The sale of translation rights ofte

The sale of translation rights often forms a large part of the work of a publisher’s
rights department; with reductions in licensing income from areas such as paperback
rights, they have taken on greater importance and may be sought as part
of the publisher’s overall package of rights, particularly if a large advance is
being sought by the author or the author’s agent. However, translation rights
may not always be granted, particularly if the agency has a specialist department
for handling such rights. Literary agents often work through a network
of subagents in individual overseas markets; in such cases, the subagent’s
commission is deducted from the overall commission deducted by the author’s
agent from revenue earned.
Translations of English language books tend to dominate the market, perhaps
hardly surprising when it was confirmed in 2004 that 40% of all new titles
produced were English language original titles; the accessibility of the English
language makes English books easier to assess than those in many other
languages and translators tend to be easier to find. In addition to this, Anglophone
publishers have the advantage of long experience in placing their rights
abroad, and have a stable of well-known authors of literary and popular fiction
as well as non-fiction and academic writers.
While the aim of placing translation rights is certainly to generate welcome
additional revenue, there is also the motivation of bringing the book to a wider
readership. Here there may be some difference in the method of operation
between academic and trade publishers.
Some academic authors are keen that their books should be licensed for
translation less for financial reasons than to ‘spread the word’, particularly if
they are writing in a field where they feel that information is badly needed
in the poorer countries of the world. Examples here might include books on
medicine, economic development, new business techniques and aspects of technology.
A rights department in an academic publishing house may therefore
be prepared to invest time in arranging a licence for a nursing book in Nepal
or a book on rural development to Malaysia, often following up contacts

provided by the author. Such arrangements may be on the basis of a token fee
and may not cover the cost of administering the licence, although the exercise
usually generates considerable goodwill from the author and should
contribute to the general process of maintaining a long-term relationship with
such writers.
Academic publishers may also spend considerable time dealing with licence
applications from countries that have limited resources for payment, or from
developing and newly industrialized countries which may have introduced forms
of compulsory licensing. They may also be dealing with publishers in countries
that do not belong to any of the international copyright conventions or which
have a poor record of copyright compliance. In such cases, licensing should be
regarded as ‘defensive’ rather than as a voluntary activity, as a means of combatting
piracy, compulsory licences and unauthorized editions.
The importance of copyright knowledge when dealing with a wide range of
countries cannot be overemphasized. There is a tendency to assume that the
major developed countries of the world operate against a similar background
of copyright protection, but there may still be anomalies in both the duration
and the standards of protection. For example, at the time of writing, Japan
still has a copyright term of fifty years post mortem auctoris, although there are
plans to extend this to seventy or even seventy-five years. The EU duration
directive removed discrepancies in the periods of protection in member states
which are now harmonized to seventy years post mortem auctoris (see Chapter
1 for further details). However, many other countries have shorter terms of
protection, which may mean that a British work still protected in its country
of origin and elsewhere within the European Union may have entered the
public domain in other countries. EU legislation can also affect the territorial
aspects of licence arrangements; for example, the granting of German translation
rights for the territory of Germany alone would be viewed as impeding
free trade within the area, whereas the granting of world German-language
rights to a publisher in Germany would be acceptable.
The provisions of foreign copyright legislation elsewhere can prove problematic
for British works; for example, the copyright law introduced in Japan
from 1 January 1971 provided that foreign titles published before that date are
considered to be in the public domain as far as translation rights are concerned,
if no authorized Japanese translation has appeared within ten years of first publication
of the original edition. Sri Lanka and Yugoslavia (whose legislation is
still in force in Serbia and Montenegro) have similar compulsory translation
legislation. Russia, a member of the Berne Convention since 1995, has joined
with the proviso that foreign works first published in their country of origin
before 27 May 1973 (the date of the accession of the then Soviet Union to
the Universal Copyright Convention) remain in the public domain and can
be freely used in Russia.
Promoting translation rights to foreign-language publishers normally involves
a variety of techniques: general mailing of catalogues and perhaps selective

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขายสิทธิแปลมักจะประกอบส่วนใหญ่ของการทำงานของผู้เผยแพร่กรมสิทธิ์ มีการลดในการอนุญาตให้ใช้สิทธิ์รายได้จากพื้นที่เช่นหนังสือปกอ่อนสิทธิ พวกเขาได้บนความสำคัญมากกว่า และอาจขอเป็นส่วนหนึ่งแพคเกจโดยรวมของผู้เผยแพร่สิทธิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าล่วงหน้าขนาดใหญ่การค้นหา โดยผู้เขียนหรือผู้แทน อย่างไรก็ตาม สิทธิแปลอาจไม่เสมอได้รับอนุญาต โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหน่วยงานที่มีผู้เชี่ยวชาญแผนกสำหรับการจัดการสิทธิ์ดังกล่าว ตัวแทนวรรณกรรมมักจะทำงานผ่านเครือข่ายของ subagents ในแต่ละตลาดต่างประเทศ ในกรณีดังกล่าว การ subagent ของคณะกรรมการจะหักออกจากค่าคอมมิชชันโดยรวมที่หัก โดยผู้ตัวแทนจากรายได้ที่ได้รับการแปลหนังสือภาษาอังกฤษมักจะ ครองตลาด บางทีไม่น่าแปลกใจเมื่อมันได้รับการยืนยันในปี 2004 ที่ 40% ของทั้งหมดใหม่ชื่อผลิตภาษาอังกฤษชื่อเดิม การเข้าถึงของภาษาอังกฤษภาษาง่ายหนังสือภาษาอังกฤษเพื่อประเมินในหลายอื่น ๆภาษาและผู้แปลมักจะง่ายต่อการค้นหา นอกจากนี้ Anglophoneผู้เผยแพร่ที่มีประโยชน์จากประสบการณ์อันยาวนานในการวางสิทธิต่างประเทศ และมีคอกของผู้เขียนรู้จักนิยายวรรณกรรม และเป็นที่นิยมและไม่ใช่นิยาย และวิชาการเขียนในขณะที่จุดมุ่งหมายของการวางสิทธิแปลเป็นสร้างต้อนรับรายได้เพิ่มเติม มีแรงจูงใจที่นำหนังสือไปกว้างผู้อ่าน ที่นี่อาจจะมีบางความแตกต่างในวิธีการดำเนินการระหว่างนักวิชาการ และผู้เผยแพร่ที่ทำค้าบางอย่างผู้เขียนที่ศึกษามีความกระตือรือร้นที่หนังสือของพวกเขาควรได้รับการแปลน้อยด้วยเหตุผลทางการเงินกว่าจะ 'แพร่' โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาจะเขียนในเขตข้อมูลที่พวกเขารู้สึกว่า ข้อมูลไม่จำเป็นในประเทศย่อมของโลก ตัวอย่างที่นี่อาจรวมถึงหนังสือในยา พัฒนาเศรษฐกิจ ใหม่ธุรกิจเทคนิค และด้านเทคโนโลยีแผนกสิทธิในบ้านการเผยแพร่วิชาการอาจดังนั้นได้เตรียมที่จะลงทุนเวลาในการจัดเรียงเลขที่อนุญาตสำหรับสมุดพยาบาลในเนปาลหนังสือพัฒนาชนบทไปมาเลเซีย มักจะการติดต่อโดยผู้เขียน การจัดการดังกล่าวอาจจะ โดยค่าโทเค็นและอาจได้ครอบคลุมถึงต้นทุนของการจัดการใบอนุญาต แม้ว่าการออกกำลังกายจะสร้างค่าความนิยมมากจากผู้เขียน และควรนำไปสู่กระบวนการทั่วไปของการรักษาความสัมพันธ์ระยะยาวกับนักเขียนดังกล่าวผู้เผยแพร่วิชาการยังใช้เวลาพอสมควรจัดการกับใบอนุญาตโปรแกรมประยุกต์จากประเทศที่มีจำกัดของทรัพยากร สำหรับการชำระเงิน หรือจากประเทศอุตสาหกรรมใหม่ และพัฒนาซึ่งอาจมีนำรูปแบบของใบอนุญาตบังคับ พวกเขาอาจยังสามารถติดต่อกับผู้เผยแพร่ในประเทศที่ไม่เป็นสมาชิกใด ๆ ของข้อตกลงลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศหรือที่ข้อมูลดีของกฎระเบียบลิขสิทธิ์ได้ ในกรณี อนุญาตให้ใช้สิทธิ์ควรถือ เป็น 'ป้องกัน' ไม่ ใช่ เป็น กิจกรรมสมัครใจ ว่า combattingละเมิดลิขสิทธิ์ ค่าใบอนุญาต และรุ่นไม่ได้รับอนุญาตความสำคัญของความรู้ลิขสิทธิ์เมื่อจัดการกับความหลากหลายของไม่สามารถ overemphasized ประเทศ มีแนวโน้มที่จะคิดที่จะมีหลักการพัฒนาประเทศกับพื้นหลังเหมือนกันของลิขสิทธิ์ป้องกัน แต่อาจจะมีความผิดในสองช่วงเวลาและมาตรฐานการป้องกัน ตัวอย่าง ในขณะเขียน ญี่ปุ่นยังคง มีเงื่อนไขลิขสิทธิ์ของปี 50 ลงพ้น auctoris แม้ว่าจะมีแผนการขยายนี้เจ็ดหรือแม้แต่เจ็ดห้าปี ระยะเวลาใน EUคำสั่งลบความขัดแย้งในรอบระยะเวลาของการป้องกันในรัฐสมาชิกซึ่งตอนนี้มี harmonized ให้ auctoris พ้นลงปีเซเว่นตี้ (ดูบท1 รายละเอียดเพิ่มเติม) อย่างไรก็ตาม ประเทศอื่น ๆ มีระยะสั้นของป้องกัน ซึ่งอาจหมายถึง ที่งานอังกฤษยังคง ป้องกันประเทศของจุดเริ่มต้น และอื่น ๆ ภาย ในสหภาพยุโรปอาจป้อนการโดเมนสาธารณะในประเทศอื่น ๆ กฎหมาย EU ยังสามารถส่งผลกระทบต่อน่านลักษณะของการจัดการใบอนุญาต ตัวอย่าง ให้มีการแปลภาษาเยอรมันสิทธิในดินแดนของเยอรมนีเพียงอย่างเดียวจะดูเป็น impedingฟรีภายในพื้นที่ การค้าในขณะที่ของโลกภาษาเยอรมันสิทธิในการเผยแพร่ในเยอรมนีจะยอมรับได้บทบัญญัติของกฎหมายลิขสิทธิ์ต่างประเทศอื่น ๆ สามารถพิสูจน์ปัญหาสำหรับอังกฤษ ตัวอย่าง กฎหมายลิขสิทธิ์ในญี่ปุ่นจาก 1 1971 มกราคม มีชื่อต่างประเทศเผยแพร่ก่อน วันถือเป็นสมบัติสาธารณะเป็นที่สิทธิแปลมีความกังวลถ้ามีปรากฏแปลญี่ปุ่นไม่ได้รับอนุญาตภายในสิบปีแรกของรุ่นเดิม ศรีลังกาและยูโกสลาเวีย (กฎหมายที่มีอยู่ยังอยู่ในกองทัพเซอร์เบียและมอนเตเนโกร) ได้แปลเหมือนบังคับกฎหมาย ร่วมเป็นสมาชิกของนว่าตั้งแต่ 1995 รัสเซียมี proviso ที่ต่างประเทศทำงานเผยแพร่ครั้งแรก ในประเทศของผู้ผลิตก่อน 27 1973 พฤษภาคม (วันทะเบียนของสหภาพโซเวียตแล้วไปอนุสัญญาลิขสิทธิ์สากล) ยังคงอยู่ในโดเมนสาธารณะ และสามารถได้อย่างอิสระใช้ในรัสเซียเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมสิทธิแปลสำนักพิมพ์ภาษาต่างประเทศตามปกติเทคนิคต่าง ๆ: ทั่วไปทีใช้ และจดหมายของแคตตาล็อก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขายสิทธิการแปลมักจะเป็นส่วนใหญ่ของการทำงานของผู้เผยแพร่
แผนกสิทธิ; กับการลดลงของรายได้จากการออกใบอนุญาตจากพื้นที่ดังกล่าวเป็นหนังสือปกอ่อน
สิทธิที่พวกเขาได้ดำเนินการเกี่ยวกับความสำคัญมากขึ้นและอาจจะขอเป็นส่วนหนึ่ง
ของแพคเกจโดยรวมของผู้จัดพิมพ์ของสิทธิเฉพาะอย่างยิ่งถ้าล่วงหน้าขนาดใหญ่
ถูกขอโดยผู้เขียนหรือตัวแทนของผู้เขียน แต่สิทธิในการแปล
อาจไม่ได้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหน่วยงานที่มีแผนกผู้เชี่ยวชาญ
สำหรับการจัดการสิทธิดังกล่าว ตัวแทนวรรณกรรมมักจะทำงานผ่านทางเครือข่าย
ของ subagents ในตลาดต่างประเทศของแต่ละบุคคล ในกรณีดังกล่าวตัวแทนช่วงของ
คณะกรรมการจะถูกหักจากคณะกรรมการโดยรวมหักด้วยผู้เขียน
ตัวแทนจากรายได้ที่ได้รับ.
การแปลหนังสือภาษาอังกฤษมีแนวโน้มที่จะครองตลาดอาจจะ
ไม่น่าแปลกใจเมื่อได้รับการยืนยันในปี 2004 ที่ 40% ของชื่อใหม่ทั้งหมด
ผลิต เป็นภาษาอังกฤษชื่อเดิม; การเข้าถึงของภาษาอังกฤษ
ภาษาทำให้หนังสือภาษาอังกฤษได้ง่ายขึ้นในการประเมินกว่าผู้ที่อยู่ในอื่น ๆ อีกมากมาย
และนักแปลภาษามีแนวโน้มที่จะง่ายต่อการค้นหา นอกจากนี้โฟน
สำนักพิมพ์ที่ได้ประโยชน์จากประสบการณ์อันยาวนานในการวางสิทธิของตน
ในต่างประเทศและมีความมั่นคงของผู้เขียนที่มีชื่อเสียงของวรรณกรรมและเป็นที่นิยม
เช่นเดียวกับที่ไม่ใช่นิยายนักเขียนและนักวิชาการ.
ในขณะที่เป้าหมายของการวางสิทธิการแปล เป็นที่แน่นอนในการสร้างการต้อนรับ
การเพิ่มรายได้นอกจากนี้ยังมีแรงจูงใจที่จะนำหนังสือไปในวงกว้าง
อ่าน นี่อาจจะมีความแตกต่างบางอย่างในวิธีการดำเนินงาน
ระหว่างสำนักพิมพ์ทางวิชาการและการค้า.
บางคนเขียนทางวิชาการที่มีความกระตือรือร้นที่หนังสือของพวกเขาควรจะได้รับใบอนุญาตสำหรับ
การแปลน้อยลงด้วยเหตุผลทางการเงินมากกว่าที่จะ 'กระจายคำ' โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้า
พวกเขาเขียนในสนาม ที่พวกเขารู้สึกว่าข้อมูลเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่ดี
ในประเทศยากจนของโลก ตัวอย่างที่นี่อาจรวมถึงหนังสือที่เกี่ยวกับ
การแพทย์แผนพัฒนาเศรษฐกิจและเทคนิคใหม่ ๆ ทางธุรกิจและด้านเทคโนโลยี.
แผนกสิทธิในสำนักพิมพ์ทางวิชาการจึงอาจ
จะมีการเตรียมที่จะลงทุนเวลาในการจัดใบอนุญาตสำหรับหนังสือพยาบาลในเนปาล
หรือหนังสือเกี่ยวกับการพัฒนาชนบท ไปยังประเทศมาเลเซียมักจะติดตามรายชื่อให้โดยผู้เขียน เตรียมการดังกล่าวอาจจะเป็นบนพื้นฐานของค่าโทเค็นและอาจไม่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายในการบริหารใบอนุญาตแม้ว่าการออกกำลังกายมักจะสร้างความนิยมมากจากผู้เขียนและควรจะนำไปสู่กระบวนการทั่วไปในการรักษาความสัมพันธ์ระยะยาวกับนักเขียนดังกล่าวสำนักพิมพ์วิชาการนอกจากนี้ยังอาจใช้เวลามากที่เกี่ยวข้องกับการอนุญาตให้ใช้สิทธิการใช้งานจากประเทศที่มีทรัพยากรที่ จำกัด สำหรับการชำระเงินหรือจากประเทศกำลังพัฒนาและอุตสาหกรรมใหม่ซึ่งอาจจะนำมาใช้ในรูปแบบของการบังคับใช้สิทธิ นอกจากนี้ยังอาจจะมีการจัดการกับสำนักพิมพ์ในประเทศที่ไม่ได้อยู่ในส่วนใดของอนุสัญญาลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศหรือที่มีประวัติที่ดีของการปฏิบัติตามลิขสิทธิ์ ในกรณีเช่นการออกใบอนุญาตควรได้รับการยกย่องว่าเป็น 'ป้องกัน' แทนที่จะเป็นกิจกรรมที่สมัครใจเป็นวิธีการต่อต้านการละเมิดลิขสิทธิ์มาตรการบังคับใช้สิทธิและรุ่นไม่ได้รับอนุญาต. ความสำคัญของความรู้ลิขสิทธิ์เมื่อต้องรับมือกับความหลากหลายของประเทศไม่สามารถเน้น มีแนวโน้มที่จะคิดว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วที่สำคัญของโลกดำเนินการกับพื้นหลังที่คล้ายกันของการคุ้มครองลิขสิทธิ์ แต่อาจจะยังมีความผิดปกติทั้งในระยะเวลาและมาตรฐานของการป้องกัน ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่เขียน, ญี่ปุ่นยังคงมีการโพสต์คำลิขสิทธิ์ของห้าสิบปีชันสูตร auctoris แม้ว่าจะมีแผนการที่จะขยายนี้เจ็ดสิบหรือแม้กระทั่งเจ็ดสิบห้าปี ระยะเวลาที่สหภาพยุโรปสั่งลบออกความแตกต่างในช่วงเวลาของการป้องกันในประเทศสมาชิกที่มีความกลมกลืนในขณะนี้เพื่อเจ็ดสิบปีชันสูตร auctoris (ดูบทที่1 สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม) อย่างไรก็ตามในหลาย ๆ ประเทศมีข้อกำหนดที่สั้นลงการป้องกันซึ่งอาจหมายความว่าการทำงานของอังกฤษยังคงได้รับการคุ้มครองในประเทศของแหล่งกำเนิดและที่อื่น ๆ ในสหภาพยุโรปอาจจะเข้ามาในโดเมนสาธารณะในประเทศอื่น ๆ กฎหมายของสหภาพยุโรปนอกจากนี้ยังสามารถส่งผลกระทบต่อดินแดนด้านของใบอนุญาตประกอบการ; ตัวอย่างเช่นการอนุญาตให้แปลภาษาเยอรมันสิทธิดินแดนของประเทศเยอรมนีเพียงอย่างเดียวจะได้รับการมองว่าเป็นอุปสรรคการค้าเสรีในพื้นที่ในขณะที่อนุญาตของโลกภาษาเยอรมันสิทธิในการเผยแพร่ในประเทศเยอรมนีจะเป็นที่ยอมรับ. บทบัญญัติของกฎหมายลิขสิทธิ์จากต่างประเทศ ที่อื่น ๆ สามารถพิสูจน์ได้ว่ามีปัญหาสำหรับการทำงานของอังกฤษ; ตัวอย่างเช่นกฎหมายลิขสิทธิ์ที่รู้จักในประเทศญี่ปุ่นจาก 1 มกราคม 1971 โดยมีเงื่อนไขว่าชื่อต่างประเทศตีพิมพ์ก่อนวันที่ได้รับการพิจารณาให้เป็นในโดเมนสาธารณะเท่าที่สิทธิการแปลมีความกังวลหากไม่มีการแปลภาษาญี่ปุ่นที่ได้รับอนุญาตได้ปรากฏตัวขึ้นภายในสิบปีของการตีพิมพ์ครั้งแรกฉบับเดิม ศรีลังกาและยูโกสลาเวีย (ซึ่งเป็นกฎหมายที่ยังคงใช้บังคับอยู่ในเซอร์เบียและมอนเตเนโก) มีการแปลที่คล้ายกันบังคับกฎหมาย รัสเซียสมาชิกของอนุสัญญาเบิร์นตั้งแต่ปี 1995 ได้เข้าร่วมด้วยเงื่อนไขว่างานต่างประเทศตีพิมพ์ครั้งแรกในประเทศของตนก่อนที่ 27 พฤษภาคม 1973 (วันที่การเพิ่มขึ้นของสหภาพโซเวียตนั้นจะลิขสิทธิ์สากลสถาบัน) ยังคงอยู่ใน โดเมนสาธารณะและสามารถ. ถูกนำมาใช้อย่างอิสระในรัสเซียส่งเสริมสิทธิแปลสำนักพิมพ์ภาษาต่างประเทศปกติเกี่ยวกับความหลากหลายของเทคนิค: ทางทั่วไปของแคตตาล็อกและอาจจะเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขายสิทธิการแปลมักจะฟอร์มส่วนใหญ่ของการทำงานของแผนกสิทธิของ
สำนักพิมพ์ ; กับการลดลงของรายได้การออกใบอนุญาตจากพื้นที่ดังกล่าวเป็นสิทธิปกอ่อน
, พวกเขาได้รับในความสำคัญมากขึ้น และอาจจะขอ เป็นส่วนหนึ่งของแพคเกจโดยรวม
สำนักพิมพ์ของสิทธิมนุษยชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าล่วงหน้าขนาดใหญ่
เป็น ค้นหาโดยผู้เขียนหรือตัวแทนของผู้เขียน อย่างไรก็ตาม
สิทธิการแปลอาจจะไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหน่วยงานมีหน่วยงานผู้เชี่ยวชาญ
สำหรับการจัดการสิทธิเช่น วรรณกรรมตัวแทนมักจะทำงานผ่านเครือข่าย
ของ subagents ในตลาดต่างประเทศ บุคคล ในกรณีเช่นนี้ คณะกรรมการ
subagent ถูกหักออกจากคณะกรรมการโดยรวม หัก โดยตัวแทนของผู้เขียนจากรายได้

.แปลหนังสือภาษาอังกฤษมีแนวโน้มที่จะครองตลาด บางที
ไม่ค่อยน่าประหลาดใจเมื่อมันได้รับการยืนยันในปี 2004 ที่ 40% ของชื่อใหม่ทั้งหมด
ผลิตภาษาอังกฤษเดิมชื่อ ; การใช้ภาษาภาษาอังกฤษหนังสือภาษาอังกฤษ
ทำให้ง่ายต่อการประเมินสูงกว่าในภาษาอื่น
มากมายและผู้แปลมีแนวโน้มที่จะง่ายต่อการค้นหา . นอกจากนี้ โฟน
ผู้ได้ประโยชน์จากประสบการณ์ยาวนานในการสิทธิ
ต่างประเทศและมีเสถียรภาพของนักเขียนที่รู้จักกันดีของวรรณกรรมและได้รับความนิยมนิยาย
รวมทั้งสารคดี วิชาการเขียน ในขณะที่จุดมุ่งหมายของการวาง
สิทธิการแปลแน่นอนเพื่อสร้างรายได้เพิ่มเติมยินดีต้อนรับ
ยังมีแรงจูงใจที่นำหนังสือไปจำนวนผู้อ่านกว้าง

ที่นี่อาจมีความแตกต่างในวิธีการผ่าตัด
ระหว่างวิชาการและการค้า สำนักพิมพ์ ผู้เขียนมีความกระตือรือร้นทางวิชาการ
บางว่าหนังสือของพวกเขาควรมีใบอนุญาตสำหรับ
แปลน้อยลงเพราะเหตุผลทางการเงินมากกว่า ' กระจายคำ ' , โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขามีการเขียน
ในเขตข้อมูลที่พวกเขารู้สึกว่าข้อมูลที่ไม่ดีต้องการ
ใน ประเทศที่ยากจนของโลกตัวอย่างนี้อาจรวมถึงหนังสือ
ยา , การพัฒนาเศรษฐกิจ , ธุรกิจใหม่ เทคนิค และด้านเทคโนโลยี ในแผนก
ในสำนักพิมพ์วิชาการจึงอาจ
เตรียมที่จะลงทุนเวลาในการอนุญาตสำหรับพยาบาลในประเทศเนปาล
หนังสือหรือหนังสือเกี่ยวกับการพัฒนาชนบท ที่มาเลเซีย มักจะติดตาม

ให้ติดต่อ โดยผู้เขียนการเตรียมการดังกล่าวอาจจะบนพื้นฐานของค่า
เหรียญ และอาจจะไม่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายของการให้ใบอนุญาต แม้ว่าการออกกำลังกาย
มักจะสร้างความปรารถนาดีมากจาก ผู้เขียน และควร
สนับสนุนกระบวนการทั่วไปของการรักษาความสัมพันธ์ระยะยาวกับ

นักเขียนเช่น เผยแพร่วิชาการ อาจใช้เวลามากที่เกี่ยวข้องกับใบอนุญาต
การใช้งานจากประเทศที่มีทรัพยากรที่ จำกัด สำหรับการชำระเงิน หรือ จาก
พัฒนาและประเทศพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่ ซึ่งอาจใช้รูปแบบ
ของการบังคับใช้สิทธิบัตรยา พวกเขาอาจจะติดต่อกับผู้เผยแพร่ในประเทศ
ที่ไม่ได้เป็นของมีลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศ ซึ่งมีบันทึกการประชุมหรือ
น่าสงสารลิขสิทธิ์ปฏิบัติตาม ในกรณีดังกล่าวใบอนุญาตควร
ถือว่าเป็น ' รับ ' แทนที่จะเป็นกิจกรรมอาสาสมัคร เป็นวิธีการต่อสู้
ละเมิดลิขสิทธิ์ , ใบอนุญาตบังคับและรุ่นที่ไม่ได้รับอนุญาต .
ความสำคัญของความรู้นั้นๆ เมื่อจัดการกับหลากหลายของ
ประเทศไม่สามารถ overemphasized . มีแนวโน้มที่จะถือว่า
สาขาประเทศพัฒนาของโลก ประกอบกับ
พื้นที่คล้ายกันของการป้องกันลิขสิทธิ์แต่มันอาจจะมีความผิดปกติทั้งในช่วงเวลา
และมาตรฐานการคุ้มครอง ตัวอย่างเช่น , ในเวลาของการเขียน ญี่ปุ่น
ยังมีลิขสิทธิ์ในระยะห้าสิบปีหลังจากฆ่า auctoris แม้ว่ามี
มีแผนจะขยายนี้ 70 หรือ 75 ปี อียูคำสั่งลบออกระยะเวลา
ความขัดแย้งในช่วงเวลาของความคุ้มครองในประเทศสมาชิก
ซึ่งขณะนี้ผู้บริโภคจะเจ็ดสิบปี หลังจากฆ่า auctoris ( ดูบทที่
1 สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม ) แต่อีกหลายประเทศมีข้อตกลงสั้น
ป้องกัน ซึ่งอาจหมายความ ว่า อังกฤษ ก็ยังใช้งานป้องกันของประเทศ
ต้นทางและที่อื่น ๆภายในสหภาพยุโรปอาจต้องป้อน
โดเมนสาธารณะในประเทศอื่น ๆ สหภาพยุโรปกฎหมายยังสามารถส่งผลกระทบต่อดินแดน
ด้านการเตรียมการ ใบอนุญาต เช่น การอนุญาตให้สิทธิการแปล
เยอรมันดินแดนของเยอรมนีเพียงอย่างเดียว จะเป็นการขัดขวาง
การค้าเสรีภายในพื้นที่และอนุญาตให้สิทธิภาษา
เยอรมันโลกสำนักพิมพ์ในเยอรมนีจะยอมรับ
บทบัญญัติของกฎหมายลิขสิทธิ์ต่างประเทศอื่น ๆสามารถพิสูจน์ปัญหา
สำหรับ งานอังกฤษ ตัวอย่างเช่นกฎหมายลิขสิทธิ์ เปิดตัวในญี่ปุ่น
1 มกราคม 1971 ให้ต่างประเทศพิมพ์ชื่อก่อนวันที่จะ
ถือว่าอยู่ในโดเมนสาธารณะเท่าที่สิทธิการแปล เป็นห่วง
ถ้าไม่อนุญาตภาษาญี่ปุ่นแปลได้ปรากฏภายในสิบปี
ตีพิมพ์ครั้งแรกของรุ่นเดิม ศรีลังกาและยูโกสลาเวีย ( ที่มีการออกกฎหมายคือ
ยังคงมีผลบังคับใช้ในเซอร์เบียและมอนเตเนโกร ) มีกฎหมายบังคับแปล
. รัสเซียเป็นสมาชิกของอนุสัญญากรุงเบอร์น ตั้งแต่ปี 1995 ได้เข้าร่วม
ด้วยเงื่อนไขที่ว่าต่างประเทศผลงานตีพิมพ์ครั้งแรกในประเทศที่เดิม
ก่อน 27 พฤษภาคม 2516 ( วันที่ของการครอบครองของสหภาพโซเวียตแล้ว
อนุสัญญาลิขสิทธิ์สากล ) อยู่ในโดเมนสาธารณะและสามารถ
สามารถใช้อิสระในรัสเซีย .
การส่งเสริมสิทธิแปลสำนักพิมพ์ภาษาต่างประเทศได้ตามปกติเกี่ยวข้องกับ
ความหลากหลายของเทคนิค : จดหมายทั่วไปของแคตตาล็อกและอาจเลือก