“Winter Sleep” Personally, I’d be h

“Winter Sleep” Personally, I’d be happy ranking Turkish director Nuri Bilge Ceylan’s densely woven fable of marriage, money, class and religion, all set amid the amazing mountain landscape of Cappadocia, rich in history and archaeology, anywhere in the top five of this year’s list. It belongs on a spiritual and conceptual double bill with “Leviathan” (mentioned above), except that you really need several days in between these movies, to process them, think about them and relive their emotional journeys. I’m aware, however, that in reality not many people are primed for a movie in Turkish, inspired by the stories of Anton Chekhov, that runs almost three and a half hours. I truly don’t judge you if you’re not up for the apparent challenge of “Winter Sleep,” but you’re missing out. This isn’t half as difficult to sit through as Ceylan’s slo-mo cop movie “Once Upon a Time in Anatolia” (which is also magnificent), and on a purely visual level it’s one of the most beautiful films I’ve ever seen. I would undermine my feminist-dude credentials entirely by mentioning that co-star Melisa Sözen is unbelievably gorgeous, right? Oh well.

“The Homesman” Combine a cantankerous actor-turned-director better known for his growly comic roles, a onetime Oscar-winning actress who’s had difficulty finding parts to fit her talent (playing a character described as “plain as an old tin pail”) and a genre nobody’s cared about since 1970, and it’s entirely unsurprising that the world took a pass on Tommy Lee Jones’ beautiful but pitiless western. I hope people will catch up to this potent feminist tragedy gradually, as happened with Jones’ last film, “The Three Burials of Melquiades Estrada,” because it’s a memorable and unflinching depiction of American history that belongs in the same category as “12 Years a Slave.” The title role belongs not to Jones but to Hilary Swank, giving her best performance as a brave and ambitious woman who volunteers for the thankless task of transporting a trio of mentally ill farm wives away from the desperate loneliness of the Nebraska Territory and back to “civilization.”

“Under the Skin” This audacious, unfriendly and thoroughly masterful sci-fi nightmare starring Scarlett Johansson might be the ultimate critic’s-darling picture of 2014. It’s certainly the one that generated the most hate mail from readers who did not find a dialogue-free journey through Scotland with a female serial killer whose true nature is never explained especially entertaining. If you haven’t seen it, I shouldn’t even say much about the “character” Johansson plays, except that she drives around Glasgow in a fur jacket and miniskirt picking up guys for nefarious purposes, and that “Under the Skin” and Luc Besson’s “Lucy” complete a ScarJo trilogy of inhumanity that began with “Her.” Director Jonathan Glazer apparently only makes films when he’s good and ready (the last one was “Birth” in 2004), but he’s a supreme formalist who refuses to pander to ordinary narrative expectations and here pursues a haunting vision of alienation and annihilation that you won’t soon, or ever, forget.

“Snowpiercer” Avoiding the mistakes of almost every other big-name Asian genre-film director of the last 20 years, Korea’s Bong Joon-ho made the crossover to English-language cinema with this stylish, hallucinatory fable about apocalyptic class warfare aboard a train to nowhere, permanently circling our frozen planet. Sure, the setup is ludicrous and the final resolution a touch abrupt, but for the most part Bong’s action-packed, Matrix-on-a-train thriller is a dark, visionary and frequently hilarious work that never sells the audience short. If Chris Evans is a tad generic as the rebel leader, the supporting cast is full of delights, from John Hurt as a Trotsky-like outcast to Tilda Swinton, with elaborate dental prostheses, as a toadying official. Best of all, when Harvey Weinstein tried to compel Bong to make the movie shorter and happier, the filmmaker told him to take a long leap off a frozen train.

“The Grand Budapest Hotel” The imagineering of Wes Anderson reaches its tragicomic height in this fast-paced Lubitsch-style farce about a decaying resort hotel somewhere in the middle-European mountains overseen by its legendary and unflappable concierge, M. Gustave (Ralph Fiennes, in a career-topping performance). While it’s loaded with hijinks and a seemingly infinite cast of colorful supporting characters — Bill Murray, Tilda Swinton, Willem Dafoe, Adrien Brody, Jeff Goldblum and Edward Norton, just for starters — and pushes the Anderson diorama-design aesthetic to new extremes — “Grand Budapest” is far more than whimsy. Although in a different register from the equally marvelous “Moonrise Kingdom,” this grandiose and often hilarious miniature also uses the idea of innocence and the appearance of fantasy to broach Nabokovian questions about the death of the past and the perversely painful nature of cultural memory.

“The Immigrant” If “The Homesman” was the year’s most unjustly neglected major American film, it finished millimeters ahead of James Gray’s luminous 1920s drama, starring Marion Cotillard as a Polish immigrant woman and Joaquin Phoenix as the tormented New York pimp who tries to shame her and claim her. What seems at first a classic story of American survival and reinvention slowly builds into something far richer and stranger, combining intense realism – this is the first major film ever shot on location at Ellis Island – with an enigmatic and almost religious fable of sacrifice, transcendence and possible redemption. Both actors are magnificent (Cotillard in particular approaches the intensity of silent-film acting); if this is yet another Gray film to be celebrated in Europe and ignored at home, that’s because it tells a subtle, painful American story that defies national mythology.

“A Girl Walks Home Alone at Night” It might sound like a stunt: A vampire movie in black-and-white, apparently set in Iran and with all dialogue in Farsi, but shot in Southern California. But Iranian-American director Ana Lily Amirpour’s debut feature is no novelty act. It’s the one true OMG cinematic discovery of 2014, infusing new blood into the vampire genre (sorry), reanimating the spirit of mid-‘80s indie film (sorry again) and tapping into the underground chord of meaning that connects Iran and L.A. But if Amirpour’s sense of cinema is crazy-cool, “A Girl Walks Home” is no droll hipster exercise. It throbs with meaning and emotion, with thwarted sexuality and the search for love, with righteous feminist anger and a profound yearning for the lost culture of the old country. If you’re all about plot, well, move on to something else: The plot here is about a beautiful girl, a handsome guy and a cool car. But if you wish more movies felt like classic David Bowie albums, then climb aboard.

“20,000 Days on Earth” In a bit of a down year for documentaries, British video artists Iain Forsyth and Jane Pollard’s winsome, wacky and wise portrait of post-punk singer-songwriter and cultural deity Nick Cave stood out for me – maybe because it barely qualifies as documentary at all. Oh, sure — we see Cave working in the studio (on his recent album “Push the Sky Away”) and swapping hilarious anecdotes over lunch with longtime bandmate Warren Ellis. But there are also fictitious therapy sessions, extracts from Cave’s “weather diaries” (just what they sound like) and enigmatic automotive conversations with people from his past, including actor Ray Winstone and Aussie pop chanteuse Kylie Minogue. What does it all add up to? A revelatory, loving and often beautiful study of a unique cultural figure who has largely kept his personality private. Is it for people who don’t care about Nick Cave? Probably not – but this is my list, dammit.

Honorable Mention (in alphabetical order): I loved Alejandro G. Iñárritu’s “Birdman” for its cast, its energy, its music and its ambition, although it’s admittedly kind of dumb; Laura Poitras’ riveting “Citizenfour” finally let us see Edward Snowden for ourselves, and understand why he did what he did; Göran Hugo Olsson’s collage documentary “Concerning Violence” revisits the poorly understood history of post-colonial Africa, and the devastating analysis of philosopher Frantz Fanon; Ruben Östlund’s chilling, elegant Swedish black comedy “Force Majeure” isn’t far from Fanon, or from Michael Haneke; Jean-Luc Godard made a 3-D film at age 82, “Goodbye to Language,” and it lends a new vividness and perspective to his later work; Ira Sachs’ marvelously compassionate “Love Is Strange” features career-defining performances from John Lithgow and Alfred Molina; Mike Leigh’s unconventional biopic “Mr. Turner” is driven by spectacular images and Timothy Spall’s half-bear, half-turnip performance as the iconoclastic 19th-century painter; Jesse Moss’ stranger-than-fiction documentary “The Overnighters” tells the Steinbeck-like story of one tormented small-town preacher in a North Dakota oil boomtown; Ava DuVernay’s “Selma” is better than anyone would have expected, built around David Oyelowo’s smoldering performance as Martin Luther King Jr.; J.K. Simmons dominates the screen as Miles Teller’s sadistic musical mentor in Damien Chazelle’s claustrophobic and compelling “Whiplash.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"หนาวนอนหลับ" ตัว จะจัดอันดับความสุขตุรกีของผู้กำกับ Nuri ท้องเซย์แลนทอหนาแน่นไปสนใจ ของแต่งงาน เงิน ศาสนา การตั้งค่าทั้งหมดท่ามกลางภูมิทัศน์เขาตื่นตาตื่นใจของคัปปาโดเชีย ประวัติศาสตร์และโบราณคดี ที่ใดก็ได้ในด้านบน 5 รายการในปีนี้ มันอยู่ในจิตวิญญาณการ และแนวคิดคู่เงินกับ "เลวีอาธาน" (ดังกล่าวข้างต้น), ยกเว้นว่าคุณจริง ๆ ต้องหลายวันระหว่างหนังเหล่านี้ คุณ คิดว่า พวกเขา และใหม่เจอร์นีย์อารมณ์ของพวกเขา ผมทราบ อย่างไรก็ตาม ว่า ในความเป็นจริงที่หลาย ๆ คนไม่มีงเยียภาพยนตร์ในตุรกี แรงบันดาลใจจากเรื่องราวของทวน ที่ทำงานเกือบสามชั่วโมงครึ่ง อย่างแท้จริงไม่ท่าคุณถ้าคุณไม่ได้อยู่เพื่อท้าทายชัดเจนของ"หนาว" แต่คุณขาดออก นี้ไม่ได้ครึ่งหนึ่งเป็นยากนั่งผ่านภาพยนตร์ตำรวจ slo หม้อของเซย์แลน "เวลา a ไว้หนึ่งในอานาโตเลีย" (ซึ่งเป็นห้อง), และ ในระดับภาพเพียงอย่างเดียวเป็นหนึ่งในภาพยนตร์สวยที่สุดที่ฉันเคยเห็น ฉันจะทำลายข้อมูล feminist-เพื่อนของฉันทั้งหมด โดยการกล่าวถึงดาวที่ร่วม Sözen แอนนี่เป็นภาพงดงาม ขวา สะดวกสบาย"Homesman" รวม cantankerous นักแสดงเปิดกรรมการรู้จักบทบาทการ์ตูนของเขา growly นักแสดงชนะ Oscar onetime ที่มีความยากลำบากในการหาชิ้นส่วนให้พอดีกับความสามารถของเธอ (เล่นช่วยอธิบายว่า "plain เป็น/กระป๋องดีบุกเก่า") และประเภทที่ไม่มีใครจะดูแลเกี่ยวกับตั้งแต่ 1970 และเป็นทั้ง unsurprising ว่า โลกใช้เวลาผ่านบนทอมมีลีโจนส์สวยแต่เวส pitiless หวังว่าคนจะจับได้ถึงโศกนาฏกรรม feminist มีศักยภาพนี้ค่อย ๆ เป็นที่เกิดของโจนส์ล่าสุดฟิล์ม "สาม Burials ของ Melquiades เอสตราดา เนื่องจากเป็นที่น่าจดจำ และฯลฯ การแสดงให้เห็นประวัติศาสตร์อเมริกันที่อยู่ในประเภทเดียวกันเป็น" 12 ปีทาส " ชื่อเรื่องบทบาทสมาชิกไม่โจนส์ แต่ฮิลลารี Swank ให้ที่สุดของเธอเป็นผู้หญิงกล้า และทะเยอทะยานที่ wives อาสาสมัครสำหรับงานที่ไม่เห็นคุณค่าของขนส่งทริโอของฟาร์มป่วยจิตใจจากความเหงาหมดหวังดินแดนรัฐเนแบรสกา และกลับไป ยัง "อารยธรรม""ภายใต้ผิว" นี้ audacious โรงแรม และลูกเก่งอย่างวิทยาศาสตร์ฝันร้ายนำแสดงโดยสกาอาจเป็นรูปภาพดาร์ลิงของนักวิจารณ์ที่ดีที่สุดปี 2557 แน่นอนเป็นสร้างขึ้นส่วนใหญ่เกลียดจดหมายจากผู้อ่านที่ไม่พบฟรีบทสนทนาเดินทางสกอตแลนด์ ด้วยเป็นหญิงฆาตกรไม่เคยมีอธิบายธรรมชาติแท้จริงสนุกสนานโดยเฉพาะ ถ้าคุณไม่เห็นมัน ฉันไม่ควรจะพูดมากเกี่ยวกับเล่น Johansson "อักขระ" ยกเว้นว่าเธอไดรฟ์รอบกลาสโกว์ในเสื้อขนสัตว์และรับคนประสงค์ nefarious miniskirt และที่ "ภายใต้เดอะสกิน" และ Luc Besson "ลูซี่" สมบูรณ์ไตร ScarJo ของ inhumanity ที่เริ่มต้น ด้วย "เธอ" กรรมการ Jonathan Glazer เห็นได้ชัดจะทำให้ฟิล์มเมื่อเขาพร้อมดี (สุดท้ายคือ "เกิด" ในปี 2004), แต่เขาเป็น formalist สุพรีมที่ลดละประโลมธรรมดาบรรยายความคาดหวัง และ pursues วิสัยทัศน์ haunting สุดและทำลายล้าง ที่คุณจะไม่เร็ว ๆ นี้ เคย ลืมที่นี่"Snowpiercer" หลีกเลี่ยงความผิดพลาดของเกือบทุกอื่น ๆ เอเชีย big-name ฟิล์มประเภทกรรมการ 20 ปี ของเกาหลี Bong Joon-โฮ ได้ไขว้กับภาพยนตร์ภาษาอังกฤษด้วยนิทานนี้ทันสมัย hallucinatory เกี่ยวกับคลาสพยากรณ์สงครามบนเรือรถไฟจะไม่มีที่ไหน อย่างถาวร circling ดาวเคราะห์ของเราแช่แข็ง แน่นอน การตั้งค่าเป็น ludicrous และนอได้สัมผัสอย่างทันทีทันใด แต่ในที่สุดส่วนบองของวุ่นวาย ทริลเลอร์เมตริกซ์บนเป็นรถไฟเป็นงานมืด วิสัยทัศน์ และเฮฮาบ่อยที่ไม่ขายผู้ชมสั้น ถ้าอีแวนส์ Chris ตาดทั่วไปเป็นผู้นำกบฏ โยนสนับสนุนจะเต็มไปด้วยความสุข จากจอห์นเจ็บเป็น outcast Trotsky เหมือนกับ Tilda Swinton กับประณีต prostheses ทันตกรรม เป็นทาง toadying ส่วนของทั้งหมด เมื่อโอฮาร์วี่พยายามดันบองเพื่อให้ภาพยนตร์สั้น และมีความ สุข บอกจุดที่จะก้าวยาวปิดรถไฟแช่แข็ง"บูดาเปสต์วา" imagineering ของเวสแอนเดอร์สันถึงความสูง tragicomic Lubitsch-สไตล์นี้โต farce เกี่ยวกับ decaying รีสอร์ทโรงแรมบางแห่งในยุโรปกลางรับการดูแลจากของตำนาน และ unflappable พนักงานต้อนรับ M. Gustave (เรล์ฟไฟนส์ ประสิทธิภาพการทำงานอาชีพ topping) ในขณะมีโหลดกับ hijinks หล่อดูเหมือนว่าจะไม่สนับสนุนอักขระสีสัน — บิลเมอร์เรย์ Tilda Swinton วิลเล่ม Dafoe เอเดรียนโบรดี เจฟฟ์โกลด์บลุม และเอ็ดเวิร์ด Norton เพียงแค่การเริ่ม — และผลักดันสุดความงามใหม่ ๆ ในการออกแบบไดโอรามาแอนเดอร์สัน — "แกรนด์บูดาเปสต์" เป็นไกลมากกว่า whimsy แม้ว่าในการลงทะเบียนแตกต่างจากที่นี่เท่าเทียมกัน "Moonrise ราชอาณาจักร" จิ๋วนี้ยอดเยี่ยม และมักจะเฮฮายังใช้ความคิดของความบริสุทธิ์และลักษณะที่ปรากฏของแฟนตาซี broach Nabokovian ถามเกี่ยวกับการตายของอดีตและลักษณะของวัฒนธรรมจำ perversely เจ็บ"อพยพ" ถ้า "เดอะ Homesman" เป็นปีสุดเขาที่ไม่มีกิจกรรมสำคัญหนังอเมริกัน มิลลิเมตรก่อน James สีเทาลูมินัสปี 1920 ละคร นำแสดงโดยมารียงเป็นผู้หญิงโปแลนด์อพยพและชุมชนมาเดโรฟีนิกซ์เป็นแมงดานิวยอร์กถูกทรมานที่พยายามที่จะอับอายของเธอ และบอกว่า เธอเสร็จมัน เหมือนครั้งแรกที่เรื่องราวคลาสสิกของอเมริกันอยู่รอด และ reinvention สร้างช้าเป็นสิ่งที่ดีขึ้นมาก และคนแปลก หน้า รวมสัจนิยมรุนแรง – เป็นฟิล์มหลักแรกที่เคยถ่ายในสถานที่ที่เกาะเอลลิส – ด้วยอัธยาศัยไมตรีการทำนาย และศาสนาเกือบของบูชา ปรองดองและได้ไถ่ถอน นักแสดงทั้งสองมีความงดงาม (ยงเฉพาะยื่นความเข้มของฟิล์มเงียบทำหน้าที่); ถ้านี่คือยังอื่นฟิล์มสีเทาจะเฉลิมฉลองในยุโรป และละเว้นที่บ้าน ที่อยู่เนื่องจากมันบอกละเอียด เจ็บปวดอเมริกันเรื่องราวที่ต่อต้านชาติตำนาน"เป็นสาวเดินหน้าแรกเพียงอย่างเดียวในเวลากลางคืน" มันอาจเสียงเหมือนการแสดงความสามารถ: ภาพยนตร์แวมไพร์ในขาว เห็นได้ชัดว่าตั้ง ในอิหร่าน และบทสนทนาทั้งหมดใน Farsi แต่ยิงในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ได้ แต่คุณลักษณะตัวอิหร่าน-อเมริกันกรรมการ Ana Amirpour ลิลลี่ ไม่กระทำกรรม เป็นหนึ่งจริง OMG ผลงานชิ้นค้นพบปี 2557, infusing การเลือดใหม่เป็นแวมไพร์ประเภท (ขออภัย), ที่ reanimating วิญญาณกลาง-'80s ดี้ฟิล์ม (ขออภัยอีกครั้ง) และเคาะลงคอร์ดใต้ดินความหมายที่เชื่อมต่ออิหร่านและแอลเอ แต่ถ้าความรู้สึกของ Amirpour ของภาพยนตร์เป็นบ้าเย็น "A สาวเดินหน้าแรก" คือ ออกกำลังกายไม่น่าขำอ่อน มัน throbs มีความหมายและอารมณ์ เพศ thwarted และค้นหาความรัก ความโกรธ feminist ที่ชอบธรรมและโหยหาอย่างลึกซึ้งในวัฒนธรรมของประเทศเก่าหายไป หากคุณทั้งหมดเกี่ยวกับพล็อต ดี ไปเถอะ: พล็อตนี่คือสาวสวย ผู้ชายหล่อ และรถเย็น แต่ถ้าคุณต้องรู้สึกเช่นคลาสสิก David โบวีอัลบั้มภาพยนตร์เพิ่มเติม แล้วปีนบนเรือ"20000 วันบนโลก" ในบิตของปีสำหรับสารคดี ศิลปินวิดีโออังกฤษเอียน Forsyth และ Jane Pollard คอร์ปน่า ต๊อง และฉลาดภาพนักร้องนักแต่งเพลงโพสต์พังก์และวัฒนธรรมพระถ้ำนิคยืนออกฉัน – บางที เพราะมันแทบไม่มีคุณสมบัติเพียงพอเป็นสารคดีที่ลง โอ้ แน่ — เราเห็นถ้ำที่ทำงานในสตูดิโอ (บนเขาล่าสุดอัลบั้ม "ผลักดันเดอะสกาเก็บ") และแลกเปลี่ยนเฮฮา anecdotes ผ่านมื้อเที่ยงกับวอร์เรนเอลลิส longtime bandmate แต่ยังมีรอบเวลาบำบัดสมมติ สารสกัดจากถ้ำของ "อากาศไดอารีส์" (อะไรจะเสียงเหมือน) และสนทนายานลึกลับกับคนจากเขาเลย รวมถึงนักแสดงเรย์วินสโตนและออสซี่ป๊อป chanteuse โน้กไคล์ อะไรไม่ได้ทั้งหมดเพิ่มขึ้นถึง การ revelatory ความรัก และความสวยงามมักจะศึกษารูปวัฒนธรรมเฉพาะที่ส่วนใหญ่ยังคงบุคลิกภาพส่วนตัว คือสำหรับคนที่ไม่สนใจเกี่ยวกับถ้ำนิค คงไม่ – แต่นี้คือรายการของฉัน กับ การพูดถึงเกียรติ (ตามลำดับตัวอักษร): ฉันรัก Alejandro G. Iñárritu "Birdman" โยนความ พลังงาน การดนตรี และของความ ทะเยอทะยาน แม้ว่ามันจะดีเป็นที่ยอมรับของใบ้ ของลอร่า Poitras riveting "Citizenfour" ก็ให้เราดู Snowden เอ็ดเวิร์ดในตนเอง และเข้าใจว่าทำไมเขาทำอะไรเขาไม่ได้ Revisits สารคดี Göran Hugo Olsson จับแพะชนแกะ "ความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับ" ประวัติไม่ดีเข้าใจหลังอาณานิคมแอฟริกา และการวิเคราะห์เรื่องของนักปราชญ์ Frantz Fanon Ruben Östlund หนาว ห้องสวีดิชดำตลก "เหตุสุดวิสัย" ไม่ ไกล Fanon หรือ จาก Michael Haneke ฌองลุค Godard ทำภาพยนตร์ 3 มิติที่อายุ 82 "ลากับภาษา และยืดใหม่สดใสและมุมมองการทำงานของเขาในภายหลัง กำหนดงานการแสดงจากจอห์นลิทโกว์และอัลเฟรด Molina ลักษณะของไอร่าแซคส์ดฮิสังเวช "รักจะแปลก" ไมค์ลีห์ biopic กระเป๋า "นายเทอร์เนอร์" ถูกควบคุม โดยภาพที่งดงามและทิโมธี Spall ครึ่งหมี หัวผัก กาดครึ่งประสิทธิภาพเป็นจิตรกรศตวรรษ iconoclastic เจสซี Moss' คนแปลกหน้ามากกว่านิยายสารคดี "เดอะ Overnighters" เล่าสไตน์เบ็คเหมือนหนึ่งตั้งพระเมืองเล็กที่ถูกทรมานในการนอร์ทน้ำมัน boomtown เอวา DuVernay "เซล" จะดีกว่าทุกคนจะมีที่คาดไว้ มา David Oyelowo smoldering ประสิทธิภาพเป็นมาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์ ซิมมอนส์ J.K. กุมอำนาจหน้าจอเป็น Teller ไมล์ดนตรีปรึกษาชนะในเดเมียน Chazelle เข้า และน่าสนใจ "Whiplash"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฤดูหนาว " นอน " ส่วนตัวผมยินดีตำแหน่งผู้อำนวยการ ตุรกี นูริ เซย์ลันก็ยิบทอนิทานของการแต่งงาน , เงิน ชนชั้นและศาสนาทั้งหมดท่ามกลางภูเขาภูมิทัศน์ที่น่าตื่นตาตื่นใจของ Cappadocia , ที่อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์และโบราณคดี ที่ใดก็ได้ในด้านบนห้าของรายการในปีนี้ มันอยู่ในจิตวิญญาณ ความคิด และคู่บิลเลอไวอาธาน ( ดังกล่าวข้างต้น )ยกเว้นว่าคุณต้องการจริงๆ หลายๆ วัน ระหว่างหนังเหล่านี้ กระบวนการที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับพวกเขาและนึกถึงการเดินทางทางอารมณ์ของพวกเขา ผมทราบแล้ว อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงไม่กี่คนที่เป็น primed สำหรับภาพยนตร์ในตุรกี โดยได้แรงบันดาลใจจากเรื่องราวของ ณัฐพงษ์ สมณะ ที่วิ่งเกือบสามชั่วโมงครึ่ง ฉันไม่ตัดสินคุณหากคุณไม่ได้ขึ้นอยู่กับความชัดเจนของ " นอนฤดูหนาว" แต่คุณจะพลาด นี่ไม่ใช่ครึ่งหนึ่งเป็นยากที่จะนั่งผ่านเป็นเซย์ลันเป็นวิธีโมตำรวจในภาพยนตร์เรื่อง " กาลครั้งหนึ่งในตุรกี " ( ซึ่งยังงดงาม ) และในระดับภาพได้อย่างหมดจดเป็นหนึ่งในที่สวยที่สุดภาพยนตร์ที่ผมเคยเห็น ผมจะทำลายข้อมูลเพื่อนสตรีของฉันทั้งหมดโดยการกล่าวขวัญว่า Co s öเซนเป็นดาวเมลิซ่าที่งดงามอย่างไม่น่าเชื่อใช่ไหม ? อืม . . . .

" homesman " รวมนักแสดงพาลกลายเป็นผู้กำกับที่รู้จักกันดีสำหรับบทบาทของเขา growly การ์ตูน , onetime ออสการ์ชนะนักแสดงที่มีปัญหาในการหาอะไหล่ เพื่อให้พอดีกับความสามารถของเธอ ( เล่นอักขระ อธิบายว่า " ธรรมดาเป็นถัง " ดีบุกเก่า ) และประเภทที่ไม่มีใครสนใจตั้งแต่ปี 1970และมันก็ทั้งแปลกใจเลยว่าโลกได้ผ่าน ทอมมี่ ลี โจนส์ " สวยแต่ฝรั่ง โหดร้าย ผมหวังว่าผู้คนจะจับนี้สตรีโศกนาฏกรรมเริ่มค่อยๆ เกิดขึ้นกับ โจนส์ ล่าสุดภาพยนตร์ " สามการฝังศพของ melquiades เอสตราดา " เพราะมันเป็นภาพที่น่าจดจำและไม่ท้อถอย ประวัติศาสตร์ของอเมริกาซึ่งอยู่ในประเภทเดียวกันเป็น " 12 ปีเป็นทาส" บทบาทของ โจนส์ แต่ไม่กับฮิลารี สแวงก์ ให้ประสิทธิภาพที่ดีที่สุดของเธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและทะเยอทะยาน อาสาสมัครในงานไม่เห็นคุณค่าของการป่วยทางจิต 3 ไร่ห่างจากความเหงาหมดหวัง ภรรยาของดินแดนเนบราสก้าและกลับไปที่ " อารยธรรม "

" ใต้ผิวหนัง " นี้กล้าที่ไม่เป็นมิตรและทั่วถึงเก่ง Sci-Fi ฝันร้ายนำแสดงโดย สการ์เล็ต โจแฮนสัน อาจเป็นนักวิจารณ์ที่ดีที่สุด 's-darling รูปภาพ 2014 มันแน่นอนหนึ่งที่สร้างส่วนใหญ่เกลียดจดหมายจากผู้อ่านที่ไม่พบการสนทนาฟรีผ่านการเดินทางในสกอตแลนด์มีหญิงฆาตกรต่อเนื่องที่มีสันดานไม่เคยอธิบายให้ความบันเทิงโดยเฉพาะ ถ้าคุณไม่เห็นมันผมไม่ควรพูดอะไรมากเกี่ยวกับ " ตัวละคร " Johansson เล่น ยกเว้นว่าเธอขับรถรอบ กลาสโกว์ ในเสื้อขนสัตว์และกระโปรงสั้นรับคนเพื่อวัตถุประสงค์สามานย์และ " ใต้ผิวหนัง " และ " ลุค เบซง ลูซี่ " เสร็จสมบูรณ์ scarjo ไตรภาคแห่งความไร้มนุษยธรรมที่เริ่มด้วย " ของเธอ" ผู้กำกับโจนาธาน เกลเซอร์ เห็นได้ชัดว่าทำให้ฟิล์มเมื่อเขาพร้อม ( สุดท้ายคือ " เกิด " ในปี 2004 ) , แต่เขาเป็นสุดยอด formalist ผู้ไม่ยอมบำเรอความคาดหวังเรื่องเล่าธรรมดา และมาติดตามหลอกหลอน วิสัยทัศน์ของการโอนและการทำลายล้างที่คุณจะไม่เร็ว หรือเคย ลืม

" snowpiercer " หลีกเลี่ยงความผิดพลาดของ เกือบทุกชื่อใหญ่เอเชียประเภทผู้กำกับในช่วง 20 ปี เกาหลี บอง จุน โฮ ทำให้ครอสโอเวอร์โรงภาพยนตร์ภาษาอังกฤษนี้มีสไตล์ hallucinatory นิทานเกี่ยวกับวันสิ้นโลกสงครามชนชั้นบนรถไฟที่ไหน อย่างถาวรเป็นดาวเคราะห์แช่แข็งของเรา แน่นอน การติดตั้งคือเปิ่นและสุดท้ายความละเอียดสัมผัสกะทันหันแต่ส่วนใหญ่ของบงการกระทำบรรจุ matrix-on-a-train ทริลเลอร์มืด ช่างจินตนาการ และเฮฮาบ่อยงานที่ไม่เคยขายผู้ชมสั้น ถ้าคริสอีแวนส์เป็นตาดทั่วไปในฐานะผู้นำกบฏ , นักแสดงสนับสนุนที่เต็มไปด้วยความสุข จาก จอห์น เจ็บเป็น ทร็อตสกีชอบ Outcast กับทิลดา สวินตัน , กับขาเทียมทันตกรรมที่ซับซ้อน เป็น toadying อย่างเป็นทางการ ที่ดีที่สุดของทั้งหมดเมื่อ Harvey Weinstein พยายามสะกดบง เพื่อทำหนังสั้น และมีความสุข ถ่าย บอกให้เขาก้าวยาวออกจากรถไฟแช่แข็ง

" แกรนด์ บูดาเปสต์โรงแรม " หลักการของ เวส แอนเดอร์สัน tragicomic ถึงความสูงของในนี้อย่างรวดเร็ว lubitsch เรื่องตลกเกี่ยวกับสไตล์รีสอร์ทเนื้อที่ตรงกลางยุโรปภูเขา overseen โดยตำนานและความหนักแน่นของพนักงานต้อนรับ , ม. กุสตาฟ ( เรล์ฟ ไฟนส์ , ในการทำงานหน้างาน )ในขณะที่มันเต็มไปด้วย hijinks ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดและโยนของตัวอักษร - สนับสนุนสีสัน บิล เมอร์เรย์ , ทิลดา สวินตัน , วิลเลม เดโฟ และ เอเดรียน โบรดี้ เจฟฟ์ โกลด์บลุม , เอ็ดเวิร์ด นอร์ตัน , เพียงสำหรับการเริ่มต้นและผลักดันให้แอนเดอร์สันไดโอรามาความงามออกแบบใหม่สุดขั้ว - " แกรนด์ บูดาเปส " มากกว่า เจ๋งดีแม้ว่าในการลงทะเบียนที่แตกต่างกันจากอาณาจักรทนายที่ยิ่งใหญ่ " เท่าเทียมกัน " นี้ยิ่งใหญ่และขนาดเล็กมักจะเฮฮายังใช้แนวคิดของความบริสุทธิ์และลักษณะของจินตนาการ nabokovian เสนอคำถามเกี่ยวกับการเสียชีวิตของอดีตและธรรมชาติแต่เจ็บปวดจากความทรงจำทางวัฒนธรรม .

" ผู้อพยพ " ถ้า " homesman " คือที่สุดของปี อย่างไม่ยุติธรรมละเลยภาพยนตร์หลัก เสร็จแล้วมิลลิเมตรไปข้างหน้าของเจมส์สีเทาส่องสว่าง 1920 ละครแสดงรางวัลออสการ์เป็นโปแลนด์อพยพผู้หญิงและโจควิน ฟินิกซ์เป็นทรมานนิวยอร์กแมงดาที่พยายามความอับอายและเรียกร้องเธอแล้วดูเหมือนว่าตอนแรกคลาสสิกเรื่องของการอยู่รอดของชาวอเมริกัน และค่อยๆ สร้างเป็นสิ่งที่ไกล reinvention ยิ่งขึ้นและคนแปลกหน้ารวมสัจนิยมรุนแรง–นี้เป็นภาพยนตร์ครั้งแรกเคยยิงในตำแหน่งที่เกาะเอลลิส–กับทํานายและศาสนาเกือบนิทานของการเสียสละ ความสำเร็จและเป็นไปได้ของการไถ่บาปทั้งนักแสดงที่งดงาม ( แอฟในวิธีการโดยเฉพาะ ความเข้มของภาพยนตร์เงียบแสดง ) ; ถ้านี้เป็นอีกหนึ่งเทาภาพยนตร์ที่จะฉลองในยุโรปและไม่สนใจในบ้าน เพราะมันบอก สีสันเจ็บปวดชาวอเมริกันเรื่องที่ท้าทายตำนานแห่งชาติ .

" เด็กหญิงเดินกลับบ้านคนเดียวตอนกลางคืนมันอาจเสียง ชอบผาดโผน : แวมไพร์ในหนังสีดำและสีขาวเห็นได้ชัดว่าชุดในอิหร่านและกับบทสนทนาทั้งหมดในภาษาอังกฤษ แต่ยิงในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ แต่คุณสมบัติของ Ana ลิลลี่ amirpour ผู้กำกับชาวอเมริกันเปิดตัวนวัตกรรมอิหร่านไม่แสดง มันเป็นหนึ่งในโรงภาพยนตร์จริง OMG ค้นพบในปี 2014 ซึ่งเป็นประเภทแวมไพร์เลือดใหม่ ( ขอโทษ )reanimating จิตวิญญาณของ ' 80s กลางภาพยนตร์อินดี้ ( ขอโทษอีกครั้ง ) และแตะลงในคอร์ดใต้ดินของความหมายที่เชื่อมต่อกับ อิหร่าน และ แอลเอ แต่ถ้า amirpour ความรู้สึกของโรงภาพยนตร์บ้าเย็น " หญิงสาวเดินกลับบ้าน " คือไม่มีโดรลล์ฮิปปี้ ออกกำลังกาย มันเต้นแรงกับความหมายและอารมณ์ กับขัดขวางทางเพศและการค้นหาความรักด้วยความชอบธรรม และโหยหาสิทธิสตรีความสูญเสียวัฒนธรรมของประเทศที่เก่าแก่ ถ้าคุณกำลังวางแผน แล้วย้ายไปยังสิ่งอื่น : พล็อตนี้เป็นสาวสวย หนุ่มหล่อ และรถเย็น แต่หากคุณต้องการดูหนัง รู้สึกเหมือน เดวิด โบวี่ คลาสสิค อัลบั้ม แล้วปีนขึ้นไปบน

" 20 , 000 วันบนโลก " ในบิตของการลงปีสำหรับสารคดีอังกฤษศิลปินยน Forsyth และเจนของพอลลาร์ดมีเสน่ห์แปลกประหลาดและบุคคลปัญญา , โพสต์พังก์นักร้องนักแต่งเพลง และถ้ำนิคเทพยืนออกสำหรับฉัน–วัฒนธรรม อาจเป็นเพราะ มันแทบไม่มีคุณสมบัติเป็นสารคดีเลย โอ้ แน่นอน เราเห็นถ้ำทำงานในสตูดิโอ ( ในอัลบั้มล่าสุด " เขาผลักฟ้าไป " ) และการแลกเปลี่ยนเฮฮา เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยกว่ากลางวันกับ longtime bandmate วอร์เรน เอลลิสแต่ยังมีการบำบัดสมมติ สารสกัดจากถ้ำ " ไดอารี่อากาศ " ( สิ่งที่พวกเขาเสียงเหมือน ) และลึกลับยานยนต์สนทนากับผู้คนจากอดีตของเขา รวมทั้ง วินสโตน เรย์ นักแสดง และ ออสซี่ ป๊อป chanteuse ไคลีมิน็อก . แล้วมันจะยังไงต่อไป ? ซึ่งเผยให้เห็นสิ่งที่ไม่รู้มาก่อนเป็น ,ความรักมักสวยงามและการศึกษาวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ รูปที่ไปเก็บบุคลิกส่วนตัว เป็นคนที่ไม่สนใจเรื่องนิคถ้ำ อาจจะไม่ใช่ ) แต่นี่มันรายการของฉัน โธ่ . . . .

รางวัลชมเชย ( ตามลำดับอักษร ) : ฉันรัก อเลฮานโดร กรัม ผมñá rritu " นักบิน " ของนักแสดง พลังงาน ของ ของดนตรี และความทะเยอทะยานของมัน แม้ว่ามันจะเป็นที่ยอมรับชนิดของโง่ ;ลอร่า poitras ' โลดโผน " citizenfour " สุดท้ายให้เราเห็นเอ็ดเวิร์ดสโนเดิ้นสำหรับตัวเรา และเข้าใจในสิ่งที่เขาทำ ; G öรัน ฮิวโก้ โอลส์สัน คอลลาจ " สารคดีเกี่ยวกับความรุนแรง " revisits ไม่เข้าใจความเป็นมาของการโพสต์อาณานิคมแอฟริกาและแรงวิเคราะห์นักปรัชญาฟรานซ์ ฟานอง ; รูเบน Ö stlund หนาว ,สวีเดนสวยตลกดำ " เหตุสุดวิสัย " อยู่ไม่ไกลจาก fanon หรือจากฌอง ลุค โกดาร์ด ไมเคิล แฮนิก ; ทำภาพยนตร์ 3 มิติ ในวัย 82 " ลาก่อน " ภาษา " และมันยืมใหม่เพื่อความชัดเจนและมุมมองของงาน ; IRA สูงสุดยอดเยี่ยมแห่งรัก " แปลก " คุณสมบัติของอาชีพการแสดงจาก จอห์น Lithgow และ อัลเฟรด โมลิน่า ;ไมค์ ลีห์ แหกคอก ภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวประวัติคน " เทอร์เนอร์ " เป็นแรงผลักดันจากภาพที่งดงามและทิโมธีเศษครึ่งหมีครึ่งหัวผักกาดตามจิตรกรศตวรรษที่ iconoclastic ; เจสซี่มอส ' แปลกกว่านิยายสารคดี " overnighters " บอกเล่าเรื่องราวของสไตน์เบ็คชอบเมืองเล็ก ๆเมืองหนึ่งที่ทรมานนักเทศน์ใน Boomtown น้ำมัน North Dakota ;" แอ DuVernay เซลมา " ดีกว่าใคร คาดว่า สร้างขึ้นรอบ ๆของเดวิด โอเยโลโวกรุ่นตามมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ; J.K . Simmons dominates หน้าจอเป็นไมล์ของเทลเลอร์ ซาดิสม์เพลงพี่เลี้ยงเดเมียน chazelle claustrophobic และน่าสนใจ " whiplash "