Headphones originated from the earp

Headphones originated from the earpiece, and were the only way to listen to electrical audio signals before amplifiers were developed. The first truly successful set was developed in 1910 by Nathaniel Baldwin, who made them by hand in his kitchen and sold them to the United States Navy.
Some very sensitive headphones such as those manufactured by Brandes around 1919 were commonly used for early radio work. These early headphones used moving iron drivers, either single ended or balanced armature. The requirement for high sensitivity meant no damping was used, thus the sound quality was crude. They also had very poor comfort compared to modern types, usually having no padding and too often having excessive clamping force to the head. Their impedance varied; headphones used in telegraph and telephone work had an impedance of 75 ohms. Those used with early wireless radio had to be more sensitive and were made with more turns of finer wire; impedance of 1000 to 2000 ohms was common, which suited both crystal sets and triode receivers.
In early powered radios, the headphone was part of the vacuum tube's plate circuit and had dangerous voltages on it. It was normally connected directly to the positive high voltage battery terminal, and the other battery terminal was securely grounded. The use of bare electrical connections meant that users could be shocked if they touched the bare headphone connections while adjusting an uncomfortable headset.
In 1958, John C. Koss, an audiophile and jazz musician from Milwaukee, produced the first stereo headphones. Before that, the headphones were used only in industry by telephone operators and the like.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หูฟังมาจากหูฟังและเป็นวิธีเดียวที่จะฟังสัญญาณเสียงไฟฟ้​​าเครื่องขยายเสียงก่อนที่จะได้รับการพัฒนา ชุดแรกที่ประสบความสำเร็จได้รับการพัฒนาในปี 1910 โดยนาธาเนียลบอลด์วินที่ทำให้พวกเขาด้วยมือในห้องครัวของเขาและขายให้กับกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา
หูฟังที่มีความสำคัญมากบางอย่างเช่นผู้ผลิตโดย Brandes รอบ 1919 ถูกนำมาใช้กันทั่วไปสำหรับงานวิทยุต้น หูฟังเหล่านี้ใช้ในช่วงต้นของการย้ายไดรเวอร์เหล็กทั้งกระดองสิ้นสุดวันเดียวหรือมีความสมดุล ข้อกำหนดสำหรับความไวสูงหมายถึงไม่มีการทำให้หมาด ๆ ถูกนำมาใช้จึงมีคุณภาพเสียงที่เป็นธรรมชาติ พวกเขายังมีความสะดวกสบายที่ดีมากเมื่อเทียบกับประเภททันสมัยมักจะไม่มีช่องว่างภายในและบ่อยเกินไปมีแรงหนีบมากเกินไปที่ศีรษะ ความต้านทานของพวกเขาแตกต่างกัน; หูฟังที่ใช้ในโทรเลขและโทรศัพท์ที่ทำงานมีความต้านทานจาก 75 โอห์ม ที่ใช้กับวิทยุไร้สายต้นจะต้องมีความละเอียดอ่อนมากขึ้นและถูกสร้างขึ้นมาด้วยการเปลี่ยนมากขึ้นของสายปลีกย่อย; ความต้านทานของ 1000-2000 โอห์มเป็นเรื่องธรรมดาซึ่งเหมาะทั้งชุดคริสตัลและรับ triode
.ในวิทยุขับเคลื่อนต้นหูฟังเป็นส่วนหนึ่งของวงจรแผ่นหลอดสูญญากาศและมีแรงดันไฟฟ้าที่เป็นอันตรายกับมัน มันถูกเชื่อมต่อโดยตรงไปยังปกติขั้วแบตเตอรี่ไฟฟ้าแรงสูงบวกและขั้วสายแบตเตอรี่อื่น ๆ ถูกกักบริเวณอย่างปลอดภัยการใช้งานของการเชื่อมต่อไฟฟ้าเปลือยนั่นหมายความว่าผู้ใช้สามารถจะตกใจถ้าพวกเขาสัมผัสการเชื่อมต่อหูฟังในขณะที่การปรับเปลือยชุดหูฟังอึดอัด.
ในปี 1958 จอห์นค KOSS, audiophile และแจ๊สนักดนตรีจากมิลวอกีที่ผลิตหูฟังสเตอริโอแรก ก่อนที่หูฟังถูกนำมาใช้เฉพาะในอุตสาหกรรมโดยผู้ประกอบการโทรศัพท์และเช่น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หูฟังมาจากมือถือ และมีวิธีเดียวที่จะฟังเสียงสัญญาณไฟฟ้าก่อนมีพัฒนาเครื่องขยายเสียง ชุดแรกประสบความสำเร็จอย่างแท้จริงเป็นพัฒนาใน 1910 โดย Nathaniel บอลด์วิน ที่ทำให้พวกเขา ด้วยมือในครัวของเขา และขายให้กับกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา
หูฟังบางอย่างเช่นผู้ผลิต โดย Brandes 1919 ประมาณโดยทั่วไปใช้สำหรับงานวิทยุก่อน หูฟังเหล่านี้ก่อนใช้โปรแกรมควบคุมเหล็กเคลื่อน เดี่ยวทั้งสิ้นสุด หรือความสมดุลกระดอง ใช้ความต้องการความไวสูงขึ้น ไม่ลด ดังนั้น คุณภาพเสียงหยาบ พวกเขาจึงต่ำมากเมื่อเทียบกับชนิดที่ทันสมัย โดยปกติจะมีระยะห่างไม่ และบ่อยเกินไปมีกำลังเกินกว่าเหตุ clamping ที่ศีรษะ ความต้านทานที่แตกต่างกัน หูฟังที่ใช้ในการทำงานของโทรเลขและโทรศัพท์มีความต้านทาน 75 โอห์ม ใช้กับวิทยุแบบไร้สายก่อนมีน้อยมาก และที่ทำกับเปิดเพิ่มเติมของสายปลีกย่อย มีความต้านทานโอห์ม 1000-2000 ทั่วไป ที่เหมาะทั้งชุดคริสตัลและไตรโอดสำหรับการ
ในช่วงขับเคลื่อนวิทยุ หูฟังเป็นส่วนหนึ่งของวงจรหลอดสุญญากาศจาน และมีแรงดันอันตรายไว้ โดยปกติถูกเชื่อมต่อโดยตรงไปยังสถานีไฟฟ้าแรงสูงบวกแบตเตอรี่ และปลอดภัยเป็นสูตรอื่น ๆ แบตเตอรี่เทอร์มินัล การใช้การเชื่อมต่อไฟฟ้าเปลือยหมายถึง ว่า ผู้ใช้สามารถ shocked ถ้าพวกเขาสัมผัสเชื่อมต่อหูฟังเปลือยขณะปรับความอึดอัดหู
ใน 1958 จอห์น Koss C. บริษัทและนักดนตรีแจ๊สจากมิลวอกี การผลิตหูฟังสเตอริโอแรก ก่อนที่ หูฟังถูกใช้เฉพาะในอุตสาหกรรม โดยผู้ประกอบการโทรศัพท์และเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดหูฟังมีต้นกำเนิดจากหูฟังและมีทางเดียวที่จะฟังเสียงสัญญาณเสียงไฟฟ้าก่อนแอมพลิฟายเออร์ได้พัฒนาขึ้นมา ตั้งค่าเป็นครั้งแรกประสบความสำเร็จอย่างแท้จริงที่ได้รับการพัฒนาขึ้นในปี 1910 โดยนาธาเนียล Baldwin !!!ที่ทำให้พวกเขาด้วยมือในห้องครัวของเขาและขายให้กับประเทศสหรัฐอเมริกานา
หูฟังที่สำคัญเป็นอย่างมากบางส่วนเช่นผู้ที่ผลิตโดย brandes โดยรอบเมื่อปี 1919 ได้ถูกนำมาใช้สำหรับการทำงานวิทยุช่วงต้นโดยทั่วไป ชุดหูฟังเมื่อใช้เตารีดไปไดรเวอร์แบบ Single สิ้นสุดลงหรือ Balanced Armature , ความต้องการสำหรับความไวแสงสูงก็ตั้งใจว่าจะไม่มีเทคโนโลยีก็ใช้ทำให้ คุณภาพ เสียงที่เป็นราคาน้ำมันดิบ นอกจากนั้นยังมีความสะดวกสบายอย่างน่าสงสารเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับ ประเภท ที่ทันสมัยโดยปกติแล้วจะไม่มีแผ่นรองและบ่อยเกินไปมีผลบังคับมากเกินกว่าที่จะบีบกดหัว. อิมพีแดนซ์ของชุดหูฟังที่หลากหลายใช้งานในโทรศัพท์และโทรเลขมีความต้านทานของ 75 โอห์ม ผู้ที่ใช้กับวิทยุไร้สายช่วงต้นจะต้องมากขึ้นที่สำคัญและได้ถูกสร้างขึ้นพร้อมด้วยทางเลี้ยวเพิ่มเติมของอิมพีแดนซ์ของสายความละเอียด 1000 ถึง 2000 โอห์มเป็นที่เหมาะกับชุดคริสตัลและตัวรับสัญญาณ triode .
ทั้งสองในความถี่วิทยุช่วงต้นแล้วหูฟังที่เป็นส่วนหนึ่งของแผ่นวงจรของเครื่องดูดฝุ่นท่อดูดและมีอันตรายจากแรงดันไฟฟ้าที่ โรงแรมมีการเชื่อมต่อโดยตรงเพื่อไปยังอาคารโดยสารแบตเตอรี่แรงดันสูงในเชิงบวกที่ตามปกติและอาคารโดยสารแบตเตอรี่อื่นๆที่เป็นต่อสายดินได้อย่าง ปลอดภัยในการใช้การเชื่อมต่อทางไฟฟ้าคลอดบุตรก็หมายความว่าผู้ใช้จะรู้สึกตกใจถ้ามันก็คลอดบุตรการเชื่อมต่อชุดหูฟังในขณะที่การปรับชุดหูฟังทำให้ไม่สบายใจที่.
ในปี 1958 จอห์นค. koss นักดนตรีแจ็สและกั้นกลางที่ผลิตจาก Milwaukee ชุดหูฟังสเตอริโอเป็นครั้งแรก ก่อนหน้านั้นชุดหูฟังที่มีใช้เฉพาะในอุตสาหกรรมโดยให้ผู้ประกอบธุรกิจโทรศัพท์และมีลักษณะที่คล้ายกับที่.