The Logics of Public DiplomacyIf pu

The Logics of Public Diplomacy
If public diplomacy is as ineffective as most evidence suggests, then why are Asian states increasingly investing in this practice? How has this practice acquired an “almost magical attractive quality,” as some analysts have observed? Several different motives appear to be at play some animated by the “logic of consequences” and some that embody the “logic of appropriateness.” First, some states pursue public diplomacy because their leaders believe that it actually works and thus has “strategic value” (i.e., it is consequential). Second, some engage in the struggle for soft power because they observe others doing it (i.e., it has become the “norm” and therefore appropriate). Policymakers may even invest in public diplomacy because they believe it will have a transformative effect on Asian international relations, opening up hitherto closed processes to public scrutiny and democratizing foreign policy. This motive also has an inherent “logic of appropriateness,” but one that sees the “norm” as an ideal or aspiration, rather than just a common pattern of behavior. These motives are conceptually distinct but not mutually exclusive. For example, it is possible to believe that public diplomacy works to advance a state’s interests and yet deny that it improves international relations. Equally, it is possible to believe that public diplomacy works and is a positive force within the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Logics ของการทูตสาธารณะถ้าได้ผลเป็นหลักฐานส่วนใหญ่แนะนำทูตสาธารณะ แล้วทำไมมีเอเชียแจ้งลงทุนมากขึ้นในการปฏิบัตินี้ วิธีปฏิบัตินี้ได้ "ขลังเกือบน่าสนใจคุณภาพ ตามที่นักวิเคราะห์บางคนได้สังเกตเห็น แรงจูงใจแตกต่างกันหลายปรากฏ เป็นที่เล่นบางส่วนเคลื่อนไหว โดย "ตรรกะของผล" และบางคนที่รวบรวม "ตรรกะของความเหมาะสม" ครั้งแรก บางรัฐดำเนินการทูตสาธารณะเนื่องจากผู้นำของพวกเขาเชื่อว่า มันใช้งานได้จริง และจึง มี "ค่าเชิงกลยุทธ์" (เช่น เป็นผลสืบเนื่อง) ที่สอง บางส่วนมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่ออำนาจนุ่มเนื่องจากพวกเขาคำนึงถึงผู้อื่นที่ทำมัน (เช่น มันได้กลายเป็น "บรรทัดฐาน" และดังนั้นจึง เหมาะสม) ผู้กำหนดนโยบายอาจได้ลงทุนในการทูตสาธารณะเนื่องจากพวกเขาเชื่อว่า มันจะมีผลเปลี่ยนแปลงในเอเชียความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เปิดปิดมาจนบัดนี้กระบวนการสาธารณะยสาร และ democratizing นโยบายต่างประเทศ แรงจูงใจนี้ยังมีมีโดยธรรมชาติ "ตรรกะของความเหมาะสม แต่ที่เห็นว่า"บรรทัดฐาน"เป็นอุดมคติ หรือทะเยอทะยาน มากกว่าเพียงแค่รูปแบบทั่วไปของลักษณะการทำงาน แรงจูงใจเหล่านี้จะแตกต่างกันทางแนวคิด แต่ไม่ร่วมกัน เช่น มันเป็นไปได้ที่จะเชื่อว่า การทูตสาธารณะทำงานเพื่อผลประโยชน์ของรัฐล่วงหน้า และยัง ปฏิเสธที่ จะช่วยเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เท่า ๆ กัน ได้เชื่อว่า การทูตสาธารณะทำงาน และเป็นบวกภายในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Logics สาธารณสุขทูต
หากประชาชนการทูตเป็นไม่ได้ผลมากที่สุดเป็นหลักฐานแสดงให้เห็นแล้วว่าทำไมประเทศในเอเชียมากขึ้นการลงทุนในการปฏิบัตินี้? วิธีการปฏิบัตินี้ได้ซื้อ "ที่มีคุณภาพที่น่าสนใจที่มีมนต์ขลังเกือบ" ขณะที่นักวิเคราะห์บางคนได้สังเกตเห็น? แรงจูงใจที่แตกต่างกันหลายดูเหมือนจะเป็นที่เล่นบางภาพเคลื่อนไหวโดย "ตรรกะของผลกระทบ" และบางอย่างที่รวบรวม "ตรรกะของความเหมาะสม." ครั้งแรกบางรัฐไล่ตามการทูตสาธารณะเพราะผู้นำของพวกเขาเชื่อว่ามันใช้งานได้จริงและทำให้มี "คุณค่าเชิงกลยุทธ์" (คือมันเป็นผลสืบเนื่อง) ประการที่สองบางส่วนมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่ออำนาจนุ่มเพราะพวกเขาสังเกตเห็นคนอื่นทำมัน (คือมันได้กลายเป็น "บรรทัดฐาน" และดังนั้นจึงเหมาะสม) ผู้กำหนดนโยบายอาจจะลงทุนในการเจรจาต่อรองของประชาชนเพราะพวกเขาเชื่อว่ามันจะมีผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในเอเชียเปิดขึ้นมาจนบัดนี้กระบวนการปิดเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริงของประชาชนและประชาธิปไตยนโยบายต่างประเทศ แรงจูงใจนี้ยังมี "ตรรกะของความเหมาะสม" โดยธรรมชาติ แต่อย่างหนึ่งที่เห็น "บรรทัดฐาน" เป็นอุดมคติหรือความทะเยอทะยานมากกว่าแค่รูปแบบทั่วไปของพฤติกรรม แรงจูงใจเหล่านี้เป็นแนวคิดที่แตกต่างกัน แต่ไม่พิเศษร่วมกัน ยกตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ที่จะเชื่อว่าการเจรจาต่อรองของประชาชนทำงานเพื่อความก้าวหน้าของผลประโยชน์ของรัฐและยังปฏิเสธว่ามันช่วยเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ พอ ๆ กันก็เป็นไปได้ที่จะเชื่อว่าการเจรจาต่อรองโยธาธิการและเป็นพลังด้านบวกในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางตรรกะของการทูตสาธารณะถ้าการทูตสาธารณะเป็นไม่ได้ผลเป็นหลักฐานที่สุดแสดงให้เห็น แล้วทำไมรัฐลงทุนในเอเชียมากขึ้น การปฏิบัตินี้ มีวิธีการฝึกนี้มาเป็น " คุณภาพมีเสน่ห์มนต์ขลังเกือบ " นักวิเคราะห์บางคนได้สังเกต ? หลายเผ่าที่ปรากฏจะเล่นภาพเคลื่อนไหวโดย " ตรรกะของผล " และบางส่วนที่รวบรวม " ตรรกะของความเหมาะสม . " ครั้งแรก บางรัฐติดตามการทูตสาธารณะ เพราะผู้นำของพวกเขาเชื่อว่ามันจริง ๆ งานจึงมี " คุณค่าเชิงกลยุทธ์ " ( เช่น เป็นสำคัญ ) ประการที่สอง บางคนมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่ออำนาจละมุนเพราะพวกเขาสังเกตคนอื่น ๆทำมัน ( คือ มันกลายเป็น " บรรทัดฐาน " และดังนั้นจึงเหมาะสม ) นอกจากนี้ ยังอาจลงทุนในการทูตสาธารณะ เพราะพวกเขาเชื่อว่ามันจะต้องมีผลการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในเอเชียเปิดขึ้นกระบวนการนี้ปิดการตรวจสอบ democratizing สาธารณะและนโยบายต่างประเทศ แรงจูงใจนี้ยังมีตรรกะที่แท้จริง " ความเหมาะสม " แต่ที่เห็น " ปกติ " เป็นอุดมคติหรือความทะเยอทะยานมากกว่าธรรมดา แบบแผนของพฤติกรรม แรงจูงใจเหล่านี้มีแนวคิดที่แตกต่างกัน แต่ไม่ได้พิเศษร่วมกัน . ตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ที่จะเชื่อว่า การทูตสาธารณะทำงานล่วงหน้าของรัฐหักปฏิเสธยังเป็นการปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เท่าเทียมกัน มันเป็นไปได้ที่จะ เชื่อ ว่า การทูตสาธารณะทำงานและเป็นพลังบวกภายในภูมิภาค