“Will you let me hear ‹ Dialogue of

“Will you let me hear ‹ Dialogue of Eyes ›?”

Jung Hyo Rin’s debut song was ‹ Dialogue of Eyes ›.

It was also the song Lee Hyun’s little sister liked the most.

It was released when Jung Hyo Rin was still a sixteen-year old high school student, this song became a worldwide hit and she became a star.

Although her subsequent songs received even more love from the public, there were many people who couldn’t forget the ‹ Dialogue of Eyes › a youthful lady had sung.

“I’ll sing it for you. In return… I’ll play with only one hand.”

For reasons, I didn’t want to let go of your hand.
There are no words in this world.
Just us repeating the meaningless murmurs.
Please say what you want to say.
Since I cannot listen.
Jung Hyo Rin’s voice spread out like magic, amply rich and beautiful as it was enveloped in the melody of the slightly lacking piano which she played with one hand.

No gestures allowed.
Dialogues does not exist.
Connections made by the glint of the eyes.
Please show me the light of your eyes.
Earnestness, pain, despair, anger, regret, desire, intimacy, love
Please express all these feelings through your eyes.
A crowd, drawn by the music, walked towards the stage.

They found a place to sit quietly in order to avoid making even a slight disturbance.

Then they pulled out their cellphones and sent texts to their friends.

‘Jung Hyo Rin’s singing on the lake concert stage. Come quickly!’

What shall we choose when we eat.
Please tell me if you’ve eaten well, and where we must go with your eyes.
If we look into each other’s eyes, we can read our feelings.
A world without misunderstandings and distortions.
So I can understand you, your feelings while looking into your eyes, we must make an effort.
Even so, we can never truly understand each other’s thoughts.
Even if you see an action you cannot understand, I can accept it.
Because I may also do the same.
Looking at the light of your eyes is an uncertain vagueness.

They aren’t words without feeling, please illuminate my happiness.
So that I can see myself in your eyes.
Even for just a short while, don’t divert your eyes from my face.
One heart in one glance.
Please illuminate my heart.
The closer your shining eyes are, the better.

As ever, she sang with a magical voice.

She wasn’t the youthful high school student she had been, but a woman who was now learning to truly love.

The magical voice did not convey sadness and grief, but was weeping to be taught about love.

If hard words cannot make the heart quiver.
Then, I want to speak with the light of my eyes.
Hear the sound of your eye’s voice.
Because it will furrow far more deeply into your heart.
I will be able to convey what words cannot.
Speak with your eyes.
I want to see the light in your eyes.

Jung Hyo Rin did not look at the piano.

She looked at the Lee Hyun who was sitting right next to her, as she sang with her sparkling obsidian eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณจะให้ฉันได้ยิน <Dialogue ตา>?" เพลงเปิดตัวจุงฮโยรินทร์เป็น <Dialogue ตา>. มันก็ยังเป็นเพลงที่ลีน้องสาวคนเล็กของฮยอนชอบมากที่สุด. มันถูกปล่อยออกมาเมื่อจุงฮโยรินยังคงเป็นสิบหก ปีนักเรียนโรงเรียนเก่าสูงเพลงนี้กลายเป็นเพลงฮิตทั่วโลกและเธอกลายเป็นดารา. แม้ว่าเพลงต่อมาเธอได้รับความรักมากยิ่งขึ้นจากประชาชนที่มีคนจำนวนมากที่ไม่สามารถลืม <Dialogue ตา> ผู้หญิงอ่อนเยาว์ได้สูง . "ฉันจะร้องเพลงให้คุณ ในทางกลับกัน ... ฉันจะเล่นกับมือข้างเดียว. "สำหรับเหตุผลที่ผมไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ไปจากมือของคุณ. มีคำใดในโลกนี้. เพียงแค่เราทำซ้ำพึมพำความหมาย. กรุณาพูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูด . เพราะผมไม่สามารถรับฟัง. เสียงจุงฮโยรินกระจายออกเหมือนมายากลอย่างพอเพียงที่อุดมสมบูรณ์และสวยงามเป็นมันถูกห่อหุ้มในทำนองของเปียโนขาดเล็กน้อยที่เธอเล่นด้วยมือข้างหนึ่ง. ท่าทางไม่ได้รับอนุญาต. หารือไม่ได้อยู่. การเชื่อมต่อที่ทำโดย แววตา. โปรดแสดงให้ฉันแสงของดวงตาของคุณ. มุ่งมั่น, ความเจ็บปวด, ความสิ้นหวัง, ความโกรธ, ความเสียใจ, ความปรารถนาความใกล้ชิดความรักกรุณาแสดงความรู้สึกเหล่านี้ผ่านสายตาของคุณ. ฝูงชนวาดโดยเพลงเดินต่อ ขั้นตอน. พวกเขาพบว่ามีสถานที่ที่จะนั่งเงียบ ๆ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการทำแม้กระทั่งการรบกวนเล็กน้อย. แล้วพวกเขาก็ดึงออกมาจากโทรศัพท์มือถือของพวกเขาและส่งข้อความไปยังเพื่อนของพวกเขา. 'ร้องเพลงจุงฮโยรินบนเวทีคอนเสิร์ตทะเลสาบ มาได้อย่างรวดเร็ว! 'สิ่งที่เราจะเลือกเมื่อเรากิน. กรุณาบอกฉันว่าคุณได้กินดีและที่เราจะต้องไปด้วยตาของคุณ. ถ้าเรามองเข้าไปในดวงตาของแต่ละคนเราสามารถอ่านความรู้สึกของเรา. โลกที่ปราศจากความเข้าใจผิดและ บิดเบือน. ดังนั้นผมจึงสามารถเข้าใจคุณความรู้สึกของคุณในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของคุณเราจะต้องทำให้ความพยายามที่. ดังนั้นแม้เราไม่สามารถเข้าใจอย่างแท้จริงความคิดของแต่ละคน. แม้ว่าคุณจะเห็นการกระทำคุณไม่สามารถเข้าใจผมสามารถยอมรับมัน. เพราะ ฉันอาจจะทำเช่นเดียวกัน. มองไปที่แสงของดวงตาของคุณเป็นความคลุมเครือไม่แน่นอน. พวกเขาจะไม่คำโดยไม่รู้สึกกรุณาส่องสว่างความสุขของฉัน. เพื่อที่ฉันจะได้เห็นตัวเองในสายตาของคุณ. แม้เพียงสั้น ๆ ในขณะที่สวม 'ทีโอนดวงตาของคุณจากใบหน้าของฉัน. หนึ่งในหัวใจหนึ่งอย่างรวดเร็ว. กรุณาสว่างหัวใจของฉัน. ใกล้ตาที่ส่องแสงของคุณจะดีกว่า. เช่นเคยเธอร้องเพลงด้วยเสียงที่มีมนต์ขลัง. เธอเป็นคนที่ไม่ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนเธอสูงอ่อนเยาว์ ได้รับ แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเรียนรู้ที่จะรักอย่างแท้จริง. เสียงที่มีมนต์ขลังไม่ได้ถ่ายทอดความโศกเศร้าและความเศร้าโศก แต่ร้องไห้ได้รับการสอนเกี่ยวกับความรัก. ถ้าคำยากที่จะไม่สามารถทำให้สั่นหัวใจ. แล้วผมต้องการที่จะพูดคุยกับ แสงของดวงตาของฉัน. ได้ยินเสียงของตาของคุณ. เพราะมันจะร่องไกลมากขึ้นลึกลงไปในหัวใจของคุณ. ฉันจะสามารถที่จะถ่ายทอดสิ่งที่คำพูดไม่สามารถ. พูดคุยกับตาของคุณ. ฉันต้องการที่จะเห็นแสงในสายตาของคุณ. จุง ฮโยรินทร์ไม่ได้มองที่เปียโน. เธอมองที่ลีฮยอนที่กำลังนั่งขวาถัดไปของเธอขณะที่เธอร้องเพลงด้วยตารัคของเธอเป็นประกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณจะให้ผมได้ยินบทสนทนาของ‹›ตา ? "

จอง ฮโย ริน เป็นเพลงเปิดตัวคือ‹บทสนทนาของดวงตา›

เป็นเพลงของ ลี ฮุน น้องชอบมากที่สุด

มันถูกปล่อยออกเมื่อจอง ฮโย รินยังเป็นนักเรียนมัธยมอายุ 16 ปี เพลงนี้ก็ฮิตทั่วโลก และเธอก็กลายเป็นดารา

ถึงแม้ว่าเพลงตามมาของเธอได้รับความรักจากประชาชนมีหลายคนที่ไม่สามารถลืมบทสนทนา‹ตา›ผู้หญิงอ่อนเยาว์มีซัง

" ผมจะร้องเพลงเพื่อคุณ ตอบ . . . . . . . ผมจะเล่นด้วยมือเดียว "

เหตุผลที่ผมไม่อยากปล่อยมือของคุณ .
ไม่มีคำใดในโลกนี้ เราแค่พูดตามความหมายดี
.
กรุณาพูดอะไรที่อยากพูด เพราะผมไม่สามารถฟัง
.
เสียงของจุง เฮียวรินกระจายออกไปเหมือนมายากลเหลือเฟืออุดมสมบูรณ์และสวยงามมันเป็นล้อมรอบด้วยเมโลดี้ของเปียโนเล็กน้อยขาดซึ่งเธอเล่นมือเดียว

ท่าทางไม่อนุญาต . . .

บทไม่มี การเชื่อมต่อด้วยแววแห่งดวงตา
กรุณาแสดงความสว่างของดวงตาของคุณ .
ความ เจ็บปวด สิ้นหวัง ความโกรธ เสียใจ ความปรารถนา ความสนิทสนม ความรัก
กรุณาถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านี้ผ่านตาของคุณ .
ฝูงชน , วาดโดยเพลงเดินไปที่เวที

พวกเขาพบสถานที่ที่จะนั่งเงียบ ๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้แม้แต่ความวุ่นวายเล็กน้อย

แล้วก็ดึงออกโทรศัพท์มือถือของตน และส่งข้อความไปยังเพื่อนของพวกเขา .

'jung เฮียวรินร้องเพลงบนทะเลสาบคอนเสิร์ตเวที มาเร็ว ! '

แล้วเราจะเลือกเมื่อเรากิน
โปรดบอกฉันถ้าคุณได้กินอะไรดี และที่เราต้องไปอยู่กับตา
.ถ้ามองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน เราก็สามารถอ่านความรู้สึกของพวกเรา เป็นโลกที่ไม่มีเข้าใจผิดและบิดเบือน
.
ผมจะได้เข้าใจคุณ ความรู้สึกของคุณในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของคุณ เราต้องให้ความพยายาม .
ถึงเราจะไม่เคยเข้าใจความคิดของกันและกัน .
ถ้าคุณเห็น การกระทำที่คุณไม่เข้าใจ ผมจะยอมรับมัน เพราะผมอาจจะยังทำ

เหมือนกัน .