APRIL 4, 2015AMERICANMYTHOLOGIESLEA

APRIL 4, 2015
AMERICANMYTHOLOGIES
LEAVE A COMMENT
The movie 42, portrays a clear picture of baseball in the 1940s. Not knowing much about baseball today or in the 1940s, the visual representation of spring training and opening day definitely improves my knowledge of baseball. Though it portrays a clear picture, one thing the movie left me wondering was how much is exaggerated to draw the audience in. The reason I ask this question specifically about the picture it portrays is because of the way that movies can often be historically inaccurate in order to draw in the audience. Books also can exaggerate certain historical evidence, but books give the reader more freedom to create his or her own visual representation of the plot. Compared to the selection by Jules Tygiel,42 left little room for interpretation. The selection by Jules Tygiel gave me a good historical background of knowledge about what opening day in 1947 or Robinson’s days on the road might be like, but from this information I was able to draw my own picture. It was really helpful to have read the section from Baseball’s Great Experiment by Jules Tygiel because as someone who doesn’t know the story of Jackie Robinson well, it gave me a broad overview.

In addition to drawing a clear picture, 42 also drew on my patriotic feelings. It presented baseball as this great sport that all Americans play and it presented baseball as a way to a better life. In its portrayal of baseball as something better, I believe using music and various filmic strategies, 42 attempts to equate baseball and success in baseball with the American Dream. This is an interesting portrayal because one could argue that this portrayal limits success to someone like Jackie who was given the opportunity to succeed and integrate baseball. It leaves of out many of the other great Negro League players, not allowing them a chance to succeed in baseball or achieve the American Dream.

One element that I thought was interesting from the film was the way in which Wendell Smith is portrayed as Jackie’s only friend. We have been talking about how baseball is and was the national pastime and the way in which Robinson is excluded from the brotherhood shows the duality that existed within the sport. One thing that 42 emphasizes is the importance of the integration of baseball. The integration of major league baseball is represented as “essentially the tipping point” with regard to integration. The film portrays the idea that after the integration of Major League Baseball, essentially everything else was also integrated. The film also shows decreasing racism within the team, potentially symbolizing how integration becomes more accepted in society. We eventually begin to see Jackie accepted by many of his teammates, but he also states how he feels alone without Wendell. I would be curious to see if any white baseball players had similar relationships with white reporters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4 เมษายน 2558AMERICANMYTHOLOGIESความคิดเห็นภาพยนตร์ 42 ปีภาพชัดเจนของเบสบอลในปี 1940 ไม่รู้มาก เกี่ยวกับเบสบอลวันนี้ หรือ ในปี 1940 แสดงภาพฤดูใบไม้ผลิการฝึกอบรมและวันเปิดแน่นอนช่วยเพิ่มความรู้ของฉันของเบสบอล ว่ามันปีภาพชัดเจน สิ่งหนึ่งที่เพื่อน ๆ สงสัยว่า ภาพยนตร์ถูกมากเป็นที่พูดเกินจริงเพื่อดึงผู้ชมใน คำถามคำถามนี้โดยเฉพาะเกี่ยวกับภาพมันปีเป็น เพราะวิธีการที่หนังมักจะไม่ถูกต้องในอดีตเพื่อวาดในกลุ่มเป้าหมาย หนังสือยังสามารถมากหลักฐานทางประวัติศาสตร์บางอย่าง แต่หนังสือกับผู้อ่านมากกว่าอิสระเพื่อสร้าง ตนเองแสดงภาพของจุด เมื่อเทียบกับการเลือก โดย Tygiel ชูลส์ 42 ซ้ายห้องเล็ก ๆ สำหรับตี เลือกตามชูลส์ Tygiel ให้พื้นหลังทางประวัติศาสตร์ดีรู้อะไรวันเปิดในปี 1947 หรือโรบินสันวันบนท้องถนนอาจจะเป็นเหมือน แต่จากข้อมูลนี้ ผมจะวาดภาพของตัวเอง มันเป็นประโยชน์จริง ๆ ได้อ่านส่วนจากชูลส์ Tygiel ของเบสบอลดีทดลองเนื่องจากเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องราวของ Jackie โรบินสันดี ให้ฉันรวมกว้าง นอกจากการวาดภาพชัดเจน 42 ยังดึงบนความรู้สึกรักชาติ มันแสดงเบสบอลเป็นกีฬานี้ดีที่เล่นชาวอเมริกันทั้งหมด และได้นำเสนอเบสบอลเพื่อชีวิตดีขึ้น ในการวาดภาพของเบสบอลเป็นสิ่งที่ ดีกว่า ผมเชื่อว่าการใช้ดนตรีและกลยุทธ์ต่าง ๆ ที่ filmic, 42 พยายามถือเอาเบสบอลและความสำเร็จในการมีความฝันอเมริกัน นี้เป็นการวาดภาพที่น่าสนใจ เพราะหนึ่งอาจเถียงว่า วาดภาพนี้จำกัดความสำเร็จบุคคลเช่น Jackie ที่ให้โอกาสในการประสบความสำเร็จ และรวมเบสบอล มันออกของออกของดีลีเม่ผู้เล่นอื่น ๆ ไม่ให้มีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จในกีฬาเบสบอล หรือบรรลุความฝันอเมริกัน องค์ประกอบหนึ่งที่ฉันคิดว่า น่าสนใจจากภาพยนตร์เป็นวิธีที่ Wendell Smith มีเซ็กส์เป็นเพื่อนเท่านั้นของ Jackie เรามีการพูดคุยเกี่ยวกับวิธีเบสบอล และเป็นงานอดิเรกประจำชาติ และทางโรบินสันถูกแยกออกจากพี่น้องที่แสดงเป็นคู่ที่อยู่ในการเล่นกีฬา สิ่งหนึ่งที่ 42 เน้นคือ ความสำคัญของการรวมของเบสบอล รวมของเมเจอร์ลีกเบสบอลจะแสดงเป็น "หลักการจุดหักเห" เกี่ยวข้องกับรวม ภาพยนตร์ปีคิดว่า หลังจากการรวมของเมเจอร์ลีกเบสบอล หลักอื่น ๆ ยังรวม ภาพยนตร์ยังแสดงลดเหยียดภายในทีม อาจเป็นสัญลักษณ์วิธีรวมจะยิ่งยอมรับในสังคม ในที่สุดเราเริ่มเห็น Jackie ที่ยอมรับของเพื่อนร่วมทีมของเขา แต่เขายังระบุว่า เขารู้สึกเพียงอย่างเดียวโดยไม่ Wendell ฉันจะอยากรู้อยากเห็นไปดูถ้าผู้เล่นเบสบอลสีขาวที่มีความสัมพันธ์คล้ายกับขาวผู้สื่อข่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4 เมษายน 2015
AMERICANMYTHOLOGIES
แสดงความคิดเห็น
ภาพยนตร์ 42, portrays ภาพที่ชัดเจนของทีมเบสบอลในปี 1940 ไม่ทราบว่ามากเกี่ยวกับเบสบอลวันนี้หรือในปี 1940, การแสดงภาพของการฝึกอบรมฤดูใบไม้ผลิและวันเปิดแน่นอนช่วยเพิ่มความรู้ของฉันของทีมเบสบอล แม้ว่ามันจะรับบทเป็นภาพที่ชัดเจนสิ่งหนึ่งที่หนังทิ้งฉันสงสัยว่าเป็นเท่าไหร่ที่พูดเกินจริงที่จะดึงผู้ชมใน. เหตุผลที่ผมถามคำถามนี้โดยเฉพาะเกี่ยวกับภาพมัน portrays เป็นเพราะวิธีการที่ภาพยนตร์มักจะมีอดีตที่ไม่ถูกต้องใน เพื่อที่จะวาดในกลุ่มผู้ชม หนังสือยังสามารถพูดเกินจริงหลักฐานทางประวัติศาสตร์บางอย่าง แต่หนังสือให้ผู้อ่านมีอิสระมากขึ้นในการสร้างของเขาหรือเธอแสดงออกถึงตัวเองของพล็อต เมื่อเทียบกับตัวเลือกจูลส์ Tygiel 42 ออกจากห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับการตีความ การเลือกจูลส์ Tygiel ให้ฉันภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ที่ดีของความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่วันเปิดในปี 1947 หรือโรบินสันวันบนท้องถนนอาจจะชอบ แต่จากข้อมูลเหล่านี้ก็สามารถที่จะวาดภาพของตัวเอง มันเป็นประโยชน์มากที่จะได้อ่านจากส่วนเบสบอลของการทดลองที่ดีโดยจูลส์ Tygiel เพราะเป็นคนที่ไม่ทราบเรื่องราวของแจ๊คกี้โรบินสันดีมันทำให้ผมภาพรวมกว้าง. นอกเหนือจากการวาดภาพที่ชัดเจน 42 ยังดึง ความรู้สึกรักชาติของฉัน มันนำเสนอเบสบอลเป็นกีฬาที่ยิ่งใหญ่นี้ว่าชาวอเมริกันทุกคนเล่นและนำเสนอเบสบอลเป็นวิธีที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น ในภาพของเบสบอลเป็นสิ่งที่ดีกว่าผมเชื่อว่าการใช้เพลงและกลยุทธ์ต่างๆ filmic 42 ความพยายามที่จะถือเอาเบสบอลและประสบความสำเร็จในกีฬาเบสบอลที่มีความฝันอเมริกัน นี่คือการวาดภาพที่น่าสนใจเพราะหนึ่งได้ยืนยันว่าเรื่องนี้ประสบความสำเร็จข้อ จำกัด ในการวาดภาพคนเหมือนแจ๊คกี้ที่ได้รับโอกาสที่จะประสบความสำเร็จและบูรณาการเบสบอล มันใบออกจำนวนมากของอื่น ๆ ที่ดีพวกนิโกรเล่นลีกไม่อนุญาตให้พวกเขามีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จในกีฬาเบสบอลหรือบรรลุความฝันอเมริกันก. องค์ประกอบหนึ่งที่ผมคิดว่าเป็นที่น่าสนใจจากภาพยนตร์เรื่องนี้คือวิธีการที่เวนเดลสมิ ธ เป็นภาพที่แจ๊คกี้เท่านั้น เพื่อน. เราได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับวิธีเบสบอลและเป็นกีฬาแห่งชาติและวิธีการที่โรบินสันถูกแยกออกจากความเป็นพี่น้องที่แสดงให้เห็นความเป็นคู่ที่มีอยู่ภายในการเล่นกีฬา สิ่งหนึ่งที่ 42 เน้นคือความสำคัญของการรวมกลุ่มของเบสบอล บูรณาการของเมเจอร์ลีกเบสบอลจะแสดงเป็น "หลักจุดเปลี่ยน" เกี่ยวกับการทำงานร่วมกับ ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับบทเป็นความคิดที่ว่าหลังจากการรวมกลุ่มของเมเจอร์ลีกเบสบอลเป็นหลักทุกอย่างอื่นก็ยังเป็นแบบบูรณาการ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังแสดงให้เห็นถึงการลดลงของการเหยียดสีผิวภายในทีมอาจเป็นสัญลักษณ์ของวิธีการรวมจะกลายเป็นที่ยอมรับในสังคม ในที่สุดเราก็เริ่มเห็นแจ๊คกี้ได้รับการยอมรับโดยมากของเพื่อนร่วมทีมของเขา แต่เขายังระบุว่าเขารู้สึกคนเดียวโดยไม่มี Wendell ผมจะมีความอยากรู้อยากเห็นเพื่อดูว่าผู้เล่นเบสบอลสีขาวมีความสัมพันธ์ใด ๆ ที่คล้ายกันกับนักข่าวสีขาว