Implementing pelagic MPAs relies to

Implementing pelagic MPAs relies to some degree on the identification and inclusion of representative
pelagic communities (Game et al., 2009). The spatial management of the open ocean must necessarily
consider scales much larger than those explored here, and requires sampling across seabed
depths where moorings are no longer practical. We explored this by deploying a few drifting rigs in
parallel with the sampling regime presented in this study but the results were not further analysed,
due to low replication. We envisage further studies that would explore differences in species accumulation
rates across deployment duration and sampling number between drifting and moored rigs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้รับมือเกี่ยวกับอาศัยกับรหัสและตัวแทนรวม
เกี่ยวกับชุมชน (เกม et al., 2009) การจัดการพื้นที่ของทะเลต้องจำ
พิจารณาสเกลขนาดใหญ่กว่าผู้สำรวจที่นี่ และต้องสุ่มตัวอย่างในก้นทะเล
ลึกดิสทิลเลอไม่ปฏิบัติ เราสำรวจนี้จัดกี่ลอย rigs ใน
ไปพร้อม ๆ กับระบอบสุ่มตัวอย่างในการศึกษานี้แต่ผลได้ไม่เพิ่มเติม analysed,
เนื่องจากการจำลองแบบต่ำสุด เรามองเห็นไอทีต่อการศึกษาที่จะสำรวจความแตกต่างในชนิดสะสม
ราคาข้ามใช้ระยะเวลาและการสุ่มตัวอย่างจำนวนระหว่าง rigs ลอย และจอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ mpas pelagic ขึ้นอยู่ในระดับหนึ่งในการระบุตัวตนและการหลอมรวมของชุมชนตัวแทน
pelagic (เกม et al . 2009 ) การจัดการแบบ Spatial ที่ของมหาสมุทรเปิดให้บริการจะต้องพิจารณาถึงเครื่องชั่งมีขนาดใหญ่กว่าที่จำเป็นต้องสำรวจที่นี่
ซึ่งจะช่วยและต้องมีการสุ่มตัวอย่างในพื้นดินใต้ทะเล
ซึ่งจะช่วยโลกใต้ทะเลลึกที่จอดเรือที่ไม่มีอีกต่อไปแล้วในทางปฏิบัติ เราจะสำรวจนี้ได้โดยการปรับใช้การขุดเจาะลอยไปลอยมาไม่กี่แห่งที่หนึ่งใน
ตามมาตรฐานแบบคู่ขนานกับระบอบการปกครองการสุ่มตัวอย่างที่แสดงในการศึกษานี้แต่ผลที่ได้รับไม่ได้วิเคราะห์ประเด็น
เนื่องจากการจำลองแบบต่ำต่อไป เราต้องการศึกษาต่อที่จะสำรวจความแตกต่างในจำนวนการสุ่มตัวอย่างและช่วงเวลาการสะสมสายพันธุ์
ซึ่งจะช่วยในการปรับใช้อัตราระหว่างการขุดเจาะลอยไปลอยมาและจอด