Terminal 1 is the older terminal an

Terminal 1 is the older terminal and commenced operation when the airport was opened on 17 May 1992. It has a total capacity of 25 million passengers per year and is subdivided into five modules designated A, B, C, D and E. Modules A through D provide all facilities necessary to handle departures and arrivals, including individual landside driveways and parking, whereas module E is equipped to handle arrivals only. This design essentially makes each module a self-contained sub-terminal of its own. Modules A and D are used for flights within the Schengen-area, while modules B and C handle those to destinations outside it. Hall F is separate, located near Terminal 2, and handles flights with increased security requirements, i.e. those to Israel. Furthermore, the check-in counters for some flights departing from Terminal 1 are located in the central area Z (German: Zentralbereich) where most of the shopping and restaurant facilities of this Terminal as well as the airport's suburban railway station are also located.

The 1,081 m (3,547 ft) pier features 21 jet bridges, two of which have been rebuilt into waiting halls for bus transfers. One gate position has been equipped with three jet bridges to handle the Airbus A380 which is regularly used by Emirates. There are further 60 aircraft stands on the apron, some of which are equipped with specially designed apron jet bridges (German: Vorfeldfluggastbrücken), to which passengers are brought by bus. This unique concept allows passengers to board with full protection from the weather but without the high investments required for full satellite terminals connected through a passenger transport system.

Terminal 1 currently handles all airlines that are not members or partners of the Star Alliance with the exception of Turkish Airlines. However, owing to lack of capacity at Terminal 2, Lufthansa's subsidiary Germanwings and former affiliate Condor both moved back to Terminal 1 in 2007.[15][16] Some of the major users at Terminal 1 are Air Berlin, Condor, Emirates, Qatar Airways, Delta Air Lines, US Airways, easyJet and TUIfly amongst several others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทอร์มินัล 1 คือ เก่าเทอร์มินัล และเริ่มดำเนินการเมื่อสนามบินเปิดบน 17 1992 พฤษภาคม มีกำลังการผลิตรวมของผู้โดยสาร 25 ล้านต่อปี และปฐมภูมิในโมดูล 5 กำหนดให้ A, B, C, D และอีโมดูล A ถึง D มีสิ่งอำนวยความสะดวกจำเป็นต้องจัดการกับขาออกและขาเข้า รวม driveways สระแต่ละและที่จอดรถ ในขณะที่โมดูอีเป็นอุปกรณ์การจัดการเข้ามาเท่านั้น ออกแบบนี้เป็นทำให้โมดูลแต่ละเทอร์มินัลย่อยอยู่ในตัวเองของตัวเอง โมดูล A และ D จะใช้สำหรับเที่ยวบินภายในเชงเก้นพื้นที่ จัดการโมดูล B และ C กับสถานที่ท่องเที่ยวนอก หอ F จะอยู่ใกล้กับเทอร์มินัล 2 แยก และจัดการเที่ยวบินพร้อมเพิ่มความปลอดภัยความต้องการ เช่นที่อิสราเอล นอกจากนี้ มีเคาน์เตอร์เช็คอินสำหรับเที่ยวบินบางส่วนออกจากเทอร์มินัล 1 อยู่ใน Z (เยอรมัน: Zentralbereich) ซึ่งส่วนใหญ่ของร้านค้าและร้านอาหารของสถานีนี้เป็นสถานีรถไฟชานเมืองจากสนามบินยังอยู่ท่าเรือ 1,081 เมตร (3,547 ฟุต) มีสะพาน jet 21, 2 ที่ถูกสร้างใหม่เป็นห้องโถงรอสำหรับการโอนย้ายรถ พร้อมตำแหน่งประตูที่หนึ่งกับสามเจ็ทสะพานจัดการแอร์บัส A380 ซึ่งใช้เป็นประจำ โดยเอมิเรตส์ เพิ่มเติมมีการยืน 60 เครื่องบินบนเรือ ที่ซึ่งมีการติดตั้งสะพานเรือเจ็ทออกแบบมาเป็นพิเศษ (เยอรมัน: Vorfeldfluggastbrücken), ผู้โดยสารที่นำรถโดยสารประจำทาง แนวคิดนี้เฉพาะผู้โดยสารกับกระดานที่มีระบบป้องกัน จากอากาศ แต่ ไม่ลงทุนสูงที่จำเป็นสำหรับดาวเทียมเต็มรูปแบบเทอร์มินัลที่เชื่อมต่อผ่านระบบขนส่งผู้โดยสารได้เทอร์มินัล 1 จัดการกับทุกสายการบินที่ไม่ใช่สมาชิกหรือพันธมิตรของพันธมิตรดาวยกเว้นสายการบินตุรกี ในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขาด Terminal 2, Germanwings และอดีตบริษัทในเครือของ Lufthansa พันธมิตร Condor ทั้งสองย้ายกลับไปยังเทอร์มินัล 1 ในปี 2007 [15] [16] ผู้หลัก 1 เทอร์มินัลได้ Air Berlin, Condor เอมิเรตส์ กาตาร์แอร์เวย์ เดลต้าแอร์ไลน์ แอร์ เวย์เรา easyJet และ TUIfly หมู่หลาย ๆ คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาคาร 1 เป็นขั้วเก่าและเริ่มดำเนินการเมื่อสนามบินเปิด 17 พฤษภาคม 1992 แต่ก็มีกำลังการผลิตรวม 25 ล้านคนต่อปีและมีการแบ่งออกเป็นห้าโมดูลที่กำหนด A, B, C, D และ E โมดูลผ่าน D ให้สิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นทั้งหมดเพื่อจัดการกับขาเข้าและขารวมทั้งริม Landside บุคคลและที่จอดรถในขณะที่ E โมดูลพร้อมที่จะรับมือขาเข้าเท่านั้น การออกแบบนี้เป็นหลักทำให้แต่ละโมดูลที่ตนเองมีสถานีย่อยของตัวเอง โมดูล A และ D จะใช้สำหรับเที่ยวบินภายในพื้นที่เชงเก้นในขณะที่โมดูล B และ C จัดการเหล่านั้นไปยังสถานที่ท่องเที่ยวนอก F ฮอลล์จะแยกตั้งอยู่ใกล้อาคาร 2 และจัดการเที่ยวบินที่มีความต้องการการรักษาความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้นคือผู้ที่จะอิสราเอล นอกจากนี้เคาน์เตอร์เช็คอินสำหรับเที่ยวบินบางส่วนออกจากอาคาร 1 ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ภาคกลาง Z (เยอรมัน: Zentralbereich). ที่มากที่สุดของสิ่งอำนวยความสะดวกแหล่งช้อปปิ้งและร้านอาหารของเทอร์นี้เช่นเดียวกับสถานีรถไฟชานเมืองของสนามบินยังอยู่1,081 เมตร (3,547 ฟุต) ท่าเรือคุณสมบัติ 21 สะพานเจ็ทสองแห่งที่ได้รับการสร้างขึ้นมาใหม่เข้ามาในห้องโถงรอสำหรับการถ่ายโอนรถบัส ตำแหน่งประตูหนึ่งได้รับการติดตั้งสามสะพานที่จะจัดการกับเจ็ทแอร์บัส A380 ซึ่งจะใช้เป็นประจำโดยมิเรตส์ มีเครื่องบินอีก 60 ตั้งอยู่บนผ้ากันเปื้อนที่มีบางส่วนที่มีการติดตั้งการออกแบบเป็นพิเศษสะพานเจ็ทผ้ากันเปื้อน (เยอรมัน: Vorfeldfluggastbrücken) ซึ่งจะถูกนำผู้โดยสารโดยรถบัส ซึ่งเป็นแนวคิดที่ไม่ซ้ำกันช่วยให้ผู้โดยสารไปยังคณะกรรมการที่มีการป้องกันอย่างเต็มที่จากสภาพอากาศ แต่ไม่มีเงินลงทุนสูงที่จำเป็นสำหรับสถานีดาวเทียมเต็มรูปแบบการเชื่อมต่อผ่านระบบการขนส่งผู้โดยสาร. อาคาร 1 ขณะนี้สามารถจัดการกับทุกสายการบินที่ไม่ได้เป็นสมาชิกหรือคู่ค้าของพันธมิตรสตาร์มีข้อยกเว้นของ สายการบินตุรกี อย่างไรก็ตามเนื่องจากการขาดความสามารถที่อาคาร 2 ซึ่งเป็น บริษัท ย่อยของ Lufthansa Germanwings และ บริษัท ในเครืออดีตแร้งทั้งย้ายกลับไปที่อาคาร 1 ในปี 2007 [15] [16] บางส่วนของผู้ใช้รายใหญ่ที่อาคาร 1 มีแอร์เบอร์ลิน, แร้งมิเรตส์กาตาร์ สายการบินเดลต้าแอร์ไลน์, สายการบินสหรัฐและอีซีเจ็ต TUIfly ในหมู่อื่น ๆ อีกหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาคาร 1 เป็นอาคารเก่า และเริ่มดำเนินงานเมื่อสนามบินเปิดวันที่ 17 พฤษภาคม 2535 มันมีความจุรวมของ 25 ล้านคนต่อปี และจะแบ่งออกเป็นห้าโมดูลเขต A , B , C , D และ E โมดูลผ่าน D ให้ทุกเครื่องที่จำเป็นเพื่อจัดการกับขาออกและขาเข้า รวมทั้ง landside driveways บุคคลและที่จอดรถในขณะที่โมดูลและพร้อมที่จะจัดการเข้ามาเท่านั้น การออกแบบนี้เป็นหลักที่ทำให้แต่ละโมดูลย่อยในอาคารของตนเอง โมดูลและ D ใช้สำหรับเที่ยวบินในเขตเชงเก้น ในขณะที่โมดูล B และ C จัดการเหล่านั้น ไปข้างนอกค่ะ ห้อง F จะแยก ตั้งอยู่ใกล้กับอาคาร 2 และจับเที่ยวบินเพิ่มขึ้น ความต้องการด้านความปลอดภัย เช่น พวกอิสราเอลนอกจากนี้ เช็คอินเคาน์เตอร์สำหรับบางเที่ยวบิน ออกเดินทางจาก อาคาร 1 อยู่ในพื้นที่ภาคกลาง Z ( เยอรมัน : zentralbereich ) ซึ่งส่วนใหญ่ของการช้อปปิ้งและร้านอาหารเครื่องของ สถานีนี้เป็นสถานีสนามบินรถไฟชานเมืองยังอยู่ .

พวก M ( 3547 ฟุต ) มีสะพานท่าเรือ เจ็ท 21 , สอง ที่ได้รับการสร้างขึ้นมาใหม่เป็นรอห้องโถงสำหรับการโอนรถประตูตำแหน่งได้ถูกติดตั้งกับเครื่องบินสะพานสามกับแอร์บัส เอ 380 ซึ่งใช้เป็นประจำจาก เอมิเรตส์ มีเพิ่มเติม 60 เครื่องบินยืนอยู่บนผ้ากันเปื้อน ซึ่งมีการติดตั้งออกแบบผ้ากันเปื้อนเจ็ตสะพาน ( ภาษาเยอรมัน : vorfeldfluggastbr ü cken ) ซึ่งจะนำผู้โดยสารโดยรถบัสแนวคิดที่ไม่ซ้ำช่วยให้ผู้โดยสาร ด้วยการคุ้มครองเต็มจากอากาศ แต่ ไม่สูง การลงทุนที่จำเป็นสำหรับขั้วเชื่อมต่อผ่านดาวเทียมเต็มระบบการขนส่งผู้โดยสาร

อาคาร 1 ปัจจุบันจัดการทุกสายการบินที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรหรือคู่ค้า ด้วยข้อยกเว้นของเตอร์กิช แอร์ไลน์ . อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการขาดของความจุที่ อาคาร 2ลุฟฮันซ่าของบริษัทและพันธมิตร เจอร์มัน วิงส์แร้งอดีตทั้งย้ายกลับไปที่ terminal 1 ใน 2007 . [ 15 ] [ 16 ] บางส่วนของผู้ใช้หลักที่ อาคาร 1 มีแอร์เบอร์ลิน , Condor , Emirates , Qatar Airways , เดลต้า แอร์ ไลน์ส สายการบิน easyJet , สหรัฐ , และ tuifly ในหมู่คนอื่น ๆ หลาย