Ownership : in the context of land

Ownership : in the context of land use planning refers to the fact that
except from the level of individual farms, territorial planning is always
a sovereign task of the state. It has to follow rules and regulations of the
state on its different administrative levels. But on the other hand it has to
involve the different stakeholders in the territory (rural population, private
enterprises, NGO etc.). Land use planning is not just a task of experts
on behalf of government but fruits of negotiation between the different
interested parts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าของ: ในบริบทของที่ดิน วางแผนการใช้หมายถึงความจริงที่ยกเว้นระดับของแต่ละฟาร์ม วางแผนดินแดนอยู่เสมองานอธิปไตยของรัฐ มีการปฏิบัติตามกฎและข้อบังคับของการรัฐในระดับบริหารแตกต่างกัน แต่ในทางกลับกัน ก็มีการเกี่ยวข้องกับการมีส่วนได้เสียอื่นในดินแดน (ชนบทประชากร ส่วนตัววิสาหกิจ NGO ฯลฯ) การวางแผนการใช้ที่ดินไม่ใช่เพียงแค่งานของผู้เชี่ยวชาญในนามของรัฐบาลแต่ผลไม้ของการเจรจาระหว่างที่แตกต่างกันสนใจอะไหล่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของ: ในบริบทของการวางแผนการใช้ที่ดินหมายถึงความจริงที่ว่า
ยกเว้นจากระดับของแต่ละฟาร์มวางแผนดินแดนอยู่เสมอ
งานอธิปไตยของรัฐ มันมีการปฏิบัติตามกฎระเบียบและข้อบังคับของ
รัฐในระดับบริหารที่แตกต่างกัน แต่ในทางกลับกันมันจะ
เกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียที่แตกต่างกันในดินแดน (ประชากรในชนบทภาคเอกชน
ผู้ประกอบการองค์กรพัฒนาเอกชนอื่น ๆ ) การวางแผนการใช้ที่ดินไม่ได้เป็นเพียงงานของผู้เชี่ยวชาญ
ในนามของรัฐบาล แต่ผลของการเจรจาต่อรองระหว่างที่แตกต่างกัน
ส่วนที่สนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าของ : ในบริบทของการวางแผนการใช้ที่ดินหมายถึงความจริงที่ว่า
นอกจากระดับของฟาร์มแต่ละน่านวางแผนเสมอ
งานอธิปไตยของรัฐ ต้องปฏิบัติตามกฎและข้อบังคับของรัฐในระดับของการบริหารที่แตกต่างกัน
. แต่ในมืออื่น ๆ มันมี
เกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียที่แตกต่างกันในดินแดนชนบท ( ประชากร ส่วนตัว
วิสาหกิจโง ฯลฯ ) การวางแผนการใช้ที่ดิน ไม่ใช่แค่งานของผู้เชี่ยวชาญ
ในนามของรัฐบาล แต่ผลของการเจรจาระหว่างแตกต่างกัน
สนใจส่วน