Although democratic theorists have

Although democratic theorists have been reengaging questions of institutional design, they have ignored political parties (cf. Rosenblum 2008). No doubt the explanation for inattention mirrors the more general picture:Parties have been viewed as strategic organizations that are primarily instruments of political elites rather than venues of participation. Moreover, parties are, well, partisan—and thus do not provide a hospitable environmentfor reasoned deliberations about common ends, the preferred mode of political interaction for political philosophers from Plato to Rawls.
Yet if elections provide real choices for citizens—that is, if citizens are able to use the vote to authorize and to hold to account those who would represent them—parties will naturally form, structurally determined by the characteristics of electoral systems, the regulations that enable elections, and the constitutional form of government. As Rosenblum (2008) notes, in contrast to democratic theorists, most political scientists view democratic representation as unthinkable without parties. They are arguably the key representative bodies within representative government. Their representative functions include aggregating and deliberating interests and values, and linking issues through programmatic visions within political environments that are increasingly segmented. Because they perform these functions in ways that can be more or less inclusive and more or less deliberative, political parties should find their wayback onto the agenda of democratic theory (see Beitz 1989). Such integration, however, will require that we understand partisanship as an essential feature of deliberation. Parties as organizations are not to be confused with factions since they can and should transform particular forms of advocacy into more competing accounts of common goods and interests, and in this way structure public discourse (Urbinati 2006, pp. 37–38; Rosenblum 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่า theorists ประชาธิปไตยได้ถูก reengaging ถามสถาบันการออกแบบ พวกเขาได้ละเว้นพรรค (cf. Rosenblum 2008) ไม่มีคำอธิบาย inattention กระจกมีการดูรูปภาพ: บุคคลทั่วไปเป็นองค์กรเชิงกลยุทธ์ที่เป็นเครื่องมือทางการเมืองที่ร่ำรวยไม่ใช่สถานที่ของการมีส่วนร่วม นอกจากนี้ ฝ่าย ดี พรรค — จึง ไม่ให้การต้อนรับอย่างดี environmentfor reasoned อย่างรอบคอบยิ่งขึ้นเกี่ยวกับทั่วไปปลาย โหมดของการโต้ตอบทางการเมืองในปรัชญาการเมืองจากเพลโตถึง Rawls แต่ ถ้าเลือกให้เลือกจริงประชาชน — คือ หากประชาชนสามารถใช้ลงคะแนนอนุมัติ การเก็บบัญชีที่จะแสดงซึ่งฝ่ายจะธรรมชาติฟอร์ม structurally ตามลักษณะของระบบเลือกตั้ง กฎระเบียบที่เปิดใช้งานการเลือกตั้ง และรูปแบบรัฐธรรมนูญของรัฐบาล เป็น Rosenblum (2008) หมายเหตุ ตรงข้าม theorists ประชาธิปไตย นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองมากที่สุดดูแทนประชาธิปไตยเป็น unthinkable โดยฝ่าย ว่าพวกเขามีร่างกายพนักงานคีย์ภายในผู้แทนรัฐบาล หน้าที่พนักงานรวมถึงการรวบรวม และ deliberating สนใจและค่า และเชื่อมโยงปัญหาผ่านทางโปรแกรมวิสัยทัศน์ภายในสภาพแวดล้อมทางการเมืองที่เพิ่มขึ้นถูกแบ่งเป็นช่วง เนื่องจากพวกเขาดำเนินการฟังก์ชันเหล่านี้ที่สามารถรวมน้อย และอภิปรายน้อย พรรคการเมืองควรหา wayback ของพวกเขาเข้าสู่วาระการประชุมของทฤษฎีประชาธิปไตย (ดู Beitz 1989) ดังกล่าวรวม อย่างไรก็ตาม จะต้องว่า เราเข้าใจ partisanship เป็นคุณลักษณะสำคัญของบริษัทฯ บุคคลเป็นองค์กรไม่ต้องสับสนกับฝ่ายเนื่องจากพวกเขาสามารถ และควรเปลี่ยนรูปแบบเฉพาะของหลุยในบัญชีแข่งขันเพิ่มเติมสินค้าและสนใจทั่วไป และ ในการนี้ทางโครงสร้างสาธารณะวาทกรรม (Urbinati 2006 นำ 37-38 Rosenblum 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่นักทฤษฎีประชาธิปไตยได้รับ reengaging คำถามของการออกแบบสถาบัน พวกเขาได้ละเลยพรรคการเมือง ( CF . โรเซิ่นบลูม 2008 ) สงสัยไม่มีคำอธิบายสำหรับการปล่อยปละละเลยกระจกภาพทั่วไป : ฝ่ายถูกมองว่าองค์กรเชิงกลยุทธ์ที่เป็นเครื่องมือของชนชั้นนำทางการเมืองมากกว่าประชากรของการมีส่วนร่วม นอกจากนี้ บริษัท ดีพลพรรคจึงไม่ให้ environmentfor อัธยาศัยเหตุตรึกตรองเกี่ยวกับสิ้นสุดทั่วไป ที่ต้องการรูปแบบของปฏิสัมพันธ์ทางการเมืองของนักปรัชญาการเมืองจากเพลโตกับนิยม .
แต่ถ้าการเลือกตั้งให้ทางเลือกที่แท้จริงสำหรับประชาชน คือถ้าประชาชนจะสามารถใช้โหวตให้และถือบัญชีผู้ที่จะเป็นตัวแทนของพวกเขาบุคคลที่เป็นธรรมชาติจะฟอร์มกำหนดโครงสร้างตามลักษณะของระบบการเลือกตั้ง , กฎระเบียบที่ช่วยให้มีการเลือกตั้งและรัฐธรรมนูญ รูปแบบของรัฐบาล เป็นโรเซิ่นบลูม ( 2008 ) หมายเหตุ ในทางตรงกันข้ามกับทฤษฎีประชาธิปไตย นักวิทยาศาสตร์การเมืองส่วนใหญ่ดูเป็นตัวแทนประชาธิปไตยเป็นสิ่งที่ไม่มีฝ่าย มันเป็น arguably สำคัญตัวแทนร่างภายในตัวแทนรัฐบาลการทำงานของตัวแทนรวมรวมกันคิดและความสนใจและค่านิยม และการเชื่อมโยงประเด็นที่ผ่านการเขียนโปรแกรมนิมิตภายในสภาพแวดล้อมทางการเมืองที่ได้รับการแบ่ง . เพราะพวกเขาแสดงฟังก์ชันเหล่านี้ในวิธีที่สามารถเพิ่มเติม หรือรวมน้อยกว่า และหรือเกี่ยวกับการอภิปรายน้อยลงพรรคการเมืองควรค้นหา Wardriving ไปยังวาระของทฤษฎีประชาธิปไตย ( ดูบิตส์ 1989 ) เช่นการรวม อย่างไรก็ตาม จะต้องให้เราเข้าใจเข้าข้างเป็นคุณลักษณะสำคัญของความรอบคอบ พรรคการเมืองเป็นองค์กรไม่ควรจะสับสนกับฝ่ายตั้งแต่พวกเขาสามารถและควรเปลี่ยนรูปแบบเฉพาะของการเพิ่มการแข่งขันในบัญชีสินค้าทั่วไปและผลประโยชน์และในปีนี้ทางโครงสร้าง ( วาทกรรมสาธารณะ เ ร์ไบนาติ 2006 . 37 - 38 ; โรเซิ่นบลูม 2008 )