Kim spent much of her life mirrorin

Kim spent much of her life mirroring others' relationships to sound in an effort to follow a culturally dominant "sound etiquette." Growing up animated in a less effusive Korean family (a facet, she points out, of both Korean and hearing cultures), Kim learned quietness—"to tone it down"—in response to eyes upon her. "At first I thought I experience sound mostly through vibrations, but I realized it's much more than that," she explains. "I'm mostly informed by the way people react and behave around it and then I in turn mirror them, sometimes out of good manners." In her artistic practice, Kim strives to reclaim sound, to carve out a space where sound doesn't revolve around some borrowed etiquette, but instead around her own distinct experience.

Avant-garde composer John Cage declared sound to be the most public of senses, and it hasn't been a private experience for Kim. To the contrary, she describes the deaf community as a "collective culture." Built through a shared experience of sound and language, the deaf community has its own sound etiquette: for example, the artist explains, if someone joins a table, it is customary that people move back their chairs to let the newcomer in without looking up, so those at the table can continue to watch whomever is signing. Regardless of her audience, a predilection for the communal is in Kim's nature, and her art is frequently collaborative and participatory. "I often collaborate with others in order to make my voice known or relevant," she says. "People are almost an extension of myself, namely sign language interpreters."

Collaboration was integral to Kim's recent sonic performance piece Fingertap Quartet. In putting together the piece, the artist provided a list of 12 specific sounds to her musician friend, Dev Hynes of Blood Orange (a later version featured voice samples by Jamie Stewart of Xiu Xiu). Kim remarks: "I trusted [Dev] enough to make voice samples based on my instructions and I did not ask anyone to double-check for me. Conceptually, I leased his voice." Using the voice samples, an audio recorder, a laptop, and transducers, Kim created four sound files. With projected text, she communicated the concept underlying each sound file to her audience: "Like/Good," a sound you like and think is good; the converse sound, "No Like/No Good"; "Like/No Good," a sound you like but suspect might not be good; and a sound you don't like but suspect might not be good, "No Like/Good.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิมใช้มากในชีวิตของเธอสะท้อนของคนอื่นความสัมพันธ์กับเสียงในความพยายามที่จะทำตามวัฒนธรรมหลัก "เสียงมารยาท" เติบโตขึ้นที่เคลื่อนไหวในครอบครัวเกาหลีน้อย effusive (พได้เป็น เธอชี้ออก วัฒนธรรมเกาหลี และได้ยิน), คิมได้เรียนรู้ความเงียบ — "ให้โทนสีมันลง" — ตอบตาเมื่อเธอ "ตอนแรก ฉันคิดว่า ประสบการณ์เสียงส่วนใหญ่ผ่านการสั่นสะเทือน แต่ฉันรับรู้ได้มากขึ้นกว่าที่ เธออธิบาย "ฉันกำลังส่วนใหญ่ทราบโดยวิธีการที่บุคคลตอบสนอง และการทำงานรอบ ๆ แล้ว ฉันจะสะท้อนได้ บางครั้งไม่มีมารยาทที่ดี" ในทางปฏิบัติศิลปะของเธอ คิมพยายามเพิ่มเสียง แกะออกพื้นที่ที่เสียงไม่เกี่ยวข้องกับมารยาทในการยืมบาง แต่แทนสถานประสบการณ์ของตนเองแตกต่างกันAvant-garde ประพันธ์จอห์นเคจประกาศเสียงเป็น สาธารณะมากที่สุดของความรู้สึก และมันไม่ได้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวสำหรับคิม ขัด เธออธิบายถึงชุมชนหูหนวกเป็น "รวมวัฒนธรรมการ" สร้างผ่านประสบการณ์ร่วมกันของเสียงและภาษา ชุมชนหูหนวกมีมารยาทเสียงของตัวเอง: ตัวอย่าง ศิลปินอธิบาย ถ้าคนรวมตาราง มันเป็นขนบธรรมเนียมที่คนถอยของเก้าอี้เพื่อให้ผู้ที่ไม่ขึ้น ดังนั้นผู้ที่ตารางยังดู whomever จะรับรอง ไม่ว่าผู้ชมของเธอ predilection สำหรับชุมชนที่อยู่ในธรรมชาติของคิม และเป็นศิลปะของเธอมักทำงานร่วมกัน และมีส่วนร่วม "ฉันมักจะทำงานร่วมกับผู้อื่นเพื่อให้เสียงของฉันรู้จักกัน หรือไม่เกี่ยวข้อง เธอกล่าวว่า "คนอยู่เกือบส่วนขยายของตัวเอง ได้แก่ภาษาสัญลักษณ์ล่าม"ทำงานร่วมกันได้เป็นชิ้นประสิทธิภาพเสียงล่าสุดของคิม Fingertap เสียง ในวางกันชิ้น ศิลปินแก่รายการของเฉพาะเสียง 12 นักดนตรีเพื่อน Dev Hynes เลือดสีส้ม (รุ่นที่ใหม่กว่าห้องตัวอย่างเสียง โดยเจมี่สจ๊วตของ Xiu Xiu) หมายเหตุคิม: "ฉันเชื่อ [Dev] พอให้ตัวอย่างของเสียงตามตามคำสั่งของฉัน และฉันไม่ได้ถามใครตรวจสอบอีกครั้งสำหรับฉัน ทางแนวคิด ฉันเช่าเสียงของเขา" ใช้ตัวอย่างเสียง การบันทึกเสียง แล็ปท็อป หัววัด คิมสร้างแฟ้ม 4 เสียง ข้อความคาดการณ์ เธออธิบายแนวคิดต้นแบบแต่ละไฟล์เสียงที่ผู้ชมของเธอ: "เหมือน/ดี เสียงที่คุณชอบ และคิดว่า จะดี เสียงตรงกันข้าม "ไม่ Like/No ดี" "ชอบ/ไม่ดี เสียงที่คุณชอบ แต่สงสัยว่าอาจไม่ดี และเสียงที่คุณไม่ชอบ แต่สงสัยอาจไม่ดี "ไม่ เหมือน/ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิมใช้เวลาส่วนใหญ่ของความสัมพันธ์ในชีวิตของเธอที่มิเรอร์คนอื่น ๆ 'เสียงในความพยายามที่จะปฏิบัติตามวัฒนธรรมที่โดดเด่นเป็น "มารยาทเสียง." เติบโตขึ้นมาเคลื่อนไหวในครอบครัวเกาหลีพรั่งพรูออกมาน้อยกว่า (แง่เธอชี้ให้เห็นทั้งในเกาหลีและวัฒนธรรมได้ยิน), คิมได้เรียนรู้ quietness- "ให้เสียงมันลง" -in การตอบสนองต่อตาให้เธอ "ตอนแรกผมคิดว่าผมได้สัมผัสกับเสียงส่วนใหญ่ผ่านการสั่นสะเทือน แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นมากกว่านั้น" เธออธิบาย "ผมทราบโดยส่วนใหญ่เป็นวิธีที่ผู้คนตอบสนองและปฏิบัติตนอยู่รอบ ๆ และจากนั้นผมในทางกลับกันพวกเขาสะท้อนบางครั้งออกจากมารยาทที่ดี." ในทางปฏิบัติศิลปะของเธอคิมมุ่งมั่นที่จะเรียกคืนเสียงที่จะตัดออกพื้นที่ที่เสียงไม่ได้หมุนรอบบางมารยาทยืม แต่แทนที่จะรอบประสบการณ์ที่แตกต่างกันของเธอเอง. เปรี้ยวจี๊ดเพลงจอห์นเคจประกาศเสียงจะเป็นประชาชนส่วนใหญ่ของความรู้สึก และมันก็ยังไม่ได้รับประสบการณ์ที่ส่วนตัวสำหรับคิม ไปในทางตรงกันข้ามเธออธิบายชุมชนคนหูหนวกเป็น "วัฒนธรรมร่วมกัน." สร้างขึ้นผ่านประสบการณ์ร่วมกันของเสียงและภาษาของชุมชนคนหูหนวกมีมารยาทเสียงของตัวเอง: ยกตัวอย่างเช่นศิลปินอธิบายว่าถ้ามีคนมาร่วมโต๊ะมันเป็นธรรมเนียมที่ว่าคนที่ย้ายกลับเก้าอี้ของพวกเขาที่จะให้ผู้มาใหม่ในโดยไม่ได้มองขึ้น เพื่อให้ผู้ที่โต๊ะยังคงสามารถที่จะดูคนใดคนหนึ่งลงนาม โดยไม่คำนึงถึงผู้ชมของเธอสมัครใจสำหรับชุมชนที่อยู่ในธรรมชาติของคิมและงานศิลปะของเธอเป็นประจำร่วมกันและมีส่วนร่วม "ผมมักจะทำงานร่วมกันกับผู้อื่นในการที่จะทำให้เสียงของฉันเป็นที่รู้จักหรือเกี่ยวข้อง" เธอกล่าว "คนที่เกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของตัวเองคือการเข้าสู่ระบบแปลภาษา." การทำงานร่วมกันเป็นหนึ่งเพื่อประสิทธิภาพการทำงานที่ผ่านมาเสียงของคิมชิ้น Fingertap สี่ ในการร่วมกันวางชิ้นส่วนศิลปินที่มีให้รายชื่อของ 12 เสียงที่เฉพาะเจาะจงให้กับเพื่อนนักดนตรีของเธอ Dev Hynes เลือดสีส้ม (รุ่นที่ใหม่กว่าตัวอย่างที่โดดเด่นด้วยเสียงโดยเจมี่สจ๊วตของซิ่วซิ่ว) คิมกล่าวว่า "ผมเชื่อถือได้ [Dev] พอที่จะทำให้ตัวอย่างเสียงขึ้นอยู่กับคำแนะนำของฉันและฉันไม่ได้ขอให้ทุกคนที่จะตรวจสอบอีกครั้งสำหรับฉันแนวคิดผมเช่าเสียงของเขา.." ตัวอย่างการใช้เสียงการบันทึกเสียง, แล็ปท็อปและก้อนคิมสร้างสี่ไฟล์เสียง ที่มีข้อความคาดการณ์เธอสื่อสารแนวคิดพื้นฐานแต่ละไฟล์เสียงให้กับผู้ชมของเธอ: "ชอบ / ดี" เสียงที่คุณชอบและคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี; เสียงสนทนา "ไม่ชอบ / ไม่ดี"; "ชอบ / ไม่ดี" เสียงที่คุณชอบ แต่ผู้ต้องสงสัยอาจจะไม่ดี และเสียงที่คุณไม่ชอบ แต่ผู้ต้องสงสัยอาจจะไม่ดี "ไม่ชอบ / ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิมใช้เวลามากในชีวิตของเธอที่สะท้อนความสัมพันธ์ของผู้อื่นเพื่อเสียงในความพยายามที่จะปฏิบัติตามวัฒนธรรมเด่นเสียง " มารยาท " ที่เติบโตขึ้นในครอบครัวซึ่งพรั่งพรูออกมาเคลื่อนไหวน้อยกว่าเกาหลี ( ด้าน เธอจุดออกของทั้งเกาหลีและได้ยินวัฒนธรรม ) , คิม เรียนรู้ความเงียบ - " เสียงลง " ในการตอบสนองตาเมื่อเธอ " . ตอนแรกผมคิดว่าประสบการณ์เสียงส่วนใหญ่ผ่านการสั่นแต่ผมรู้ว่ามันเป็นมากกว่านั้น " เธออธิบาย " ส่วนใหญ่ฉันแจ้งโดยวิธีที่ผู้คนตอบสนองและปฏิบัติตนอยู่ แล้วก็เปิดกระจก บางครั้งออกของมารยาทที่ดี " ในการฝึกศิลปะของเธอ คิม มุ่งมั่นที่จะเพิ่มเสียงเพื่อแกะสลักออกพื้นที่ ที่ไม่มีเสียงหมุนรอบบางยืมมารยาท แต่รอบๆ

ประสบการณ์ที่แตกต่างกันของตัวเองเปรี้ยวจี๊ดนักแต่งเพลงจอห์นเคจประกาศเสียงให้ประชาชนส่วนใหญ่รู้สึกและมันไม่ได้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของคิม ตรงกันข้าม เธออธิบายชุมชนคนหูหนวกเป็นวัฒนธรรม " ร่วมกัน " สร้างผ่านการแชร์ประสบการณ์เสียงและภาษา , ชุมชนคนหูหนวกมีมารยาท เสียงของมันเอง เช่น ศิลปิน อธิบายว่า ถ้ามีคนร่วมโต๊ะมันเป็นประเพณีที่คนย้ายกลับเก้าอี้เพื่อให้ผู้มาใหม่โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง ดังนั้นผู้ที่ตารางสามารถดูคนที่จะลงนาม โดยไม่คำนึงถึงผู้ชมของเธอ การชื่นชอบในชุมชนคือ คิม ธรรมชาติ และศิลปะของเธอบ่อย ๆ และแบบมีส่วนร่วม” ฉันมักจะทำงานร่วมกับผู้อื่นเพื่อที่จะทำให้เสียงของฉันหรือที่รู้จักกัน " เธอกล่าว" คนเกือบส่วนขยายของตัวเอง คือ สมัครล่ามภาษา "

ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของงานชิ้นล่าสุด คิม โซนิค fingertap 4 คน ในการร่วมกันวางชิ้น ศิลปินให้ รายการ 12 เสียงเฉพาะเพื่อนนักดนตรี เดฟ ไฮนส์ของเลือดสีส้ม ( รุ่นต่อมาที่โดดเด่นตัวอย่างเสียงโดย Jamie Stewart ของซิ่วซิ่ว ) คิม หมายเหตุ :" ฉันเชื่อใจ [ Dev ] เพียงพอที่จะให้ตัวอย่างเสียงตามคำแนะนำของฉัน และฉันก็ไม่ได้ขอให้ใครที่จะตรวจสอบฉัน แนวคิดที่ผมเช่าเสียงของเขา การใช้เสียงตัวอย่าง , บันทึกเสียง , transducers แล็ปท็อป และ คิม สร้างสี่เสียงไฟล์ กับที่คาดการณ์ไว้ ข้อความที่เธอสื่อสารแนวคิดพื้นฐานแต่ละไฟล์เสียง ผู้ชม : " / " เสียงที่คุณชอบและคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีเสียงสนทนา " ไม่เหมือน / ไม่ดี " ; " ชอบ / ไม่ดี " เสียงที่คุณชอบ แต่สงสัยอาจจะไม่ได้ดี และเสียงไม่เหมือนแต่สงสัยอาจไม่เก่ง ไม่เหมือน / ดี