aroma (Hashim et al., 1995), wherea

aroma (Hashim et al., 1995), whereas others described
it as “barbecued corn-like” (Ahn et al., 2000a). Methyl
mercaptan and hydrogen sulfide were considered as
the major volatile compounds responsible for the irradiation
odor (Batzer and Doty, 1955), the involvement
of other volatile compounds such as dimethyl trisulfide,
cis-3- and trans-6-nonenals, oct-1-en-3-one, and
bis(methylthio-)methane in the off-odor of irradiated
chicken meat was also reported (Patterson and Stevenson,
1995). A series of recent studies indicated that
irradiation greatly increased or newly produced many
volatile compounds such as 2-methyl butanal, 3-methyl
butanal, 1-hexene, 1-heptene, 1-octene, 1-nonene, hydrogen
sulfide, sulfur dioxide, mercaptomethane, dimethyl
sulfide, methyl thioacetate, dimethyl disulfide,
and trimethyl sulfide from meat (Ahn et al., 2000a; Fan
et al., 2002).
Sensory results, however, clearly indicated that
sulfur-containing compounds were the major volatile
components responsible for the characteristic off-odor
in irradiated meat. Ahn et al. (2000a) reported that
cooking also produced sulfur compounds from meat,
but the amounts produced by irradiation were much
higher than those generated through cooking. The odor
intensity of sulfur compounds was much stronger and
stringent than that of other compounds (Lee and Ahn,
2003a). Most sulfur compounds have low odor thresholds
and were considered important for irradiation odor
(Gemert, 2003). The perception of odor from samples
containing sulfur volatiles changed greatly depending
upon their composition and amounts present in the
sample. Sensory panelists confirmed that all irradiated
liposomes containing “sulfur amino acids” produced
similar odor characteristics to irradiated meat, indicating
that sulfur amino acids are mainly responsible
for irradiation odor (Ahn, 2002). Zhu et al. (2004b)
reported that the contents of sulfur compounds and
sulfury odor intensity in RTE turkey ham were irradiation-
dose-dependent. Volatiles from lipids accounted
for only a small part of the irradiation odor (Lee and
Ahn, 2003b), and the odor was distinctly different from
that of warmed-over flavor in oxidized meat.
Several researchers have tested the sulfur theory for
off-odor production in irradiated meat using model
systems: Ahn (2002) found that side chains of amino
acids were susceptible to radiolytic degradation. Ahn
and Lee (2002) showed that the odor characteristic of
irradiated sulfur-containing amino acid homopolymers
have similar odor characteristics to irradiated meat
(Table 3). Methionine and cysteine were the major sulfur-
containing amino acids among meat components,
but methionine was responsible for more than 99% of
the total sulfur compounds produced by irradiation.
This indicated that the side chain of methionine was
highly susceptible to radiolytic degradation. Sulfur
compounds were not only produced by the radiolytic
cleavage of side chains (primary reaction), but also by
the secondary reactions of primary sulfur compounds
with other compounds around them. Irradiation induces
radiolytic degradation of amino acids via deamination
and Strecker degradation (Dogbevi et al., 1999;
Mottram et al., 2002). Hydroperoxides can be produced
from both side chains and the amino acid backbone
(at α-carbon positions) by irradiating N-acetyl amino
acids and peptides in the presence of oxygen (Davies,
1996), and 3-methyl butanal and 2-methyl butanal are
produced from leucine and isoleucine, respectively, by
the radiolytic degradation of amino acid side chains (Jo
and Ahn, 2000). Besides amino acids, fatty acids are
also radiolyzed by irradiations. When triglycerides or
fatty acids are irradiated, hydrocarbons are formed by
cutting CO2 and CH3COOH off from fatty acids in various
free-radical reactions. The yield of these radiolytically
generated hydrocarbons was linear with absorbed
dose (Morehouse et al., 1993). Radiolytic degradation
of fatty acid methyl ethers were affected by irradiation
dose, irradiation temperature, oxygen pressure, and
fatty acid components. Polyunsaturated fatty acids are
more susceptible to radiolysis than monounsaturated
or saturated fatty acids, and irradiation caused a significant
reduction in PUFA (Formanek et al., 2001).
Ahn et al. (2000a) reported that irradiated vacuumpackaged
patties maintained irradiation off-odor during
2-wk storage period, but the intensity of irradiation
off-odor in aerobically packaged pork disappeared after
1 wk or longer of refrigerated storage. This indicated
that packaging played a very important role in the odor
of irradiated meat.
Various factors such as irradiation dose, animal species,
muscle type, additives, and packaging type affect
color changes in irradiated meat (Luchsinger et
al., 1996; Nanke et al., 1999). The a* value (redness)
of poultry breast was increased by irradiation in both
aerobically and vacuum-packaging systems (Luchsinger
et al., 1997), but vacuum-packaged meat was significantly
redder than aerobically packaged ones during
storage (Nanke et al., 1998, 1999). Sensory panelists
and consumers preferred the color induced by irradiation
to nonirradiated ones because the red color of irradiated
light meat looked fresher in appearance (Du
et al., 2002). If the red color is retained in meats after
cooking, however, this can cause a problem because the
meat may be considered undercooked or contaminated.
Irradiation of uncured cooked meat produced a pink
color (Du et al., 2002), but irradiation induced color
fading (decrease in redness values) in cured cooked
products (Jo et al., 1999; Houser et al., 2005).
Tappel (1956) proposed that the bright red color
in irradiated light meat was due to the formation of
oxymyoglobin from metmyoglobin after reacting with
hydroxyl radicals. However, the red pigment cannot
be an oxymyoglobin because the red color formed by
irradiation can be produced under anoxic conditions.
Nam and Ahn (2002a,c) proposed the pigment responsible
for the red color in irradiated light meat as carbon
monoxide-myoglobin (CO-Mb). Carbon monoxide
could be produced from organic components such as
alcohols, aldehydes, ketones, carboxylic acids, amides,
TOMORROW’S POULTRY: SUSTAINABILITY AND SAFETY SYMPOSIUM 539
Downloaded from http://ps.oxfordjournals.org/ at Kasetsart University on September 6, 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลิ่นหอม (ฮาชิมและ al., 1995), ในขณะที่คนอื่นอธิบาย
จึงเป็น "บริการเหมือนข้าวโพด" (อาห์น et al., 2000a) Methyl
mercaptan และไฮโดรเจนซัลไฟด์ได้ถือเป็น
สารประกอบระเหยหลักที่รับผิดชอบวิธีการฉายรังสีที่
กลิ่น (Batzer และ Doty, 1955), มีส่วนร่วม
สารระเหยอื่น ๆ เช่น dimethyl trisulfide,
cis 3 - และทรานส์-6-nonenals, oct-1-น้ำ-3-1 และ
bis มีเทน (methylthio-) ในการปิดกลิ่นของ irradiated
เนื้อไก่ยังรายงาน (Patterson และสตีเวนสัน,
1995) ระบุชุดการศึกษาล่าสุดที่
วิธีการฉายรังสีเพิ่มขึ้นอย่างมาก หรือผลิตใหม่มาก
สารระเหยเช่น 2-methyl butanal, 3 methyl
butanal, 1 hexene, 1 heptene, 1 octene, 1 nonene ไฮโดรเจน
ซัลไฟด์ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ mercaptomethane, dimethyl
ซัลไฟด์ methyl thioacetate ไดซัลไฟด์ dimethyl,
และซัลไฟด์ trimethyl จากเนื้อ (อาห์น et al., 2000a พัดลม
et al., 2002) .
ผลทางประสาทสัมผัส อย่างไรก็ตาม อย่างชัดเจนระบุที่
สารประกอบกำมะถันที่ประกอบด้วยอยู่ระเหยหลัก
ชอบลักษณะปิดกลิ่นประกอบ
ใน irradiated เนื้อ อาห์น et al. (2000a) รายงานว่า
อาหารยังผลิตสารซัลเฟอร์จากเนื้อ,
แต่ยอดที่ผลิต โดยวิธีการฉายรังสีมาก
สูงกว่าผู้สร้างผ่านการทำอาหาร กลิ่น
ความเข้มของสารซัลเฟอร์แข็งแกร่งมาก และ
เข้มข้นกว่าสารอื่น ๆ (ลีและอาห์น,
2003a) สารประกอบกำมะถันส่วนใหญ่มีขีดจำกัดต่ำสุดกลิ่น
และถูกพิจารณาว่าสำคัญสำหรับวิธีการฉายรังสีกลิ่น
(Gemert, 2003) การรับรู้กลิ่นจากตัวอย่าง
volatiles ซัลเฟอร์ที่ประกอบด้วยการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นอยู่
ตามองค์ประกอบและอยู่ในจำนวนของพวกเขา
ตัวอย่าง ทางประสาทสัมผัส panelists ยืนยันว่า irradiated ทั้งหมด
liposomes ประกอบด้วย "กำมะถันกรดอะมิโน" ผลิต
ลักษณะกลิ่นคล้ายกับเนื้อ irradiated แสดง
กำมะถันกรดอะมิโนส่วนใหญ่รับผิดชอบ
สำหรับกลิ่นวิธีการฉายรังสี (อาห์น 2002) ซู et al. (2004b)
รายงานเนื้อหาของกำมะถันสารประกอบ และ
ความเข้มกลิ่น sulfury ใน RTE ตุรกีฮามมีวิธีการฉายรังสี-
ขึ้นอยู่กับปริมาณ Volatiles จากโครงการบัญชี
สำหรับเพียงส่วนเล็ก ๆ ของกลิ่นวิธีการฉายรังสี (ลี และ
อาห์น 2003b), และกลิ่นแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดจาก
ที่รส warmed-over ในตกแต่งเนื้อ
หลายนักวิจัยได้ทดสอบทฤษฎีกำมะถันสำหรับ
ผลิตจากกลิ่นในเนื้อ irradiated ใช้รุ่น
ระบบ: อาห์น (2002) พบว่าด้านกลุ่มของอะมิโน
กรดไวต่อการย่อยสลาย radiolytic อาห์น
และลี (2002) พบว่ากลิ่นลักษณะของ
irradiated homopolymers กรดอะมิโนที่ประกอบด้วยกำมะถัน
มีลักษณะกลิ่นที่คล้ายกับเนื้อ irradiated
(Table 3) Cysteine และ methionine มีสำคัญกำมะถัน-
ประกอบด้วยกรดอะมิโนระหว่างเนื้อส่วนประกอบ,
แต่ชอบมากกว่า 99% ของ methionine
สารประกอบกำมะถันรวมผลิต โดยวิธีการฉายรังสี
นี้ระบุว่า โซ่ข้างของ methionine มี
มากไวต่อการย่อยสลาย radiolytic กำมะถัน
สารประกอบไม่เพียงผลิต โดยที่ radiolytic
ปริด้านข้างโซ่ (หลักปฏิกิริยา), แต่โดย
ปฏิกิริยารองของสารประกอบกำมะถันหลัก
กับสารประกอบอื่น ๆ ล้อมรอบ ก่อให้เกิดวิธีการฉายรังสี
radiolytic การสลายตัวของกรดอะมิโนผ่าน deamination
และ Strecker ย่อยสลาย (Dogbevi et al., 1999;
Mottram et al., 2002) สามารถผลิต Hydroperoxides
จากแกนหลักกรดอะมิโนและโซ่ข้าง
(ที่ตำแหน่งα-คาร์บอน) โดยอะมิโน N-acetyl irradiating
กรดและเปปไทด์ในต่อหน้าของออกซิเจน (เดวีส์,
1996), และ 3-methyl butanal และ 2-methyl butanal
ผลิตจาก isoleucine, leucine ตามลำดับ โดย
ย่อยสลาย radiolytic ของห่วงโซ่กรดอะมิโนไซด์ (โจ้
และ อาห์น 2000) นอกจากนี้กรดอะมิโน กรดไขมันเป็น
ยัง radiolyzed โดย irradiations เมื่อระดับไตรกลีเซอไรด์ หรือ
มี irradiated กรดไขมัน สารไฮโดรคาร์บอนก่อตั้งขึ้นโดย
ตัดอะเซติกและ CO2 ออกจากกรดไขมันในต่าง ๆ
ปฏิกิริยาอนุมูลอิสระ ผลผลิตเหล่านี้ radiolytically
สร้างไฮโดรคาร์บอนถูกดูดเส้นด้วย
ยา (Morehouse et al., 1993) ย่อยสลาย radiolytic
ของกรดไขมัน methyl ethers ได้รับผลกระทบ ด้วยวิธีการฉายรังสี
ยา วิธีการฉายรังสีอุณหภูมิ ความ ดันออกซิเจน และ
ส่วนประกอบของกรดไขมัน มีกรดไขมันไม่อิ่มตัว
อ่อนแอมากขึ้นไป radiolysis กว่า monounsaturated
หรือกรดไขมันอิ่มตัว และวิธีการฉายรังสีที่เกิดจากการสำคัญ
ลด PUFA (Formanek และ al., 2001) .
อาห์น et al. (2000a) รายงานว่า vacuumpackaged irradiated
patties รักษาปิดกลิ่นการวิธีการฉายรังสีระหว่าง
รอบระยะเวลาการเก็บ 2 wk แต่ความเข้มของวิธีการฉายรังสี
ปิดกลิ่นในหมูบรรจุ aerobically หายไปหลังจาก
1 wk หรือนานกว่าของตู้เย็นและเก็บ นี้ระบุ
ว่า บรรจุภัณฑ์เล่นบทบาทที่สำคัญในกลิ่น
ของ irradiated เนื้อ
ปัจจัยต่าง ๆ เช่นวิธีการฉายรังสีปริมาณรังสี พันธุ์สัตว์,
ชนิดกล้ามเนื้อ สาร และชนิดบรรจุภัณฑ์ที่มีผลต่อ
สีเปลี่ยนแปลงในเนื้อ irradiated (Luchsinger et
al., 1996 Nanke et al., 1999) เป็น * ค่า (แดง)
ของสัตว์ปีก เพิ่มขึ้นเต้านม โดยวิธีการฉายรังสีทั้ง
aerobically และระบบบรรจุภัณฑ์สุญญากาศ (Luchsinger
et al., 1997), แต่เนื้อบรรจุสุญญากาศมาก
redder กว่าคนบรรจุ aerobically ระหว่าง
เก็บ (Nanke et al., 1998, 1999) Panelists รับความรู้สึก
และผู้บริโภคที่ต้องการสีที่เกิดจากวิธีการฉายรังสี
ให้คน nonirradiated เนื่องจากสีแดงของ irradiated
แสงเนื้อดูสดในลักษณะ (Du
et al., 2002) ถ้าสีแดงจะถูกเก็บไว้ในเนื้อสัตว์หลังจาก
อาหาร อย่างไรก็ตาม นี้อาจทำให้เกิดปัญหาเนื่องจากการ
อาจพิจารณาเนื้อดิบ ๆ หรือปนเปื้อนได้
วิธีการฉายรังสีเนื้อสุก uncured ผลิตเป็นสีชมพู
สี (ดู et al., 2002), แต่วิธีการฉายรังสีทำให้เกิดสี
ค่อย ๆ (ลดค่าแดง) ในหายสุก
ผลิตภัณฑ์ (โจ้ร้อยเอ็ด al., 1999 เฮาเซอร์ et al., 2005) .
Tappel (1956) เสนอที่สีแดงสดใส
ในเนื้ออ่อน irradiated เกิดการก่อตัวของ
oxymyoglobin จาก metmyoglobin หลังปฏิกิริยากับ
อนุมูลไฮดรอกซิล อย่างไรก็ตาม เม็ดสีแดงไม่
เป็น oxymyoglobin เป็น เพราะสีแดงจัดโดย
วิธีการฉายรังสีที่สามารถผลิตภายใต้เงื่อนไข anoxic.
รงควัตถุรับผิดชอบนำเสนอน้ำและอาห์น (2002a, c)
สีแดงในเนื้ออ่อน irradiated เป็นคาร์บอน
มอนอกไซด์ไมโยโกลบิน (CO-Mb) คาร์บอนมอนอกไซด์
อาจจะผลิตจากส่วนประกอบอินทรีย์เช่น
alcohols, aldehydes คีโตน กรด carboxylic, amides,
สัตว์ปีกของวันพรุ่งนี้: 539 ความยั่งยืนและปลอดภัยวิชาการ
ดาวน์โหลดจาก http://ps.oxfordjournals.org/ ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เมื่อ 6 กันยายน 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลิ่นหอม ( Hashim et al . , 1995 ) , ในขณะที่คนอื่น ๆอธิบาย
เป็นบาร์บีคิวข้าวโพด " ( Ahn et al . , ประกอบ ) เมทิลเมอร์แคปแทน และก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์

ถือว่าเป็นสารระเหยหลักรับผิดชอบสำหรับการฉายรังสี
กลิ่น ( batzer โดตี้และ 1955 ) , การมีส่วนร่วม
สารระเหยอื่นๆ เช่น ไดเมทิล trisulfide
cis-3 , - trans-6-nonenals oct-1-en-3-one
, , และทวิ ( methylthio - ) มีเทนออกกลิ่นของการฉายรังสี
ไก่เนื้อก็รายงาน ( แพตเตอร์สัน และ สตีเวนสัน ,
1995 ) ชุดของการศึกษาล่าสุดพบว่า
การฉายรังสีเพิ่มขึ้นอย่างมากหรือผลิตใหม่ เช่น พบว่าสารระเหยมากมาย

butanal 3-methyl , butanal เตอริง 1-heptene 1-octene , , , ,
1-nonene ไฮโดรเจน ซัลไฟด์ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ mercaptomethane
, ไดเมทิลซัลไฟด์thioacetate ไดเมทิลไดเมทิล , และ ไตรซัลไฟด์
เนื้อ ( อาน et al . , ประกอบ ; พัดลม
et al . , 2002 ) .
ประสาทผล อย่างไรก็ตาม ระบุไว้ชัดเจนว่า sulfur-containing สารประกอบระเหยเป็นหลัก

ส่วนรับผิดชอบในลักษณะปิดกลิ่น
ในการฉายรังสี เนื้อ อาน et al . ( ประกอบ ) รายงานว่า อาหารที่ผลิตสารประกอบซัลเฟอร์

จากเนื้อแต่ปริมาณที่ผลิตโดยการฉายรังสีมาก
สูงกว่าสร้างผ่านการปรุงอาหาร กลิ่น
ความเข้มของสารประกอบซัลเฟอร์ แข็งแกร่งมาก และเข้มงวดกว่า
สารประกอบอื่น ( ลี และ อาน ,
2003a ) สารประกอบซัลเฟอร์ ซึ่งส่วนใหญ่มีกลิ่นน้อย และได้รับการพิจารณาที่สำคัญสำหรับ

กลิ่นการฉายรังสี ( gemert , 2003 ) การรับรู้กลิ่นจากตัวอย่าง
ที่ประกอบด้วยกำมะถัน สารระเหยเปลี่ยนไปอย่างมากทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ
เมื่อองค์ประกอบของและยอดเงินปัจจุบันใน
ตัวอย่าง ประสาทสัมผัสผู้ทดสอบยืนยันว่ารังสี
ไลโปโซมที่มี " กรดอะมิโนกำมะถัน " ผลิต
ลักษณะกลิ่นคล้ายเนื้อที่ฉายรังสี ซึ่ง
ที่กรดอะมิโนกำมะถันส่วนใหญ่รับผิดชอบ
กลิ่นการฉายรังสี ( Ahn , 2002 ) จู et al . ( 2004b )
รายงานว่า เนื้อหาของสารประกอบซัลเฟอร์และ
ความเข้มกลิ่น sulfury ใน RTE ไก่งวงแฮมมีการฉายรังสี -
สัปดาห์ . สารระเหยจากไขมันคิดเป็น
เพียงส่วนเล็กน้อยของการฉายรังสี ( ลีและ
กลิ่นอัน 2003b ) และกลิ่นเด่นชัดแตกต่างจากที่อุ่นกว่าใน

รสชาติจากเนื้อ นักวิจัยหลายได้ทดสอบทฤษฎีสำหรับ
ซัลเฟอร์ปิดการผลิตกลิ่นในการฉายรังสี เนื้อใช้แบบจำลองระบบ
: อาน ( 2002 ) พบว่าโซ่ข้างของกรดอะมิโน
กรดมีความไวต่อ radiolytic การย่อยสลาย อาน
ลี ( 2002 ) พบว่า กลิ่น ลักษณะของการฉายรังสี sulfur-containing กรดอะมิโนโฮโมพอลิเมอร์

มีลักษณะกลิ่นคล้ายกับการฉายรังสีเนื้อ
( ตารางที่ 3 ) กรดอะมิโนเมทไธโอนีนและมีซัลเฟอร์ - สาขา
ประกอบด้วยกรดอะมิโนเมทไธโอนีนในชิ้นส่วนเนื้อ
แต่รับผิดชอบมากกว่า 99% ของ
รวมสารประกอบซัลเฟอร์ที่ผลิตโดยการฉายรังสี .
แสดงว่าด้านห่วงโซ่ของเมทไธโอนีนเป็น
radiolytic ความรู้สึกไวต่อการย่อยสลาย สารประกอบซัลเฟอร์
ได้ไม่เพียง แต่ผลิตโดยการ radiolytic
ของโซ่ข้าง ( การประถมศึกษา ) , แต่ยังโดย
ปฏิกิริยาของสารประกอบซัลเฟอร์ มัธยมศึกษาประถมศึกษา
กับสารประกอบอื่นรอบ ๆพวกเขา การฉายรังสีที่ก่อให้เกิดการสลายตัวของกรดอะมิโน ผ่านทาง radiolytic
-
เฉือนของทรายและการย่อยสลาย ( dogbevi et al . , 1999 ;
มอททรามส์ et al . , 2002 ) hydroperoxides สามารถผลิต
จากทั้งสองข้าง โซ่ และกรดอะมิโนกระดูกสันหลัง
( ที่ตำแหน่งแอลฟาคาร์บอน ) โดยการฉายรังสี n-acetyl
อะมิโนกรดและสารในการปรากฏตัวของออกซิเจน ( เดวีส์
1996 ) และพบว่ามี 3-methyl butanal และ butanal
ผลิตจากลิวซีนไอโซลิวซีน และ ตามลำดับ โดย radiolytic
การสลายตัวของกรดอะมิโนโซ่ข้าง ( โจ
และอา , 2000 ) นอกจากนี้กรดอะมิโน กรดไขมัน
ยัง radiolyzed โดย irradiations . เมื่อกรดไขมันไตรกลีเซอไรด์หรือ

จะเกิดขึ้นโดยการฉายรังสี สารไฮโดรคาร์บอนตัด CO2 และส้มจากกรดไขมันต่างๆ
อนุมูลอิสระปฏิกิริยา ผลผลิตเหล่านี้ radiolytically
สร้างไฮโดรคาร์บอนเป็นเชิงเส้นกับดูดซึม
dose ( มอร์เฮาส์ et al . , 1993 )
radiolytic สลายกรดไขมันเมทิลอีเทอร์ ได้รับผลกระทบจากการฉายรังสี การฉายรังสี
, อุณหภูมิ , ความดันออกซิเจนและ
ส่วนประกอบของกรดไขมัน กรดไขมันไม่อิ่มตัวจะ
อ่อนแอมากขึ้นเพื่อ radiolysis กว่า monounsaturated
หรือกรดไขมันอิ่มตัว และการฉายรังสี ทำให้ลดความสําคัญ
ใน PUFA ( formanek et al . , 2001 ) .
อาน et al . ( ประกอบ ) รายงานว่า การฉายรังสีรักษา vacuumpackaged
patties การฉายรังสีปิดกลิ่นระหว่าง
ระยะเวลาที่เก็บ 2-wk แต่ความเข้มของรังสี
ปิดกลิ่นใน aerobically บรรจุหมูหายไปหลังจาก
1 สัปดาห์ หรือนานกว่า refrigerated เก็บ โดย
ที่บรรจุภัณฑ์มีบทบาทสำคัญมากในกลิ่นของการฉายรังสีอาหาร
.
ปัจจัยต่าง ๆ เช่น รังสี ชนิดสัตว์
กล้ามเนื้อประเภท วัตถุเจือปน และประเภทบรรจุภัณฑ์ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงสีในเนื้อ (
1
luchsinger et al . , 1996 ; nanke et al . , 1999 ) A * ค่า ( แดง )
ของเต้านมไก่เพิ่มขึ้น โดยการฉายรังสีทั้ง
aerobically และระบบบรรจุสูญญากาศ ( luchsinger
et al . , 1997 ) แต่สูญญากาศบรรจุเนื้ออย่างมีนัยสำคัญ
แดงกว่า aerobically บรรจุคนระหว่าง
กระเป๋า ( nanke et al . , 1998 , 1999 ) ผู้ทดสอบทางประสาทสัมผัสและผู้บริโภคที่ต้องการ

สีที่เกิดจากการฉายรังสีเพื่อ nonirradiated คน เพราะสีแดงของการฉายรังสี
แสงเนื้อดู fresher ในลักษณะ ( ดู
et al . , 2002 )ถ้าสีแดงยังคงอยู่ในเนื้อสัตว์หลัง
อาหาร อย่างไรก็ตาม นี้สามารถทำให้เกิดปัญหาเพราะเนื้ออาจจะสุกหรือพิจารณา

การฉายรังสีปนเปื้อน uncured เนื้อสุกผลิตสีชมพู
( du et al . , 2002 ) แต่การฉายรังสีที่มีสีจาง ( ลดการอักเสบ
ค่า ) รักษา ผลิตภัณฑ์อาหาร
( โจ et al . , 1999 ; เจ้าของบ้าน et al . , 2005 ) .
tappel ( 1956 ) ได้เสนอว่า ในการฉายรังสีแสงสว่างสีแดง
เนื้อเนื่องจากการก่อตัวของ

อ ซิไมโอโกลบินจากเมทไมโอโกลบินหลังจากทำปฏิกิริยากับอนุมูลไฮดรอกซิล . อย่างไรก็ตาม สีแดง สีไม่สามารถ
เป็นอ ซิไมโอโกลบิน เพราะสีแดงรูปแบบโดย
การฉายรังสีสามารถผลิตภายใต้สภาวะแอนอกซิก .
นัมและอาน ( 2002a , C ) เสนอรับผิดชอบ
สีสำหรับ สี แดง ในการฉายรังสีแสงเนื้อคาร์บอนมอนอกไซด์ ( CO
myoglobin MB ) คาร์บอนมอนอกไซด์
สามารถผลิตจากส่วนประกอบอินทรีย์เช่น
แอลกอฮอล์ , อัลดีไฮด์ , คีโตนกรดคาร์บอกซิลิก เอไมด์ , สัตว์ปีก , พรุ่งนี้
: ความยั่งยืนและปลอดภัยเพื่อดาวน์โหลดจาก http://ps.oxfordjournals.org/ 539
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในวันที่ 6 2014