Like his teacher Plato, Aristotle's

Like his teacher Plato, Aristotle's philosophy aims at the universal. Aristotle's ontology, however, finds the universal in particular things, which he calls the essence of things, while in Plato's ontology, the universal exists apart from particular things, and is related to them as their prototype or exemplar. For Aristotle, therefore, epistemology is based on the study of particular phenomena and rises to the knowledge of essences, while for Plato epistemology begins with knowledge of universal Forms (or ideas) and descends to knowledge of particular imitations of these. For Aristotle, "form" still refers to the unconditional basis of phenomena but is "instantiated" in a particular substance (see Universals and particulars, below). In a certain sense, Aristotle's method is both inductive and deductive, while Plato's is essentially deductive from a priori principles.[26]

In Aristotle's terminology, "natural philosophy" is a branch of philosophy examining the phenomena of the natural world, and includes fields that would be regarded today as physics, biology and other natural sciences. In modern times, the scope of philosophy has become limited to more generic or abstract inquiries, such as ethics and metaphysics, in which logic plays a major role. Today's philosophy tends to exclude empirical study of the natural world by means of the scientific method. In contrast, Aristotle's philosophical endeavors encompassed virtually all facets of intellectual inquiry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นครูเพลโต มีปรัชญาของอริสโตเติลที่สากล ภววิทยาของอริสโตเติล พบสากลอย่างไรก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่ง ซึ่งเขาเรียกสาระสำคัญของสิ่งที่ ในขณะที่มีภววิทยาของเพลโต สากลมีอยู่นอกเหนือจากสิ่งเฉพาะ และเกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นต้นแบบหรือผู้ทรง สำหรับอริสโตเติล จึง ญาณวิทยาตามการศึกษาของปรากฏการณ์ใด และขึ้นกับความรู้ของแก่น ในขณะที่เพลโตญาณวิทยาเริ่มต้น ด้วยความรู้แบบสากล (หรือความคิด) และลงมาที่ความรู้ของเลียนเฉพาะเหล่านี้ สำหรับอริสโตเติล "ฟอร์ม" ยังหมายถึงพื้นฐานของปรากฏการณ์โดยไม่มีเงื่อนไข แต่เป็น "สมาชิก" สารเฉพาะเจาะจง (ดูที่ชาติพันธ์และรายการ ด้านล่าง) ในความรู้สึกบางอย่าง วิธีของอริสโตเติลเป็นทั้งแบบอุปนัย และ นิรนัย ในขณะที่ของเพลโตคือนิรนัยเป็นหลักจาก priori เป็นหลัก [26]ในศัพท์ของอริสโตเติล "ปรัชญาธรรมชาติ" เป็นสาขาของปรัชญาที่ตรวจสอบปรากฏการณ์ของธรรมชาติของโลก และรวมเขตข้อมูลที่จะถือว่าวันนี้เป็นฟิสิกส์ ชีววิทยา และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติอื่นๆ ในยุคที่ดีที่สุด ขอบเขตของปรัชญาได้กลายเป็นการทั่วไป หรือบทคัดย่อเพิ่มเติมสอบถามข้อมูล เช่นจริยธรรมและอภิปรัชญา ซึ่งตรรกะมีบทบาทสำคัญ ปรัชญาในปัจจุบันมีแนวโน้มที่จะ แยกการศึกษาเชิงประจักษ์ของธรรมชาติของโลกโดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ ตรงกันข้าม ความพยายามทางปรัชญาของอริสโตเติลห้อมล้อมแทบทุกแง่มุมของสอบถามทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับครูของเขาเพลโตปรัชญาของอริสโตเติลมีจุดมุ่งหมายที่สากล อภิปรัชญาของอริสโตเติล แต่พบในสิ่งที่เป็นสากลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาเรียกว่าสาระสำคัญของสิ่งที่ในขณะที่ในอภิปรัชญาของเพลโตสากลอยู่นอกเหนือจากสิ่งที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งและเป็นที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นต้นแบบหรือแบบอย่างของพวกเขา อริสโตเติลจึงญาณวิทยาจะขึ้นอยู่กับการศึกษาของปรากฏการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งและขึ้นไปถึงความรู้ในสาระสําคัญในขณะที่สำหรับเพลโตญาณวิทยาเริ่มต้นด้วยความรู้ในรูปแบบที่เป็นสากล (หรือความคิด) และให้สิ้นซากไปความรู้เกี่ยวกับการลอกเลียนแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่านี้ อริสโตเติล "รูปแบบ" ยังคงหมายถึงพื้นฐานที่ไม่มีเงื่อนไขของปรากฏการณ์ แต่ "อินสแตนซ์" ในสารเฉพาะ (ดู Universals และรายละเอียดด้านล่าง) ในความรู้สึกบางอย่างวิธีของอริสโตเติลเป็นทั้งแบบอุปนัยและนิรนัยขณะที่เพลโตเป็นหลักอนุมานจากหลักการเบื้องต้น. [26] ในคำศัพท์ของอริสโตเติล "ปรัชญาธรรมชาติ" เป็นสาขาของปรัชญาการตรวจสอบปรากฏการณ์ของโลกธรรมชาติและรวมถึงเขต ที่จะได้รับการยกย่องในวันนี้เป็นฟิสิกส์ชีววิทยาและวิทยาศาสตร์ธรรมชาติอื่น ๆ ในสมัยครั้งขอบเขตของปรัชญาได้กลายเป็นข้อ จำกัด ในการสอบถามข้อมูลทั่วไปมากขึ้นหรือนามธรรมเช่นจริยธรรมและอภิปรัชญาซึ่งในตรรกะมีบทบาทสำคัญ ปรัชญาของวันนี้มีแนวโน้มที่จะไม่รวมการศึกษาเชิงประจักษ์ของโลกธรรมชาติโดยวิธีการของวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ในทางตรงกันข้ามความพยายามของอริสโตเติลนักปรัชญาห้อมล้อมแทบทุกแง่มุมของการสอบสวนทางปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมือนอาจารย์ของเพลโต อริสโตเติลมีปรัชญาที่สากล อริสโตเติลเป็นภววิทยา , อย่างไรก็ตาม , พบสากลในสิ่งที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งเขาเรียกแก่นแท้ของสิ่งต่างๆในขณะที่เพลโตภววิทยา , สากลที่มีอยู่นอกเหนือจากสิ่งที่เฉพาะเจาะจงและเกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นต้นแบบหรือแบบอย่างของพวกเขา สำหรับอริสโตเติลจึงญาณวิทยาเป็นการศึกษาปรากฏการณ์เฉพาะและมาให้ความรู้แก่นในขณะที่เพลโตปรัชญาเริ่มต้นกับความรู้ของรูปแบบสากล ( หรือความคิด ) และลงมาให้ความรู้โดยเฉพาะการลอกเลียนแบบเหล่านี้ สำหรับอริสโตเติล " แบบฟอร์ม " ยังหมายถึงพื้นฐานที่ไม่มีเงื่อนไขของปรากฏการณ์ แต่ " instantiated " ในสารที่เฉพาะเจาะจง ( ดูสากล และ รายละเอียด ด้านล่าง ) ในความรู้สึกบางอย่าง อริสโตเติลเป็นวิธีการแบบอุปนัยและนิรนัย เป็นทั้งในขณะที่เพลโตเป็นหลักนิรนัยจาก priori หลักการ [ 26 ]อริสโตเติลเป็นคำศัพท์ใน " ปรัชญาธรรมชาติ " เป็นสาขาของปรัชญาที่ศึกษาปรากฏการณ์ทางธรรมชาติของโลกและรวมถึงเขตข้อมูลจะถือว่าวันนี้เป็น ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติอื่นๆ ในสมัย ขอบเขตของปรัชญาได้กลายเป็น จำกัด สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมทั่วไป หรือนามธรรม เช่น จริยธรรมและอภิปรัชญา ซึ่งตรรกะเล่นบทบาทสำคัญ ปรัชญาในวันนี้มีแนวโน้มที่จะรวมการศึกษาเชิงประจักษ์ของธรรมชาติ โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ ในทางตรงกันข้ามอริสโตเติลปรัชญาความพยายามของบริเวณใกล้เคียงแทบทุกแง่มุมของการสอบถามทางปัญญา