Illicit drug dependence causes cons

Illicit drug dependence causes considerable harm to individuals,
families and the community. In 2000, illicit drug use (primarily injecting
use of opioids) was estimated to be one of the most significant risk
factors for disease burden across the globe (Ezzati et al., 2002). Despite
this, much remains to be understood about the epidemiology of illicit
drug use initiation, as well progression to, and importantly, remission
from dependence. An improved understanding of these basic parameters
at the population level is of great importance to researchers,
public health professionals and policymakers. It is necessary for basic
estimates to be made of the size of the population who are drug
dependent and the extent ofmovement in and out of this subpopulation
over time and throughout the life course.
Such parameters can be estimated from retrospective reports of
samples of adults, who recall drug use and symptoms of drug
dependence over their lifetime. The limitations of data from such
surveys are well-known (Wu, Korper, Marsden, Lewis, & Bray, 2003).
They include the likelihood that more problematic users of amphetamines,
cocaine and opioids are under-represented in such surveys
because of a) elevated drug-related mortality (Degenhardt, Singleton,
Hall, & Kerr, 2008; Singleton et al., 2009) (in the case of cannabis use,
convincing evidence of significantly elevated mortality risk remains to
be provided; Calabria et al., in press; Hall,Degenhardt,&Lynskey, 2001);
b) the tendency for users of drugs such as heroin to be geographically
concentrated (Griffiths, Farrell, & Howe, 1997), which is not detected
using a representative sample of the general population; c) a lower
likelihood that dependent users live in conventional households or
participate in surveys and the higher likelihood of their being in
locations often excluded from household surveys, such as prisons,
homeless shelters and hospitals (Law, Lynskey, Ross, & Hall, 2001); and
d) the chance that users who are sampled will decline to participate or
decide not to disclose their use because it is an illegal and highly
stigmatised behaviour (Magura & Kang, 1996).
These limitations mean that the prevalence of drug dependence is
underestimated in general population surveys. Furthermore, estimates
of remission from drug dependence may be higher for those
people included in the survey, compared to those who either died
prematurely, or failed to be sampled for any of the reasons outlined
above. Consequently, cumulative remission rates estimated from
retrospective population surveys may be inflated.
An alternative approach is to obtain estimates of remission rates
from prospectively studied samples of drug dependent persons. Such
groups can be recruited using representative household survey
methods, for drugs that are prevalent andwidespread, such as cannabis,
or they can be recruited from a known high prevalence location (e.g. a
treatment centre or outreach service, etc.). The latter method is better
suited to studying the course of dependence upon less commonly used
drugs such as amphetamines, opioids and cocaine.
Currently there is markedly less literature on remission from drug
dependence than on the predictors of the onset of dependence. In this
paper,wesummarize the results of four systematic reviewsof prospectivestudies of dependent users of amphetamines, cannabis, cocaine, and
opioids, which examined remission from dependent use.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พึ่งพายาเสพติดผิดกฎหมายทำให้เกิดอันตรายมากกับบุคคลครอบครัวและชุมชน ใน 2000 ยาเสพติดลักลอบใช้ (หลัก injectingการใช้ opioids) ได้ประมาณเป็นความเสี่ยงที่สำคัญปัจจัยสำหรับภาระโรคทั่วโลก (Ezzati et al., 2002) แม้มีนี้ มากยังคงเข้าใจเกี่ยวกับระบาดวิทยาของผิดกฎหมายยาใช้เริ่มต้น เป็นความก้าวหน้า และที่สำคัญ ปลดจากพึ่งพา ความเข้าใจเกี่ยวกับพารามิเตอร์พื้นฐานเหล่านี้ดีขึ้นที่ประชากร ระดับมีความสำคัญอย่างยิ่งนักวิจัยผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุขและผู้กำหนดนโยบาย จำเป็นสำหรับขั้นพื้นฐานประมาณการขนาดของประชากรที่มียาเสพติดผู้อยู่ในอุปการะและ ofmovement ขอบเขตเอกสาร subpopulation นี้เกินเวลา และ ตลอดชีวิตหลักสูตรสามารถประเมินพารามิเตอร์ดังกล่าวจากรายงานคาดตัวอย่างของผู้ใหญ่ ผู้ใช้ยาเสพติดและอาการของยาในการเรียกคืนพึ่งพามากกว่าอายุการใช้งานของพวกเขา ข้อจำกัดของข้อมูลเช่นสำรวจจะรู้จัก (Wu, Korper มาร์สเดน ลูอิส & Bray, 2003)พวกเขารวมถึงโอกาสที่ผู้ใช้กำหนดโทษ ปัญหามากขึ้นโคเคนและ opioids ที่แสดงภายใต้ในการสำรวจดังกล่าวเนื่องจากมี) ที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดการตาย (Degenhardt เดี่ยว การยกระดับฮอลล์ & เคอร์ 2008 ซิงเกิลตันและ al., 2009) (ในกรณีที่ใช้กัญชาหลักฐานของความเสี่ยงการตายสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการทำให้คงเหลือที่จะได้ คาลาเบรียและ al. ในกด ฮอลล์ Degenhardt, & Lynskey, 2001);b แนวโน้ม)สำหรับผู้ใช้ยาเสพติดเช่นเฮโรอีนจะกันทางภูมิศาสตร์เข้มข้น (Griffiths ฟาร์เรล และฮา ว 1997), ซึ่งไม่พบใช้ตัวอย่างตัวแทนของประชากรทั่วไป c) ต่ำกว่าเป็นโอกาสที่ผู้ใช้อ้างอิงอยู่ในครัวเรือนทั่วไป หรือมีส่วนร่วมในการสำรวจและความเป็นไปได้สูงที่ในสถานที่มักถูกแยกออกจากการสำรวจครัวเรือน เช่นคุมขังพิงจรจัดและโรงพยาบาล (กฎหมาย Lynskey รอสส์ และ ฮอลล์ 2001); และd) โอกาสที่ผู้ใช้ที่มีความจะปฏิเสธที่จะเข้าร่วม หรือตัดสินใจไม่เปิดเผยการใช้เนื่องจากเป็นการไม่ถูกต้อง และสูงพฤติกรรม stigmatised (Magura และกัง 1996)ข้อจำกัดเหล่านี้หมายความ ว่า มีความชุกของการพึ่งพายาเสพติดunderestimated สำรวจประชากรทั่วไป นอกจากนี้ มีประเมินปลดจากยาพึ่งพาอาจจะสูงกว่าที่คนที่อยู่ในแบบสำรวจ เปรียบเทียบกับผู้ที่อาจเสียชีวิตก่อนกำหนด หรือไม่สามารถเป็นตัวอย่างของคณะข้างต้น ดังนั้น ปลดสะสมราคาประเมินจากสำรวจประชากรคาดอาจจะสูงเกินจริงวิธีการอื่นคือการประเมินอัตราการปลดจากตัวอย่าง prospectively เรียนของบุคคลขึ้นอยู่กับยาเสพติด ดังกล่าวกลุ่มสามารถพิจารณาใช้สำรวจพนักงานในครัวเรือนวิธีการ ยาเสพติดที่แพร่หลาย andwidespread เช่นกัญชาหรือสามารถพิจารณาจากตำแหน่งชุกรู้จักสูง (เช่นการบริการศูนย์หรือผู้รักษา ฯลฯ) วิธีหลังดีกว่าการศึกษาหลักสูตรของพึ่งพาเมื่อน้อยมักใช้ยาเสพติดเช่นกำหนดโทษ opioids และโคเคนขณะนี้มีอยู่อย่างเด่นชัดน้อยกว่าวรรณกรรมปลดจากยาพึ่งกว่า predictors ของของพึ่งพา ในที่นี้กระดาษ wesummarize ผล prospectivestudies reviewsof ระบบ 4 ขึ้นอยู่กับผู้กำหนดโทษ กัญชา โคเคน และopioids ที่ปลดจากการใช้อ้างอิงตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพึ่งพายาเสพติดที่ผิดกฎหมายทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากต่อบุคคล
ครอบครัวและชุมชน ในปี 2000 การใช้ยาที่ผิดกฎหมาย (ส่วนใหญ่ฉีด
ใช้ opioids) เป็นที่คาดกันว่าเป็นหนึ่งในความเสี่ยงที่สำคัญที่สุด
ปัจจัยภาระโรคทั่วโลก (Ezzati et al., 2002) แม้จะมี
นี้มากยังคงที่จะเข้าใจเกี่ยวกับระบาดวิทยาของที่ผิดกฎหมาย
การเริ่มต้นใช้ยาเสพติดเป็นอย่างดีเพื่อความก้าวหน้าและที่สำคัญการให้อภัย
จากการพึ่งพา เข้าใจที่ดีขึ้นของพารามิเตอร์พื้นฐานเหล่านี้
ในระดับประชากรที่มีความสำคัญมากที่นักวิจัย
ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพของประชาชนและผู้กำหนดนโยบาย มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพื้นฐาน
ประมาณการที่จะทำขนาดของประชากรที่มียาเสพติด
และขึ้นอยู่กับขอบเขต ofmovement เข้าและออกจาก subpopulation นี้
ตลอดเวลาและตลอดชีวิต.
พารามิเตอร์ดังกล่าวสามารถประเมินจากรายงานย้อนหลังของ
กลุ่มตัวอย่างของผู้ใหญ่ ที่จำได้ใช้ยาเสพติดและอาการของยาเสพติด
การพึ่งพาอาศัยกันไปตลอดชีวิตของพวกเขา ข้อ จำกัด ของข้อมูลจากเช่น
การสำรวจเป็นที่รู้จักกัน (วูKörper, Marsden, ลูอิสและเบรย์, 2003).
พวกเขารวมถึงความเป็นไปได้ว่าผู้ใช้มีปัญหามากขึ้นของยาบ้า
โคเคนและ opioids อยู่ภายใต้การเป็นตัวแทนในการสำรวจดังกล่าว
เพราะ ) ยกระดับอัตราการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด (Degenhardt, โทน
ฮอลล์และเคอร์, 2008;. ซิงเกิล et al, 2009) (ในกรณีของการใช้กัญชา,
หลักฐานของความเสี่ยงการเสียชีวิตสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่น่าเชื่อยังคงที่
จะให้; กาลาเบรีย, et al. ในการกด; ฮอลล์ Degenhardt และ Lynskey, 2001);
ข) แนวโน้มสำหรับผู้ใช้ยาเสพติดเช่นเฮโรอีนจะเป็นทางภูมิศาสตร์
เข้มข้น (Griffiths, แฟร์เรลล์และฮาว, 1997) ซึ่งไม่ถูกตรวจจับ
โดยใช้ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของประชากรทั่วไป ; ค) ที่ต่ำกว่า
ความเป็นไปได้ว่าผู้ใช้ขึ้นอยู่กับการอาศัยอยู่ในครัวเรือนธรรมดาหรือ
มีส่วนร่วมในการสำรวจและความเป็นไปได้สูงที่จะถูกพวกเขาใน
สถานที่ได้รับการยกเว้นมักจะมาจากการสำรวจในครัวเรือนเช่นเรือนจำ
ที่พักอาศัยไม่มีที่อยู่อาศัยและโรงพยาบาล (กฎหมาย Lynskey, รอสส์และฮอลล์ 2001 ); และ
ง) โอกาสที่ผู้ใช้ที่เป็นตัวอย่างจะปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมหรือ
ตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผยการใช้งานของพวกเขาเพราะมันเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายและสูง
พฤติกรรม stigmatized (Magura และคัง, 1996).
ข้อ จำกัด เหล่านี้หมายความว่าความชุกของการพึ่งพายาเสพติดที่มีการ
ประเมินใน การสำรวจประชากรทั่วไป นอกจากนี้ประมาณการ
ของการให้อภัยจากการพึ่งพายาเสพติดอาจจะสูงสำหรับผู้
คนที่รวมอยู่ในการสำรวจเมื่อเทียบกับผู้ที่เสียชีวิตทั้ง
ก่อนหรือล้มเหลวในการเก็บตัวอย่างสำหรับใด ๆ ของเหตุผลที่ระบุไว้
ข้างต้น ดังนั้นอัตราการหายสะสมประมาณจาก
การสำรวจประชากรย้อนหลังอาจจะสูงเกินจริง.
วิธีทางเลือกคือการได้รับการประเมินอัตราการหาย
จากตัวอย่างการศึกษาทันทีของบุคคลที่ขึ้นอยู่กับยาเสพติด ดังกล่าว
กลุ่มสามารถได้รับคัดเลือกโดยใช้การสำรวจครัวเรือนตัวแทน
วิธีการสำหรับยาเสพติดที่มี andwidespread แพร่หลายเช่นกัญชา
หรือพวกเขาสามารถได้รับคัดเลือกจากสถานที่ความชุกสูงที่รู้จักกัน (เช่น
ศูนย์การรักษาหรือบริการอวล ฯลฯ ) วิธีหลังจะดีกว่า
เหมาะกับการเรียนในหลักสูตรของการพึ่งพาอาศัยอยู่กับที่ใช้กันทั่วไปน้อยกว่า
ยาเสพติดเช่นยาบ้า opioids และโคเคน.
ขณะนี้มีวรรณกรรมที่โดดเด่นน้อยลงในการให้อภัยจากยาเสพติด
การพึ่งพามากกว่าพยากรณ์ที่เริ่มมีอาการของการพึ่งพาอาศัย ในการนี้
กระดาษ wesummarize ผลของสี่ prospectivestudies reviewsof ระบบของผู้ใช้ขึ้นอยู่กับยาบ้ากัญชาโคเคนและ
opioids ซึ่งการตรวจสอบการให้อภัยจากการใช้ขึ้นอยู่กับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพึ่งพายาทำให้เกิดอันตรายมากสำหรับบุคคล
ครอบครัวและชุมชน ใน 2000 , การใช้ยาที่ผิดกฎหมาย ( หลักฉีด
ใช้ opioids ) ซึ่งเป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญภาระโรค
ทั่วโลก ( ezzati et al . , 2002 ) แม้
นี้มากยังคงที่จะเข้าใจเกี่ยวกับระบาดวิทยาของการใช้ยาเสพติด
เป็นความก้าวหน้าดีไปและที่สําคัญ , remission
จากการพึ่งพา การปรับปรุงความเข้าใจของพารามิเตอร์พื้นฐานเหล่านี้
ในระดับประชากรมีความสำคัญต่อนักวิจัย ผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุขและนโยบาย
. มันเป็นสิ่งจำเป็นขั้นพื้นฐาน
ประมาณการ จะทำขนาดของประชากรที่เป็นยา
) และขอบเขต ofmovement ในและออกของ subpopulation
ตลอดเวลาและตลอดชีวิตแน่นอน .
พารามิเตอร์ดังกล่าวสามารถคำนวณได้จากรายงานย้อนหลัง
ตัวอย่างของผู้ใหญ่ที่เรียกคืนการใช้ยา และอาการของยา
พึ่งพาไปตลอดชีวิตของพวกเขา ข้อ จำกัด ของข้อมูลที่ได้จากการสำรวจดังกล่าว
เป็นที่รู้จักกันดี ( Wu korper มาส์เดนท์ ลูอิส & Bray , 2003 ) .
พวกเขารวมถึงโอกาสที่มีปัญหา
ผู้ใช้ยาบ้าโคเคนและโอปิออยด์ภายใต้แสดงในการสำรวจ
เพราะ ) ยกระดับการตาย ( degenhardt Singleton
, , ห้องโถง , &เคอร์ , 2008 ; Singleton et al . , 2009 ) ( ในกรณีของกัญชาใช้
เชื่อหลักฐานมีความเสี่ยงสูงให้ตาย

; Calabria et al . , กด ; ฮอลล์ degenhardt &ลินสคีย์ , 2001 ) ;
ข ) แนวโน้มสำหรับผู้ใช้ยาเสพติดเช่นเฮโรอีนเป็นภูมิศาสตร์
เข้มข้น ( Griffiths เขา&ฮาว , 1997 ) ซึ่งไม่พบ
โดยใช้ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของประชากรทั่วไป ; C ) ลดโอกาสที่ผู้ใช้
) อาศัยอยู่ในครัวเรือนปกติหรือ
มีส่วนร่วมในการสำรวจและที่สูงกว่าโอกาสของของพวกเขาถูกใน
สถานที่มักจะแยกออกจากการสำรวจครัวเรือนเช่น คุก
พักพิงจรจัดและโรงพยาบาล ( กฎหมาย ลินสคีย์ รอส & Hall , 2001 ) ; และ
d ) โอกาสที่ผู้ศึกษาจะปฏิเสธที่จะเข้าร่วมหรือ
ตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผยการใช้ เพราะมันผิดกฎหมาย และสูง
stigmatised พฤติกรรม ( magura &คัง
, 1996 ) ข้อ จำกัด เหล่านี้หมายความว่า ความชุกของการพึ่งพายา
underestimated ในการสำรวจประชากรทั่วไปนอกจากนี้ประมาณการ
ของการให้อภัยจากยาเสพติด อาจจะสูงกว่าพวก
คนรวมอยู่ในการสำรวจเมื่อเทียบกับผู้ที่ให้ตาย
ก่อนกำหนด หรือล้มเหลวได้ โดยใด ๆของเหตุผลที่ระบุไว้
ข้างบน ดังนั้นอัตรา remission สะสมประมาณจากการสำรวจประชากรย้อนหลังอาจจะพอง
.
ทางเลือกคือการได้รับการประเมินอัตรา remission
จากการได้ศึกษาตัวอย่างของยาเสพติดคน กลุ่มดังกล่าวสามารถคัดเลือกโดยใช้วิธีการสำรวจ

ครัวเรือนตัวแทน สำหรับยาเสพติดที่แพร่หลาย andwidespread เช่นกัญชา ,
หรือพวกเขาสามารถเลือกจากสถานที่ชุกรู้จักสูง ( เช่น การขยายศูนย์บริการ
หรือ ฯลฯ ) แบบหลังจะดีกว่า
เหมาะที่จะเรียนหลักสูตรของการพึ่งพาไม่ค่อยได้ใช้
ยาเสพติดเช่นยาบ้า ยา และโคเคน
ขณะนี้มีเด่นชัดน้อยลงในวรรณคดีการให้อภัยจากยาเสพติด
กว่าตัว onset ของการพึ่งพา ในกระดาษนี้
, wesummarize ผลสี่ระบบ reviewsof prospectivestudies ของผู้ใช้ขึ้นอยู่กับของยาบ้า กัญชา โคเคน และ
opioidsซึ่งได้รับการให้อภัยจากใช้
ขึ้นอยู่กับ