางรุ่นของครู-นักเรียนสนทนาด้วยวาจา มีค่าสูงอยู่ในสาธารณะ ชัดเจน ถ้อยความรู้ มุมมองของการศึกษา มีสมการของ การสอน พูด แน่นอน เป็นวัฒนธรรมเฉพาะ ไม่สำคัญจะได้รับว่าช่องทางวาจาช่องหลักการเรียนรู้ แต่เชื่อว่าการเรียนรู้เกิดขึ้นผ่านการสังเกตสภาพ เข้าร่วม ทดสอบกำลังริเริ่มด้วยตนเอง ประสบการณ์ และอื่น ๆ นอกจากนี้ โจมตีแบบตะวันตกของสอน โดยศึกษา theorists มักจะ แต่ได้พิสูจน์ทแบบทนการวิจารณ์ดังกล่าว ในวัฒนธรรมเช่นเราซึ่งถือเป็นความสัมพันธ์ระหว่างสอน การเรียนรู้ และพูดคุย ประยุกต์ชัดเจนการวิเคราะห์วาทกรรมคือการ วิเคราะห์บทสนทนาห้องเรียนของครู-นักเรียนเอง นี้เป็นกระบวนการศึกษามันเป็นประสบการณ์วัน โดยนักเรียนส่วนใหญ่ เป็นสิ่งสำคัญที่ครูมีวิธีระบบวิเคราะห์พฤติกรรมตนเองอาชีพประจำวัน และดังกล่าวสะท้อนกระบวนการของห้องเรียนการโต้ตอบเองเป็น ส่วนประกอบมาตรฐานของหลักสูตรฝึกอบรมครู ตัวอย่าง ไมโครสอนเป็นเทคนิคการฝึกอบรมครูทั่วไป ฝึกอบรมดังกล่าวจะยังแข็งแรงมากสำหรับแพทย์ ผู้จัดการ และคนอื่น ๆ -ร่างกายที่พบมากของงานบนห้องเรียน interation ถูกเผยแพร่ตั้งแต่ปี 1960 ปลาย มีห้องตรวจทานงานนี้ และมันจะในกรณีใด ๆ ค่อนข้างรู้จักกันดี งานที่แตกต่างกันไปตามวิธีการดึงดูดในภาษาศาสตร์ สังคมวิทยา พัณฑ์ และจิตใจ แต่พูดทั่วไปมีได้สามชนิดที่มีอิทธิพลของการศึกษาเรียนภาษา ชนิดที่ 1 อาจเรียกฉัน ~ sightful สังเกตได้ นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษารายละเอียดและความเห็นในบทเรียนที่บันทึกไว้ มันมีคุณค่าที่จะต้องใส่รายละเอียดของภาษาจริงชำระ แต่ย่อมจำกัดเนื่องจากเป็นการจำกัดความเห็น impressionistic และเลือก งานอังกฤษรู้จักกันดีคือคงที่ของ Barnes et al. (1969) ไม่ต้องสงสัยว่า ครูหลายใช้ประโยชน์งานของ Barnes มาก: มันได้ทำให้พวกเขาตระหนักถึงทุกสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพบก่อน และ Barnes เป็นแหล่งที่มีความสำคัญมากขึ้น นี้เป็นหนึ่งในปัญหา มีไม่มีวิธีหรือแนวทางหลักสำหรับพวกเราที่ไม่สำคัญ และเต็มไปด้วยความเข้าใจเป็น Barnes เป็น งานดังกล่าวสามารถทำ principled มาก และปลอดภัยตามหลักวิชาโดยวิธีสามารถพัฒนาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา และข้อมูลสังเกตการณ์ที่เกี่ยวข้องกับกรอบทฤษฎีชัดเจนเช่น interactionism สัญลักษณ์ ชนิด 2 เกี่ยวข้องกับการใช้รหัสรูปแบบ: ชุดของประเภทที่ออกแบบมาให้รหัส หรือจัดประเภทภาษา เป็นปกติจำนวนมากเกิดขึ้นในเวลาจริงคือ การ นี้อาจจะมีค่าให้แนวโน้มสิ่งที่เห็น และ ในการทำรวมเปรียบเทียบระหว่างครูแตกต่างกัน เรื่องโรงเรียนต่าง ๆ แม้แต่กลุ่มของครูในประเทศต่าง ๆ และอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ย่อมหมายความว่าปิดความสนใจไม่ชำระเงินภาษาจริงที่ใช้ วิธีการนี้มาจากงานที่ทำในช่วงทศวรรษ 1950 โดยจิตวิทยาสังคมชาวอเมริกันโรเบิร์ตก้อน งานรู้จักกันดีในห้องเรียนภาษา โดยจังหวัดฟลานเดอร์ (1970) ได้ แผนงานเช่นรหัสมักมักใช้ในไมโครเมื่อใช้เป็นเทคนิคการฝึกอบรมครู ชนิด 3 สามารถเพียงสามารถเรียกการวิเคราะห์วาทกรรมนั้น จุดมุ่งหมายที่นี่จะอธิบายพูดวาทกรรมเป็นภาษาศาสตร์ระบบตนเอง: เยือนหน่วยการวิเคราะห์คืออะไร และหน่วยเกี่ยวข้องเป็นลำดับวิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุมมองของการเรียนการสอนที่ได้รับการจัดขึ้นอย่างกว้างขวางในตะวันตกมานานหลายศตวรรษเป็นส่วนใหญ่ด้วยวาจาหนึ่ง ครูไม่สิ่งต่างๆเช่นการบรรยายอธิบายถามคำถามและบอกให้นักเรียนที่จะทำในสิ่งที่ นักเรียนมีบทบาทเสริมการฟังส่วนใหญ่เข้าใจการตอบและพื้น responsing ความคิดริเริ่มของครู หลายคนยังถือรุ่นของมุมมองบางอย่างที่คนเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ โดยแสดงไว้ในคำพูดของตัวเอง นี่คือเหตุผลที่เราไม่ไว้วางใจการทำงานของนักเรียนหากมีการคัดลอกคำต่อคำจากหนังสือ และจะปรากฏเหตุผลว่า "การพูดคุยผ่าน" ปัญหาที่เกิดขึ้นมักจะสามารถชี้แจง จัดขึ้นอย่างกว้างขวางและนำมักจะได้รับมุมมองของพฤติกรรมในห้องเรียนดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับรุ่นบางส่วนของการสนทนาทางวาจาครูนักเรียนที่มีมูลค่าสูงวางอยู่บนที่สาธารณะอย่างชัดเจน, การแสดงออกทางวาจาของความรู้ มุมมองของการศึกษานี้มีสมการของการเรียนการสอนและการพูดคุยเป็นหลักสูตรวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจง ไม่ทุกวัฒนธรรมใช้มันเพื่อรับที่ช่องทางวาจาเป็นช่องทางหลักสำหรับการเรียนรู้ แต่เชื่อว่าการเรียนรู้เกิดขึ้นผ่านการสังเกตเงียบมีส่วนร่วมด้วยตนเองริเริ่มไอเอ็นจีโซลูประสบการณ์และอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบการเรียนการสอนของตะวันตกได้รับมักจะโจมตีโดยทฤษฎีการศึกษา แต่มันได้พิสูจน์อย่างน่าทึ่งทนต่อการวิจารณ์ดังกล่าว ในวัฒนธรรมเช่นเราซึ่งถือว่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างการเรียนการสอนและพูดคุยโปรแกรมประยุกต์ที่เห็นได้ชัดของการวิเคราะห์วาทกรรมคือการวิเคราะห์การเจรจาห้องเรียนครูนักเรียนเอง นี่คือขั้นตอนการศึกษาในขณะที่มันมีประสบการณ์ในแต่ละวันโดยนักเรียนส่วนใหญ่ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ครูมีวิธีการที่เป็นระบบของการวิเคราะห์พฤติกรรมเป็นมืออาชีพของตัวเองทุกวัน และการสะท้อนดังกล่าวในกระบวนการของการมีปฏิสัมพันธ์ในห้องเรียนตัวเองจะกลายเป็นส่วนประกอบมาตรฐานของหลักสูตรการฝึกอบรม teacher- ยกตัวอย่างเช่นไมโครการเรียนการสอนในขณะนี้คือเทคนิคการฝึกอบรม teacher- ที่พบบ่อย การฝึกอบรมดังกล่าวจะยังเป็นกันมากขึ้นสำหรับแพทย์ผู้จัดการและผู้เชี่ยวชาญด้านอื่น ๆ .
- ร่างกายที่สำคัญมากของการทำงานในห้องเรียน interation ได้รับการตีพิมพ์ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1960 มีห้องพักที่จะตรวจสอบการทำงานนี้อยู่ที่นี่และมันก็เป็นในกรณีใด ๆ อย่างเป็นธรรมที่รู้จักกันดี การทำงานแตกต่างกันไปตามวิธีการที่จะดึงภาษาศาสตร์สังคมวิทยามานุษยวิทยาและวิธีการทางจิตวิทยา แต่พูดกว้างมีการสามชนิดที่มีอิทธิพลของการศึกษาภาษาในห้องเรียน ประเภทที่ 1 อาจจะเรียกว่าฉัน ~ สังเกต sightful นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษารายละเอียดและความเห็นเกี่ยวกับบทเรียนที่บันทึกไว้ มันเป็นเรื่องที่มีคุณค่าในการที่จะเรียกร้องความสนใจใกล้เคียงที่จะจ่ายให้รายละเอียดของภาษาที่แท้จริง แต่มีข้อ จำกัด เพราะมันหลีกเลี่ยงไม่ได้ถูก จำกัด ให้ความเห็นฤษีและเลือก ที่รู้จักกันดีในการทำงานของอังกฤษอาจจะเป็นที่ของบาร์นส์และอัล (1969) มีข้อสงสัยว่าครูหลายคนพบว่าการทำงานของบาร์นส์ที่เป็นประโยชน์อย่างมันได้ทำให้พวกเขารู้ทุกชนิดของสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนและบาร์นส์เป็นผู้สังเกตการณ์ที่สำคัญมาก นี้แน่นอนหนึ่งในปัญหา; ไม่มีวิธีการหรือหลักการสำหรับพวกเราที่ไม่ได้มีความละเอียดอ่อนและเต็มไปด้วยความเข้าใจเป็นบาร์นส์ การทำงานดังกล่าวสามารถทำจริยธรรมและมีความปลอดภัยมากขึ้นในทางทฤษฎีโดยใช้วิธีการวิจัยพัฒนาในสังคมวิทยาและมานุษยวิทยาและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการสังเกตไปยังกรอบทฤษฎีอย่างชัดเจนเช่นสัญลักษณ์ interactionism ชนิดที่ 2 เกี่ยวข้องกับการใช้รูปแบบการเข้ารหัส: นั่นคือชุดของประเภทการออกแบบรหัสหรือจำแนกจำนวนมากของภาษามักจะเป็นที่จะเกิดขึ้นในเวลาจริง นี้อาจจะมีประโยชน์ในการช่วยให้แนวโน้มที่จะกลายเป็นวงกว้างที่มองเห็นและในการเปรียบเทียบขั้นต้นที่แตกต่างกันระหว่างครูผู้สอนวิชาโรงเรียนที่แตกต่างกันแม้กลุ่มครูผู้สอนในต่างประเทศและอื่น ๆ แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้หมายความว่าความสนใจใกล้เคียงจะไม่จ่ายให้กับภาษาที่ใช้จริง วิธีการนี้มาจากงานที่ทำในปี 1950 โดยนักจิตวิทยาสังคมอเมริกันโรเบิร์ตเบลล์ งานที่รู้จักกันดีในห้องเรียนเป็นภาษาโดยเดอร์ส (1970) รูปแบบการเขียนโปรแกรมดังกล่าวมักจะใช้บ่อยในการเรียนการสอนไมโครเมื่อนี้ถูกนำมาใช้เป็นเทคนิคการฝึกอบรมครู แบบที่ 3 ก็อาจจะเรียกว่าการวิเคราะห์วาทกรรม จุดมุ่งหมายที่นี่คือการอธิบายการสนทนาพูดเป็นระบบภาษาในสิทธิของตนเองที่จะค้นพบสิ่งที่หน่วยของการวิเคราะห์และวิธีการหน่วยงานเหล่านี้เข้ามาในลำดับที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมมองของการสอนซึ่งได้ถูกอย่างกว้างขวางในตะวันตกมานานหลายศตวรรษเป็นเด่นทางหนึ่ง ครูทำสิ่งต่างๆ เช่น การบรรยาย การอธิบาย การตั้งคำถามและให้นักศึกษาทำ นักเรียนส่วนใหญ่มีบทบาทเสริมของการฟัง , ความเข้าใจ , ตอบโดย responsing และการริเริ่มของครูหลายคนยังถือบางรุ่นของมุมมองที่คนเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ โดยการแสดงพวกเขาในคำพูดของตัวเอง นี่คือเหตุผลที่เราไม่ไว้ใจการทำงานของนักเรียน ถ้าเป็นคัดลอกคำต่อคำจากในหนังสือ และมันดูเหมือนเหมาะสมว่า " คุย " ปัญหามักจะสามารถชี้แจงอย่างกว้างขวาง จัดขึ้น และถ่ายบ่อยสำหรับการได้รับมุมมองของพฤติกรรมในชั้นเรียนจึงขึ้นอยู่กับบางรุ่นของบทสนทนาระหว่างครูกับนักเรียนด้วยวาจาที่มีสูง คุณค่าต่อสาธารณะอย่างชัดเจน การแสดงออกทางวาจา ของความรู้ มุมมองนี้การศึกษากับสมการของการสอนและพูด แน่นอนคือ วัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงวัฒนธรรมที่ไม่ได้ใช้มันเพื่อรับที่ช่อง 3 เป็นช่องหลักสำหรับการเรียนรู้ แต่เชื่อว่า การเรียนรู้เกิดขึ้นจากการสังเกต การเงียบ ตนเองเริ่มทดสอบ - ing , ประสบการณ์ , และดังนั้นบน นอกจากนี้ รูปแบบตะวันตกสอนมักจะถูกโจมตีโดยนักทฤษฎีทางการศึกษา แต่มันได้พิสูจน์มากทนต่อการวิจารณ์ดังกล่าวในวัฒนธรรมเช่นพวกเรา ซึ่งถือว่ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างการเรียน การสอนและพูดคุย , โปรแกรมที่ชัดเจนของการวิเคราะห์วาทกรรมเพื่อวิเคราะห์บทสนทนาระหว่างครูกับนักเรียนในชั้นเรียนนั่นเอง นี่คือกระบวนการศึกษาเป็นประสบการณ์ในแต่ละวัน โดยนักเรียนส่วนใหญ่ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ครูมีวิธีการอย่างเป็นระบบวิเคราะห์พฤติกรรมของตัวเองมืออาชีพทุกวันและการสะท้อนกลับ เช่น ในกระบวนการของการปฏิสัมพันธ์ในชั้นเรียนตัวเองเป็นมาตรฐานส่วนประกอบของครู - หลักสูตรอบรม ตัวอย่างเช่น การสอนแบบจุลภาค คือตอนนี้ที่พบครู - เทคนิคการฝึกอบรม การฝึกอบรมดังกล่าว ยังกลายเป็นทั่วไปมากขึ้นสำหรับแพทย์ , ผู้จัดการและผู้เชี่ยวชาญด้านอื่น ๆ
- ร่างกายที่เป็นชิ้นเป็นอันมากของงานในการบูรณาการในชั้นเรียนได้รับการตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 1960 ล่าช้า ไม่มีห้องรีวิวทำงานที่นี่ และเป็นในกรณีใด ๆค่อนข้างดีรู้จัก งานแตกต่างกันไปตามวิธีการวาดบนด้านภาษาศาสตร์ สังคมวิทยา มานุษยวิทยา และ วิธีการศึกษาทางจิตวิทยา แต่พูดกว้างมี 3 ชนิดตัวแปรที่ศึกษาภาษาในชั้นเรียนประเภทที่ 1 อาจจะเรียกว่าผม ~ สังเกต sightful . นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษารายละเอียดและความเห็นในบันทึกบทเรียน มันเป็นคุณค่าที่มันต้องการจะจ่ายปิดสนใจรายละเอียดจริง ภาษา แต่ย่อมจำกัดเนื่องจากถูกจำกัด impressionistic และงานวิจารณ์ ที่ดีที่สุดที่รู้จักกันทำงานที่อังกฤษน่าจะเป็นบาร์น et al . ( 1969 )ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ครูหลายคนพบบาร์นส์ ' งานมีประโยชน์มาก : มันทำให้พวกเขารู้ทุกประเภทของสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพบมาก่อน และบาร์นส์เป็นผู้สังเกตการณ์ที่บอบบางมาก นี้แน่นอนหนึ่งในปัญหา มีวิธีการหรือหลักการสำหรับพวกเราที่ไม่อ่อนไหว และเต็มไปด้วยความเข้าใจ เช่น บาร์นส์งานดังกล่าวได้มีหลักการมากขึ้น และทุกคนปลอดภัย โดยใช้วิธีการพัฒนาในสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา และสัมพันธ์กับข้อมูลที่ได้จากการสังเกตเป็นกรอบทฤษฎีที่ชัดเจน เช่น ปฏิสัมพันธ์นิยมสัญลักษณ์ ประเภทที่ 2 เกี่ยวข้องกับการใช้รหัสตัวอักษร : นั่นคือ ชุดของประเภทออกแบบรหัส หรือแยกประเภทจำนวนมากของภาษาปกติมันเกิดขึ้นในเวลาจริง นี้อาจจะมีคุณค่าในการช่วยให้แนวโน้มที่จะกลายเป็นมองเห็นได้กว้างและในการเปรียบเทียบรวมระหว่างครูแตกต่างกัน เรียนวิชาที่แตกต่างกัน แม้แต่กลุ่มของครูในประเทศที่แตกต่างกัน , และดังนั้นบน อย่างไรก็ตาม มันย่อมหมายถึงว่า สนใจจะไม่จ่ายให้จริง ภาษา ที่ใช้วิธีนี้ได้มาจากงานที่ทำในทศวรรษ 1950 โดยนักจิตวิทยาสังคมชาวอเมริกัน โรเบิร์ต เบลส์ . ที่ดีที่สุดที่รู้จักกันในชั้นเรียนภาษาโดยแฟลนเดอร์ส ( 1970 ) รูปแบบการเข้ารหัสดังกล่าวมักจะถูกใช้บ่อยในการสอนแบบจุลภาค ตอนนี้ใช้เป็นครูฝึกเทคนิค ประเภทที่ 3 ก็จะเรียกว่าการวิเคราะห์วาทกรรมเป้าหมายที่นี่คือการ พูดการอธิบายเป็นระบบภาษาในสิทธิของตนเองเพื่อค้นพบสิ่งที่เป็นหน่วยของการวิเคราะห์ , และวิธีการที่หน่วยงานเหล่านี้ เกี่ยวข้อง เป็น ลำดับ