Let’s buy some food over there. You

Let’s buy some food over there. You can take a look and see what you would like to eat.” Qing Shui led the women towards a small residence where a food store was situated downstairs.

Both the food store and the food market were similar. They were both grand indoor establishments which primarily sold fresh vegetables, fruits and other essentials.

Qing Shui accompanied the two women, Canghai Mingyue and Huoyun Liu-Li, to choose two types of vegetables from the wide and complete selection the store had. They didn’t bother to browse the variety of meats available. Qing Shui, upon spotting a wild Silkie unexpectedly, went and bought one so that he could make Silkie soup back home.

When he laid eyes on the ingredient, Qing Shui recalled that one of the ingredients for the Beauty Pellet was the blood of a thousand year old Silkie. He felt depressed as he thought about it. Was there even such a thing as a living thousand year old Silkie? Just the existence of a hundred year old Silkie alone would already be enough to cause people’s eyes to pop out.

This was the women’s second time coming to this place, yet it felt like it had been ages since that first time. As all sorts of thoughts flooded her mind, Canghai Mingyue unconsciously gazed at Qing Shui.

As if sensing her feelings, Qing Shui threw a meaningful glance at Canghai Mingyue with confusion in his eyes. When their eyes met, Canghai Mingyue frantically averted her eyes. At that moment, her heart was beating wildly with excitement, giving rise to a weird sensation. It felt peculiar, yet she enjoyed and longed for the feeling.

A large aquarium with dozens of swimming Snakeheads and five turtles froclicking happily in the waters came into their view as they entered the living room.

“Let’s make Steamed Snakehead and Turtle soup!” Qing Shui grinned and said.

“We have enough to eat already, leave the poor little creatures alone!” Canghai Mingyue replied softly. Her eyes were trailing the movements of the strong, healthy and beautiful Snakeheads and turtles.

Qing Shui rubbed his head. He never thought that despite how beautiful and strong they were, they were still women. Their natural-born maternal instincts ran strong, and would not be completely lost even when faced by cruelty and lechery.

They probably would have enjoyed the meal more if they didn’t watch him preparing it. If they did and saw how the small lively creatures were killed, they would definitely starve themselves instead of eat.

With the spices from the Realm of the Violet Jade Immortal at hand, the food wouldn’t taste horrible no matter how he cooked it. Both Canghai Mingyue and Huoyun Liu-Li took on the role of his assistants. Unable to control himself, Qing Shui succumbed to his thoughts, cherishing that last moment when he was alone with Canghai Mingyue in the kitchen. Except currently, the memory felt so far away.

Canghai Mingyue kept avoiding eye contact with Qing Shui. She realized that when their eyes met every time, her heart would palpitate with desire, and she would get a bit flustered.

It was a rare opportunity for the three of them to share a meal together once again. However, no one helped themselves to the dishes on the dining table. Qing Shui felt that it was already a difficult task to be taking food from the same plate as Canghai Mingyue. Thinking back to his past life, Qing Shui and his companions had went to eat on a steamboat. There was a beautiful lady looking down disgustedly upon a few villagers from the rural area. She disliked the very idea of sharing food with them.

Qing Shui stared at his plate, lost in his own thoughts.

“Qing Shui, are you alright? You zoned out while eating. Which beautiful lady were you thinking about that’s left you looking so depressed?” Huoyun Liu-Li teased in a playful manner.

Qing Shui smiled with embarrassment. “Well it’s because I feel extremely blessed to share a meal with the two prettiest girls in the world. Why would I even think of someone else?”

“Hehe, such a rare thing for you to say. It’s too bad you usually say those words when you’re trying to put on a show. Hmph!”

Qing Shui was mesmerized by Huoyun Liu-Li’s cheeky laugh. This was his first time seeing this exceptionally beautiful lady laughing so boldly and it was very attractive. Qing Shui didn’t think it was wrong for her to call him that, even he knew his acting was terribly lame.

“Qing Shui, we’re going home!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลองซื้ออาหารโน่น คุณสามารถดู และดูว่าคุณอยากกิน" ฮวงจุ้ยชิงนำผู้หญิงไปสู่ที่อยู่อาศัยขนาดเล็กที่มีร้านอาหารตั้งอยู่ชั้นล่างร้านอาหารและตลาดก็เป็น สถานประกอบการในร่มทั้งแกรนด์ซึ่งเป็นหลักขายผักสด ผลไม้ และอื่น ๆ สิ่งจำเป็นสำหรับ พวกเขาได้ฮวงจุ้ยชิงพร้อมกับผู้หญิงสอง โรงแรมโซลักซ์ Canghai และ Huoyun หลิว-Li ให้เลือกสองประเภทผักการเลือกที่กว้าง และสมบูรณ์มีร้านค้า พวกเขาไม่ได้รำคาญที่จะเรียกดูความหลากหลายของเนื้อมี ชิง Shui เมื่อส่อง Silkie ในป่าโดยไม่คาดคิด ไป และซื้อหนึ่งเพื่อที่เขาจะทำให้ Silkie ซุปกลับบ้านเมื่อเขาวางตาบนส่วนผสม ฮวงจุ้ยชิงเรียกว่า ส่วนผสมสำหรับเม็ดงามเลือดของ Silkie เป็นหมื่นปี เขารู้สึกหดหู่ ตามที่เขาคิดว่า เกี่ยวกับมัน แม้สิ่งนั้นเป็นที่อยู่อาศัยมี Silkie พันปี เพียงดำรง Silkie เพียงอย่างเดียวเป็นร้อยปีแล้วจะทำให้สายตาคนให้ปรากฏออกมานี้เป็นครั้งที่สองของผู้หญิงมาถึงสถานที่แห่งนี้ แต่มันรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่อายุ กับทุกประเภทของความคิดน้ำท่วมใจของเธอ โรงแรมโซลักซ์ Canghai โดยไม่รู้ตัวจ้องชิงชุ่ยวกับความรู้สึกของเธอ ฮวงจุ้ยชิงโยนทันทีมีความหมายที่โรงแรมโซลักซ์ Canghai กับความสับสนในสายตาของเขา เมื่อตาพบ โรงแรมโซลักซ์ Canghai เมามันป้องกันดวงตาของเธอ ในช่วงเวลานั้น หัวใจของเธอก็เต้นอย่างดุเดือด ด้วยความตื่นเต้น นำไปสู่ความรู้สึกแปลก รู้สึกแปลก แต่เธอมีความสุข และความปรารถนาสำหรับความรู้สึกพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำขนาดใหญ่ที่ มีหลายสิบว่ายน้ำออกและเต่าห้า froclicking ในน้ำอย่างมีความสุขเข้ามาของพวกเขาดูพวกเขาป้อนห้องนั่งเล่น"ขอให้ปลาช่อนนึ่งและซุปเต่า" ฮวงจุ้ยชิง grinned และกล่าวว่า"เรามีเพียงพอที่จะกินอยู่แล้ว สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ไม่ดีออกคนเดียว" โรงแรมโซลักซ์ Canghai ตอบเบา ๆ ดวงตาของเธอถูกต่อท้ายเคลื่อนไหวแข็งแรง สุขภาพ และความงามออกและเต่าชิงชุ่ยลูบหัวของเขา เขาไม่เคยคิดแม้จะสวยงาม และแข็งแรงวิธีได้ว่า พวกเขา พวกเขายังคงเป็นผู้หญิง สัญชาตญาณของพวกเขามารดาเกิดธรรมชาติวิ่งแข็งแกร่ง และจะไม่สูญหายอย่างสมบูรณ์แม้ว่าจะต้องเผชิญกับความโหดร้ายและ lecheryพวกเขาอาจจะได้เพลิดเพลินกับอาหารมากขึ้นถ้าพวกเขาไม่ได้ดูเขาเตรียมการ ถ้าพวกเขาได้ และเห็นว่าถูกฆ่าสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเพียง พวกเขาจะแน่นอนอดอาหารเองแทนที่จะกินเครื่องเทศจากขอบเขตของการม่วงหยกอมตะในมือ ไม่เติมกลัวว่าวิธีเขาสุก โรงแรมโซลักซ์ Canghai และ Huoyun หลิว-Li เอาในบทบาทของผู้ช่วย ไม่สามารถควบคุมตัวเอง ฮวงจุ้ยชิงยอมจำนนต่อความคิดของเขา ดอกขณะที่ครั้งสุดท้ายเมื่อพระองค์กับโรงแรมโซลักซ์ Canghai ในครัว ยกเว้นในปัจจุบัน หน่วยความจำรู้สึกไกลออกไปโรงแรมโซลักซ์ Canghai เก็บหลีกเลี่ยงตากับฮวงจุ้ยชิง เธอตระหนักว่าเมื่อตาตามทุกครั้ง หัวใจของเธอจะ palpitate ด้วยความปรารถนา และเธอจะได้รับความสับสนเล็กน้อยมันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับทั้งสามก็ร่วมรับประทานอาหารร่วมกันอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครช่วยตัวเองกับอาหารบนโต๊ะอาหาร ฮวงจุ้ยชิงรู้สึกว่า มันเป็นงานยากในการใช้อาหารจากจานเดียวกันเป็น Canghai โรงแรมโซลักซ์ คิดกลับไปชีวิตที่ผ่านมาเขา ชิงชุ่ยและสหายของเขาได้ไปกินบนเรือกลไฟ ผู้หญิงสวยมองลง disgustedly เมื่อชาวบ้านไม่กี่จากพื้นที่ชนบทมาก เธอไม่ชอบแนวคิดของการแบ่งปันอาหารกับพวกเขาชิงชุ่ยจ้องไปที่จานของเขา หายไปในความคิดของเขาเอง"ชิง Shui คุณเป็นไร คุณ zoned ขณะรับประทานอาหาร ผู้หญิงสวยซึ่งคุณได้คิดเกี่ยวกับที่ได้ซ้ายคุณกำลังค่ะ? " Huoyun หลิว-Li ล้อในลักษณะขี้เล่นฮวงจุ้ยชิงยิ้ม ด้วยความลำบากใจ "ดีก็ เพราะรู้สึกว่าความสุขอย่างมากที่จะแบ่งปันอาหารกับสองสาวที่สวยที่สุดในโลก ทำไมผมยังคิดว่า ของคนอื่น""ฮิฮิ หายากที่คุณจะพูด มันไม่ดีเกินไปคุณมักจะพูดคำเหล่านั้นเมื่อคุณพยายามที่ใส่ในการแสดง Hmph "ชิงชุ่ยถูกอบอวล ด้วย Huoyun หลิวงลี่ชีกกี้หัวเราะ นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เห็นนี้ผู้หญิงสวยงามเป็นพิเศษดังนั้นอย่างกล้าหาญหัวเราะ และก็น่าสนใจมาก ชิงชุ่ยไม่ได้คิดว่า มันไม่ถูกต้องสำหรับเธอเรียกเขาว่า แม้แต่เขารู้ว่า เขาทำหน้าที่ได้อ่อนแอชะมัด"ชิง Shui เรากำลังบ้าน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลองซื้ออาหารบางอย่างที่นั่น คุณสามารถดูและดูสิ่งที่คุณต้องการที่จะกิน. "ชิงวงจุ้ยนำผู้หญิงที่มีต่อที่อยู่อาศัยขนาดเล็กที่ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ชั้นล่าง.

ทั้งร้านอาหารและตลาดอาหารมีความคล้ายคลึงกัน พวกเขาเป็นสถานประกอบการทั้งในร่มแกรนด์ที่ขายส่วนใหญ่ผักสด, ผลไม้และอื่น ๆ ที่จำเป็น.

ชิงวงจุ้ยมาพร้อมกับผู้หญิงสองคน Canghai Mingyue และ Huoyun หลิว-Li, ให้เลือกทั้งสองประเภทของผักจากการเลือกที่กว้างและสมบูรณ์เก็บได้ พวกเขาไม่ได้รำคาญที่จะเรียกความหลากหลายของเนื้อสัตว์ที่มีอยู่ ชิงวงจุ้ยเมื่อจำ Silkie ป่าโดยไม่คาดคิดก็ไปซื้อหนึ่งเพื่อที่เขาจะทำซุป Silkie กลับบ้าน.

เมื่อเขาวางสายตาในส่วนผสมชิงวงจุ้ยเรียกว่าหนึ่งในส่วนผสมสำหรับเม็ดงามเป็นเลือดของพัน ปี Silkie เก่า เขารู้สึกหดหู่ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน อยู่ที่นั่นแม้สิ่งนั้นเป็นที่อาศัยอยู่ Silkie พันปีเก่าหรือไม่? เพียงแค่การดำรงอยู่ของ Silkie เก่าร้อยปีเพียงอย่างเดียวที่มีอยู่แล้วจะเพียงพอที่จะทำให้เกิดสายตาของผู้คนที่จะปรากฏออกมา.

นี้เป็นครั้งที่สองของผู้หญิงที่จะมาถึงสถานที่แห่งนี้ แต่มันรู้สึกเหมือนมันได้รับทุกเพศทุกวัยตั้งแต่ครั้งแรก ในฐานะที่เป็นทุกประเภทของความคิดที่ถูกน้ำท่วมใจของเธอ Canghai Mingyue ไม่รู้จ้องชิงวงจุ้ย.

เช่นถ้าตรวจจับความรู้สึกของเธอ, ชิงวงจุ้ยโยนได้อย่างรวดเร็วมีความหมายที่ Canghai Mingyue กับความสับสนในสายตาของเขา เมื่อสายตาของพวกเขาพบ Canghai Mingyue เมามันหันดวงตาของเธอ ในขณะที่หัวใจของเธอกำลังเต้นอย่างดุเดือดด้วยความตื่นเต้นทำให้เกิดความรู้สึกแปลก ๆ มันให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาด แต่เธอมีความสุขและอยากให้ความรู้สึก.

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำขนาดใหญ่ที่มีหลายสิบวงศ์ปลาช่อนว่ายน้ำและห้าเต่า froclicking อย่างมีความสุขในน่านน้ำเข้ามาในมุมมองของพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้ามาในห้องนั่งเล่น.

"ขอให้นึ่งปลาช่อนและน้ำซุปเต่า!" ชิงวงจุ้ยยิ้มและกล่าวว่า.

"เรามีมากพอที่จะกินแล้วปล่อยให้สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารคนเดียว!" Canghai Mingyue ตอบเบา ๆ ดวงตาของเธอถูกลากเคลื่อนไหวของแข็งแรงสุขภาพดีและสวยงามวงศ์ปลาช่อนและเต่า.

ชิงวงจุ้ยลูบศีรษะของเขา เขาไม่เคยคิดว่าแม้จะมีวิธีการที่สวยงามและแข็งแรงพวกเขาพวกเขายังคงผู้หญิง สัญชาตญาณของมารดาของพวกเขาธรรมชาติเกิดวิ่งที่แข็งแกร่งและจะไม่ได้หายไปอย่างสมบูรณ์แม้ในขณะที่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายและความมักมากในกามตัณหา.

พวกเขาอาจจะมีความสุขในการรับประทานอาหารมากขึ้นถ้าพวกเขาไม่ได้ดูเขาเตรียมมัน ถ้าพวกเขาทำและเห็นว่าสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มีชีวิตชีวาถูกฆ่าตายแน่นอนพวกเขาจะอดตัวเองแทนการกิน.

ด้วยเครื่องเทศจากดินแดนของสีม่วงหยกอมตะที่อยู่ในมือ, อาหารจะได้รสชาติที่น่ากลัวไม่ว่าวิธีการที่เขาสุก ทั้งสอง Canghai Mingyue และ Huoyun หลิวลี่ในบทบาทของผู้ช่วยของเขา ไม่สามารถควบคุมตัวเองชิงวงจุ้ยยอมจำนนต่อความคิดของเขาดอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อเขาเป็นคนเดียวกับ Canghai Mingyue ในห้องครัว ยกเว้นในปัจจุบันหน่วยความจำรู้สึกห่างไกล.

Canghai Mingyue เก็บไว้หลีกเลี่ยงการติดต่อตากับชิงวงจุ้ย เธอรู้ว่าเมื่อสายตาของพวกเขาได้พบกับทุกครั้งที่หัวใจของเธอจะระรัวด้วยความปรารถนาและเธอจะได้รับบิตลน.

มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับพวกเขาทั้งสามที่จะรับประทานอาหารร่วมกันอีกครั้ง แต่ไม่มีใครช่วยตัวเองให้อาหารบนโต๊ะอาหาร ชิงวงจุ้ยรู้สึกว่ามันมีอยู่แล้วเป็นงานที่ยากที่จะได้รับอาหารจากจานเดียวกับ Canghai Mingyue คิดกลับไปใช้ชีวิตที่ผ่านมาของเขาชิงวงจุ้ยและสหายของเขาได้ไปกินบนเรือกลไฟ มีผู้หญิงสวยมองลงมาเมื่อไม่กี่ disgustedly ชาวบ้านจากพื้นที่ชนบท เธอไม่ชอบความคิดที่ดีในการแบ่งปันอาหารกับพวกเขา.

ชิงวงจุ้ยจ้องที่จานของเขาหายไปในความคิดของเขาเอง.

"ชิงวงจุ้ยที่คุณไม่เป็นไร? คุณส่วนออกในขณะที่การรับประทานอาหาร ซึ่งผู้หญิงสวยเป็นคุณคิดเกี่ยวกับการที่เหลือคุณกำลังมองหดหู่เพื่อ? "Huoyun หลิวลี่แกล้งในลักษณะที่ขี้เล่น.

ชิงวงจุ้ยยิ้มด้วยความลำบากใจ "อืมมันเป็นเพราะผมมีความสุขมากที่จะรับประทานอาหารร่วมกันกับสองสาวที่สวยที่สุดในโลก ทำไมฉันจะได้คิดว่าคนอื่น? "

" อิอิเช่นสิ่งที่หายากสำหรับคุณที่จะพูด มันเลวร้ายเกินไปที่คุณมักจะพูดคำเหล่านั้นเมื่อคุณกำลังพยายามที่จะใส่ในการแสดง ฮึ่ม! "

ชิงวงจุ้ยได้รับการเพลิดเพลินด้วยเสียงหัวเราะหน้าด้าน Huoyun หลิว-ของหลี่ นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เห็นนี้ผู้หญิงสวยล้ำหัวเราะอย่างกล้าหาญและมันก็เป็นที่น่าสนใจมาก ชิงวงจุ้ยไม่ได้คิดว่ามันเป็นความผิดของเธอที่จะเรียกเขาว่าแม้เขาจะรู้ว่าการแสดงของเขาเป็นง่อยชะมัด.

"ชิงวงจุ้ยที่เรากำลังจะกลับบ้าน!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไปซื้ออาหารที่นั่น คุณสามารถดู และดูว่าคุณต้องการที่จะกิน . " ชิงสุ่ย นำผู้หญิงไปสู่ที่อยู่อาศัยขนาดเล็กที่ร้านอาหารอยู่ข้างล่างทั้งร้านอาหารและตลาดอาหารมีลักษณะคล้ายคลึงกัน พวกเขาทั้งคู่ แกรนด์ ในสถานประกอบการที่ขายผักสดเป็นหลัก และปัจจัยอื่น ๆ ผลไม้ชิงสุ่ยมาพร้อมกับสองผู้หญิง และ canghai mingyue huoyun Liu Li , ผัก 2 ชนิดเพื่อเลือกจากการเลือกกว้างและสมบูรณ์ ที่ร้านมี พวกเขาไม่ได้รำคาญที่จะเรียกดูหลากหลายชนิด พร้อมใช้งาน ชิงสุ่ย เมื่อระบุเป็นซิลกี้ป่าโดยไม่คาดคิด ไปและซื้อหนึ่งเพื่อที่เขาจะได้ทำซุปซิลกี้กลับบ้านเมื่อเขาสบตากับส่วนผสม ชิงสุ่ยกล่าวว่าหนึ่งในส่วนผสมเพื่อความงาม เม็ด เป็นเลือดของซิลกี้อายุหมื่นปี เขารู้สึกหดหู่อย่างที่เขาคิด มันมีสิ่งดังกล่าวเป็นชีวิตอายุพันปีซิลกี้ ? แค่การดำรงอยู่ของซิลกี้เก่าร้อยปีคนเดียวก็อาจจะเพียงพอที่จะทำให้สายตาของผู้คนที่จะปรากฏออกมานี่เป็นครั้งที่สองของผู้หญิงมาที่นี่ แต่มันรู้สึกเหมือนมันนานมากตั้งแต่ครั้งแรก เป็นทุกประเภทของความคิดที่ท่วมหัว canghai mingyue โดยไม่รู้ตัวจ้องมองชิงซุยถ้าความรู้สึกสัมผัส , ชิงสุ่ยโยนได้อย่างมีความหมายที่ canghai mingyue กับความสับสนในดวงตาของเขา เมื่อตาของพวกเขา canghai mingyue เมามันไม่สนใจสายตาของเธอ ในตอนนั้น หัวใจเธอเต้นอย่างบ้าคลั่งด้วยความตื่นเต้นที่จะก่อให้ความรู้สึกแปลก ๆ มันรู้สึกประหลาด แต่เธอก็มีความสุขและโหยหาความรู้สึกนั้นตู้ปลาขนาดใหญ่ที่มีหลายสิบว่ายปลาและห้าเต่า froclicking มีความสุขในน้ำเข้ามาในมุมมองของพวกเขาที่พวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น" ขอให้ปลาช่อนนึ่งและซุปเต่า " ชิงสุ่ยสแยะยิ้ม และกล่าวว่า" เราได้กินเพียงพอแล้ว ทิ้งไว้จนสิ่งมีชีวิตเล็กๆคนเดียว " canghai mingyue ตอบเบาๆ ตาของเธอตามการเคลื่อนไหวของ แข็งแรง มีสุขภาพดี และสวยงาม ปลาและเต่าชิงสุ่ยลูบหัวของเขา เขาไม่เคยคิดเลยว่า แม้จะมีวิธีการที่สวยงามและแข็งแรง พวกนั้นยังเป็นผู้หญิง ธรรมชาติเกิดสัญชาตญาณของคนเป็นแม่น่ะ รัน ที่แข็งแกร่งและจะไม่หายไปทั้งหมด แม้แต่เมื่อต้องเผชิญกับความโหดร้ายและ lechery .พวกเขาอาจจะชอบอาหารมากขึ้นถ้าพวกเขาไม่ได้ดูเขาเตรียมไว้แล้ว ถ้าพวกเขาทำ และเห็นวิธีการขนาดเล็กมีชีวิตชีวาสัตว์ถูกฆ่า เขาจะต้องอดอาหารเอง แทนที่จะกินกับเครื่องเทศจากดินแดนของม่วงหยกอมตะในมือ อาหารไม่ได้รสชาติแย่ไม่ว่าเขาจะทำอาหารเอง ทั้ง canghai และ mingyue huoyun หลิวหลี่รับบทเป็นผู้ช่วยของเขา ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ชิงสุ่ยยอมจำนนต่อความคิดของเขา , cherishing ครั้งสุดท้ายเมื่อเขาเป็นคนเดียวกับ canghai mingyue ในครัว แต่ในปัจจุบัน ความรู้สึกว่าไกลเหลือเกินcanghai mingyue เอาแต่เลี่ยงที่จะสบตากับชิง ซุย เธอตระหนักว่า เมื่อสายตาของพวกเขาได้พบกับทุกครั้ง หัวใจเธอจะเต้นกับความปรารถนา และเธอจะได้รับบิตสับสน . .มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับพวกเขาสามคนร่วมรับประทานอาหารด้วยกันอีกครั้ง แต่ไม่มีใครช่วย ตัวเองในจานบนโต๊ะอาหาร ชิงสุ่ย รู้สึกว่ามันก็ยากที่จะเอาอาหารจากจานเดียวกับ canghai mingyue . ย้อนกลับไปคิดถึงชีวิตในอดีตของเขา ชิงสุ่ยและสหายของเขาไปกินบนเรือกลไฟ . มีผู้หญิงสวยๆ ที่มองลงมาอย่างชิงชังเมื่อชาวบ้านไม่กี่จากชนบท เธอไม่ชอบความคิดของการแบ่งปันอาหารกับพวกเขาชิงสุ่ยจ้องจานของเขาหายไปในความคิดของเขาเอง" ชิงสุ่ย เป็นอะไร ? คุณ zoned ออกในขณะที่การรับประทานอาหาร ซึ่งสาวสวยเป็นคุณคิดเกี่ยวกับมันแล้วคุณดูเศร้าจัง " huoyun หลิวลี่ล้อในลักษณะขี้เล่นชิงสุ่ยยิ้มด้วยความขวยเขิน " ก็เพราะฉันรู้สึกมีความสุขมากที่จะร่วมกินอาหารกับสองสาวที่สวยที่สุดในโลก ทำไมฉันถึงคิดว่าคนอื่น "" หึหึ แบบนี้หายาก สิ่งที่คุณจะพูด น่าเสียดาย ที่คุณมักจะพูดคำเหล่านี้เมื่อคุณกำลังพยายามที่จะใส่ในการแสดง ฮึ่ม ! "ชิงสุ่ยหลงเป็น huoyun หลิวหลี่ทะเล้นหัวเราะ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงสวยโคตรขำเลย มันมีเสน่ห์มาก ชิงสุ่ยไม่คิดว่ามันเป็นความผิดของเธอเรียกเขา แม้เขารู้ว่าการแสดงของเขาโคตรห่วย" ชิงสุ่ย เรากำลังกลับบ้าน "