Ever since Ruby started going outsi

Ever since Ruby started going outside, her novel’s quality went up.

It felt more real and the tempo of the sentence and developments became better.

However —

“Hm–. Something’s wrong though. The last one had more, uh, a burning pathos thingy but no matter how you look at it, this one’s, you know, that.”

Liu folded her arms and tilted her head.

“Saying ‘that’ doesn’t tell me anything, but well, I get what you’re trying to say”

I nodded.

Ruby’s novel was lacking passion.

The reason was probably the main character’s traits in the narrative.

The work’s main character was a girl that’s just like Ruby.

Just like the author, the girl’s extremely passive.
She never does things on her own.
She just accepts everything, be it joy or sorrow.

Without the support of the main character, the novel’s quality couldn’t become better.

“Well, it really depends on Motoki’s skills whether the sequel turns out good or bad, huh. Such a heavy job, huh. If it doesn’t turn out good imma stick it to ya buster!”

“You sure are turning out to be a dangerous fan …”

But yes, I did have to do something about this problem.

If Ruby didn’t become an author that could stand on her own two legs, my plans would be ruined.

＊＊

“Say, Ruby, I want you to tell me something. Why does your protagonist never do something on her own?”

I transformed into the Elf Shuka and visited Ruby in her room.

“……”

Hearing my question Ruby fell silent and cast her eyes down.

No, I’m not blaming you or anything.

“This is just my prediction, but I wonder if it’s because that you as the author is scared to do anything, and that trait of yours reflects in your protagonist”

“…”

Ruby fell even more silent.

“Say, do you have some trauma about going and doing something on your own? If it’s alright with you can you share with me? I want to help you”

“… I …”

Then, Ruby began telling her story.
About how she became the way she is now, a person who never takes initiative.

＊＊

Ruby had always loved reading books since she was small.

She finds the fantasy world inside books to be more enjoyable than going outside.

However, Ruby was by no means an introvert.
She had more curiosity than others, a lively child.

Whenever she found something fun outside, she would chase it, playing until it got dark out.

However —

Everything changed one day three years ago.

That day, Ruby was out with her parents having lunch.

Happy with a full stomach after eating a delicious meal, Ruby walked back — when suddenly a group of Orcs invaded.

The Human town Coura was under attack by the Orc army.

The Orcs set up ladders on the walls here and there and entered the town, slaughtering and pillaging.

Immediately, Ruby and her parents hid in an alleyway with bated breaths.

Luckily, the Orcs didn’t notice the three of them.
It looked like they will live through this.

Right then, Ruby noticed something on the main street from the alley.

Her friend and their parent was being chased by Orcs.

— I have to help them!

Brimming with a sense of justice, she jumped out.

Being the daughter of a grimoire shop owner, she knew some magic.
I had to help my friend with it, she thought.

However, it’s not a situation that a child can help by jumping out.

The parent and child was killed, and Ruby’s parents were also killed covering for their daughter.

They were about to kill Ruby, too, but by a hair’s breadth, the town’s self defense force came to help.

In front of the dead bodies of her parents, Ruby thought:

— If only I didn’t do anything then.

Then ever since, Ruby stopped taking any initiative on her own.

She never went outside, she didn’t talk, she only worked as her grandfather tells her to.

＊＊

“But … when I was as good as a corpse, Yuutarou came … and helped me”

Ruby smiled, remembering a happy memory.

“I see, I understand. So that’s what caused everything”

When Ruby was unable to do anything, the reincarnator called Yuutarou came and helped unconditionally.

He killed the Orcs that killed her parents and Ruby was able to talk again.

This was what Ruby thought, being helped without doing anything herself.

— I knew it, it’s better if I didn’t do anything on my own.

Yuutarou made a mistake.
Help is not something you one-sidedly give.

You have to help the person help themselves.
Otherwise, they would turn into a doll that can only receive help from others.

“I see …”

However, now I can see the way.

The way to release Ruby from Yuutarou’s Narrative.

Ever since Ruby started going outside, her novel’s quality went up.

It felt more real and the tempo of the sentence and developments became better.

However —

“Hm–. Something’s wrong though. The last one had more, uh, a burning pathos thingy but no matter how you look at it, this one’s, you know, that.”

Liu folded her arms and tilted her head.

“Saying ‘that’ doesn’t tell me anything, but well, I get what you’re trying to say”

I nodded.

Ruby’s novel was lacking passion.

The reason was probably the main character’s traits in the narrative.

The work’s main character was a girl that’s just like Ruby.

Just like the author, the girl’s extremely passive.
She never does things on her own.
She just accepts everything, be it joy or sorrow.

Without the support of the main character, the novel’s quality couldn’t become better.

“Well, it really depends on Motoki’s skills whether the sequel turns out good or bad, huh. Such a heavy job, huh. If it doesn’t turn out good imma stick it to ya buster!”

“You sure are turning out to be a dangerous fan …”

But yes, I did have to do something about this problem.

If Ruby didn’t become an author that could stand on her own two legs, my plans would be ruined.

＊＊

“Say, Ruby, I want you to tell me something. Why does your protagonist never do something on her own?”

I transformed into the Elf Shuka and visited Ruby in her room.

“……”

Hearing my question Ruby fell silent and cast her eyes down.

No, I’m not blaming you or anything.

“This is just my prediction, but I wonder if it’s because that you as the author is scared to do anything, and that trait of yours reflects in your protagonist”

“…”

Ruby fell even more silent.

“Say, do you have some trauma about going and doing something on your own? If it’s alright with you can you share with me? I want to help you”

“… I …”

Then, Ruby began telling her story.
About how she became the way she is now, a person who never takes initiative.

＊＊

Ruby had always loved reading books since she was small.

She finds the fantasy world inside books to be more enjoyable than going outside.

However, Ruby was by no means an introvert.
She had more curiosity than others, a lively child.

Whenever she found something fun outside, she would chase it, playing until it got dark out.

However —

Everything changed one day three years ago.

That day, Ruby was out with her parents having lunch.

Happy with a full stomach after eating a delicious meal, Ruby walked back — when suddenly a group of Orcs invaded.

The Human town Coura was under attack by the Orc army.

The Orcs set up ladders on the walls here and there and entered the town, slaughtering and pillaging.

Immediately, Ruby and her parents hid in an alleyway with bated breaths.

Luckily, the Orcs didn’t notice the three of them.
It looked like they will live through this.

Right then, Ruby noticed something on the main street from the alley.

Her friend and their parent was being chased by Orcs.

— I have to help them!

Brimming with a sense of justice, she jumped out.

Being the daughter of a grimoire shop owner, she knew some magic.
I had to help my friend with it, she thought.

However, it’s not a situation that a child can help by jumping out.

The parent and child was killed, and Ruby’s parents were also killed covering for their daughter.

They were about to kill Ruby, too, but by a hair’s breadth, the town’s self defense force came to help.

In front of the dead bodies of her parents, Ruby thought:

— If only I didn’t do anything then.

Then ever since, Ruby stopped taking any initiative on her own.

She never went outside, she didn’t talk, she only worked as her grandfather tells her to.

＊＊

“But … when I was as good as a corpse, Yuutarou came … and helped me”

Ruby smiled, remembering a happy memory.

“I see, I understand. So that’s what caused everything”

When Ruby was unable to do anything, the reincarnator called Yuutarou came and helped unconditionally.

He killed the Orcs that killed her parents and Ruby was able to talk again.

This was what Ruby thought, being helped without doing anything herself.

— I knew it, it’s better if I didn’t do anything on my own.

Yuutarou made a mistake.
Help is not something you one-sidedly give.

You have to help the person help themselves.
Otherwise, they would turn into a doll that can only receive help from others.

“I see …”

However, now I can see the way.

The way to release Ruby from Yuutarou’s Narrative.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ตั้งแต่ทับทิมเริ่มไปนอก นวนิยายของเธอคุณภาพไปค่ามันรู้สึกจริงมากขึ้น และกลายเป็นจังหวะของประโยคและการพัฒนาที่ดีขึ้นอย่างไรก็ตาม —"หือ – สิ่งที่ไม่ถูกต้องแม้ว่า สุดท้ายมีโอกาส uh, pathos เครื่องเขียนชิ้นเล็ก ๆ แต่ไม่ว่าคุณมองมัน นี้หนึ่ง คุณว่า รู้หลิวพับแขน แล้วเอียงหัวของเธอ"บอกว่า 'ที่' ไม่บอกอะไร แต่ดี ฉันได้รับสิ่งที่คุณกำลังพยายามจะบอก"ผมเลยต้องนวนิยายของ ruby คือขาดความรักเหตุผลคืออาจ ลักษณะของตัวละครหลักในการเล่าเรื่องตัวละครหลักการทำงานเป็นสาวที่เหมือนทับทิมเหมือนผู้เขียน สาวของแฝงมากเธอไม่เคยทำสิ่งที่ตนเองเธอก็ยอมรับทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความเศร้าโศกโดยการสนับสนุนของตัวละครหลัก นวนิยายของคุณภาพไม่เป็นดีกว่า"ดี มันจริง ๆ ขึ้นอยู่กับทักษะของ Motoki ว่า ผลสืบเนื่องจะออกมาดีหรือไม่ดี ฮะ หนักดังกล่าวงาน ฮะ ถ้ามันไม่เปิดออกมาคะแนนของผู้ถามที่ดีติดมันยามือปราบ! ""คุณแน่ใจว่าจะเปิดออกมาเป็นแฟนอันตราย..."แต่ใช่ ไม่มีการทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับปัญหานี้ถ้าทับทิมไม่ได้กลายเป็น ผู้ที่สามารถยืนสองขาของเธอเอง แผนจะเจ๊ง＊＊"พูด ทับทิม ฉันต้องการบอกอะไรบางอย่าง ไม่ของคุณเอกไม่เคยทำไมบางสิ่งบางอย่างในตัวเอง"ผมเปลี่ยนเป็น Shuka เอลฟ์ และเยี่ยมชมทับทิมในห้องของเธอ“……”ได้ยินคำถามของฉันทับทิมตกเงียบ และโยนดวงตาของเธอลงไม่ ฉัน:โทษคุณหรืออะไรไม่ได้"นี่เป็นเพียงคาดเดาของฉัน แต่ฉันสงสัยว่า ถ้า เป็นเพราะว่า คุณเป็นผู้เขียนหวาดกลัวจะทำอะไร และสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะที่ของคุณในเอกของคุณ"“…”ทับทิมก็ยิ่งเงียบ"พูด คุณมีบาดเจ็บบางอย่างไป และทำอะไรด้วยตัวเอง ถ้ามันเป็นไรกับคุณ คุณสามารถแบ่งปันกับฉัน อยากช่วยคุณ"“… ฉัน..." แล้ว ทับทิมเริ่มบอกเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับวิธีเธอเป็นวิธีที่ตอนนี้เธออยู่ คนที่ไม่เคยใช้ความคิดริเริ่ม＊＊ทับทิมได้เสมอชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เล็กเธอพบว่าโลกจินตนาการภายในหนังสือจะสนุกมากขึ้นกว่าบริเวณอย่างไรก็ตาม ทับทิมเป็นโดยไม่มีงของเธออยากรู้เพิ่มเติมมากกว่าผู้อื่น เด็กที่มีชีวิตชีวาเมื่อเธอพบสิ่งที่สนุกนอก เธอจะไล่มัน เล่นจนกว่าจะมีสีเข้มออกอย่างไรก็ตาม —ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงวันหนึ่งสามปีที่แล้ววันที่ ทับทิมก็ออกมากับพ่อแม่ของเธอรับประทานอาหารเที่ยงมีความสุขกับกระเพาะอาหารเต็มหลังรับประทานอาหาร ทับทิมเดินกลับ — เมื่อจู่ ๆ กลุ่มของ Orcs บุกเมืองมนุษย์ Coura ถูกโจมตีโดยกองทัพ OrcOrcs บันไดบนผนังที่นี่และมีการติดตั้ง และป้อนเมือง ฆ่า และปล้นสะดมทันที ทับทิมและพ่อแม่ของเธอซ่อนปราบด้วยลมหายใจ batedโชคดี Orcs ไม่สังเกตสามของพวกเขามันดูเหมือนพวกเขาจะมีชีวิตอยู่นี้ขวาแล้ว ทับทิมสังเกตเห็นบางสิ่งบนถนนสายหลักจากซอยผู้ปกครองและเพื่อนของเธอก็ถูกไล่ล่า โดยผี— ต้องช่วยให้พวกเขาเธอเต็มไป ด้วยความยุติธรรม กระโดดออกเธอเป็นลูกสาวของเจ้าของร้านที่ไหน รู้เวทมนตร์บางเธอคิดว่า ผมจะช่วยเหลือเพื่อนกับมันอย่างไรก็ตาม มันไม่ได้สถานการณ์ที่เด็กสามารถช่วย โดยการกระโดดออกหลักและรองถูกฆ่า และพ่อแม่ของ Ruby ถูกฆ่าด้วยครอบคลุมสำหรับลูกสาวของพวกเขาพวกเขาก็จะฆ่าทับทิม เกินไป แต่ โดยผมของไปจน ถึง เมืองมาบังคับใช้เพื่อช่วยป้องกันตัวเอง ต่อหน้าศพของพ่อแม่ ทับทิมคิด:— ถ้าเพียงแต่ฉันไม่ได้ทำอะไรแล้วแล้ว ตั้งแต่ ทับทิมหยุดการริเริ่มใด ๆ เธอ เป็นเจ้าของเธอไม่เคยไปนอก เธอไม่ได้พูดคุย เธอทำงานเป็นคุณปู่ของเธอบอกเธอว่า ให้เท่านั้น＊＊" แต่...เมื่อผมเป็นดีเป็นศพ Yuutarou มา... และช่วยฉัน"ทับทิมยิ้ม จำหน่วยความจำที่มีความสุข"ฉันเห็น เข้าใจ เพื่อให้เป็นสิ่งที่เกิดทุกอย่าง"เมื่อทับทิมไม่สามารถทำอะไร reincarnator เรียกว่า Yuutarou มา แล้วช่วยตัดสินเขาฆ่า Orcs ที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ และทับทิมก็สามารถที่จะพูดคุยอีกครั้งอะไรทับทิมคิดว่า ถูกช่วยโดยไม่ต้องทำอะไรเองได้— ฉันรู้ว่า มันจะดีกว่าถ้าฉันไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองYuutarou ทำผิดวิธีใช้ไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่คุณ one-sidedly ให้คุณต้องช่วยคนที่ช่วยเหลือตัวเองอย่างอื่น พวกเขาจะเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาที่สามารถรับความช่วยเหลือจากผู้อื่น "ฉันเห็น..."อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ฉันสามารถดูวิธี วิธีการปลดปล่อยจากการเล่าเรื่องของ Yuutarou

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

นับตั้งแต่เริ่มต้นทับทิมไปนอกคุณภาพนวนิยายของเธอก็ขึ้นไป

มันให้ความรู้สึกที่แท้จริงมากขึ้นและจังหวะของประโยคและการพัฒนากลายเป็นดีกว่า

แต่ -

"Hm- บางสิ่งบางอย่างผิดปกติแม้ว่า คนสุดท้ายที่มีมากขึ้นเอ่อเผาไหม้สิ่งที่น่าสมเพช thingy แต่ไม่ว่าคุณจะมองคนนี้ของคุณรู้ว่า. "

หลิวพับแขนของเธอและเอียงศีรษะของเธอ

"พูดว่า 'ไม่ได้บอกอะไรผม แต่ดีที่ฉันได้รับสิ่งที่คุณกำลังพยายามที่จะพูดว่า"

ผมพยักหน้า

นวนิยายทับทิมขาดความรัก

เหตุผลอาจจะเป็นลักษณะของตัวละครหลักในการเล่าเรื่อง

การทำงานของตัวละครหลักเป็นผู้หญิงที่เหมือนรูบี

เช่นเดียวกับผู้เขียนหญิงสาวเป็นอย่างมากเรื่อย ๆ
เธอไม่เคยทำสิ่งที่เธอเอง
เธอก็ยอมรับทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความเศร้าโศก

โดยการสนับสนุนของตัวละครหลักที่มีคุณภาพของนิยายไม่สามารถกลายเป็นดี

"ดีจริงๆมันขึ้นอยู่กับทักษะของ Motoki ไม่ว่าจะเป็นผลสืบเนื่องที่จะออกมาดีหรือไม่ดีฮะ เช่นงานที่หนักฮะ ถ้ามันไม่ได้เปิดออก Imma ดีติดมันยา Buster! "

" คุณแน่ใจว่าจะเปลี่ยนออกมาเป็นแฟนอันตราย ... "

แต่ใช่ผมไม่ต้องทำอะไรเกี่ยวกับปัญหานี้

ถ้าทับทิมไม่ได้กลายเป็นนักเขียนที่สามารถยืนอยู่บนสองขาของตัวเองของเธอแผนของฉันจะถูกทำลาย

**

"พูดทับทิมฉันต้องการให้คุณบอกฉันบางสิ่งบางอย่าง ทำไมตัวเอกของคุณไม่เคยทำอะไรบางอย่างที่เธอเอง? "

ฉันกลายเป็นเอลฟ์ Shuka และเยี่ยมชมทับทิมในห้องของเธอ

" ...... "

ได้ยินคำถามของฉันทับทิมเงียบและโยนดวงตาของเธอลง

ไม่ฉันไม่โทษคุณหรืออะไร

"นี่เป็นเพียงการคาดการณ์ของฉัน

แต่ฉันสงสัยว่ามันเป็นเพราะการที่คุณเป็นผู้เขียนคือกลัวที่จะทำอะไรและลักษณะของเธอที่สะท้อนให้เห็นในตัวเอกของคุณ" " ... "

ทับทิมลดลงแม้จะเงียบมากขึ้น

"บอกว่าคุณมีบางอย่างเกี่ยวกับการบาดเจ็บไปและทำบางสิ่งบางอย่างด้วยตัวคุณเอง? ถ้ามันไม่เป็นไรกับคุณคุณสามารถแบ่งปันกับผมได้ไหม ผมต้องการที่จะช่วยให้คุณ "

" ... ฉัน ... "

จากนั้นทับทิมเริ่มบอกเล่าเรื่องราวของเธอ
เกี่ยวกับวิธีการที่เธอกลายเป็นวิธีที่เธออยู่ในขณะนี้เป็นคนที่ไม่เคยคิดริเริ่ม

**

ทับทิมมีความรักเสมออ่านหนังสือตั้งแต่เธอยังเป็นขนาดเล็ก

เธอพบว่าโลกจินตนาการภายในหนังสือจะสนุกมากขึ้นกว่าที่ออกไปข้างนอก

แต่ทับทิมก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนเก็บตัว
เธอมีความอยากรู้มากกว่าคนอื่น ๆ เป็นเด็กที่มีชีวิตชีวา

เมื่อใดก็ตามที่เธอพบสิ่งที่สนุกนอกเธอก็จะไล่มันเล่นจนกว่าจะมีสีเข้มออก

อย่างไรก็ตาม -

ทุกอย่างเปลี่ยนไปในวันหนึ่งเมื่อสามปีก่อน

วันนั้นทับทิมก็ออกมาพร้อมกับพ่อแม่ของเธอมีอาหารกลางวัน

มีความสุขกับท้องเต็มรูปแบบหลังจากที่กินอาหารอร่อยทับทิมเดินกลับ - เมื่อจู่ ๆ กลุ่มของผีบุก

เมืองมนุษย์ Coura อยู่ภายใต้การโจมตีโดยกองทัพ Orc

ผีตั้งค่าบันไดบนผนังที่นี่และมีและเข้าเมืองฆ่าและปล้นสะดม

ทันทีทับทิมและพ่อแม่ของเธอซ่อนตัวอยู่ในตรอกกับลมหายใจซึ้งน้อยลง

โชคดีที่ผีไม่ได้สังเกตเห็นสามของพวกเขา
มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ผ่านทางนี้

ถูกต้องแล้วทับทิมสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างบนถนนสายหลักจากซอย

เพื่อนของเธอและพ่อแม่ของพวกเขาถูกตามไล่ล่าผี

- ฉันมีที่จะช่วยให้พวกเขา!

เต็มไปด้วยความรู้สึกของความยุติธรรมที่เธอกระโดดออกมา

เป็นลูกสาวของเจ้าของร้านโบราณที่เธอรู้ว่ามายากลบาง
ฉันได้ไปช่วยเพื่อนของฉันกับมันเธอคิดว่า

แต่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่เด็กสามารถช่วยโดยการกระโดดออก

ผู้ปกครองและเด็กถูกฆ่าตายและพ่อแม่ทับทิมยังถูกฆ่าตายที่ครอบคลุมสำหรับลูกสาวของพวกเขา

พวกเขาจะฆ่าทับทิมเกินไป แต่โดยความกว้างของผมกำลังป้องกันตนเองของเมืองมาช่วย

ในด้านหน้าของศพของพ่อแม่ของเธอทับทิมคิดว่า:

- ถ้าเพียง แต่ผมไม่ได้ทำอะไรแล้ว

แล้วนับตั้งแต่ทับทิมหยุดการริเริ่มใด ๆ ของเธอเอง

เธอไม่เคยออกไปข้างนอกเธอก็ไม่ได้พูดคุยเธอทำงานเป็นคุณปู่ของเธอบอกให้เธอ

**

" แต่ ... เมื่อฉันได้ดีเท่าศพ Yuutarou มา ... และช่วยให้ฉัน"

ทับทิมยิ้มจดจำความทรงจำที่มีความสุข

"ผมเห็นผมเข้าใจ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง "

เมื่อทับทิมก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรที่เรียกว่า reincarnator Yuutarou มาและช่วยโดยไม่มีเงื่อนไข

เขาฆ่าผีที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอและทับทิมก็สามารถที่จะพูดคุยอีกครั้ง

นี่คือสิ่งที่ทับทิมคิดว่าถูกช่วยโดยไม่ต้องทำอะไรที่ตัวเอง

- ฉันรู้ว่ามันจะดีกว่าถ้าผมไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเอง

Yuutarou ทำผิดพลาด
ช่วยเหลือไม่ใช่สิ่งที่คุณหนึ่งข้างเดียวให้

คุณต้องช่วยคนที่ช่วยตัวเอง
มิฉะนั้นพวกเขาจะกลายเป็นตุ๊กตาที่สามารถได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ

"ผมเห็น ... "

แต่ตอนนี้ฉันสามารถดูวิธีการ

วิธีที่จะปล่อยทับทิมจากเรื่องเล่าของ Yuutarou

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ตั้งแต่ทับทิมเริ่มออกไปข้างนอก คุณภาพเป็นนวนิยายของเธอขึ้นไปมันรู้สึกจริงมากขึ้น และจังหวะของประโยคและการพัฒนาเป็นดีกว่าแต่ -" หืม – . มีบางอย่างผิดปกตินะ สุดท้ายได้มากขึ้น . . . ความรู้สึกที่เผาไหม้ได้ แต่ไม่ว่าจะมองยังไง อันนี้ ก็ว่า .หลิว พับแขนและศีรษะเอียง" บอกว่า ' ' ไม่ได้บอกอะไรฉันเลย แต่ฉันได้รับสิ่งที่คุณกำลังพยายามที่จะพูดผมพยักหน้าทับทิม เป็นนวนิยายที่ขาดความรักเหตุผลก็น่าจะเป็นลักษณะของตัวละครหลักในเรื่องทํางานของตัวละครหลักเป็นผู้หญิงที่เหมือนทับทิมเช่นเดียวกับผู้เขียน ผู้หญิงมาก ๆเธอเคยทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองเธอแค่ยอมรับทุกอย่าง ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์โดยการสนับสนุนของตัวละครหลักของนวนิยายคุณภาพไม่ได้ดีขึ้น" เอ่อ จริงๆมันขึ้นอยู่กับทักษะ โมโตกิ ไม่ว่าภาคต่อออกมา ดี หรือ ไม่ดีเหรอ เป็นหนักงานสินะ ถ้ามันไม่ได้ออกมาดีก็ติดนะบัสเตอร์ "" คุณแน่ใจนะว่า จะเปลี่ยนไปเป็นแฟน . . . . . . . อันตราย "แต่ใช่ ฉันต้องทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับปัญหานี้ถ้าไม่มีทับทิมกลายเป็นนักเขียนที่สามารถยืนสองขาของเธอเอง แผนของฉันจะถูกทำลาย＊＊" พูด , ทับทิม , ฉันต้องการให้คุณบอกฉันบางอย่าง ทำไมตัวเอกของคุณไม่ทำเอง ? "ผมเปลี่ยนเป็น เอลฟ์ และ ทับทิม shuka เข้าในห้องเธอ" . . . . . . . "ได้ยินคำถามของฉันลดลงเงียบทับทิมและโยนตาของเธอลงไม่ ฉันไม่โทษคุณหรอกนะ" นี่เป็นเพียงการคาดการณ์ของฉัน แต่ฉันสงสัยว่ามันเป็นเพราะคุณเป็นผู้เขียน คือ กลัวที่จะทำอะไร และนิสัยของคุณสะท้อนให้เห็นถึงในตัวเอกของคุณ "" . . . . . . . "ทับทิมตกลงมายังเงียบอีก" นี่ คุณมีอุบัติเหตุเกี่ยวกับการไปและทำบางอย่างด้วยตัวเอง ถ้ามันโอเคกับคุณ คุณสามารถแบ่งปันกับฉัน ฉันต้องการช่วยคุณ" . . . . . . . ผม . . . . . . . " แล้วทับทิมก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอเกี่ยวกับวิธีการที่เธอได้กลายเป็นวิธีที่เธออยู่ในตอนนี้ เป็นคนที่ไม่เคยใช้ความคิดริเริ่ม＊＊ทับทิมชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เธอยังเล็กเธอพบว่าโลกในจินตนาการภายในหนังสือจะสนุกกว่าข้างนอกอย่างไรก็ตาม ทับทิมไม่หมายความว่า เป็นคนเก็บตัวเธอมีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าคนอื่น เป็นเด็กที่มีชีวิตชีวาเมื่อใดก็ตามที่เธอเจออะไรสนุกๆข้างนอก เธอจะไล่ตามมัน เล่นจนมืดแล้วออกแต่ -ทุกอย่างเปลี่ยนไป วันนึงเมื่อ 3 ปีที่แล้ววันนั้น ทับทิมก็ออกมาพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ มีอาหารกลางวันมีความสุขกับกระเพาะอาหารเต็มหลังจากกินอาหารอร่อย รูบี้เดินกลับ - เมื่อจู่ๆกลุ่มผีบุกเมืองมนุษย์ coura อยู่ภายใต้การโจมตีโดยกองทัพ Orc .ผีตั้งบันไดบนผนังตรงนี้ ตรงนั้น แล้วก็เข้าเมือง , การฆ่าและการปล้นสะดม .ทันที ทับทิม และพ่อแม่ของเธอซ่อนอยู่ในตรอกกับลมหายใจซึ้งน้อยลง .โชคดีที่ผีไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขาสามคนดูเหมือนพวกเขาจะผ่านมันไปได้แล้วทับทิมสังเกตเห็นบางอย่างบนถนนสายหลักจากตรอกเพื่อนของเธอและพ่อแม่ของพวกเขากำลังถูกไล่ล่าโดยผี- ฉันต้องช่วยพวกเขาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของความยุติธรรม เธอกระโดดออกไปที่เป็นลูกสาวของเจ้าของร้านเวทย์มนต์ เธอรู้ว่าบางวิเศษฉันต้องช่วยเพื่อนฉันด้วย เธอคิดอย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เด็กสามารถช่วยโดยการกระโดดออกแม่และเด็กถูกฆ่า และฆ่าพ่อแม่รูบี้ยังครอบคลุมสำหรับลูกสาวของเขาพวกเขากำลังจะฆ่ารูบี้ด้วย แต่อย่างเฉียดฉิว แรงป้องกันเมืองของตนเอง มา ช่วย ต่อหน้าศพของพ่อแม่ของเธอ ทับทิมคิดว่า :ถ้าเพียงแต่ฉันไม่ได้ทำอะไรแล้วแล้วตั้งแต่ รูบี้หยุดการใด ๆความคิดริเริ่มของเธอเองเธอไม่เคยออกไปข้างนอก เธอไม่พูด เธอทำงานเป็นปู่ของเธอบอกเธอ＊＊" แต่ . . . เมื่อฉันได้เป็น ศพ yuutarou มา . . . . . . . ช่วยฉันด้วย "ทับทิมยิ้ม นึกถึงความทรงจำที่มีความสุข" เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่ทำให้ทุกอย่าง "เมื่อทับทิมก็ไม่สามารถที่จะทำอะไร reincarnator เรียกว่า yuutarou เข้ามาช่วย โดยไม่มีเงื่อนไขเขาฆ่าอสูรที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ และทับทิม ก็สามารถที่จะพูดได้อีกนี้คือสิ่งที่ทับทิมคิดว่าการช่วยโดยไม่ต้องทำอะไรด้วยตัวเอง- ผมรู้ มันคงจะดีกว่า ถ้าฉันไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองyuutarou ทำผิดช่วยไม่ใช่สิ่งที่คุณหนึ่งไซดิดลิให้คุณจะช่วยคนที่ช่วยเหลือตัวเองมิฉะนั้นพวกเขาจะกลายเป็นตุ๊กตาที่สามารถรับความช่วยเหลือจากผู้อื่น " ผมเห็น . . . . . . . "แต่ตอนนี้ฉันสามารถดูวิธีการ วิธีปล่อยทับทิมจาก yuutarou ของเรื่องเล่า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.