(ie, relatively less noise for smal

(ie,
relatively less noise for smaller patients and more noise for larger patients) is achieved when
b < 1. Alternatively, requiring less noise in obese patients and more noise in small patients,
relative to the standard patient size, is achieved when b > 1. For a given patient thickness,
tube current values (for a given b value) relative to our clinical abdomen/pelvis practice (b =
0.36 and b = 0.28 for our thorax protocols) can be calculated using Eq. (8):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ie ค่อนข้างน้อยกว่าเสียงรบกวนผู้ป่วยเล็ก) และเสียงเพิ่มเติมสำหรับผู้ป่วยที่มีขนาดใหญ่สามารถทำได้เมื่อ บี < 1 ต้องใช้เสียงน้อยในผู้ป่วยที่อ้วนและเสียงเพิ่มเติมในผู้ป่วยที่ขนาดเล็ก หรือ สัมพันธ์กับผู้ป่วยขนาดมาตรฐาน ทำเมื่อ b > 1 สำหรับผู้ป่วยหนากำหนด หลอดปัจจุบัน (สำหรับค่ากำหนด b) เทียบกับค่าฝึกท้องเชิงกรานทางคลินิกของเรา (b = 0.36 และ b = 0.28 สำหรับโพรโทคอของ thorax) สามารถคำนวณได้โดยใช้ Eq. (8):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(เช่นเสียงค่อนข้างน้อยสำหรับผู้ป่วยที่มีขนาดเล็กและเสียงอื่น ๆ อีกมากมายสำหรับผู้ป่วยที่มีขนาดใหญ่) จะประสบความสำเร็จเมื่อข<1 อีกทางเลือกหนึ่งที่ต้องใช้เสียงน้อยในผู้ป่วยที่เป็นโรคอ้วนและเสียงดังขึ้นในผู้ป่วยที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับขนาดของผู้ป่วยที่ได้มาตรฐานจะประสบความสำเร็จเมื่อb> 1. สำหรับผู้ป่วยที่มีความหนาที่กำหนดหลอดค่าปัจจุบัน(สำหรับค่าที่กำหนดข) เมื่อเทียบกับช่องท้องทางคลินิกของเรา / ปฏิบัติกระดูกเชิงกราน (ข = 0.36 และ B = 0.28 สำหรับโปรโตคอลทรวงอกของเรา) สามารถคำนวณโดยใช้สมการ (8):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( เช่น
ค่อนข้างน้อยเสียงสำหรับผู้ป่วยที่มีขนาดเล็กและเสียงมากขึ้นในผู้ป่วยที่มีขนาดใหญ่ ) ได้เมื่อ
B < 1 อีกวิธีหนึ่งคือ ใช้เสียงน้อยในผู้ป่วยโรคอ้วนและเสียงมากขึ้นในผู้ป่วยขนาดเล็ก
เมื่อเทียบกับขนาดมาตรฐานได้เมื่อผู้ป่วย , B 1 เพื่อให้ความหนาของผู้ป่วย
หลอดค่าปัจจุบัน ( ให้ B ค่า ) ที่สัมพันธ์กับการปฏิบัติทางคลินิก / ช่องท้องเชิงกรานของเรา ( B =
036 และ B = 0.28 ) สำหรับโปรโตคอลทรวงอกของเราสามารถคำนวณการใช้อีคิว ( 8 ) :