Comparing Jung and MyersThe common

Comparing Jung and Myers

The common modern practice of considering all ‘Js,’ including the ‘I—Js,’ to be ‘Judging types’ and ‘I—Ps’ ‘Perceiving types’ diverges from Jung’s use of the terms to refer to the dominant and may be contributing to a tendency to interpret the fourth letter of the type code in a misleading way. This oversimplification does a disservice to both Jung and Myers: It overrides Jung’s definition of these concepts, and it obscures both the underlying concept of Extraversion in Myers’ J—P dichotomy and the originality of Myers’ and Briggs’ contribution to Jung’s theory.

Jung focused on the types as defined by the dominant function. Although he noted that such types are not likely to be found “in such pure form in actual life” (1971, para. 666), observing that the other less conscious functions would modify the caricatured personalities of his examples, his section on the auxiliary function seems almost an afterthought. Myers filled that gap by designing a way to identify the auxiliary function, thus extrapolating sixteen types by adding the auxiliaries to Jung’s eight dominant-function types.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบจังและไมเยอร์สมัยจารีตของการพิจารณาทั้งหมด 'Js รวมทั้งการ ' ฉัน — Js จะ 'Judging ชนิด' และ ' ฉัน — Ps' 'Perceiving ชนิด' นำจากการใช้ของจุงข้ออ้างถึงการที่โดดเด่น และอาจทำให้เกิดแนวโน้มที่จะตีตัวอักษรสี่รหัสชนิดในวิธีทำให้เข้าใจผิด Oversimplification นี้ไม่ก่อความเสียหายทั้งจุงและไมเยอร์: มันแทนนิยามของจุของแนวคิดเหล่านี้ และมัน obscures ทั้งสองอยู่ภายใต้แนวคิดของ Extraversion ใน J ไมเยอร์ — P ขั้วและความคิดริเริ่มของทฤษฎีสมทบ Myers' และบริกส์จุงเน้นประเภทตามที่กำหนด โดยฟังก์ชันโดดเด่น แม้ว่าเขากล่าวว่า ชนิดดังกล่าวจะไม่พบในแบบบริสุทธิ์ในชีวิตจริง" (1971, para. 666), สังเกตว่า หักสติฟังก์ชันอื่น ๆ จะปรับเปลี่ยนบุคลิก caricatured น้อยรูปตัวอย่างของเขา ของเขาส่วนฟังก์ชันเสริมที่ดูเหมือนว่า เกือบเพื่อคอยดูแล ไมเยอร์เต็มไปที่ช่องว่าง โดยการออกแบบวิธีการระบุการทำงานเสริม จึง extrapolating สิบหกชนิด โดยเพิ่มการ auxiliaries ของจุฟังก์ชั่นโดดเด่นแปดชนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปรียบเทียบจุงและไมเออร์

การปฏิบัติที่ทันสมัยที่พบบ่อยในการพิจารณาทุก Js 'รวมถึง' I-Js 'ให้เป็น' ตัดสินประเภท 'และ' I-PS '' รับรู้ลู่ประเภท 'จากการใช้งานของจุงเงื่อนไขในการอ้างถึง โดดเด่นและอาจจะเอื้อต่อการมีแนวโน้มที่จะแปลความหมายของตัวอักษรที่สี่ของรหัสประเภทในทางที่ทำให้เข้าใจผิด เปลือกนี้จะก่อความเสียหายให้กับทั้งจุงและไมเออร์: มันแทนที่ความหมายของจุงของแนวคิดเหล่านี้และปิดกั้นทั้งสองแนวคิดพื้นฐานของ Extraversion ใน Myers 'J-P ขั้วและความคิดริเริ่มของไมเออร์และการมีส่วนร่วมของบริกส์กับทฤษฎีของจุง.

จุง มุ่งเน้นไปที่ประเภทตามที่กำหนดโดยฟังก์ชั่นที่โดดเด่น แม้ว่าเขาจะตั้งข้อสังเกตว่าประเภทดังกล่าวไม่น่าจะพบว่า "ในรูปแบบบริสุทธิ์เช่นในชีวิตจริง" (1971 Para. 666) สังเกตว่าฟังก์ชั่นที่ใส่ใจน้อยอื่น ๆ จะปรับเปลี่ยนบุคลิกวาดภาพล้อของตัวอย่างของเขาส่วนของเขาในการเสริม ฟังก์ชั่นที่ดูเหมือนว่าเกือบภายหลัง ไมเออร์มาเติมช่องว่างที่โดยการออกแบบวิธีการระบุฟังก์ชั่นเสริมจึงคะเนสิบหกประเภทโดยการเพิ่มตัวช่วยในการจุงแปดประเภทที่โดดเด่นฟังก์ชั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจอง และ ไมเออร์การปฏิบัติที่ทันสมัยทั่วไปของการพิจารณาทั้งหมด ' แทค ' รวมถึง ' i-js ' เป็น ' ตัดสินประเภท ' และ ' i-ps ' ' และ ' diverges จากการจอง ใช้เงื่อนไขในการอ้างถึงเด่น และอาจจะส่งผลต่อแนวโน้มการตีความ 4 ตัวอักษรของรหัสในทางที่ผิดประเภท . oversimplification นี้ไม่ก่อความเสียหายทั้งจุงและไมเออร์ : ใช้แทนความหมายของแนวคิดเหล่านี้ของจุง และปิดกั้นทั้งแนวคิดพื้นฐานของผลใน Myers ' j-p ขั้วและความคิดริเริ่มของไมเออร์บริกส์ ' ' และสนับสนุนทฤษฎีของจุงจอง เน้นประเภทตามที่กำหนดโดยฟังก์ชันเด่น แม้ว่าเขากล่าวว่ารูปแบบดังกล่าวไม่น่าจะพบ " ในรูปแบบบริสุทธิ์ในชีวิตจริง " ( 1971 , พารา 666 ) สังเกตว่าฟังก์ชันสติน้อยอื่น ๆ จะปรับเปลี่ยน caricatured บุคลิกตัวอย่างของเขา ส่วนของเขาในการทำงานเสริม ดูเหมือนเกือบจะเป็นของแถม ไมเออร์เข้ามาเติมเต็มช่องว่างด้วยการออกแบบวิธีการระบุฟังก์ชันเสริม ดังนั้น การประมาณ 16 ชนิดโดยเพิ่มสำรองเพื่อจองแปดเด่นฟังก์ชันประเภท