It's unbelievable how each year, si

It's unbelievable how each year, since the beginning of high school, my perfectly laid plans for myself have unavoidably deteriorated. When I entered my freshman year, I had aspirations of being a doctor (something I had wanted to be since I was a child); I was even taking Latin to help with the medical jargon. Now, here I am my senior year in high school without any idea of what I want to do. Now seems to be the time to start taking life seriously and making responsible, educated choices. Now I come to a crossroad in my life where I choose what to do with my future, choose what will make me happy.
My plans for the future is having a great job with a loving family who's willing to support me in my good and bad times.. But now I realize that there are so many other steps I need to take in order to achieve these so-called goals. This includes graduating from high school and college, finding that special someone, and finding that perfect job. I have begun to realize that I have yet to begin my life; everything up until now has been practice, as if I have been in a cage and it is only now that I am beginning to break free and do things for myself. I must work really hard to give my kids a better future so it will be easier for them to concentrate more in school, because without education there's really no future for anyone. . I want to be satisfied with my decisions, to be able to accept and forgive, and most of all to be able to live up to the expectations I have for myself. . I will only accomplish my goal in being happy when I am able to live my life for myself and still able to provide love and support to others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันไม่น่าเชื่อวิธีในแต่ละปี ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของโรงเรียน แผนวางอย่างสมบูรณ์ด้วยตนเองได้ล้วนเสื่อมโทรม เมื่อฉันป้อนปีใหม่ของฉัน ฉันได้แรงบันดาลใจของการเป็นแพทย์ (สิ่งที่มีอยากจะเป็นตั้งแต่เด็ก); นอกจากนี้ฉันยังถูกนำติช่วย ด้วยศัพท์แสงทางการแพทย์ ตอนนี้ นี่ผมของฉันปีในโรงเรียนมัธยมไม่มีความคิดใด ๆ ของสิ่งที่ต้องการทำงาน ตอนนี้ น่าจะ เป็นเวลาที่จะเริ่มใช้ชีวิตอย่างจริงจัง และทำการเลือกผู้รับผิดชอบ ศึกษา ตอนนี้ ผมมาทางแยกในชีวิตที่ฉันเลือกสิ่งที่ต้องทำอย่างไรกับอนาคตของฉัน เลือกสิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุขแผนการในอนาคตจะมีงานดี มีครอบครัวที่ต้องสนับสนุนผมในเวลาที่ดี และไม่ดีของฉัน ... แต่ตอนนี้ ฉันรู้ว่า มีขั้นตอนอื่น ๆ มากมายที่ต้องใช้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้เรียกว่า จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย ค้นหาพิเศษที่บุคคล และค้นหางานที่สมบูรณ์แบบด้วย ฉันได้เริ่มที่จะรู้ว่า ฉันยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิต ทุกอย่างจนถึงปัจจุบันได้รับการปฏิบัติ เป็นถ้ามีกรง และก็เฉพาะตอนที่ผมเริ่มอิสระ และทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยตนเอง ผมต้องทำงานยากให้เด็ก ๆ อนาคตดีขึ้นเพื่อให้ง่ายสำหรับพวกเขาจะมีสมาธิมากขึ้นในโรงเรียน เนื่องจากไม่ มีการศึกษา จริง ๆ ไม่มีอนาคตสำหรับทุกคน . อยากให้พอใจกับการตัดสินใจของฉัน จะสามารถยอมรับ และให้ อภัย และส่วนใหญ่ต้องความคาดหวังที่มีตัวเองทั้งหมด . นอกจากนี้ฉันเท่านั้นจะบรรลุเป้าหมายในการมีความสุขเมื่อฉันสามารถฉันใช้ชีวิตตัวเอง และยังสามารถให้ความรัก และสนับสนุนผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันไม่น่าเชื่อว่าในแต่ละปีนับตั้งแต่จุดเริ่มต้นของโรงเรียนมัธยมที่มีแผนวางไว้อย่างสมบูรณ์แบบของฉันสำหรับตัวเองได้เสื่อมโทรมหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อฉันเข้าปีแรกของฉันฉันมีแรงบันดาลใจของการเป็นแพทย์ (สิ่งที่ฉันอยากจะเป็นตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก); ฉันถูกแม้กระทั่งการลาตินเพื่อช่วยให้มีศัพท์แสงทางการแพทย์ ตอนนี้ที่นี่ผมปีอาวุโสของฉันในโรงเรียนมัธยมโดยไม่ต้องคิดในสิ่งที่ฉันต้องการที่จะดำเนินการใด ๆ ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาที่จะเริ่มต้นการใช้ชีวิตอย่างจริงจังและทำให้ความรับผิดชอบทางเลือกการศึกษา ตอนนี้ผมมาถึงทางแยกในชีวิตของฉันที่ฉันเลือกสิ่งที่จะทำอย่างไรกับอนาคตของฉันให้เลือกสิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุข.
แผนการของฉันในอนาคตจะมีงานที่ดีกับครอบครัวที่รักใครยินดีให้การสนับสนุนผมในการที่ดีและไม่ดีของฉัน ครั้ง .. แต่ตอนนี้ผมทราบว่ามีขั้นตอนอื่น ๆ อีกมากมายดังนั้นผมจึงต้องใช้เวลาในการสั่งซื้อเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่เรียกว่าเหล่านี้ ซึ่งรวมถึงการจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัยการหาว่าคนพิเศษและพบว่างานที่สมบูรณ์แบบ ผมได้เริ่มที่จะรู้ว่าฉันยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิตของฉัน ทุกอย่างขึ้นจนถึงขณะนี้ได้รับการปฏิบัติเช่นถ้าฉันได้รับในกรงและมันก็เป็นเพียงว่าตอนนี้ผมเริ่มที่จะทำลายฟรีและทำสิ่งที่ตัวเอง ผมต้องทำงานอย่างหนักจริงๆที่จะให้เด็ก ๆ ของฉันอนาคตที่ดีกว่าดังนั้นมันจะง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะมีสมาธิมากขึ้นในโรงเรียนเพราะไม่มีการศึกษามีจริงๆในอนาคตสำหรับทุกคน . ฉันต้องการที่จะมีความพึงพอใจกับการตัดสินใจของฉันที่จะสามารถที่จะยอมรับและให้อภัยและส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่จะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ถึงความคาดหวังที่ฉันมีให้กับตัวเอง . ฉันเท่านั้นที่จะบรรลุเป้าหมายของฉันในความสุขเมื่อฉันสามารถที่จะมีชีวิตของฉันสำหรับตัวเองและยังคงสามารถที่จะให้ความรักและการสนับสนุนให้กับผู้อื่น