The basic premise of The Secret Lif

The basic premise of The Secret Life Of Pets is simple, and cute: What do our pets do all day when we’re not home to watch over them? The opening scenes of the film demonstrate just that in a series of charming vignettes, visiting all the pets in an apartment building in an idealized Manhattan where the trees actually have leaves and there’s no trash on the sidewalk. Taylor Swift’s “Welcome To New York” and a handful of other geographically appropriate pop hits play on the soundtrack, although most of the music comes from veteran composer Alexandre Desplat’s light, jazzy score. Left to their own devices, the animals do some things you might expect them to do (bark at squirrels, chase balls, stare longingly at leftovers in the fridge) and some you might not (throw wild parties with toilet-water chugging contests and a soundtrack by Andrew W.K.).

Louis CK—this is New York, he’s practically obligated to show up—stars as the voice of Max, a cheerful, easily distractible, slightly dopey terrier who’s wholly devoted to his owner, Katie (Ellie Kemper). The role doesn’t require much dramatic heavy lifting on CK’s part, but for those used to his cynical sad-sack persona on Louie, it’s fun to see him playing such a gee-whiz character. The rest of the comedian-heavy voice cast plays more to type: Albert Brooks as a self-loathing hawk, for example, or Jenny Slate as hyperactive Pomeranian Gidget, who—despite Slate’s great voice performance—would be more interesting if she had any motivation besides her crush on Max. Also in the neighborhood are Lake Bell as fat, indifferent house cat Chloe, Bobby Moynahan as cowardly pug Mel, Tara Strong as chickadee Sweet Pea, and Hannibal Buress as Jello-boned dachshund Buddy.

Max’s life with his animal friends is a happy one—until Katie brings home big, clumsy Chewbacca-esque mutt Duke (Eric Stonestreet) from the pound, throwing his orderly world into chaos. Before long, they’ve escaped the dog park and the movie shifts gears from episodic slice-of-life to high-stakes adventure, until that gentle joke about laser pointers from the first act seems like it comes from a totally different movie than the one that almost lets its canine protagonists drown in the East River, twice. Much of the second act consists of a series of chase scenes as Max and Duke run from a gang of renegade former pets flushed into the NYC sewer system, led by a adorable-but-psychotic white rabbit named Snowball (Kevin Hart) who’s intent on killing all humans. Max and Duke’s friends come looking for them in the sewers, the “Flushed Pets” chase them out, and so on, until the rabbit is barreling in a stolen MTA bus across the Brooklyn Bridge. It’s kind of like Toy Story—or any of the other Pixar movies that follow the same formula—but with tattooed pigs instead of mutant toys.

Cinco Paul, Ken Daurio, and Brian Lynch’s script includes some clever observations on the dynamic between animals and humans, and some funny lines “for the grownups” without relying too heavily on the dreaded dirty double entendre. (At one point, Max tells Duke he’s a “bad dog,” though he hesitates to call him this because it’s “an insult to our species,.”) That’s not to say there aren’t poop and pee jokes, or Looney Tunes-style slapstick pratfalls. It’s a kids’ movie, one made by the director of both Despicable Me movies, Chris Renaud, and the production designer of same, Yarrow Cheney. But, again, most of these lines are concentrated in the film’s first half. As it progresses, The Secret Life Of Pets starts to overreach dramatically, and loses some of its charm in the process. It should have taken a cue from YouTube, and realized that you really don’t need much more than a cat and a vacuum cleaner to make people smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถิติของชีวิตสัตว์ลับตัวได้ง่าย และน่ารัก: สัตว์เลี้ยงของเราทำอะไรทุกวันเมื่อเราไม่ดูเหนือพวกเขา ฉากเปิดของภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นเพียงว่า ในชุดของเสน่ห์สะเปะสะปะ ชมสัตว์เลี้ยงทั้งหมดในอาคารอพาร์ตเมนต์แมนฮัตตันที่มีอุดมคติที่ต้นไม้จริงมีใบ และมีถังขยะไม่มีผู้พิการ เทย์เลอร์สวิฟท์ "ต้อนรับไปนิวยอร์ก" และเป็นไม่กี่ครั้งอื่น ๆ เหมาะสมทางป๊อบเล่นบนเพลง ถึงแม้ว่าเพลงส่วนใหญ่มาจากประสบการณ์ของนักประพันธ์อเล็กซานเดอร์ Desplat แสง jazzy คะแนน ซ้ายไปยังอุปกรณ์ของตนเอง สัตว์ทำบางสิ่งบางอย่างที่คุณอาจคาดหวัง (เปลือกที่กระรอก ลูกไล่ จ้อง longingly ที่เหลือในตู้เย็น) และบางอย่างที่คุณอาจไม่ได้ (โยนบุคคลแข่งขันน้ำน้ำเป็น chugging และซาวด์ โดยแอนดรูว์ W.K.)CK หลุยส์ — นี่คือ New York เขามีหน้าที่แสดงจริง — ดาวเป็นเสียงของ Max เทอร์เรียร์ร่าเริง distractible ได้อย่างง่ายดาย dopey เล็กน้อยที่เป็นทั้งหมดอุทิศให้กับเจ้าของเขา กรีก (Ellie Kemper) บทบาทไม่ต้องยกหนักมากอย่างมาก ในส่วนของ CK แต่ สำหรับผู้ใช้เพอร์โซนาเศร้ากระสอบเขาดูถูกใน Louie เรื่องสนุกจะเห็นเขาเล่นอักขระ gee-whiz ส่วนเหลือของตัวตลกหนักเสียงเล่นเพิ่มเติมให้พิมพ์: อัลเบิร์ตบรู๊คส์เป็นแบบ self-loathing เหยี่ยว เช่น หรือกระดานชนวนเจนนี่เป็นสมาธิ Gidget ปอมเมอเรเนียน ที่ — แม้ประสิทธิภาพเสียงที่ดีของหินชนวน — จะน่าสนใจถ้าเธอมีแรงจูงใจใด ๆ นอกจาก crush บนสูงสุดของเธอ นอกจากนี้ ในย่านมีเลเบลเป็นแมวบ้านไขมัน ไม่แยแส Chloe, Moynahan บ๊อบบี้เป็นปั๊กขี้ขลาด Mel ทาราเป็น chickadee หวาน และ Buress ฮันนิบาลเป็นกระดูก Jello ดัชชุนเพื่อนสูงสุดของชีวิตกับเพื่อนของเขาสัตว์เป็นหนึ่งมีความสุข — จนกว่ากรีกนำ บ้านใหญ่ ซุ่มซ่ามชิวแบคคาพราหมณ์-mutt ดุ๊ก (Eric Stonestreet) จากปอนด์ โยนโลกของเขาเป็นระเบียบวุ่นวาย ก่อนที่พวกเขาได้หลบหนีไปจอดสุนัขยาว และภาพยนตร์เลื่อนเกียร์จากฉากชิ้นของชีวิตไปเดิมพันสูงผจญภัย จนกว่าคำตลกอ่อนโยนเกี่ยวกับตัวชี้เลเซอร์จากแรกเหมือนว่ามันมาจากภาพยนตร์แตกต่างกว่าเกือบทำให้ ตัวละครเอกของสุนัขจมน้ำตายในตะวันออกแม่น้ำ สอง มากของการกระทำที่สองประกอบด้วยชุดฉากไล่ล่าเป็นสูงสุด และดยุคที่เรียกใช้จากแก๊งของจูนเนอร์อดีตสัตว์เลี้ยงไหลเข้าสู่ระบบระบายน้ำ NYC นำ โดยกระต่ายสีขาวน่ารักแต่โรคจิตชื่อว่าสโนว์บอล (เควินฮาร์ท) ที่มีเจตนาฆ่ามนุษย์ทั้งหมด สูงสุดและของ Duke เพื่อนมาหาพวกเขาในท่อระบายน้ำ "ล้างสัตว์เลี้ยง" ไล่พวกเขาออก ใน จนกว่ากระต่ายเป็น barreling ใน MTA ถูกขโมยสะพาน Brooklyn มันก็เหมือนเรื่องของเล่นชนิดของ — หรือภาพยนตร์ Pixar อื่น ๆ ที่ตามสูตรเดียวกัน — แต่ มีหมูมวยแทนของเล่นที่กลายพันธุ์Cinco พอล เคน Daurio และไบรอัน Lynch สคริปต์รวมถึงข้อสังเกตบางอย่างชาญฉลาดในแบบไดนามิกระหว่างสัตว์ และมนุษย์ และบางรายการตลก "สำหรับผู้ใหญ่" โดยไม่ต้องพึ่ง entendre คู่สกปรกหวั่นมากเกินไป (จุดหนึ่ง Max บอก Duke เขาเป็น "สุนัขไม่ดี แม้ว่าเขา hesitates เรียกได้ว่าเขานี้ เพราะมันเป็นการ"ดูถูกสายพันธุ์ของเรา, ") นั่นคือไม่ต้องพูดไม่เซ่อ และฉี่ตลก หรือ pratfalls ขบขันสไตล์เพลงไอ้บ้า มันเป็นหนังเด็ก หนึ่งทำ โดยกรรมการทั้งน่าชังฉันภาพยนตร์ คริส Renaud และการผลิตผู้ออกแบบเดียวกัน Yarrow Cheney แต่ อีกครั้ง การเข้มข้นมากที่สุดของบรรทัดเหล่านี้ในครึ่งแรกของภาพยนตร์ เป็นการที่จะดำเนิน ชีวิตสัตว์ลับเริ่ม overreach อย่างมาก และสูญเสียบางส่วนของเสน่ห์ในกระบวนการ ควรมีการนำสัญลักษณ์มาจาก YouTube และตระหนักว่า คุณจริง ๆ ไม่จำเป็นมากขึ้นกว่าแมวและเครื่องดูดฝุ่นจะทำให้คนยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นพื้นฐานของชีวิตลับของสัตว์เลี้ยงที่เป็นเรื่องง่ายและน่ารัก: สิ่งที่ทำสัตว์เลี้ยงของเราทำตลอดทั้งวันเมื่อเราไม่ได้กลับบ้านไปดูมากกว่าพวกเขา? ฉากเปิดของหนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นเพียงแค่ว่าในชุดของสะเปะสะปะมีเสน่ห์เยี่ยมชมสัตว์เลี้ยงทั้งหมดในอาคารอพาร์ตเมนต์ในแมนฮัตตันที่เงียบสงบต้นไม้จริงมีใบและไม่มีถังขยะบนทางเท้า เทย์เลอร์สวิฟท์ "ยินดีต้อนรับสู่ New York" และกำมือของป๊อปฮิตอื่น ๆ ที่เหมาะสมทางภูมิศาสตร์เล่นอยู่ในร่องถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของเพลงมาจากนักแต่งเพลงรุ่นเก๋าแสงคะแนนชีวิตชีวา Alexandre Desplat ของ จากซ้ายไปอุปกรณ์ของตัวเองสัตว์ทำสิ่งบางอย่างที่คุณอาจคาดหวังให้พวกเขาทำ (เปลือกที่กระรอกลูกไล่ล่าจ้อง longingly ที่เหลือในตู้เย็น) และบางอย่างที่คุณอาจไม่ (โยนฝ่ายป่าที่มีห้องสุขาน้ำ chugging การแข่งขันและ ซาวด์แทร็กโดยแอนดรู WK).

หลุยส์ CK-นี้คือนิวยอร์กเขาภาระผูกพันทางปฏิบัติที่จะแสดงขึ้นดาวเป็นเสียงของแม็กซ์, ร่าเริง distractible ได้อย่างง่ายดาย, เทอร์เรีขี้เซาเล็กน้อยผู้ที่ถือหุ้นทั้งหมดทุ่มเทให้กับเจ้าของของเขาเคธี่ (Ellie Kemper) บทบาทไม่ต้องยกของหนักมากขึ้นอย่างมากในส่วนของ CK แต่สำหรับผู้ใช้ในการเหยียดหยามบุคคลเศร้ากระสอบของเขาเกี่ยวกับหลุยมันสนุกที่ได้เห็นเขาเล่นตัวละครที่ Gee-หวือ ส่วนที่เหลือของเสียงหล่อนักแสดงตลกหนักเล่นมากขึ้นในการพิมพ์: อัลเบิร์บรูคส์เป็นเหยี่ยวเกลียดชังตัวเองเช่นหรือเจนนี่ชนวนเป็นสมาธิหู Gidget ที่แม้จะเสียงดังชนวนของประสิทธิภาพการทำงานที่จะน่าสนใจมากขึ้นถ้าเธอมีใด ๆ แรงจูงใจที่นอกเหนือจากความสนใจของเธอบนแม็กซ์ นอกจากนี้ในพื้นที่ใกล้เคียงกับทะเลสาบเบลล์เป็นไขมันไม่แยแสแมวบ้าน Chloe, บ๊อบบี้ Moynahan เป็นขี้ขลาดปั๊กเมลธาราแข็งแกร่งเป็น Chickadee ถั่วหวานและฮันนิบาล Buress เป็น Jello กระดูกดัชชุนบัดดี้.

ชีวิตของแม็กซ์กับเพื่อนสัตว์ของเขาเป็นความสุขอย่างหนึ่ง จนนำเคธี่ใหญ่บ้านเงอะงะชิวแบคคาฟีเจอร์ Mutt Duke (เอริคสโตน) จากปอนด์, การขว้างปาโลกเป็นระเบียบเรียบร้อยของเขาในความสับสนวุ่นวาย หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาได้หนีสวนสุนัขและภาพยนตร์เลื่อนเกียร์จากหลักการชิ้นของชีวิตที่จะผจญภัยเดิมพันสูงจนกระทั่งว่าเรื่องตลกอ่อนโยนเกี่ยวกับตัวชี้เลเซอร์จากการกระทำครั้งแรกที่ดูเหมือนว่ามันมาจากภาพยนตร์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกว่า หนึ่งที่เกือบจะช่วยให้ตัวละครเอกของสุนัขจมน้ำตายในอีสต์ริเวอร์ครั้งที่สอง มากของการกระทำที่สองประกอบด้วยชุดของฉากการไล่ล่าแม็กซ์และดยุคเรียกใช้จากแก๊งอดีตสัตว์เลี้ยงคนทรยศล้างเข้าไปในระบบท่อระบายน้ำนิวยอร์คนำโดยกระต่ายสีขาวน่ารัก แต่โรคจิตชื่อสโนว์บอล (เควินฮาร์ท) ซึ่งเป็นความตั้งใจในการ ฆ่ามนุษย์ทุกคน เพื่อนแม็กซ์และดยุคมาหาพวกเขาในท่อระบายน้ำที่ "ล้างสัตว์เลี้ยง" ไล่ล่าพวกเขาออกและอื่น ๆ จนกระต่ายจะแล่นในรถบัส MTA ขโมยข้ามสะพานบรูคลิ มันเป็นชนิดเช่น Toy Story หรือใด ๆ ของภาพยนตร์พิกซาร์อื่น ๆ ที่เป็นไปตามเดียวกันสูตร แต่มีหมูมีรอยสักแทนของของเล่นกลายพันธุ์.

Cinco พอลเคน Daurio และสคริปต์ไบรอันลินช์รวมถึงข้อสังเกตบางอย่างฉลาดในแบบไดนามิกระหว่างสัตว์และมนุษย์ และบางสายตลก "ผู้ใหญ่" ที่โดยไม่ต้องอาศัยหนักเกินไปในการหวั่นคู่ต้องสกปรก (เมื่อถึงจุดหนึ่งแม็กซ์บอกดุ๊กเขาเป็น "หมาที่ไม่ดี" แม้ว่าเขาลังเลที่จะเรียกเขานี้เพราะมันเป็น "ดูถูกสายพันธุ์ของเรา ,. ") ที่ไม่ได้บอกว่ามีไม่เซ่อและเรื่องตลกฉี่หรือ Looney Tunes pratfalls หวัวสไตล์ มันเป็นหนังที่เด็กคนหนึ่งที่ทำโดยผู้อำนวยการของทั้งสองภาพยนตร์ Despicable Me, คริส Renaud และออกแบบการผลิตเดียวกันเชนีย์ยาร์โรว์ แต่อีกครั้งส่วนใหญ่ของเส้นเหล่านี้มีความเข้มข้นในช่วงครึ่งปีแรกของภาพยนตร์เรื่องนี้ ในขณะที่มันดำเนินชีวิตความลับของสัตว์เลี้ยงที่จะเริ่มเลยเถิดอย่างมากและสูญเสียบางส่วนของเสน่ห์ของมันในกระบวนการ มันควรจะมีคิวถ่ายจาก YouTube และตระหนักว่าคุณจริงๆไม่จำเป็นต้องมากขึ้นกว่าแมวและเครื่องดูดฝุ่นที่จะทำให้คนยิ้ม