- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Walking Dead just unleashed one
The Walking Dead just unleashed one of its most violent and emotional episodes ever with the season 5 premiere on Sunday night. And because apparently that wasn’t enough, it topped things off with a first for the show — a post-credits secret scene showing the return of Morgan. We tracked down showrunner Scott M. Gimple to get his take on the big Terminus raid, those emotional reunions, the unique flashback structure, a first ever secret scene, and what to expect next week. (Click through both pages to read the entire interview.)
ENTERTAINMENT WEEKLY: Okay, so can we now finally confirm that the people of Terminus are indeed cannibals?
SCOTT M. GIMPLE: You know, I confirm so little. Does Abraham really have a mustache? Um, I will say that they did go through a room that, you know, I would assume looking at that room that they’re eating people. That looked like it to me, and they certainly were preparing, or at least… they were bleeding out people in a way not entirely dissimilar to how some people slaughter animals.
Alright, so I’m going to take that as a “yes.”
[Laughs] I never deal in those binary terms.
GET EW ON YOUR TABLET: Subscribe today and get instant access!
I know you don’t. That’s as close as we’ll ever get to a confirmation.
Yes. Oh, I just said “yes!” I just blew the whole bit!
Alright, let’s start by talking about this Then and Now structure you introduced here in the premiere. Is this something we can expect to see all season?
You know what? I will be definitive. No, we will not see that all season.
Will we see it again?
We definitely play with time this season. And we’ll be jumping around a little bit, but I believe this is our only Then and Now.
Tell me though how you came up with telling these flashback stories and the framework to begin and end with those to show how the people of Terminus got that way. What was the impetus or inspiration for doing that? Is it sort of an extension of what you did with the Governor’s catch-up episodes last season?
I think that’s a good way to think about it. When I sit down with the writers to approach these stories, we want to know the whole story. And there are histories, and all sorts of other stories going on the show that we never really get to, that we know what went on, but because they’re not part of the main story, we don’t tell them.
I knew the story of Terminus and what happened there as our characters last year were on their way there. And I went back and forth with actually telling that story, but ultimately the story of Terminus, which I believe we’re able to do fairly economically in this episode, could very well be an echo of what happens moving forward to Rick and his crew. That there’s something about this world that if still alive, you’ve got to have some sort of story. It isn’t like nothing happened to you. If you’re still alive, some amazing things happened to you. Everybody walking around the planet on The Walking Dead in that timeline has an amazing story. And, to that end, they’re kind of like walking ghosts of Christmas Future and ghosts of Christmas Past to our characters. And I think the story of Terminus works that way with our characters this upcoming season.
We have that huge explosion, we have the zombies on fire. How complicated was that to put together in terms of shooting it live, and then, of course, all the special effects that were added later. Obviously you had Greg Nicotero directing it and he did an amazing job with all that. That’s probably the most complicated action sequence we’ve seen in a long time.
Well, I mean it really, really, really helps that it’s Greg doing it, because Greg and I work with each other throughout the year — and in some way or another in every single episode, often in many ways on every single episode. So we started planning it pretty soon. And I started talking to Greg pretty immediately. And there was a great deal of wishful thinking involved. When I’m writing the script, I’m not wearing my producer hat. I put that aside. And then when you’re done with the script, I can sort of curse myself for all the things that I’m making myself make happen.
You have a lot of people getting stabbed in the neck and eaten in the face. I mean, pretty violent stuff, even for your show. I remember talking to Andrew Lincoln and Norman Reedus, and they were like, “I don’t even know how some of this show’s stuff is going to make it on the air.” Was there any concern about getting that stuff on TV?
Absolutely. But even with that, we work with the network at an early stage, and of course we work with them at a late stage. There’s what’s written on the page, and there’s the visual image, which of course have wildly different impacts. And, yeah we were worried about a lot of things. And we also want to be sensitive. We also don’t want to be gratuitous. But as long as it serves the story and it serves the moment, we’re very comfortable with putting it on the air. And also, you know, it’s a TV-MA show. I’d say, throughout the process, I think there’s a pressure that we put upon ourselves, or that is put upon ourselves, by having this kind of content. The pressure is that we make it worth it, and that we make it have meaning.
And the kind of institutional violence that I believe that throat-slitting scene portrays is very critical to our story. Seeing such a pronounced, bloody, horrific thing being done by men who are completely dispassionate about it, and who are merely just having another day at the office, that this is their version of “time to make the donuts.” I think there’s something terrifying about that institutional violence. Institutional evil, I think, is the scariest stuff. And as they go down the line, and we see that there isn’t a personal stake in it, I think we become very cognizant of, well, these aren’t people we can talk out of this. They don’t really have much emotion to it. This is almost like dealing with a machine. It’s very, very terrifying — these people are no longer really people. And I think it was important to portray that very early in the season.
We saw Gareth shot in the shoulder, and there were some scenes of him in your Season 5 trailer that we have not seen yet. So, safe to assume we are not done with that character yet
Well, you know, again, let’s not make assumptions. Let’s think for a moment. That could be Gareth’s brother Rob. There’s that possibility, that it’s his brother Rob, that he’s a much nicer guy. I mean, I will say, you know, the trailer did show somebody who looks like that in other episodes. And yeah, it’s potentially possible that we haven’t seen the last of him. Or that it’s his brother Rob.
Sure. Okay, Scott. Alright, a few really heavy emotional beats in this episode. You have Carol reunited with Daryl and Rick, you have Rick and his baby Judith reunited. Then there’s Tyreese and Sasha. Which was more emotional for you as you were writing this thing?
Hmm… that’s a great question. I’ll answer it in two-parts. Writing it, it was interesting because from a structural standpoint, I knew the way it just had to go. And just in sort of a writerly perspective of it, it’s, like, man, these are two reunions right back-to-back. Is that too much? And as I was writing it, it just felt to me so right that Carol not only being there, but Carol delivering Judith and Tyreese to Rick and Carl and to Sasha. It just seemed so important, and it felt like a heightening of the emotion, which I was certainly feeling a great deal of emotion to see those characters come together. And also that those characters could come together in such an irrefutably good moment. You know, if Terminus hadn’t happened, and they were walking up to Carol, that scene would’ve been completely different. It’s not like it just would’ve been pure joy. It would be a little more complicated. And there are complications in it even in this scene, but Rick seeing that Carol was responsible for creating some of the ruckus that enabled them to be free, I mean, that makes that reunion immediately positive. And then to be heightened by the fact that she delivers Judith and Tyreese, it’s all positive.
Now on the day filming it — it’s funny because it absolutely came together wonderfully on screen — but, if you’re a little baby, and you’re sitting there in Chad Coleman’s arms, and you have Andrew Lincoln charging you at full speed, you burst out crying if you’re a baby and there’s some guy running at you at full speed. [Laughs] So it was a little bit of a different thing filming it, because, you know, Judith didn’t know what was up. She was scared by the man with the beard. So it’s kind of a funny thing, but I was very happy with the way it turned out.
It’s important to me that we do a show that hits all these different places in the human experience. The only reason that Rick does the things he does — it isn’t really for his own survival, it’s for the survival of his children and the sake of love. And the thing that these people struggle with so much is maintaining who they are as human beings. This is all very positive stuff, and to be able to portray that sort of thing on TV, you know is very exciting to me. And it really is the other side of horror, or the other side of survival, which is… yeah, things like love. I’m very happy to see that the audience is down with that. There’s so much TV that is so nihilistic, and so about how bad people are. I think it’s so much more complicated than that, and I think great stories can come out of that complication.
ENTERTAINMENT WEEKLY: Okay, so can we now finally confirm that the people of Terminus are indeed cannibals?
SCOTT M. GIMPLE: You know, I confirm so little. Does Abraham really have a mustache? Um, I will say that they did go through a room that, you know, I would assume looking at that room that they’re eating people. That looked like it to me, and they certainly were preparing, or at least… they were bleeding out people in a way not entirely dissimilar to how some people slaughter animals.
Alright, so I’m going to take that as a “yes.”
[Laughs] I never deal in those binary terms.
GET EW ON YOUR TABLET: Subscribe today and get instant access!
I know you don’t. That’s as close as we’ll ever get to a confirmation.
Yes. Oh, I just said “yes!” I just blew the whole bit!
Alright, let’s start by talking about this Then and Now structure you introduced here in the premiere. Is this something we can expect to see all season?
You know what? I will be definitive. No, we will not see that all season.
Will we see it again?
We definitely play with time this season. And we’ll be jumping around a little bit, but I believe this is our only Then and Now.
Tell me though how you came up with telling these flashback stories and the framework to begin and end with those to show how the people of Terminus got that way. What was the impetus or inspiration for doing that? Is it sort of an extension of what you did with the Governor’s catch-up episodes last season?
I think that’s a good way to think about it. When I sit down with the writers to approach these stories, we want to know the whole story. And there are histories, and all sorts of other stories going on the show that we never really get to, that we know what went on, but because they’re not part of the main story, we don’t tell them.
I knew the story of Terminus and what happened there as our characters last year were on their way there. And I went back and forth with actually telling that story, but ultimately the story of Terminus, which I believe we’re able to do fairly economically in this episode, could very well be an echo of what happens moving forward to Rick and his crew. That there’s something about this world that if still alive, you’ve got to have some sort of story. It isn’t like nothing happened to you. If you’re still alive, some amazing things happened to you. Everybody walking around the planet on The Walking Dead in that timeline has an amazing story. And, to that end, they’re kind of like walking ghosts of Christmas Future and ghosts of Christmas Past to our characters. And I think the story of Terminus works that way with our characters this upcoming season.
We have that huge explosion, we have the zombies on fire. How complicated was that to put together in terms of shooting it live, and then, of course, all the special effects that were added later. Obviously you had Greg Nicotero directing it and he did an amazing job with all that. That’s probably the most complicated action sequence we’ve seen in a long time.
Well, I mean it really, really, really helps that it’s Greg doing it, because Greg and I work with each other throughout the year — and in some way or another in every single episode, often in many ways on every single episode. So we started planning it pretty soon. And I started talking to Greg pretty immediately. And there was a great deal of wishful thinking involved. When I’m writing the script, I’m not wearing my producer hat. I put that aside. And then when you’re done with the script, I can sort of curse myself for all the things that I’m making myself make happen.
You have a lot of people getting stabbed in the neck and eaten in the face. I mean, pretty violent stuff, even for your show. I remember talking to Andrew Lincoln and Norman Reedus, and they were like, “I don’t even know how some of this show’s stuff is going to make it on the air.” Was there any concern about getting that stuff on TV?
Absolutely. But even with that, we work with the network at an early stage, and of course we work with them at a late stage. There’s what’s written on the page, and there’s the visual image, which of course have wildly different impacts. And, yeah we were worried about a lot of things. And we also want to be sensitive. We also don’t want to be gratuitous. But as long as it serves the story and it serves the moment, we’re very comfortable with putting it on the air. And also, you know, it’s a TV-MA show. I’d say, throughout the process, I think there’s a pressure that we put upon ourselves, or that is put upon ourselves, by having this kind of content. The pressure is that we make it worth it, and that we make it have meaning.
And the kind of institutional violence that I believe that throat-slitting scene portrays is very critical to our story. Seeing such a pronounced, bloody, horrific thing being done by men who are completely dispassionate about it, and who are merely just having another day at the office, that this is their version of “time to make the donuts.” I think there’s something terrifying about that institutional violence. Institutional evil, I think, is the scariest stuff. And as they go down the line, and we see that there isn’t a personal stake in it, I think we become very cognizant of, well, these aren’t people we can talk out of this. They don’t really have much emotion to it. This is almost like dealing with a machine. It’s very, very terrifying — these people are no longer really people. And I think it was important to portray that very early in the season.
We saw Gareth shot in the shoulder, and there were some scenes of him in your Season 5 trailer that we have not seen yet. So, safe to assume we are not done with that character yet
Well, you know, again, let’s not make assumptions. Let’s think for a moment. That could be Gareth’s brother Rob. There’s that possibility, that it’s his brother Rob, that he’s a much nicer guy. I mean, I will say, you know, the trailer did show somebody who looks like that in other episodes. And yeah, it’s potentially possible that we haven’t seen the last of him. Or that it’s his brother Rob.
Sure. Okay, Scott. Alright, a few really heavy emotional beats in this episode. You have Carol reunited with Daryl and Rick, you have Rick and his baby Judith reunited. Then there’s Tyreese and Sasha. Which was more emotional for you as you were writing this thing?
Hmm… that’s a great question. I’ll answer it in two-parts. Writing it, it was interesting because from a structural standpoint, I knew the way it just had to go. And just in sort of a writerly perspective of it, it’s, like, man, these are two reunions right back-to-back. Is that too much? And as I was writing it, it just felt to me so right that Carol not only being there, but Carol delivering Judith and Tyreese to Rick and Carl and to Sasha. It just seemed so important, and it felt like a heightening of the emotion, which I was certainly feeling a great deal of emotion to see those characters come together. And also that those characters could come together in such an irrefutably good moment. You know, if Terminus hadn’t happened, and they were walking up to Carol, that scene would’ve been completely different. It’s not like it just would’ve been pure joy. It would be a little more complicated. And there are complications in it even in this scene, but Rick seeing that Carol was responsible for creating some of the ruckus that enabled them to be free, I mean, that makes that reunion immediately positive. And then to be heightened by the fact that she delivers Judith and Tyreese, it’s all positive.
Now on the day filming it — it’s funny because it absolutely came together wonderfully on screen — but, if you’re a little baby, and you’re sitting there in Chad Coleman’s arms, and you have Andrew Lincoln charging you at full speed, you burst out crying if you’re a baby and there’s some guy running at you at full speed. [Laughs] So it was a little bit of a different thing filming it, because, you know, Judith didn’t know what was up. She was scared by the man with the beard. So it’s kind of a funny thing, but I was very happy with the way it turned out.
It’s important to me that we do a show that hits all these different places in the human experience. The only reason that Rick does the things he does — it isn’t really for his own survival, it’s for the survival of his children and the sake of love. And the thing that these people struggle with so much is maintaining who they are as human beings. This is all very positive stuff, and to be able to portray that sort of thing on TV, you know is very exciting to me. And it really is the other side of horror, or the other side of survival, which is… yeah, things like love. I’m very happy to see that the audience is down with that. There’s so much TV that is so nihilistic, and so about how bad people are. I think it’s so much more complicated than that, and I think great stories can come out of that complication.
0/5000
คนตายเดินเพียงแท็หนึ่งตอนของอารมณ์ และมีความรุนแรงมากที่สุดที่เคยมีทุกฤดูกาลที่ 5 เมื่อคืนวันอาทิตย์ และเนื่องจากเห็นได้ชัดที่ไม่เพียงพอ มันราดสิ่งปิดเป็นครั้งแรกสำหรับการแสดงเช่นฉากลับหลังเครดิตแสดงการกลับมาของมอร์แกน เราติดตามลง showrunner Gimple M. สก็อตไปเขาใช้เวลาในการโจมตีนัสใหญ่ เว้นท์อารมณ์เหล่านั้น รำลึกความหลังเฉพาะโครงสร้าง ฉากลับเคยแรก และสิ่งที่คาดหวังสัปดาห์หน้า (ต้องผ่านทั้งหน้าอ่านสัมภาษณ์ทั้งหมด)บันเทิงรายสัปดาห์: ล่ะ เพื่อให้สามารถเราตอนนี้สุดท้ายยืนยันว่า คนของนัสแน่นอน cannibalsสก็อต M. GIMPLE: คุณทราบ ผมยืนยันจึงน้อย อับราฮัมไม่จริง ๆ มีเป็น mustache อึม ฉันจะบอกว่า พวกเขาไม่ได้ไปถึงห้องพักที่ คุณรู้ว่า จะสมมติมองห้องที่พวกเขากำลังกินคน ที่ดูเหมือนจะให้ฉัน และพวกเขาแน่นอนถูก จัดเตรียม หรือน้อย...พวกเขามีเลือดออกคนไม่ทั้งหมดไม่เหมือนกับวิธีบางคนฆ่าสัตว์ครับ ดังนั้นฉันจะใช้ที่เป็นแบบ "ใช่"[หัวเราะ] ผมไม่เคยแจกในเงื่อนไขเหล่านั้นไบนารี: EW ในแท็บเล็ตของคุณสมัครสมาชิกวันนี้ และเข้าทันทีฉันรู้ว่าคุณไม่ ที่อยู่ใกล้ที่สุดเท่าที่เราจะเคยได้รับการยืนยันใช่ โอ้ ฉันเพียงว่า "ใช่" เพียง blew ทั้งบิตครับ เริ่มต้น ด้วยการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และขณะนี้ โครงสร้างคุณแนะนำที่นี่ในทุก นี่คือสิ่งที่เราสามารถคาดหวังที่จะเห็นทุกฤดูกาลคุณรู้หรือไม่ ฉันจะเป็นทั่วไป ไม่ เราจะไม่เห็นว่าทุกฤดูกาลเราจะเห็นมันอีกครั้งเราเล่นกับเวลาฤดูกาลนี้แน่นอน และเราจะกระโดดรอบนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ฉันเชื่อว่า นี้เป็นของเราเท่านั้นแล้ว และตอนนี้บอกแต่ว่าคุณมากับบอกเรื่องราวเหล่านี้รำลึกความหลังและกรอบงานของการเริ่มต้น และสิ้นสุดกับการแสดงว่าคนของนัสมีวิธีการ แรงผลักดันหรือแรงบันดาลใจสำหรับการทำที่ถูกอะไร มันเป็นจัดเรียงของส่วนขยายของสิ่งคุณได้ด้วยครอจับขึ้นตอนฤดูกาลล่าสุดผมคิดว่า เป็นวิธีที่ดีที่คิดถึงมัน เมื่อฉันนั่งลงเขียนเฉียดเรื่องราวเหล่านี้ เราต้องการทราบเรื่องราวทั้งหมด และมีประวัติ และทุกเรื่องราวอื่น ๆ รายการที่เราไม่เคยไป ที่เรารู้ว่าสิ่ง ที่เกิดขึ้นไป แต่เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวหลัก เราไม่บอกพวกเขาผมรู้ว่าเรื่องราวของนัสและสิ่งที่เกิดขึ้นมีเป็นอุปนิสัยมาปีคนมีการ และฉันก็กลับมาพร้อมบอกว่า เรื่องจริง แต่ในที่สุด เรื่องราวของนัส ซึ่งผมเชื่อว่า เราสามารถที่จะทำในตอนนี้ค่อนข้างสะอาด อาจเป็นเสียงก้องของสิ่งที่เกิดขึ้นก้าวไปข้างหน้ากับริคและลูกเรือของเขาดี ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับโลกนี้ว่า ถ้ายังมีชีวิตอยู่ คุณจะต้องได้มีบางจัดเรียงของเรื่อง ไม่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ถ้าคุณยังมีชีวิต สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับคุณ ทุกคนเดินรอบโลกบนเดินตายในที่เรื่องน่าทึ่งมีเส้นเวลา ก ที่สุด ที่พวกเขากำลังชนิดเช่นเดินผีคริสต์มาสอนาคตผีของคริสต์มาสอดีตเพื่อตัวของเรา และผมคิดว่า เรื่องราวของนัสทำงานลักษณะที่ มีตัวอักษรของเราฤดูกาลนี้เกิดขึ้นเรามีการระเบิดขนาดใหญ่ เรามีซอมบี้บนไฟ วิธีการที่ซับซ้อนเป็นที่ใส่กันในยิงสด แล้ว แน่นอน พิเศษทั้งหมดลักษณะพิเศษที่ถูกเพิ่มในภายหลัง แน่นอนคุณมีกา Nicotero ผู้กำกับมัน และทำงานตื่นตาตื่นใจทั้งหมดที่ คงที่มีลำดับการดำเนินการซับซ้อนมากที่สุดที่เราเคยเห็นมาเป็นเวลานานดี ผมหมายถึง จริง ๆ จริง ๆ จริง ๆ ช่วยให้มันเป็นกาทำ เพราะกาและทำงานกันตลอดทั้งปีซึ่ง ในบางวิธีหรืออีกในตอนทุกเดี่ยว บ่อยครั้งในหลายวิธีในทุกตอนเดียว ดังนั้น เราเริ่มวางแผนทันทีสวย และผมเริ่มพูดกับกาสวยทันที และมีความคิด wishful มากที่เกี่ยวข้อง เมื่อผมเขียนสคริปต์ ฉันไม่สวมหมวกโปรดิวเซอร์ของฉัน ผมวางที่เฉย แล้ว เมื่อคุณทำกับสคริปต์ ฉันสามารถเรียงลำดับของแช่งตัวเองสำหรับทุกสิ่งที่ฉันทำตัวเองให้เกิดขึ้นคุณมีจำนวนมากของคนรับแทงคอ และรับประทานในหน้า ผมหมายถึง สิ่งสวยรุนแรง แม้สำหรับการแสดงของคุณ ผมจำได้ว่า พูดคุยกับแอนดรูว์ลินคอล์นและนอร์แมน Reedus ปลื้ม "แม้จะ ทราบว่าวิธีของสิ่งของการแสดงนี้จะไปทำบนอากาศ" มีความกังวลใด ๆ เกี่ยวกับการรับสิ่งที่ทีวีแน่นอน แต่แม้จะ มีที่ เราทำงานกับเครือข่ายการ และแน่นอนเราทำงานกับพวกเขาในขั้นปลาย มีอะไรจะเขียนหน้า และมีรูปภาพ ซึ่งมีผลกระทบแตกต่างกันอาละวาดแน่นอน และ ใช่เรากำลังกังวลเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย และเราต้องการน้อย นอกจากนี้เรายังไม่ต้องการให้ดี แต่ตราบใดที่มันรองรับเรื่องราว และบริการช่วงเวลา เราสะดวกกับการเก็บไว้ในอากาศ และ ทราบ เป็นรายการ TV-MA ฉันพูด ตลอดการ ผมคิดว่า มีความกดดันที่เราใส่เมื่อตนเอง หรือที่อยู่ตามตัวเรา โดยมีชนิดของเนื้อหานี้ ความดันอยู่ที่เราทำให้มันคุ้มค่า และที่เราทำมันมีความหมายและชนิดของความรุนแรงสถาบันที่ผมเชื่อว่า ฉากที่ตัดคอ portrays มีความสำคัญมากเรื่องราวของเรา เห็นสิ่งใดที่ออกเสียง เลือด horrific กระทำ โดยมนุษย์ที่มีอย่างสมบูรณ์โดยปราศจากอคติเกี่ยวกับเรื่องนี้ และที่เพียงแค่มีวันอื่นที่สำนักงาน เป็นของรุ่น "เวลาทำโดนัท" ผมคิดว่า สิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับความรุนแรงที่สถาบัน ความชั่วร้ายสถาบัน คิด เป็นสิ่ง scariest และเป็นพวกเขาไปลงบรรทัด และเราเห็นว่า ไม่มีการเดิมพันส่วนตัวใน ฉันคิดว่า เราเป็นมากซึ่งรู้ถึง เช่น เหล่านี้ไม่ได้คนที่เราสามารถพูดคุยจากนี้ พวกเขาไม่ได้อารมณ์เท่านั้นจริง ๆ นี้เป็นเกือบเหมือนจัดการกับเครื่อง มีมาก มากน่ากลัวซึ่งคนเหล่านี้จะไม่มีจริง ๆ คน และผมคิดว่า มันเป็นสิ่งสำคัญในการวาดภาพที่แรกสุดในฤดูกาลเราเห็น Gareth ยิงไหล่ และมีบางฉากของเขาในรถพ่วงของฤดูกาลที่ 5 ที่เรายังไม่เห็นได้ ดังนั้น ปลอดภัยที่จะคิดเราไม่เสร็จสิ้นให้ได้ดี รู้ อีก เราไม่ได้สมมติฐาน ลองคิดว่า อึด ที่สามารถเป็นพี่ชายของ Gareth ร็อบ ว่าความ ว่า เป็นน้องร็อบ ว่า เป็นผู้ชายไปได้ ผมหมายถึง ฉันจะพูด คุณทราบ รถพ่วงไม่แสดงคนที่มีลักษณะเช่นเดียวกับที่ในตอนอื่น ๆ และใช่ ก็อาจเป็นไปได้ว่า เรายังไม่เห็นสุดท้ายของเขา หรือที่เป็นน้องร็อบแน่ เอาล่ะ สก็อต ครับ กี่จังหวะอารมณ์หนักจริง ๆ ในตอนนี้ คุณมีแครอลทูล Daryl และริค คุณมีริคและ Judith ตัวเด็กของเขา แล้วมี Tyreese และซาช่า ซึ่งถูกเพิ่มเติมอารมณ์ให้คุณเท่ากับการเขียนสิ่งนี้อืมม...ที่เป็นคำถามที่ดี ฉันจะตอบมันในสองส่วน เขียน ได้น่าสนใจ เพราะจากการมองโครงสร้าง ฉันรู้วิธีจะได้ไป และเพียงในเรียงลำดับมุมมอง writerly ของมัน มี เช่น คน ได้แก่เว้นท์สองขวากลับไปกลับ ว่ามากเกินไปหรือไม่ และขณะที่ผมกำลังเขียนมัน มันเพียงรู้สึกฉันนั้นขวาแครอลที่ไม่ มี แต่แครอลส่ง Judith และ Tyreese ริคและ Carl และซาช่า เพียงเหมือนจึงสำคัญ และมันรู้สึกเหมือนกับท่านอารมณ์ ซึ่งฉันแน่นอนรู้สึกมากออกไปดูที่อักขระมารวมกัน และที่ตัวอักษรเหล่านั้นสามารถมาร่วมกันในขณะนั้น irrefutably ดี คุณทราบ ถ้านัสไม่ได้เกิดขึ้น และพวกเขากำลังเดินค่าแครอล ฉากที่จะได้รับต่างกันทั้งหมด ไม่เหมือนก็เพียงจะได้รับความสุขที่บริสุทธิ์ได้ มันจะมีความซับซ้อนน้อย และมีภาวะแทรกซ้อนในแม้ในนี้ฉาก ริคเห็นว่าแครอลชอบสร้างของ ruckus ที่เปิดให้เป็นอิสระ ผมหมายถึง ที่ทำให้เรอูนียงที่บวกทันที แล้ว การจะแถลงการณ์ความจริงที่ว่า เธอส่ง Judith และ Tyreese มันเป็นบวกทั้งหมดในวันถ่ายทำมัน – มันเป็นเรื่องตลก เพราะอย่างมาด้วยกันเยี่ยมยอดบนหน้าจอ — แต่ ถ้าคุณเด็กน้อย นั่งมีในแผ่นดินของสาธารณรัฐชาดโคล์ และคุณมีแอนดรูว์ลินคอล์นชาร์จคุณอ้าว พลุ่งพล่านร้องไห้ถ้า คุณเป็นเด็ก และมีบางคนที่ทำงานที่ความเร็วเต็มที่ [หัวเราะ] ดังนั้นมันเป็นเล็กน้อยของสิ่งต่าง ๆ ที่ถ่ายทำ เนื่องจาก คุณทราบ Judith ไม่ทราบว่ามีค่า เธอไม่กลัว โดยคนที่มีเครา เป็นชนิดของสิ่งที่ตลก แต่ผมมีวิธีจะเปิดออกเป็นสิ่งสำคัญการที่เราทำการแสดงที่ฮิตทั้งหมดเหล่านี้สถานต่าง ๆ ในประสบการณ์มนุษย์ เหตุผลเดียวที่ริคไม่ในสิ่งที่เขาไม่ — ไม่ได้จริง ๆ เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ความอยู่รอดของลูก ๆ และของความรัก และสิ่งที่คนเหล่านี้ต่อสู้มากจะรักษาที่พวกเขาเป็นมนุษย์ นี่คือทุกสิ่งที่เป็นบวกมาก และสามารถวาดภาพที่เรียงลำดับของสิ่งบนโทรทัศน์ คุณทราบเป็นที่น่าตื่นเต้นมากที่ผม และเป็นด้านอื่น ๆ ของสยองขวัญ หรือด้านอื่น ๆ ของการอยู่รอด การที่หมู่เกาะ... ใช่ สิ่งที่ชอบรัก ผมมีความสุขให้ผู้ชมได้ลงกับที่ มี TV มากที่เป็นดังนั้น nihilistic และคนไม่ดีอย่างไรดังนั้น ผมคิดว่า มันมากได้ซับซ้อนกว่า และผมคิดว่า เรื่องราวที่ดีสามารถมาจากภาวะแทรกซ้อนที่
การแปล กรุณารอสักครู่..
The Walking Dead just unleashed one of its most violent and emotional episodes ever with the season 5 premiere on Sunday night. And because apparently that wasn’t enough, it topped things off with a first for the show — a post-credits secret scene showing the return of Morgan. We tracked down showrunner Scott M. Gimple to get his take on the big Terminus raid, those emotional reunions, the unique flashback structure, a first ever secret scene, and what to expect next week. (Click through both pages to read the entire interview.)
ENTERTAINMENT WEEKLY: Okay, so can we now finally confirm that the people of Terminus are indeed cannibals?
SCOTT M. GIMPLE: You know, I confirm so little. Does Abraham really have a mustache? Um, I will say that they did go through a room that, you know, I would assume looking at that room that they’re eating people. That looked like it to me, and they certainly were preparing, or at least… they were bleeding out people in a way not entirely dissimilar to how some people slaughter animals.
Alright, so I’m going to take that as a “yes.”
[Laughs] I never deal in those binary terms.
GET EW ON YOUR TABLET: Subscribe today and get instant access!
I know you don’t. That’s as close as we’ll ever get to a confirmation.
Yes. Oh, I just said “yes!” I just blew the whole bit!
Alright, let’s start by talking about this Then and Now structure you introduced here in the premiere. Is this something we can expect to see all season?
You know what? I will be definitive. No, we will not see that all season.
Will we see it again?
We definitely play with time this season. And we’ll be jumping around a little bit, but I believe this is our only Then and Now.
Tell me though how you came up with telling these flashback stories and the framework to begin and end with those to show how the people of Terminus got that way. What was the impetus or inspiration for doing that? Is it sort of an extension of what you did with the Governor’s catch-up episodes last season?
I think that’s a good way to think about it. When I sit down with the writers to approach these stories, we want to know the whole story. And there are histories, and all sorts of other stories going on the show that we never really get to, that we know what went on, but because they’re not part of the main story, we don’t tell them.
I knew the story of Terminus and what happened there as our characters last year were on their way there. And I went back and forth with actually telling that story, but ultimately the story of Terminus, which I believe we’re able to do fairly economically in this episode, could very well be an echo of what happens moving forward to Rick and his crew. That there’s something about this world that if still alive, you’ve got to have some sort of story. It isn’t like nothing happened to you. If you’re still alive, some amazing things happened to you. Everybody walking around the planet on The Walking Dead in that timeline has an amazing story. And, to that end, they’re kind of like walking ghosts of Christmas Future and ghosts of Christmas Past to our characters. And I think the story of Terminus works that way with our characters this upcoming season.
We have that huge explosion, we have the zombies on fire. How complicated was that to put together in terms of shooting it live, and then, of course, all the special effects that were added later. Obviously you had Greg Nicotero directing it and he did an amazing job with all that. That’s probably the most complicated action sequence we’ve seen in a long time.
Well, I mean it really, really, really helps that it’s Greg doing it, because Greg and I work with each other throughout the year — and in some way or another in every single episode, often in many ways on every single episode. So we started planning it pretty soon. And I started talking to Greg pretty immediately. And there was a great deal of wishful thinking involved. When I’m writing the script, I’m not wearing my producer hat. I put that aside. And then when you’re done with the script, I can sort of curse myself for all the things that I’m making myself make happen.
You have a lot of people getting stabbed in the neck and eaten in the face. I mean, pretty violent stuff, even for your show. I remember talking to Andrew Lincoln and Norman Reedus, and they were like, “I don’t even know how some of this show’s stuff is going to make it on the air.” Was there any concern about getting that stuff on TV?
Absolutely. But even with that, we work with the network at an early stage, and of course we work with them at a late stage. There’s what’s written on the page, and there’s the visual image, which of course have wildly different impacts. And, yeah we were worried about a lot of things. And we also want to be sensitive. We also don’t want to be gratuitous. But as long as it serves the story and it serves the moment, we’re very comfortable with putting it on the air. And also, you know, it’s a TV-MA show. I’d say, throughout the process, I think there’s a pressure that we put upon ourselves, or that is put upon ourselves, by having this kind of content. The pressure is that we make it worth it, and that we make it have meaning.
And the kind of institutional violence that I believe that throat-slitting scene portrays is very critical to our story. Seeing such a pronounced, bloody, horrific thing being done by men who are completely dispassionate about it, and who are merely just having another day at the office, that this is their version of “time to make the donuts.” I think there’s something terrifying about that institutional violence. Institutional evil, I think, is the scariest stuff. And as they go down the line, and we see that there isn’t a personal stake in it, I think we become very cognizant of, well, these aren’t people we can talk out of this. They don’t really have much emotion to it. This is almost like dealing with a machine. It’s very, very terrifying — these people are no longer really people. And I think it was important to portray that very early in the season.
We saw Gareth shot in the shoulder, and there were some scenes of him in your Season 5 trailer that we have not seen yet. So, safe to assume we are not done with that character yet
Well, you know, again, let’s not make assumptions. Let’s think for a moment. That could be Gareth’s brother Rob. There’s that possibility, that it’s his brother Rob, that he’s a much nicer guy. I mean, I will say, you know, the trailer did show somebody who looks like that in other episodes. And yeah, it’s potentially possible that we haven’t seen the last of him. Or that it’s his brother Rob.
Sure. Okay, Scott. Alright, a few really heavy emotional beats in this episode. You have Carol reunited with Daryl and Rick, you have Rick and his baby Judith reunited. Then there’s Tyreese and Sasha. Which was more emotional for you as you were writing this thing?
Hmm… that’s a great question. I’ll answer it in two-parts. Writing it, it was interesting because from a structural standpoint, I knew the way it just had to go. And just in sort of a writerly perspective of it, it’s, like, man, these are two reunions right back-to-back. Is that too much? And as I was writing it, it just felt to me so right that Carol not only being there, but Carol delivering Judith and Tyreese to Rick and Carl and to Sasha. It just seemed so important, and it felt like a heightening of the emotion, which I was certainly feeling a great deal of emotion to see those characters come together. And also that those characters could come together in such an irrefutably good moment. You know, if Terminus hadn’t happened, and they were walking up to Carol, that scene would’ve been completely different. It’s not like it just would’ve been pure joy. It would be a little more complicated. And there are complications in it even in this scene, but Rick seeing that Carol was responsible for creating some of the ruckus that enabled them to be free, I mean, that makes that reunion immediately positive. And then to be heightened by the fact that she delivers Judith and Tyreese, it’s all positive.
Now on the day filming it — it’s funny because it absolutely came together wonderfully on screen — but, if you’re a little baby, and you’re sitting there in Chad Coleman’s arms, and you have Andrew Lincoln charging you at full speed, you burst out crying if you’re a baby and there’s some guy running at you at full speed. [Laughs] So it was a little bit of a different thing filming it, because, you know, Judith didn’t know what was up. She was scared by the man with the beard. So it’s kind of a funny thing, but I was very happy with the way it turned out.
It’s important to me that we do a show that hits all these different places in the human experience. The only reason that Rick does the things he does — it isn’t really for his own survival, it’s for the survival of his children and the sake of love. And the thing that these people struggle with so much is maintaining who they are as human beings. This is all very positive stuff, and to be able to portray that sort of thing on TV, you know is very exciting to me. And it really is the other side of horror, or the other side of survival, which is… yeah, things like love. I’m very happy to see that the audience is down with that. There’s so much TV that is so nihilistic, and so about how bad people are. I think it’s so much more complicated than that, and I think great stories can come out of that complication.
ENTERTAINMENT WEEKLY: Okay, so can we now finally confirm that the people of Terminus are indeed cannibals?
SCOTT M. GIMPLE: You know, I confirm so little. Does Abraham really have a mustache? Um, I will say that they did go through a room that, you know, I would assume looking at that room that they’re eating people. That looked like it to me, and they certainly were preparing, or at least… they were bleeding out people in a way not entirely dissimilar to how some people slaughter animals.
Alright, so I’m going to take that as a “yes.”
[Laughs] I never deal in those binary terms.
GET EW ON YOUR TABLET: Subscribe today and get instant access!
I know you don’t. That’s as close as we’ll ever get to a confirmation.
Yes. Oh, I just said “yes!” I just blew the whole bit!
Alright, let’s start by talking about this Then and Now structure you introduced here in the premiere. Is this something we can expect to see all season?
You know what? I will be definitive. No, we will not see that all season.
Will we see it again?
We definitely play with time this season. And we’ll be jumping around a little bit, but I believe this is our only Then and Now.
Tell me though how you came up with telling these flashback stories and the framework to begin and end with those to show how the people of Terminus got that way. What was the impetus or inspiration for doing that? Is it sort of an extension of what you did with the Governor’s catch-up episodes last season?
I think that’s a good way to think about it. When I sit down with the writers to approach these stories, we want to know the whole story. And there are histories, and all sorts of other stories going on the show that we never really get to, that we know what went on, but because they’re not part of the main story, we don’t tell them.
I knew the story of Terminus and what happened there as our characters last year were on their way there. And I went back and forth with actually telling that story, but ultimately the story of Terminus, which I believe we’re able to do fairly economically in this episode, could very well be an echo of what happens moving forward to Rick and his crew. That there’s something about this world that if still alive, you’ve got to have some sort of story. It isn’t like nothing happened to you. If you’re still alive, some amazing things happened to you. Everybody walking around the planet on The Walking Dead in that timeline has an amazing story. And, to that end, they’re kind of like walking ghosts of Christmas Future and ghosts of Christmas Past to our characters. And I think the story of Terminus works that way with our characters this upcoming season.
We have that huge explosion, we have the zombies on fire. How complicated was that to put together in terms of shooting it live, and then, of course, all the special effects that were added later. Obviously you had Greg Nicotero directing it and he did an amazing job with all that. That’s probably the most complicated action sequence we’ve seen in a long time.
Well, I mean it really, really, really helps that it’s Greg doing it, because Greg and I work with each other throughout the year — and in some way or another in every single episode, often in many ways on every single episode. So we started planning it pretty soon. And I started talking to Greg pretty immediately. And there was a great deal of wishful thinking involved. When I’m writing the script, I’m not wearing my producer hat. I put that aside. And then when you’re done with the script, I can sort of curse myself for all the things that I’m making myself make happen.
You have a lot of people getting stabbed in the neck and eaten in the face. I mean, pretty violent stuff, even for your show. I remember talking to Andrew Lincoln and Norman Reedus, and they were like, “I don’t even know how some of this show’s stuff is going to make it on the air.” Was there any concern about getting that stuff on TV?
Absolutely. But even with that, we work with the network at an early stage, and of course we work with them at a late stage. There’s what’s written on the page, and there’s the visual image, which of course have wildly different impacts. And, yeah we were worried about a lot of things. And we also want to be sensitive. We also don’t want to be gratuitous. But as long as it serves the story and it serves the moment, we’re very comfortable with putting it on the air. And also, you know, it’s a TV-MA show. I’d say, throughout the process, I think there’s a pressure that we put upon ourselves, or that is put upon ourselves, by having this kind of content. The pressure is that we make it worth it, and that we make it have meaning.
And the kind of institutional violence that I believe that throat-slitting scene portrays is very critical to our story. Seeing such a pronounced, bloody, horrific thing being done by men who are completely dispassionate about it, and who are merely just having another day at the office, that this is their version of “time to make the donuts.” I think there’s something terrifying about that institutional violence. Institutional evil, I think, is the scariest stuff. And as they go down the line, and we see that there isn’t a personal stake in it, I think we become very cognizant of, well, these aren’t people we can talk out of this. They don’t really have much emotion to it. This is almost like dealing with a machine. It’s very, very terrifying — these people are no longer really people. And I think it was important to portray that very early in the season.
We saw Gareth shot in the shoulder, and there were some scenes of him in your Season 5 trailer that we have not seen yet. So, safe to assume we are not done with that character yet
Well, you know, again, let’s not make assumptions. Let’s think for a moment. That could be Gareth’s brother Rob. There’s that possibility, that it’s his brother Rob, that he’s a much nicer guy. I mean, I will say, you know, the trailer did show somebody who looks like that in other episodes. And yeah, it’s potentially possible that we haven’t seen the last of him. Or that it’s his brother Rob.
Sure. Okay, Scott. Alright, a few really heavy emotional beats in this episode. You have Carol reunited with Daryl and Rick, you have Rick and his baby Judith reunited. Then there’s Tyreese and Sasha. Which was more emotional for you as you were writing this thing?
Hmm… that’s a great question. I’ll answer it in two-parts. Writing it, it was interesting because from a structural standpoint, I knew the way it just had to go. And just in sort of a writerly perspective of it, it’s, like, man, these are two reunions right back-to-back. Is that too much? And as I was writing it, it just felt to me so right that Carol not only being there, but Carol delivering Judith and Tyreese to Rick and Carl and to Sasha. It just seemed so important, and it felt like a heightening of the emotion, which I was certainly feeling a great deal of emotion to see those characters come together. And also that those characters could come together in such an irrefutably good moment. You know, if Terminus hadn’t happened, and they were walking up to Carol, that scene would’ve been completely different. It’s not like it just would’ve been pure joy. It would be a little more complicated. And there are complications in it even in this scene, but Rick seeing that Carol was responsible for creating some of the ruckus that enabled them to be free, I mean, that makes that reunion immediately positive. And then to be heightened by the fact that she delivers Judith and Tyreese, it’s all positive.
Now on the day filming it — it’s funny because it absolutely came together wonderfully on screen — but, if you’re a little baby, and you’re sitting there in Chad Coleman’s arms, and you have Andrew Lincoln charging you at full speed, you burst out crying if you’re a baby and there’s some guy running at you at full speed. [Laughs] So it was a little bit of a different thing filming it, because, you know, Judith didn’t know what was up. She was scared by the man with the beard. So it’s kind of a funny thing, but I was very happy with the way it turned out.
It’s important to me that we do a show that hits all these different places in the human experience. The only reason that Rick does the things he does — it isn’t really for his own survival, it’s for the survival of his children and the sake of love. And the thing that these people struggle with so much is maintaining who they are as human beings. This is all very positive stuff, and to be able to portray that sort of thing on TV, you know is very exciting to me. And it really is the other side of horror, or the other side of survival, which is… yeah, things like love. I’m very happy to see that the audience is down with that. There’s so much TV that is so nihilistic, and so about how bad people are. I think it’s so much more complicated than that, and I think great stories can come out of that complication.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เดินตายเพียง unleashed เป็นรุนแรงที่สุด และตอนที่เคยมีฤดูกาลที่ 5 รอบปฐมทัศน์ในคืนวันอาทิตย์ ทางอารมณ์ เพราะเห็นได้ชัดว่าไม่เพียงพอ มันราดสิ่งปิดกับครั้งแรกสำหรับโชว์ - โพสต์เครดิตลับฉากแสดงผลตอบแทนของมอร์แกน เราตามรอย showrunner สก็อตต์เมตร gimple ที่จะได้รับเขาในการบุกสถานีใหญ่ พวกอารมณ์ งานชุมนุมโครงสร้างการเล่าเรื่องย้อนอดีตกัน ครั้งแรก ฉากลับ และสิ่งที่คาดหวังในสัปดาห์หน้า ( คลิกผ่านทั้งหน้าอ่านสัมภาษณ์ ทั้งหมด )
บันเทิงรายสัปดาห์ : โอเค งั้นตอนนี้เราก็ยืนยันว่าคนปลายทางแน่นอนมนุษย์ ?
สก็อตต์เมตร gimple : คุณรู้มั้ย ฉันยืนยันหน่อยสิ แล้วอับราฮัมก็มีหนวด ? เอ่อ ผมจะพูดว่า พวกเขาได้ไปผ่านห้องที่คุณรู้มั้ย ผมจะถือว่า มองไปที่ห้องที่พวกมันกินคน ที่ดูเหมือนจะให้ฉันและแน่นอนพวกเขาได้เตรียม หรืออย่างน้อย . . . เขากำลังเลือดออกผู้คนในทางไม่ค่อยแตกต่างกันอย่างไร บางคนฆ่าสัตว์
งั้นผมจะยอมรับว่า " ใช่ "
[ หัวเราะ ] ผมไม่เคยจัดการในไบนารีคำ
รับอี๋บนแท็บเล็ตของคุณ :สมัครสมาชิกวันนี้และได้รับการเข้าถึงได้ทันที !
ผมรู้ว่าคุณไม่ ที่ใกล้ที่สุด ที่เราเคยจะได้รับการยืนยัน
ครับ โอ้ ฉันแค่พูดว่า " ใช่ ! " ฉันเพิ่งทำลายไปทั้งหมด
เอาล่ะ เรามาเริ่มคุยเรื่องนี้แล้วและโครงสร้างตอนนี้คุณรู้จักที่นี่ในรอบปฐมทัศน์ นี้คือสิ่งที่เราสามารถคาดหวังที่จะเห็นทุกหน้า
คุณรู้อะไรมั้ย ? ผมจะได้ชัดเจน ไม่เราจะไม่เจอทุกฤดู .
เราจะเห็นมันอีกครั้ง
เราต้องเล่นกับเวลา ฤดูกาลนี้ และเราก็จะกระโดดไปรอบ ๆเล็กน้อย แต่ผมเชื่อว่านี่เป็นเพียงแล้วและตอนนี้
บอกฉันว่าคุณมาด้วยบอกเรื่องราวรำลึกความหลังเหล่านี้และกรอบการเริ่มต้นและสิ้นสุดกับผู้ที่จะแสดงวิธีการที่คนปลายทางแบบนั้นได้ยังไงสิ่งที่เป็นแรงผลักดันหรือแรงบันดาลใจที่ทำแบบนั้น ? มันเป็นส่วนขยายของสิ่งที่คุณทำกับท่านผู้ว่าการจากเอพฤดูกาลล่าสุด ?
ฉันคิดว่านั่นเป็นวิธีที่ดีที่จะคิดเกี่ยวกับมัน เมื่อฉันนั่งลงกับนักเขียนวิธีการเรื่องราวเหล่านี้ เราต้องการทราบเรื่องราวทั้งหมด และมีประวัติและทุกประเภทของเรื่องราวอื่น ๆขึ้นโชว์ ที่เราไม่เคยไปที่เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวหลักเราไม่พูด
ฉันรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นอักขระและปีสุดท้ายของเราในทางของพวกเขามี และฉันก็กลับมาพร้อมแล้วบอกเรื่องนั้น แต่ในที่สุดเรื่องราวของเครื่องปลายทาง ซึ่งผมเชื่อว่า เราสามารถทำค่อนข้างประหยัดในตอนนี้
บันเทิงรายสัปดาห์ : โอเค งั้นตอนนี้เราก็ยืนยันว่าคนปลายทางแน่นอนมนุษย์ ?
สก็อตต์เมตร gimple : คุณรู้มั้ย ฉันยืนยันหน่อยสิ แล้วอับราฮัมก็มีหนวด ? เอ่อ ผมจะพูดว่า พวกเขาได้ไปผ่านห้องที่คุณรู้มั้ย ผมจะถือว่า มองไปที่ห้องที่พวกมันกินคน ที่ดูเหมือนจะให้ฉันและแน่นอนพวกเขาได้เตรียม หรืออย่างน้อย . . . เขากำลังเลือดออกผู้คนในทางไม่ค่อยแตกต่างกันอย่างไร บางคนฆ่าสัตว์
งั้นผมจะยอมรับว่า " ใช่ "
[ หัวเราะ ] ผมไม่เคยจัดการในไบนารีคำ
รับอี๋บนแท็บเล็ตของคุณ :สมัครสมาชิกวันนี้และได้รับการเข้าถึงได้ทันที !
ผมรู้ว่าคุณไม่ ที่ใกล้ที่สุด ที่เราเคยจะได้รับการยืนยัน
ครับ โอ้ ฉันแค่พูดว่า " ใช่ ! " ฉันเพิ่งทำลายไปทั้งหมด
เอาล่ะ เรามาเริ่มคุยเรื่องนี้แล้วและโครงสร้างตอนนี้คุณรู้จักที่นี่ในรอบปฐมทัศน์ นี้คือสิ่งที่เราสามารถคาดหวังที่จะเห็นทุกหน้า
คุณรู้อะไรมั้ย ? ผมจะได้ชัดเจน ไม่เราจะไม่เจอทุกฤดู .
เราจะเห็นมันอีกครั้ง
เราต้องเล่นกับเวลา ฤดูกาลนี้ และเราก็จะกระโดดไปรอบ ๆเล็กน้อย แต่ผมเชื่อว่านี่เป็นเพียงแล้วและตอนนี้
บอกฉันว่าคุณมาด้วยบอกเรื่องราวรำลึกความหลังเหล่านี้และกรอบการเริ่มต้นและสิ้นสุดกับผู้ที่จะแสดงวิธีการที่คนปลายทางแบบนั้นได้ยังไงสิ่งที่เป็นแรงผลักดันหรือแรงบันดาลใจที่ทำแบบนั้น ? มันเป็นส่วนขยายของสิ่งที่คุณทำกับท่านผู้ว่าการจากเอพฤดูกาลล่าสุด ?
ฉันคิดว่านั่นเป็นวิธีที่ดีที่จะคิดเกี่ยวกับมัน เมื่อฉันนั่งลงกับนักเขียนวิธีการเรื่องราวเหล่านี้ เราต้องการทราบเรื่องราวทั้งหมด และมีประวัติและทุกประเภทของเรื่องราวอื่น ๆขึ้นโชว์ ที่เราไม่เคยไปที่เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวหลักเราไม่พูด
ฉันรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นอักขระและปีสุดท้ายของเราในทางของพวกเขามี และฉันก็กลับมาพร้อมแล้วบอกเรื่องนั้น แต่ในที่สุดเรื่องราวของเครื่องปลายทาง ซึ่งผมเชื่อว่า เราสามารถทำค่อนข้างประหยัดในตอนนี้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- I'm watching movies
- ทั้งหมดที่คุณก้อปี้มาจากโปรไฟล์ฉันอ่านทั
- ข้อความต่อไป อ่านทีหลังcooper66 15 Oct 2
- ฉันจะให้ฉันทำให้เวลาคุณเจอฉัน
- Ivanildx and Ania Jpresent
- สวัสดี
- لا يهاب
- สวัสดียามเช้าครับเพื่อนๆทุกคนขอให้สุขภาพ
- เขาไปที่ไหนปีที่แล้ว
- ไม่ง่วงหรอ
- And less you can satisfy me if I come ov
- คุณตื่นเช้า
- เดินจับมือกัน ทุกข์สุขด้วยกันหัวเราะร้อง
- บริษัทจะส่งมาที่บ้านของฉันใช่ไหม
- Phoebus
- แล้วแต่คุณเลย
- ฉันไม่มีเงินไปหรอก
- ครอบครัวของฉันเข้าใจฉันและรักฉัน
- แต่งเพลง
- I Learn from yesterday live for today an
- เพราะร่างกายของฉันอ่อนแอ
- ขอบคุณนะที่ถามฉันที่บ้านฉันอากาศเริ่มหนา
- เดินถ่ายรูป
- In
