The Mexican Day of the DeadDando Vi

The Mexican Day of the Dead

Dando Vida a la Muerte

Provided by UNC Institute for the Study of the Americas
Dia De Los Muertos

The Day of the Dead is celebrated in Mexico with colorfully dressed skeletons. (Image source. More about the photograph)

Slideshow

View a slideshow of photographs from Day of the Dead celebrations in Mexico and the United States.

The Days of the Dead are celebrated in many Latin American countries but nowhere to the extent they are in Mexico. The traditions surrounding the Mexican Day of the Dead, its history throughout the past thousands of years, and its meaning for us today are complex and worthy of many hours of study and discussion. El Día de los Muertos (also referred to as el dia de muertos, dias de los muertos, and todos santos) in Mexico is a joyous and sacred time, a time to welcome the souls of the dead; it is a celebration in which the living and the dead are joined if even for a short while. In some ways it is a triumph over death and therefore becomes a celebration of life. Deceased loved ones are given back to families and friends if only for a brief time. If in Mexico at the beginning of November, you will not be able to escape the festivities as it is a national holiday.

Although the Day of the Dead in Mexico has a public aspect, at the community level it is essentially a private or family feast. The core of the celebration is within the family home. The departed children, los angelitos, are remembered on November first while November second focuses on the departed adults. There is nothing somber or macabre about the event. The dead come as spirits from another world to be with their living relatives and to visit in their homes. They do not come to scare or haunt as we believe Halloween spirits do. When children in the United States are shouting “trick or treat” and trying to terrify each other, Mexican children are probably at home helping with the many preparations for the day. It is also possible that today in urban areas, due to cultural influences from the United States, Mexican children may also be running through the streets with their plastic pumpkin or squash carved like a skull asking no me da mi holloween? (Won’t you give me something for Halloween?) and expecting to be given money (not candy).

The United States tradition of All Hallows Eve, or Halloween, came from an ancient pre-Christian Celtic festival of fire, known as Samhain. This popular celebration originated in England, Scotland and Wales. October 31st was an important day to the Celts, and among other things was dedicated to the end of the harvest. It was said that during Samhain banshees and witches were known to steal children, destroy crops, and bring terror to the entire population. At the same time, the spirits of loved ones visited their families looking for warmth and affection. Bonfires were built to help guide the spirits home. In Europe, around 750 AD, the Church instituted November first as All Saints Day realizing that it must eliminate or assimilate pagan rites. In the 13th century, All Souls Day was established on November 2 honoring those souls of the Catholic faith who had passed away. In Medieval times, traditions included decorating graves, all night vigils, and special church services to remember and honor the dead. These traditions were prevalent throughout Europe, and the Spanish conquistadores, colonists and priests, who came to the Americas brought these customs with them.

Long before the Spanish arrived in America, the belief in an afterlife was present in Mesoamerica. We know this from information contained in the archeological record, the surviving codices, and from early Colonial manuscripts. According to the beliefs of the Nahua people (Aztecas, Chichimecas, Tlaxcaltecas, and Toltecas) life was seen as a dream. Only in dying did a human being truly awake. For them the distinction between life and death was not so absolute. In Nahautl, the indigenous language of the peoples of the valley of Mexico, there is much poetic speculation concerning the afterlife. From an ancient poet, we learn:

It is not true, it is not true
That we come to live here
We came only to sleep, only to dream.

Or in the words of another Nahautl poet,

Let us consider things as only lent to us, oh, friends;
Only in passing are we here on earth;
Tomorrow or the day after,
As your heart desires, oh, Giver of Life,
We shall go, my friends, to His home.1

The Nahua people believed that above the earth there were thirteen layers of the heavens and below the earth there were nine levels of the underworld. The destiny of a soul after death was decreed by the manner of death rather than conduct during life. For instance, all those who died as victims of sacrifice or perished in combat became companions of the sun god Huitzilopochtli. The same was true for women who died during childbirth. Those who drowned or were killed by lightning, or water related diseases went to Tlalocan, the raingod Tlaloc’s paradise. Children who died were considered “jewels” and after death were fed by the Chichihuacuauhco or the wetnurse tree. Women who died during childbirth were considered semi-divine. The souls of those not selected by the gods went to the dark plane of the underworld and had to pass through each of nine levels before reaching Mictlan the realm of the death god, Mictlantecuhtli and the death goddess, Mictlancihuatl. Festivals honoring departed children were held in the ninth month of the Aztec solar calendar. A festival held in the tenth month was a celebration that honored dead adults. Warriors were honored during the fourteenth month at a corn festival called QuecholliThis last festival coincides with November of our calendar year.

At the time of the Conquest, the Indians of Central Mexico were used to incorporating a pantheon of gods and accepting deities of conquered tribes. Also of great importance is that these Indians believed in many religious concepts similar to Christian beliefs. For example, they believed in an eternal life in which souls continued to live in an afterworld. The difference was that there was no hell. You were not punished after death. The Aztecs also believed that their great god Huitzilopochtli was born of a virgin goddess. The cross was a sacred sign. It symbolized the cardinal points of direction. The Indians also practiced rites similar to baptism, confession, and communion. A priesthood was dedicated to the administration of religious affairs. Other kindred symbols included temples with altars, statues of various gods, and religious processions. The Spaniards used these parallels to their advantage in their systematic effort to conquer in the name of the cross. During their confrontation with the indigenous cultures, the Spanish sensed the power of the celebrations honoring the dead which were at least 5,000 years old. Finally, they realized that conversion could not obliterate tradition, and certain customs would remain. What eventually developed through this tolerance of the old religion was a fusion of Catholic symbols, beliefs, and rituals with those of the conquered people. The celebration of the Mexican Day of the Dead is the best example of this blending of traditions.

Skeletons and skulls were important symbols of death and sacrifice in the pre-Columbian period, but the figure of a satirical and comical death probably appeared during the 1700s. Puppets, masks, figures made of clay, cardboard, toys and candies began to fill the Mexican markets using the image of the skeleton. They were all named calavera, which is the term still used today.

José Guadalupe Posada (1852–1913) had a lot to do with the popularization of the human skeleton. Posada was an engraver and artist who did his most famous work during the late 19th century in Mexico City under the regime of Porfirio Díaz. Posada created cartoon illustrations for many popular tabloids specifically targeted at the masses. Around the Day of the Dead, Posada and publisher Antonio Vaneges Arroyo published the well known broadsheets or Calaveras that satirized all elements of society, particularly the upperclass and government officials. Death became in some senses an “equalizer” of injustice for all those burdened by the social inequality of the dictatorship before the Mexican revolution. Today, these broadsheets are still published and the satirization of the bourgeoisie, the goverment, and the church still continues.

Another traditions that remains, although much changed and continually changing, is the ofrenda or altar for the dead. In anticipation of the arrival of the spirits, Mexican families construct special altars in their homes known as ofrendas. Although many elements of Catholicism have been incorporated into the ofrenda, it is considered an indigenous tradition. The customs and traditions of the altars as well as other components of the Day of the Dead can vary greatly within Mexico from region to region according to the pre-Hispanic culture that is predominate. What you see if visiting the Mayas to the South is not what you see with the Yaquis or the Tarahumaras in the North or the Huichols to the West. There are, however, certain components which are invariably present, others which are unique, and still others which are added as new customs, people, and materials arrive in an area. However, on the simplest home altars, as well as the ones made for display in museums and cultural centers, you will always find certain key elements. During the last days of October, market places begin to overflow with people bargaining and buying what they need to decorate and prepare their altars. Special day of the dead bread in wonderful shapes and sizes is baked at home or bought in panadérias (bakeries). Clay candlesticks, candles both simple or beautifully decorated, as well as incense burners are much in demand. Miniature toys and reproductions of skeleton figures, a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันตายเม็กซิโกวิดา Dando ตาม Muerteโดย สถาบัน UNC สำหรับการศึกษาของทวีปอเมริกาDia De Los Muertosตายวันมีการเฉลิมฉลองในเม็กซิโกกับโครงกระดูกแต่งกาย colorfully (ภาพต้นฉบับ เพิ่มเติมเกี่ยวกับภาพถ่าย)นำเสนอภาพนิ่งดูสไลด์โชว์ภาพถ่ายจากวันเฉลิมฉลองการตายในประเทศเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกาวันตายมีการเฉลิมฉลอง ในประเทศละตินอเมริกัน แต่ไม่มีที่ไหน ในกรณีที่พวกเขาอยู่ในเม็กซิโก ประเพณีรอบวันตายเม็กซิโก พันปี และความหมายสำหรับเราวันนี้อดีตประวัติของซับซ้อน และน่าศึกษาและสนทนาในชั่วโมง เอล Día de los Muertos (ยังเรียกว่าเอล dia de muertos, dias de los muertos และ todos santos) ในประเทศเม็กซิโกเป็นเวลาบัด และศักดิ์สิทธิ์ เวลาต้อนรับวิญญาณของคนตาย จัดงานฉลองซึ่งการดำรงชีวิตและอยู่ร่วมถ้าแม้สำหรับพักได้ ในบางวิธี มันจะเป็นชัยชนะเหนือความตาย และจึง กลายเป็น งานฉลองของชีวิต ผู้รักจะให้กลับครอบครัวและเพื่อนถ้าเฉพาะในช่วงเวลาสั้น ๆ ถ้าในประเทศเม็กซิโกต้นพฤศจิกายน คุณจะไม่สามารถหนีเทศกาลซึ่งเป็นวันหยุดแห่งชาติAlthough the Day of the Dead in Mexico has a public aspect, at the community level it is essentially a private or family feast. The core of the celebration is within the family home. The departed children, los angelitos, are remembered on November first while November second focuses on the departed adults. There is nothing somber or macabre about the event. The dead come as spirits from another world to be with their living relatives and to visit in their homes. They do not come to scare or haunt as we believe Halloween spirits do. When children in the United States are shouting “trick or treat” and trying to terrify each other, Mexican children are probably at home helping with the many preparations for the day. It is also possible that today in urban areas, due to cultural influences from the United States, Mexican children may also be running through the streets with their plastic pumpkin or squash carved like a skull asking no me da mi holloween? (Won’t you give me something for Halloween?) and expecting to be given money (not candy).The United States tradition of All Hallows Eve, or Halloween, came from an ancient pre-Christian Celtic festival of fire, known as Samhain. This popular celebration originated in England, Scotland and Wales. October 31st was an important day to the Celts, and among other things was dedicated to the end of the harvest. It was said that during Samhain banshees and witches were known to steal children, destroy crops, and bring terror to the entire population. At the same time, the spirits of loved ones visited their families looking for warmth and affection. Bonfires were built to help guide the spirits home. In Europe, around 750 AD, the Church instituted November first as All Saints Day realizing that it must eliminate or assimilate pagan rites. In the 13th century, All Souls Day was established on November 2 honoring those souls of the Catholic faith who had passed away. In Medieval times, traditions included decorating graves, all night vigils, and special church services to remember and honor the dead. These traditions were prevalent throughout Europe, and the Spanish conquistadores, colonists and priests, who came to the Americas brought these customs with them.Long before the Spanish arrived in America, the belief in an afterlife was present in Mesoamerica. We know this from information contained in the archeological record, the surviving codices, and from early Colonial manuscripts. According to the beliefs of the Nahua people (Aztecas, Chichimecas, Tlaxcaltecas, and Toltecas) life was seen as a dream. Only in dying did a human being truly awake. For them the distinction between life and death was not so absolute. In Nahautl, the indigenous language of the peoples of the valley of Mexico, there is much poetic speculation concerning the afterlife. From an ancient poet, we learn: It is not true, it is not true That we come to live here We came only to sleep, only to dream. Or in the words of another Nahautl poet, Let us consider things as only lent to us, oh, friends; Only in passing are we here on earth; Tomorrow or the day after, As your heart desires, oh, Giver of Life, We shall go, my friends, to His home.1 The Nahua people believed that above the earth there were thirteen layers of the heavens and below the earth there were nine levels of the underworld. The destiny of a soul after death was decreed by the manner of death rather than conduct during life. For instance, all those who died as victims of sacrifice or perished in combat became companions of the sun god Huitzilopochtli. The same was true for women who died during childbirth. Those who drowned or were killed by lightning, or water related diseases went to Tlalocan, the raingod Tlaloc’s paradise. Children who died were considered “jewels” and after death were fed by the Chichihuacuauhco or the wetnurse tree. Women who died during childbirth were considered semi-divine. The souls of those not selected by the gods went to the dark plane of the underworld and had to pass through each of nine levels before reaching Mictlan the realm of the death god, Mictlantecuhtli and the death goddess, Mictlancihuatl. Festivals honoring departed children were held in the ninth month of the Aztec solar calendar. A festival held in the tenth month was a celebration that honored dead adults. Warriors were honored during the fourteenth month at a corn festival called QuecholliThis last festival coincides with November of our calendar year.ในขณะชัยชนะ ในอินเดียกลางเม็กซิโกใช้เพจองของเทพเจ้า และเทวดาชาวตุ้นยอมรับ ยัง ความสำคัญมากอยู่ที่อินเดียเหล่านี้เชื่อในแนวคิดทางศาสนามากมายคล้ายกับความเชื่อคริสเตียน ตัวอย่าง พวกเขาเชื่อในการมีชีวิตนิรันดร์วิญญาณยังคงอยู่ใน afterworld การ ความแตกต่างว่า มีนรกไม่มี นอกจากนี้คุณไม่มีโทษหลังความตาย Aztecs ที่เชื่อว่า พระเจ้าของพวกเขาดี Huitzilopochtli เกิดของเจ้าบริสุทธิ์ ไม้กางเขนเป็นเครื่องหมายศักดิ์สิทธิ์ มันรูปเฟืองจุดสำคัญของทิศทาง อินเดียยังปฏิบัติเหมือนกับการรับบัพติศมา สารภาพ และร่วมพิธีกรรม ปุโรหิตที่อุทิศตนเพื่อการบริหารงานของศาสนา สัญลักษณ์อื่น ๆ เป็นรวมวัด มีรูปปั้นของพระเจ้า และต่าง ๆ ขบวนทางศาสนา บูชา ชาวสเปนเข้าใช้ parallels เหล่านี้เพื่อประโยชน์ของพวกเขาในความพยายามของระบบเพื่อพิชิตในกางเขน ในระหว่างการเผชิญหน้ากับวัฒนธรรมพื้นเมือง สเปนที่ทรงพลังของฉลอง honoring ตายซึ่งน้อย 5000 ปี สุดท้าย พวกเขารู้ว่า แปลงไม่สามารถลบล้างประเพณี และประเพณีบางอย่างจะยังคงอยู่ อะไรในที่สุดพัฒนาผ่านการยอมรับนับถือศาสนาเก่าถูกผสมผสานกัน ของสัญลักษณ์แคธอลิค ความเชื่อ พิธีกรรมกับคนตุ้น ฉลองวันเม็กซิกันของตายเป็นตัวอย่างสุดนี้ผสมของประเพณีSkeletons and skulls were important symbols of death and sacrifice in the pre-Columbian period, but the figure of a satirical and comical death probably appeared during the 1700s. Puppets, masks, figures made of clay, cardboard, toys and candies began to fill the Mexican markets using the image of the skeleton. They were all named calavera, which is the term still used today.José Guadalupe Posada (1852–1913) had a lot to do with the popularization of the human skeleton. Posada was an engraver and artist who did his most famous work during the late 19th century in Mexico City under the regime of Porfirio Díaz. Posada created cartoon illustrations for many popular tabloids specifically targeted at the masses. Around the Day of the Dead, Posada and publisher Antonio Vaneges Arroyo published the well known broadsheets or Calaveras that satirized all elements of society, particularly the upperclass and government officials. Death became in some senses an “equalizer” of injustice for all those burdened by the social inequality of the dictatorship before the Mexican revolution. Today, these broadsheets are still published and the satirization of the bourgeoisie, the goverment, and the church still continues.Another traditions that remains, although much changed and continually changing, is the ofrenda or altar for the dead. In anticipation of the arrival of the spirits, Mexican families construct special altars in their homes known as ofrendas. Although many elements of Catholicism have been incorporated into the ofrenda, it is considered an indigenous tradition. The customs and traditions of the altars as well as other components of the Day of the Dead can vary greatly within Mexico from region to region according to the pre-Hispanic culture that is predominate. What you see if visiting the Mayas to the South is not what you see with the Yaquis or the Tarahumaras in the North or the Huichols to the West. There are, however, certain components which are invariably present, others which are unique, and still others which are added as new customs, people, and materials arrive in an area. However, on the simplest home altars, as well as the ones made for display in museums and cultural centers, you will always find certain key elements. During the last days of October, market places begin to overflow with people bargaining and buying what they need to decorate and prepare their altars. Special day of the dead bread in wonderful shapes and sizes is baked at home or bought in panadérias (bakeries). Clay candlesticks, candles both simple or beautifully decorated, as well as incense burners are much in demand. Miniature toys and reproductions of skeleton figures, a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม็กซิกันในวันแห่งความตายแดนโด้วิดาลาเลนโคUNC โดยสถาบันการศึกษาของอเมริกาDia De Los Muertos วันตายมีการเฉลิมฉลองในเม็กซิโกที่มีโครงกระดูกแต่งตัวสีสัน (ที่มาภาพ. เพิ่มเติมเกี่ยวกับการถ่ายภาพ) สไลด์ดูสไลด์โชว์ภาพถ่ายจากวันแห่งการเฉลิมฉลองตายในเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกา. วันแห่งความตายมีการเฉลิมฉลองในหลายประเทศในละตินอเมริกา แต่ไม่มีที่ไหนเท่าที่พวกเขาอยู่ในเม็กซิโก ประเพณีรอบวันเม็กซิกันของคนตายประวัติศาสตร์ตลอดพันปีที่ผ่านมาและความหมายสำหรับเราในวันนี้มีความซับซ้อนและความคุ้มค่าของเวลาหลายชั่วโมงของการศึกษาและการอภิปราย El Díaเดอลอ Muertos (ยังเรียกว่าเอลเดอเส้นผ่าศูนย์กลาง Muertos, dias เดอลอ Muertos และ Todos Santos) ในเม็กซิโกเป็นเวลาที่มีความสุขและศักดิ์สิทธิ์เวลาที่จะต้อนรับวิญญาณของคนตาย; มันคือการเฉลิมฉลองที่มีชีวิตอยู่และตายจะเข้าร่วมว่าแม้ในระยะสั้น ในบางวิธีก็คือชัยชนะเหนือความตายและดังนั้นจึงกลายเป็นเฉลิมฉลองของชีวิต คนที่รักตายจะได้รับกลับไปยังครอบครัวและเพื่อน ๆ ถ้าเพียง แต่เป็นเวลาสั้น ๆ หากในเม็กซิโกที่จุดเริ่มต้นของเดือนพฤศจิกายนที่คุณจะไม่สามารถที่จะหลบหนีเทศกาลที่เป็นวันหยุดประจำชาติ. แม้ว่าวันแห่งความตายในเม็กซิโกมีแง่มุมของประชาชนในระดับชุมชนจะเป็นหลักงานเลี้ยงส่วนตัวหรือครอบครัว . หลักของการเฉลิมฉลองอยู่ในบ้านของครอบครัว เด็กออกลอส Angelitos จะจำพฤศจิกายนแรกในขณะที่สองพฤศจิกายนมุ่งเน้นไปที่ผู้ใหญ่ออก ไม่มีอะไรที่อึมครึมหรือน่าขยะแขยงเป็นเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตายมาเป็นวิญญาณจากโลกอื่นที่จะอยู่กับญาติที่อยู่อาศัยของพวกเขาและการเยี่ยมชมในบ้านของพวกเขา พวกเขาไม่ได้มาสร้างความหวาดกลัวหรือหลอกหลอนเราเชื่อว่าเป็นวิญญาณฮาโลวีนทำ เมื่อเด็กในประเทศสหรัฐอเมริกามีการตะโกน "เคล็ดลับหรือรักษา" และพยายามที่จะหวาดกลัวกันเด็กเม็กซิกันอาจจะเป็นที่บ้านช่วยให้มีการเตรียมการหลายวัน นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าวันนี้ในพื้นที่เขตเมืองเนื่องจากอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากประเทศสหรัฐอเมริกาเด็กเม็กซิกันก็อาจจะวิ่งผ่านถนนที่มีฟักทองพลาสติกหรือสควอชแกะสลักเช่นกะโหลกศีรษะถามฉันไม่มีดาไมล์ holloween? (คุณไม่อยากจะให้ฉันบางสิ่งบางอย่างสำหรับวันฮาโลวีน?) และคาดหวังว่าจะได้รับเงิน (ไม่ลูกอม). ประเพณีสหรัฐอเมริกาทั้งหมด Hallows Eve หรือฮาโลวีนมาจากโบราณก่อนคริสเตียนเซลติกเทศกาลไฟที่เรียกว่า Samhain . การเฉลิมฉลองนี้ได้รับความนิยมที่เกิดขึ้นในอังกฤษสกอตแลนด์และเวลส์ 31 ตุลาคมเป็นวันสำคัญที่จะเซลติกส์และเหนือสิ่งอื่นใดก็ทุ่มเทให้กับการสิ้นสุดของการเก็บเกี่ยว มันก็บอกว่าในช่วง Banshees Samhain และแม่มดเป็นที่รู้จักกันที่จะขโมยเด็ก, ทำลายพืชและนำความหวาดกลัวให้กับประชากรทั้งหมด ในขณะเดียวกันวิญญาณของคนที่รักไปเยี่ยมครอบครัวของพวกเขากำลังมองหาเพื่อความอบอุ่นและความรัก กองถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยให้คำแนะนำสุราที่บ้าน ในยุโรปประมาณ 750 AD, คริสตจักรพฤศจิกายนก่อตั้งครั้งแรกในฐานะวันนักบุญตระหนักว่าจะต้องกำจัดหรือดูดซึมพิธีกรรมศาสนา ในศตวรรษที่ 13 ทุกวันวิญญาณก่อตั้งเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายนเคารพดวงวิญญาณของผู้ที่เชื่อคาทอลิกที่ได้ล่วงลับไปแล้ว ในสมัยยุคกลางประเพณีรวมถึงหลุมฝังศพตกแต่งจักคืนคริสตจักรและบริการพิเศษที่จะจำและเป็นเกียรติแก่ความตาย ประเพณีเหล่านี้เป็นที่แพร่หลายไปทั่วยุโรปและ Conquistadores สเปน, อาณานิคมและพระสงฆ์ที่มาอเมริกานำจารีตประเพณีเหล่านี้กับพวกเขา. นานก่อนที่จะมาถึงสเปนในอเมริกาเชื่อในชีวิตหลังความตายเป็นอยู่ในเมโส เรารู้เรื่องนี้จากข้อมูลที่มีอยู่ในบันทึกโบราณคดี codices ที่รอดตายและจากต้นฉบับโคโลเนียลในช่วงต้น ตามความเชื่อของคนนาวา (Aztecas, Chichimecas, Tlaxcaltecas และ Toltecas) ชีวิตที่ถูกมองว่าเป็นความฝัน เฉพาะในที่กำลังจะตายได้ตื่นมนุษย์อย่างแท้จริง สำหรับพวกเขาแตกต่างระหว่างชีวิตและความตายที่ไม่แน่นอนดังนั้น ใน Nahautl ภาษาพื้นเมืองของชาวหุบเขาของเม็กซิโกมีการเก็งกำไรมากเกี่ยวกับบทกวีชีวิตหลังความตาย จากกวีโบราณที่เราได้เรียนรู้: มันไม่เป็นความจริงมันไม่เป็นความจริงที่เรามาอยู่ที่นี่เรามาเท่านั้นที่จะนอนหลับเท่านั้นที่จะฝัน. หรือในคำพูดของอีกกวี Nahautl, ขอให้เราพิจารณาสิ่งที่เป็นเพียงเพื่อที่จะให้ยืม เราโอ้เพื่อนเฉพาะในการผ่านเราที่นี่ในแผ่นดินโลกในวันพรุ่งนี้หรือวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ในขณะที่หัวใจของคุณปรารถนาโอ้มอบให้ชีวิตเราจะไปเพื่อน ๆ ของเขาที่จะ home.1 นาวาคนเชื่อว่าข้างต้น โลกมีสิบสามชั้นของชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินด้านล่างมีเก้าระดับของนรก ชะตากรรมของจิตวิญญาณหลังความตายก็มีคำสั่งโดยลักษณะของการเสียชีวิตมากกว่าการดำเนินการในช่วงชีวิต ยกตัวอย่างเช่นทุกคนที่เสียชีวิตเป็นผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการเสียสละหรือเสียชีวิตในการต่อสู้กลายเป็นสหายของพระเจ้าตากแดด Huitzilopochtli เดียวกันเป็นจริงสำหรับผู้หญิงที่เสียชีวิตในระหว่างการคลอดบุตร บรรดาผู้ที่จมน้ำหรือถูกฆ่าตายโดยฟ้าผ่าหรือน้ำโรคที่เกี่ยวข้องไป Tlalocan, สวรรค์ raingod ทลาล็อกของ เด็กที่เสียชีวิตได้รับการพิจารณา "อัญมณี" และหลังจากการเสียชีวิตได้รับการเลี้ยงดูโดย Chichihuacuauhco หรือต้นไม้ wetnurse ผู้หญิงที่เสียชีวิตในระหว่างการคลอดบุตรได้รับการพิจารณากึ่งพระเจ้า ดวงวิญญาณของผู้ที่ไม่ได้รับเลือกจากพระเจ้าไปเครื่องบินมืดของนรกและต้องผ่านแต่ละเก้าระดับก่อนที่จะถึง Mictlan ดินแดนของพระเจ้าตาย Mictlantecuhtli และเทพธิดาตาย Mictlancihuatl เทศกาลเคารพเด็กออกถูกจัดขึ้นในเดือนที่เก้าของปฏิทินสุริยคติแอซเท็ก เทศกาลที่จัดขึ้นในเดือนที่สิบคือการเฉลิมฉลองที่ได้รับเกียรติผู้ใหญ่ที่ตายแล้ว นักรบได้รับเกียรติในช่วงเดือนที่สิบสี่ในงานเทศกาลข้าวโพดที่เรียกว่า QuecholliThis เทศกาลที่ผ่านมาเกิดขึ้นพร้อมกับเดือนพฤศจิกายนของปีตามปฏิทินของเรา. ในช่วงเวลาของการพิชิตอินเดียนแดงกลางเม็กซิโกถูกนำมาใช้ผสมผสานวิหารของพระเจ้าและยอมรับของชนเผ่าเทพเสียที นอกจากนี้ยังมีความสำคัญอย่างยิ่งก็คืออินเดียเหล่านี้เชื่อมั่นในแนวคิดทางศาสนาจำนวนมากคล้ายกับความเชื่อของคริสเตียน ยกตัวอย่างเช่นพวกเขาเชื่อว่าในชีวิตนิรันดร์ในการที่ดวงวิญญาณยังคงอยู่ใน afterworld ความแตกต่างก็คือว่ามีนรกไม่มี คุณไม่ได้รับการลงโทษหลังจากการตาย แอซเท็กยังเชื่อว่าพระเจ้าที่ดีของพวกเขา Huitzilopochtli เกิดของเจ้าแม่บริสุทธิ์ ข้ามเป็นสัญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์ มันเป้นจุดสำคัญของทิศทาง อินเดียยังมีประสบการณ์คล้ายกับพิธีล้างบาปสารภาพและความสนิทสนม เพีอุทิศตนเพื่อการบริหารงานของกิจการศาสนา สัญลักษณ์ญาติอื่น ๆ รวมถึงวัดที่มีแท่นบูชารูปปั้นของเทพเจ้าต่างๆและขบวนทางศาสนา ชาวสเปนใช้แนวเหล่านี้เพื่อประโยชน์ของพวกเขาในความพยายามของพวกเขาอย่างเป็นระบบเพื่อที่จะเอาชนะในชื่อของข้าม การเผชิญหน้าระหว่างพวกเขากับวัฒนธรรมพื้นบ้าน, สเปนรู้สึกอำนาจของการเฉลิมฉลองความเคารพที่ตายอย่างน้อย 5,000 ปี ในที่สุดพวกเขาตระหนักว่าการแปลงไม่สามารถลบล้างประเพณีและประเพณีบางอย่างจะยังคงอยู่ สิ่งที่ได้รับการพัฒนาในที่สุดก็ผ่านความอดทนของศาสนาเก่านี้เป็นฟิวชั่นของสัญลักษณ์คาทอลิกความเชื่อและพิธีกรรมกับบรรดาคนเสียที การเฉลิมฉลองของชาวเม็กซิกันในวันแห่งความตายเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของการผสมของประเพณีนี้. โครงกระดูกและกะโหลกศีรษะเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญของการเสียชีวิตและความเสียสละในช่วงก่อน Columbian แต่ร่างของตนเสียชีวิตและตลกอาจจะปรากฏในช่วงยุค 1700 . หุ่น, หน้ากาก, ตัวเลขทำจากดินเหนียว, กระดาษ, ของเล่นและขนมเริ่มที่จะเติมเต็มตลาดเม็กซิกันโดยใช้ภาพของโครงกระดูก พวกเขาได้รับการตั้งชื่อ Calavera ทั้งหมดซึ่งเป็นคำที่ใช้ในวันนี้ยังคง. Joséกัวดาลูด้า (1852-1913) มีจำนวนมากจะทำอย่างไรกับที่นิยมของโครงกระดูกมนุษย์ Posada เป็นช่างแกะสลักและศิลปินที่ได้ทำงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ในกรุงเม็กซิโกซิตี้ภายใต้ระบอบการปกครองของ Porfirio Díaz Posada สร้างภาพประกอบการ์ตูนสำหรับหนังสือพิมพ์ที่นิยมมากเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงในฝูง รอบวันตาย, Posada และสำนักพิมพ์ Vaneges อันโตนิโออาร์โรโยตีพิมพ์ broadsheets หรือที่รู้จักกันดีเวรัสที่ satirized ทุกองค์ประกอบของสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าหน้าที่ชนชั้นและรัฐบาล ความตายกลายเป็นความรู้สึกบางอย่าง "ควอไลเซอร์" ของความอยุติธรรมสำหรับทุกคนภาระโดยความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมของการปกครองแบบเผด็จการก่อนการปฏิวัติเม็กซิกัน วันนี้บรอดชีเหล่านี้ยังคงมีการเผยแพร่และ satirization ของสังคมที่รัฐบาลและคริสตจักรยังคง. ประเพณีอีกอย่างหนึ่งที่ยังคงอยู่แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงมากและเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องเป็น ofrenda หรือแท่นบูชาสำหรับคนตาย ในความคาดหมายของการมาถึงของวิญญาณครอบครัวเม็กซิกันสร้างแท่นบูชาเป็นพิเศษในบ้านของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็น ofrendas แม้ว่าหลายองค์ประกอบของศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกได้รับการจดทะเบียนเป็น ofrenda ก็ถือว่าเป็นประเพณีพื้นเมือง ขนบธรรมเนียมและประเพณีของแท่นบูชาเช่นเดียวกับส่วนประกอบอื่น ๆ ของวันแห่งความตายสามารถแตกต่างกันอย่างมากภายในเม็กซิโกจากภูมิภาคในพื้นที่ตามวัฒนธรรมสเปนก่อนที่ครอบงำ สิ่งที่คุณเห็นถ้าไปที่ชาวมายันไปทางทิศใต้ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณเห็นด้วยหรือ Yaquis Tarahumaras ในภาคเหนือหรือ Huichols ไปทางทิศตะวันตก อย่างไรก็ตามยังมีองค์ประกอบบางอย่างที่มีอยู่เสมอคนอื่น ๆ ที่ไม่ซ้ำกันและอื่น ๆ ยังคงที่มีการเพิ่มเป็นศุลกากรใหม่คนและวัสดุที่จะมาถึงในพื้นที่ อย่างไรก็ตามเมื่อวันที่ง่ายแท่นบูชาที่บ้านเช่นเดียวกับคนที่ทำสำหรับการแสดงในพิพิธภัณฑ์และศูนย์วัฒนธรรมที่คุณมักจะพบว่าองค์ประกอบที่สำคัญบางอย่าง ในช่วงวันสุดท้ายของเดือนตุลาคมที่ตลาดเริ่มที่จะล้นกับคนที่การเจรจาต่อรองและการซื้อสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้ในการตกแต่งและเตรียมความพร้อมแท่นบูชาของเขา วันพิเศษของขนมปังที่ตายแล้วในรูปทรงและขนาดที่ยอดเยี่ยมอบที่บ้านหรือซื้อในpanadérias (เบเกอรี่) เชิงเทียนดิน, เทียนทั้งง่ายหรือการตกแต่งอย่างสวยงามเช่นเดียวกับเตาธูปมีมากในความต้องการ ของเล่นขนาดเล็กและการทำสำเนาของตัวเลขโครงกระดูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันของเม็กซิโกตาย

dando Vida la Muerte

โดยสถาบัน UNC สำหรับการศึกษาของอเมริกา
Dia de los Muertos

วันของคนตายคือกระเดื่องในเม็กซิโกกับโครงกระดูก colorfully แต่งตัว ( ที่มาของภาพ เพิ่มเติมเกี่ยวกับรูป )



ดูภาพสไลด์โชว์รูปถ่ายจากวันของคนตายการเฉลิมฉลองในประเทศเม็กซิโก และสหรัฐอเมริกา .

วันของคนตายมีการเฉลิมฉลองในประเทศละตินอเมริกา มากมาย แต่ไม่มีขอบเขตอยู่ในเม็กซิโก ประเพณีรอบวันเม็กซิกันของคนตาย ประวัติของตลอดหลายปี ผ่านมา และความหมายของมันสำหรับเราวันนี้มีความซับซ้อนและมีคุณค่าหลายชั่วโมงของการศึกษาและการอภิปราย El D í de los Muertos ( เรียกว่า El Dia de los Muertos เดอ Muertos ดิ , ,แล้ว Todos Santos ) ในเม็กซิโกเป็นเวลาสนุกสนานและศักดิ์สิทธิ์เวลาต้อนรับวิญญาณของคนตาย มันคือการเฉลิมฉลองที่คนเป็นและคนตายจะเข้าร่วมหากแม้สักครู่ ในบางวิธีก็เป็นชัยชนะเหนือความตายและจึงกลายเป็นการเฉลิมฉลองของชีวิต รักที่ตายไปแล้วให้กลับครอบครัวและเพื่อนถ้าเพียงช่วงเวลาสั้นๆถ้าในเม็กซิโกที่จุดเริ่มต้นของเดือนพฤศจิกายน คุณจะไม่สามารถที่จะหลบหนีงานเป็นวันหยุดราชการ

ถึงแม้ว่าวันของคนตายในเม็กซิโกมีลักษณะสาธารณะ ในระดับชุมชนเป็นหลักงานเลี้ยงส่วนตัวหรือครอบครัว หลักของการเฉลิมฉลองอยู่ในบ้านของครอบครัว จากเด็ก angelitos ลอส ,%