Household debt relative to disposab

Household debt relative to disposable income increased from 60% in 1980 to 104% at the end of 2003. ‘Buying on credit’ has become so popular that an increasing number of firms generate more profit from financing than from selling their products. In this paper, we show that rising income inequality has substantially contributed to increased consumer borrowing. Income inequality affects all components of total household debt, but the impact is strongest on non-revolving debt (installment loans), which is used to finance the purchase of consumer durables. We argue and provide evidence that the income inequality effect on consumer borrowing is a result of conspicuous consumption. Rising income inequality has forced households with smaller income gains to use debt to keep up their consumption level relative to households with larger income gains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนี้ครัวเรือนเทียบกับรายได้เพิ่มจาก 60% ในปี 1980 ถึง 104% ปลาย 2003 'ซื้อเงินเชื่อ' ได้กลายเป็นที่นิยมว่า การเพิ่มจำนวนของบริษัทที่สร้างผลกำไรเพิ่มเติมจากเงินกว่าจากการขายผลิตภัณฑ์ของตน ในกระดาษนี้ เราสามารถแสดงได้ว่า รายได้ที่เพิ่มสูงขึ้น ไม่เท่าเทียมกันมีมากส่วนการยืมของผู้บริโภคเพิ่มขึ้น ความเหลื่อมล้ำของรายได้มีผลต่อส่วนประกอบทั้งหมดของหนี้ครัวเรือนรวม แต่ผลกระทบที่แข็งแกร่งไม่ใช่หมุนหนี้ (สินเชื่อผ่อนชำระ), ซึ่งจะใช้เงินซื้อของผู้บริโภคคงทน เราโต้แย้ง และแสดงหลักฐานว่า ผลความเหลื่อมล้ำรายได้ผู้บริโภคที่ยืมเป็นผลของการใช้ชีวิตอย่างหรูหรา ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เพิ่มขึ้นได้บังคับครัวเรือนที่ มีรายได้เล็กกำไรการใช้หนี้เพื่อรักษาระดับปริมาณการใช้วัสดุเมื่อเทียบกับครัวเรือนที่มีขนาดใหญ่รายได้กำไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนี้ภาคครัวเรือนเทียบกับรายได้ทิ้งเพิ่มขึ้นจาก 60% ในปี 1980-104% ณ สิ้นปี 2003 'ซื้อในเครดิต' ได้กลายเป็นที่นิยมเพื่อให้จำนวนที่เพิ่มขึ้นของ บริษัท ที่สร้างผลกำไรมากขึ้นจากการจัดหาเงินทุนกว่าจากการขายผลิตภัณฑ์ของตน ในบทความนี้เราจะแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้อย่างมีนัยสำคัญได้มีส่วนร่วมในการกู้ยืมเงินของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้น ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ส่งผลกระทบต่อทุกส่วนของหนี้ครัวเรือนรวม แต่ผลกระทบจะมีมากที่สุดในหนี้ไม่หมุนเวียน (ลูกหนี้ผ่อนชำระ) ซึ่งจะนำเงินไปใช้ซื้อของอุปโภคบริโภค เรายืนยันและแสดงหลักฐานว่าผลกระทบรายได้ไม่เท่าเทียมกันในการกู้ยืมเงินของผู้บริโภคเป็นผลมาจากการบริโภคที่เห็นได้ชัดเจน ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่เพิ่มขึ้นได้บังคับครัวเรือนที่มีรายได้กำไรขนาดเล็กเพื่อใช้หนี้เพื่อให้ทันระดับการบริโภคญาติของพวกเขาเพื่อครัวเรือนที่มีรายได้กำไรขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนี้ครัวเรือน เทียบกับรายได้ทิ้งที่เพิ่มขึ้นจาก 60% ในปี 1980 แต่ในไตรมาสแรกของปี 2546 ซื้อเครดิต " ได้กลายเป็นที่นิยมเพื่อให้จำนวนที่เพิ่มขึ้นของ บริษัท สร้างขึ้นจากเงินกำไรกว่าจากการขายสินค้าของพวกเขา ในกระดาษนี้เราแสดงความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่เพิ่มขึ้นของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้น ได้มีส่วนสำคัญในการกู้ยืมเงิน . ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้มีผลต่อส่วนประกอบทั้งหมดของหนี้ภาคครัวเรือนทั้งหมด แต่ผลกระทบที่แข็งแกร่งไม่หนี้หมุนเวียน ( เงินงวด ) ซึ่งใช้เป็นเงินทุนซื้อคงทนของผู้บริโภค เรายืนยันและมีหลักฐานว่าผลความเหลื่อมล้ำของการกระจายรายได้ในการกู้ยืมของผู้บริโภคคือผลของการบริโภคจับตา . ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ครัวเรือนที่เพิ่มขึ้นทำให้เพิ่มรายได้ที่มีขนาดเล็กเพื่อใช้หนี้ให้สัมพันธ์กับระดับการบริโภคของครัวเรือนได้รับรายได้ขนาดใหญ่